H προβολή της χώρας (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Δύο δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας θα στοιχίσουν οι Ολυμπιακοί του Λονδίνου. Οπότε, μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι. Μάλλον θα μπορούσαμε, διότι υπάρχουν μερικές διαφορές.

1) Οι Αγγλοι έχουν κάνει προϋπολογισμό για τη διοργάνωση. Εμείς ουδέποτε κάναμε από κεντρικό φορέα. Για παράδειγμα, η Οργανωτική Επιτροπή του 2004 όταν έκανε ταμείο ανακοίνωσε κέρδος. Ο λόγος ήταν ότι οι κατασκευές του 2004 δεν βάρυναν τον προϋπολογισμό της επιτροπής, η οποία είχε όλα τα έσοδα από εισιτήρια, χορηγίες και τηλεοπτικά δικαιώματα. Αντίθετα, η κυβέρνηση, που κατασκεύασε τα πάντα, δεν είχε κανένα έσοδο. Κάπου στο 1998 η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά είχε πει στη Βουλή πως υπολόγιζε ότι από τους Ολυμπιακούς η Ελλάδα θα ζημιωνόταν με 35 τρισεκατομμύρια δραχμές, εάν θυμάμαι καλά τον αριθμό. Γράφω το «αν θυμάμαι» διότι από τη στιγμή που η Ν.Δ. έγινε κυβέρνηση η υπουργός δεν ανέφερε ξανά τον επίμαχο αριθμό...

2) Το θέμα είναι τι συνυπολογίζουν οι Αγγλοι ως κόστος των Αγώνων. Εμείς δεν συνυπολογίσαμε το αεροδρόμιο, το οποίο και χωρίς Ολυμπιακούς θα το φτιάχναμε, πιθανόν με μικρότερο κόστος. Αλλά δεν συνυπολογίσαμε και τον προαστιακό, που αμφιβάλλω αν θα κατασκευάζαμε και αυτή την αθλιότητα, που μοιάζει με γιαπωνέζικο silver bullet train και υποτίθεται ότι είναι ένα ρομαντικό τραμ, που χώρισε κεντρικούς δρόμους στη μέση, εξυπηρετεί ελάχιστους και χωρίς τους Ολυμπιακούς ποτέ δεν θα είχε γίνει.

3) Οι Αγγλοι έχουν ήδη υπολογίσει τι θα κάνουν με τα Ολυμπιακά Ακίνητα του Λονδίνου. Σε εμάς υπάρχει ένας που να πει τι θα γίνει το Κωπηλατοδρόμιο του Σχινιά; Αναφέρω συγκεκριμένα το Κωπηλατοδρόμιο επειδή δεν υπάρχει ούτε μία ιδέα για το τι μπορεί να το κάνουν. Για τα υπόλοιπα όλο και κάποια παπαριά λένε, όπως για το γήπεδο του μπάντμινγκτον στο Γουδί, που υποτίθεται ότι έγινε θέατρο για μεγάλα θεάματα, η «Λίμνη των Κύκνων» κατέβηκε σε 10 μέρες λόγω προβλημάτων της περιστρεφόμενης σκηνής, αλλά λίγο ακόμα να το δουλέψουν με τα χορευτικά και μπορεί να γίνει το πρώτο παγκόσμιο πουστοδρόμιο.

Το καρότο που είχε πεταχτεί για να δικαιολογήσει το όργιο των εξόδων ήταν η παγκόσμια τηλεοπτική προβολή της χώρας. Στο τέλος η προβολή κατέληξε να είναι περισσότερο της Γιάννας από της χώρας, αλλά το κόστος της διοργάνωσης είχε ισοσκελιστεί με τον φλου τρόπο της προβολής. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί η ΕΠΟ μέσω του Θόδωρου Θεοδωρίδη έπρεπε να πει κάτι ανάλογο για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. «Από τη Δευτέρα έως την Πέμπτη θα παίζουν όλα τα κανάλια σε όλον τον κόσμο θέματα για την Ελλάδα», είπε σε συνέντευξή του ο Θόδωρος Θεοδωρίδης. Εχουν στοιχεία από τους προηγούμενους τελικούς και την προβολή των πόλεων; Ξέρουν κάποια τηλεοπτικά προγράμματα που θα γίνουν με θέμα την Αθήνα και την Ελλάδα; Εκτός αν ετοιμάζονται να ζητήσουν τίποτα κρατικά λεφτά και το φέρνουν λάου λάου.

Αντίθετα με τα άλλα παιδιά της Αριστεράς της εφημερίδας, που ζουν στα οδοφράγματα, έχω καταδικαστεί να μένω στην κόλαση του «Διόνυσου». Οχι της περιοχής στην οποία -τουλάχιστον παλιά- οι γείτονες του Ντούσαν Μπάγεβιτς μπορούσαν να βλέπουν τι θα φορεθεί φέτος στην κερκίδα της «Οriginal», όταν οι Χατζηχρήστοι πήγαιναν για ολονυκτίες ώστε να πείσουν τον «πρίγκιπα» (έτσι λεγόταν τότε) να μείνει στην ΑΕΚ, αλλά τον «Διόνυσο» της Ακρόπολης. Εκεί, καλέ, που προχθές είχε πάει να φάει το βράδυ ο Πούτιν μαζί με τους υπόλοιπους.

Δεν είμαστε η μόνη χώρα στην οποία συνηθίζεται να απομακρύνονται τα αυτοκίνητα από τη διαδρομή που ακολουθεί ένας επίσημος. Πρέπει, όμως, να είμαστε η μόνη στην οποία τα αυτοκίνητα σηκώνονται χωρίς προειδοποίηση. Χθες το πρωί πλάκωσε η Αστυνομία στην οδό Ροβέρτου Γκάλι, που οδηγεί στον Διόνυσο, όποιος το πήρε είδηση και σήκωσε το αυτοκίνητό του έχει καλώς, αλλά όποιος είχε λείψει μία μέρα από το σπίτι του τώρα θα πρέπει να το μαζεύει από τη μάντρα της Τροχαίας. Αφού γράψω ότι δεν έχω αυτοκίνητο, ώστε να το αναφέρω από προσωπικό ενδιαφέρον, να προσθέσω ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι αν θα έχει μόνο δημόσια ή δημόσια και ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά ο σεβασμός του κράτους στα δικαιώματα του πολίτη. Περάστε από το Σύνταγμα και θα δείτε τον δρόμο μπροστά από τη «Μεγάλη Βρετάννια» και το «Meridien» να έχει γίνει ιδιωτικό πάρκινγκ των ξενοδοχείων, με τους τροχονόμους είτε να κάνουν την τρελή είτε να παίζουν τον ρόλο των παρκαδόρων. Το πρόβλημά μας είναι ότι οι πολίτες, ενώ έχουν τα βάρη και τις ανασφάλειες που δημιουργεί το καπιταλιστικό σύστημα, δεν έχουν τα τυπικά στοιχεία ισότητας που υπάρχουν στις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Εδώ, άμα γουστάρει ο υπουργός Εσωτερικών τραβάει ένα κάθετο πέρασμα στην Αμαλίας και σκοτώνει και δεν πληρώνει. Και, φυσικά, ο υπόλοιπος κρατικός μηχανισμός, όπου μπορεί, ακολουθεί.

Το βράδυ, κατά τις 12, όταν είχε τελειώσει το δείπνο στον «Διόνυσο», άρχισαν να την πουλεύουν όλοι κατά σειρά σπουδαιότητας. Οι συνοδείες ήταν ανάλογες του αξιώματος και κάποια στιγμή έφυγε και ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, Σεργκέι Στάνισεφ. Σε αντίθεση με τον Πούτιν, που τον συνόδευαν πάνω από 10 οχήματα, ο Στάνισεφ βολευόταν με τα μισά. Η Μαριγώ η σκύλα έκανε πιπί της κι εγώ διακριτικά είχα στρέψει το κεφάλι και παρακολουθούσα την πομπή του Βούλγαρου. Λίγο πριν από τη στροφή Γκάλι-Προπυλαίων προπορευόταν ένα ασθενοφόρο με τα φώτα αναμμένα. Τέσσερα αυτοκίνητα της πομπής του Βούλγαρου πέρασαν το ασθενοφόρο πριν από τη στροφή. Το πέμπτο, κορνάροντας, το πέρασε στη στροφή. Αν ο οδηγός του ασθενοφόρου τρομοκρατούνταν με τη φασαρία, άπαντες θα γίνονταν μακαρίτες. Ετσι, στη μαλακία, γιατί ο οδηγός του συνοδευτικού, που δεν μου έμοιαζε Ελληνας, το τσίτωσε με τη βεβαιότητα ότι κανείς δεν θα τον πειράξει. Κανείς από τους τέσσερις αστυφύλακες που παρακολουθούσαν το συμβάν ατάραχοι. Οχι ότι δεν τους δίνω δίκιο. Τι να είχαν κάνει; Να είχαν σταματήσει το συνοδευτικό; Στην καλύτερη θα τους είχαν αγνοήσει, στη χειρότερη πυροβολήσει.

Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι συγχωρείται η τεμπελιά που δείχνει η Ελληνική Αστυνομία στη δίωξη του καθημερινού εγκλήματος. Το πρόβλημα της Αθήνας δεν είναι ότι θα σε ληστέψουν και θα σε σκοτώσουν στον δρόμο, αλλά οι χιλιάδες παραβάσεις των κατοίκων της, που χαμηλώνουν την ποιότητα ζωής. Από τα αυθαίρετα πάρκινγκ, που κάθε πονεμένος που βρήκε έναν κουβά μπογιά και ένα μπιτόνι έβαψε το πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι του, γέμισε το μπιτόνι, το ακούμπησε και απέκτησε ιδιωτικό πάρκινγκ, μέχρι τα πανωσηκώματα στις πολυκατοικίες σε μετα-Καράτσι στυλ.

Να προσθέσω ότι η Αθήνα είναι δύο-τρία χωριά που επικοινωνούν λιγότερο από ό,τι η Ζυρίχη με το Τίτο Μούρες. Μία φίλη μου είναι 38 ετών. Γεννήθηκε στα Πετράλωνα. Πριν από δύο χρόνια για πρώτη φορά πέρασε από τους Αγίους Αναργύρους, ενώ στα μελλοντικά σχέδιά της είναι ένα ταξίδι στο Περιστέρι. Να προστεθεί ότι έχει ταξιδέψει στη Βραζιλία, τη Μαλαισία και όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες. Η Αθήνα είναι η πόλη του «καθένας για την πάρτη του». Για παράδειγμα να γράψω ότι ένας δήμαρχος της περιοχής Παπάγου (για τους φίλους Ανω Χούντας) πριν από 20 χρόνια αποφάσισε να μονοδρομήσει μόνος του τους δρόμους του δήμου, ώστε να συγκρούονται και η περιοχή να μην μπορεί να εξυπηρετήσει το ρεύμα που κατεβαίνει από την Κατεχάκη. Στα 20 επόμενα χρόνια άλλαξαν κυβερνήσεις και κόμματα. Ούτε ένας, όμως, υπουργός δεν κάθισε να ασχοληθεί με τις μονοδρομήσεις του Δήμου Παπάγου. Και δεν γράφω για το Παλαιό Ψυχικό. Εκεί τα πάντα έγιναν νομότυπα. Οι δρόμοι μονοδρομήθηκαν έτσι ώστε να είναι άχρηστοι για κυκλοφορία επειδή είναι η περιοχή που μένουν οι παλιοί πολιτικοί και το παλιό χρήμα. Μια μέρα σκέφτηκαν: «Γιατί να περνάνε αυτοκίνητα από την όμορφη γειτονιά μας και να μας ενοχλούν;». Και διέλυσαν το οδικό σύστημα, φτάνοντας στο σημείο να τοποθετούν τσιμεντομπλόκα στη μέση των δρόμων για να μην περνάνε τα αυτοκίνητα. Ποιος να κάνει κάτι τέτοιο στο κέντρο της Αθήνας; Ο Νικήτας Κακλαμάνης στην Κυψέλη για να μην ενοχλούνται οι Αλβανοί;

Τη στιγμή που γράφω αυτά δεν έχει αρχίσει το μεγάλο συλλαλητήριο και πιθανόν τη στιγμή που τα διαβάζετε το πολίτευμα να έχει αλλάξει. Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο έχει συμβεί, να προσθέσω ότι το καλύτερο μαγαζί που έχω πάει είναι η «Barbarella», το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το «Staying Alive» και οι Village People ήταν αγωνιστές της Αριστεράς. Αν ήξερα ότι το ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό είναι η disco, δεν θα είχα κάνει πλάκα με το άσπρο κοστούμι του Διονύση Ελευθεράτου. Τέλος πάντων, αν το αλλάξαμε το πολίτευμα, αλλά σκοπεύουμε να διατηρήσουμε την προεδρία της Δημοκρατίας, ένας υπάρχει για πρόεδρος και λέγεται Πασχάλης.