Μένουν μόνο οι τίτλοι (SportDay / Στέφανος Χάρης)

Η «Ωρα» και το «Score Live» δημοσίευσαν χθες την ίδια φωτογραφία του δον Λορένσο Σέρα Φερέρ. Ο Ισπανός κόουτς είναι όρθιος και κάνει ένα μυστήριο σταύρωμα των χεριών δείχνοντας με το δεξί του χέρι την αριστερή πλευρά και με τον αριστερό του τη δεξιά. Με δεδομένο ότι κανείς παίκτης της ΑΕΚ δεν τράκαρε στο Αλκαζάρ με συμπαίκτη του, μάλλον κανείς δεν πήρε την οδηγία τοις μετρητοίς…

Από τη στιγμή που η «SportDay» έγινε δύο χρονών, αποφάσισα να αρχίσω να σας μιλάω πιο πολύ για τον εαυτό μου παρά για τους άλλους. Αφού δύο χρόνια τώρα σας έχω πρήξει με τις ιστορίες των άλλων κι ακόμα με διαβάζετε, ήρθε η ώρα να γνωριστούμε καλύτερα.

Μία από τις αγαπημένες μου συνήθειες (την κουβαλάω από την παιδική μου ηλικία) είναι λίγο πριν κοιμηθώ να διαβάζω μόνο τίτλους εφημερίδων. Μικρός άκουγα μόνο τίτλους παραμυθιών. Η θεία μου η Λουκρητία μού έλεγε κάτι σύνθετο του τύπου «Ο Κοντορεβιθούλης συναντάει τον Κακό Λύκο της Κοκκινοσκουφίτσας και πάνε παρέα στην Ωραία Κοιμωμένη» και με άφηνε να χτίσω με τη φαντασία μου την ιστορία πριν παραδοθώ στην αγκαλιά του Μορφέα. Αυτή η υπέροχη συνήθεια με συντροφεύει (sic) ακόμα -μόνο που, επειδή η θεία μου δεν έχει πια τίτλους παραμυθιών να μου πει, διαβάζω πριν σβήσει το φως επικεφαλίδες από ρεπορτάζ εφημερίδων.

«Μαντόνα και Χαλκιά μαζί στο Παρίσι», έγραφε πρωτοσέλιδα ο «Πρωταθλητής». Δεν θέλω να ξέρω τις λεπτομέρειες του ρεπορτάζ, μου φτάνει να φαντασιώσω το kinky της ιστορίας. Δύο κορίτσια της σόουμπιζ μαζί στην Πόλη του Φωτός. Μόνα, ανήσυχα, κουρασμένα ίσως από τις δυσκολίες της ζωής και την αλαζονεία των αντρών που γνώρισαν. Γνωρίζονται σε ένα bistro στο Αζαβούρ, περπατάνε μαζί στις όχθες του Σικουάνα, ερωτεύονται παράφορα, ζουν η μία για την άλλη, φεύγουν μαζί. Η Χαλκιά τραγουδάει, η Μαντόνα ξεκινάει να κάνει τετρακόσια εμπόδια, ίσως και να δουλέψει για τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο. Δεν είναι υπέροχο; Τι καλύτερο μπορεί να βρεις αν διαβάσεις το ρεπορτάζ;

«Ιδού, υπουργέ. Στον Αλογοσκούφη με τα "Σπορ του Βορρά" στα χέρια πήγαν ο Βεζυρτζής με τον Οικονομίδη», γράφουν τα «Σπορ του Βορρά». Θέλετε να μάθετε τι είπαν; Μα γιατί; Είναι πιο ωραίο με βάση αυτόν τον τίτλο να χτίσετε μία ιστορία. Οι τρεις άνδρες κάθονταν στο υπουργείο Οικονομικών, όταν ξαφνικά τρεις παχιές δολοφονικές μύγες κατευθείαν από την Αφρική μπήκαν στο γραφείο. Ο Αλογοσκούφης τρόμαξε, ο Βεζυρτζής πάγωσε. Ο τσάρος της ελληνικής οικονομίας ήταν εκεί μπροστά τους, αιχμάλωτος του τρόμου του. Και τότε ο Οικονομίδης δίπλωσε την καλή εφημερίδα κι άρχισε να χτυπάει λυσσασμένα τα καταραμένα πλάσματα. Μπαμ, μπαμ, μπαμ! Ξάφνου οπλισμένοι φρουροί με άλλες εφημερίδες μπαίνουν στο γραφείο κι αρχίζουν να κοπανάνε τον αέρα όπως οι ΜΑΤατζήδες -όχι εδώ σταματάω, γιατί κάπου στην ιστορία θα εμφανιστούν ο Διόγος με τον Ελευθεράτο και δεν θα καταφέρω να κοιμηθώ…

Παίρνω τον «Φίλαθλο». «Επαφές ντόπας και με την Ελλάδα ο Φουέντες, ο Ισπανός δόκτωρ Θάνατος», γράφει ο Ντόμπερμαν. Τρομερό σενάριο. Δεν ξέρω ποιος είναι ο Φουέντες, αλλά στη σκέψη μου όλο αυτό μπορεί να γίνει υπερπαραγωγή. Ο Ισπανός δόκτωρ Θάνατος σχεδιάζει την εξόντωση του Ντόμπερμαν, που όμως αποδεικνύεται σκληρό καρύδι. Ο Φουέντες και ο δόκτωρ Θάνατος είναι κάτι σαν το δόκτωρ Τζέκιλ και τον μίστερ Χάιντ ή αν προτιμάτε κάτι σαν τον Θέμη με ή χωρίς καπέλο. Οταν ο Ντόμπερμαν τον πλησιάζει, αλλάζει εμφάνιση: σε μια τρομακτική τελευταία σεκάνς, ενώ ο Ντόμπερμαν έχει καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει τον δόκτωρ Θάνατο, τον παγιδεύει ο Γιώργος Μίνος, ο αγαπημένος μου ήρωας. Ο Ντόμπερμαν τον καταγγέλλει στη «Δίκη» του Θωμαΐδη: ναι, γιατί να μην το παραδεχτώ, με τέτοια φαντασία είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος!

Κοιτάζω την «Ωρα». «Φάκελος με διαιτητικές σφαγές της ΑΕΚ στα χέρια του Πλατινί. Η "Ενωση 1924" παρέδωσε στον πρόεδρο της UEFA δημοσιεύματα εφημερίδων και DVD». Μένω άφωνος. Το σενάριο χτίζεται από μόνο του. Ο Μισέλ φυλακισμένος μέσα σε ένα κελί, κατάκοπος μπροστά σε δεκάδες βιβλία, να προσπαθεί να μάθει ελληνικά για να διαβάσει την τελευταία συνέντευξη του Γιώργου Πάντζα. Μαγεμένος να βλέπει και να ξαναβλέπει σε DVD τον Μπριάκο, τον Βασσάρα, τον Κασναφέρη. Να τραγουδάει τον ύμνο της ΑΕΚ (τον κλασικό «Εμπρός της ΑΕΚ παλικάρια, κ.λπ.») τη στιγμή που τον συλλαμβάνουν οι άνθρωποι του Ψυχομάνη και τον πάνε για εκτέλεση. Ο Μισέλ αντιστέκεται. Δεν θα προδώσει τον Ψαριανό, τον Κιντή, τον Φανάρα, κανένα από τα παλικάρια της «Ενωσης 1924». Τα χέρια των βασανιστών είναι λερωμένα από τα χέρια της ΑΕΚ και το Παρίσι όπου κρατείται ο Μισέλ μοιάζει πιο μουντό από ποτέ. Οταν ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν η Χαλκιά και η Μαντόνα: ο έρωτας όλα τα νικά…

Σβήνω το φως. Φαντάζομαι τον πρίγκιπα Ντούσαν Μπάγεβιτς ζητιάνο, όπως στο κέντρο του σκίτσου. Από τη στιγμή που διάβασε, σκέφτομαι, στην «Ηχώ» ότι ο Βασίλης Κωνσταντίνου προτιμάει τον Μουνιόθ, εκλιπαρεί για λίγη αγάπη…