Μελοδραματικές Μαρίες Αντουανέτες (SportDay / Δ.Ελευθεράτος)

Τι είναι, τελικά, περισσότερο αποπνικτικό σε τούτη την περίοδο των φοιτητικών κινητοποιήσεων; Τα -άκρως επικίνδυνα- χημικά της Αστυνομίας ή μήπως η παρέλαση μούχλας και φαρισαϊσμού που κάνουν οι «καθώς πρέπει»; Ας εστιάσουμε την προσοχή μας, σήμερα, στην καθεστωτική υποκρισία. Αξίζει τον κόπο.
Πολιτευτές του κυβερνώντος κόμματος, βοηθούμενοι από τον κατ' εξοχήν καιροσκόπο της πολιτικής, τον Θ. Πάγκαλο, εκτοξεύουν τη φανφάρα στη στρατόσφαιρα και τους μελοδραματισμούς σε επίπεδα παλιάς ελληνικής ταινίας: «Οσοι φοιτητές και πανεπιστημιακοί, όσες πρυτανικές αρχές και όσα πολιτικά κόμματα διατείνονται ότι ο νόμος-πλαίσιο δεν θα εφαρμοστεί, αρνούνται την κοινοβουλευτική δημοκρατία και υπονομεύουν τους θεσμούς». Μάλιστα. Στο τέλος τέτοιων «διαγγελμάτων» φανταστείτε κι ένα «ταρατατζούμ» -από τύμπανα.
Ε, ρε, θεατρινισμοί! Ακούσατε ποτέ εσείς έστω κι έναν από αυτούς τους φύλακες-άγγελους των θεσμών να διαμαρτύρεται επειδή η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει δικαστικές αποφάσεις - ακόμα και του Συμβουλίου της Επικρατείας- που δικαιώνουν συμβασιούχους, επιτυχόντες διαγωνισμού του ΑΣΕΠ; Είδατε ποτέ ιδρωμένο το αυτί τους με τέτοια «θεσμικά παραστρατήματα»; Τώρα, όμως, τσιρίζουν...

Ο Βίσμαρκ έλεγε: «Οι νόμοι είναι σαν τα λουκάνικα -καλύτερα να μη δεις πώς γίνονται». Μερικοί νόμοι ολοφάνερα στοχεύουν στη δημιουργία «σφαγίων»: εν προκειμένω, για να πωλείται η κατακρεουργημένη Παιδεία σαν είδος σούπερ μάρκετ και να στοιβάζονται οι απόφοιτοι, παντελώς ανίσχυροι, στο «μαντρί» της πολυθρύλητης «αγοράς εργασίας». Ως πρόβατα επί σφαγή. Εάν οι φοιτητές αρνούνται αυτή την προοπτική, καμία δημοκρατία δεν φαλκιδεύεται. Αντιθέτως, αποκτάει ουσιαστική υπόσταση.

Το 1979-80, οι φοιτητικές κινητοποιήσεις έριξαν στο «θεσμικό» καναβάτσο τον νόμο 815 της κυβέρνησης Ράλλη για τα ΑΕΙ. Το 1990 ο Β. Κοντογιαννόπουλος θέλησε να βάλει τα σχολεία στη μηχανή του χρόνου και να τα στείλει στην εποχή της ποδιάς και του κουρέματος «με την ψιλή». Τα σχέδιά του «πήγαν άπατα» κι ο ίδιος παραιτήθηκε -μετά τη δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα. Τη χρεοκοπημένη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» του Γερ. Αρσένη την κατήργησε, εμπράκτως, ο διάδοχός του, Π. Ευθυμίου.

Να υποθέσουμε ότι όλα αυτά τα «ξεψυχίσματα» νόμων και νομοσχεδίων... κατέλυσαν τη δημοκρατία; Αν ναι, γιατί στην ευχή κάθε Ιούλιο τα (νυν έξαλλα) έμψυχα κράματα Μαρίας Αντουανέτας και Μάρθας Βούρτση φορούν τα καλά τους κοστούμια και πηγαίνουν στο Προεδρικό Μέγαρο; Τι ακριβώς γιορτάζουν; Τη δημοκρατία που επανήλθε το 1974, αλλά «καταργήθηκε» στα Πανεπιστήμια το 1979-80;

Περισσότερα για τον απύθμενο πολιτικό και δημοσιογραφικό φαρισαϊσμό, αύριο.