Λάθος συγκρίσεις, λάθος ομάδες (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Για τον Ντούντου δικαιολογημένα γίνεται τόση φασαρία. Ο παίκτης είναι μικρός σε ηλικία, καλείται στην εθνική Βραζιλίας, έχει παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ, θέλει να 'ρθει στην Ελλάδα και αγωνίζεται σε μια θέση που μετά τη φυγή του Τουρέ μοιάζει λίγο άδεια. Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη τον Ντούντου. Σε δεύτερη σκέψη, έναν τέτοιο παίκτη τον έχει ανάγκη κάθε ελληνική ομάδα. Ακόμα κι αν έχει κάποιον στη θέση του.

Tο πιο σπουδαίο στην περίπτωση του Ντούντου είναι πως αν αποκτηθεί μπορεί να αποδειχθεί του χρόνου ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού. Είναι πιο νέος από τον Ριβάλντο και τον Τζόρτζεβιτς, πιο χαρισματικός από τον Σέζαρ, πιο υγιής από τον Κωνσταντίνου και πιο μυαλωμένος από τον Καστίγιο. Ποτέ δεν μπορεί κάποιος να είναι 100% σίγουρος ότι μια μεταγραφή θα βγει: όμως ο Ντούντου είναι μια καλή επιλογή κι αυτό είναι το βασικό.

Κριτήριο

Το άνοιγμα των συνόρων και το σκληρό μπάσιμο των μάνατζερ δημιούργησαν στην ελληνική αγορά μια τεράστια σύγχυση: χάθηκε η παλιά βασική συνταγή για το πώς φτιάχνεις μια καλύτερη ομάδα. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, προτού τα πράγματα μπλέξουν τόσο πολύ, για να κάνεις μια ομάδα καλύτερη έπρεπε στις μεταγραφές να αποκτήσεις έναν–δύο παίκτες καλύτερους από τους καλύτερούς σου! Δεν ήταν εύκολο, αλλά όποτε συνέβαινε (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) οι ομάδες γίνονταν αυτομάτως καλύτερες.

Σκαλί

Οταν ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Ζιοβάνι και τον Ζάχοβιτς, οι δύο αυτοί ήταν καλύτεροι από τους παίκτες που βρήκαν να αγωνίζονται στον Ολυμπιακό. Μην μπερδεύετε την προσφορά με την κλάση: ο «Τζόλε», ο Γκόγκιτς, ο Γεωργάτος, ο Γιαννακόπουλος μπορεί στον Ολυμπιακό να είχαν μεγαλύτερη προσφορά, όμως οι δύο αυτοί τύποι ήταν αστέρια: δεν είναι τυχαίο ότι στο ωραιότερο ματς της ιστορίας του Ολυμπιακού (το 3-3 με τη Ρεάλ Μαδρίτης) αυτοί οι δύο είναι πρωταγωνιστές. Ομοίως όταν κάποτε ο ΠΑΟ απέκτησε τον Ζάετς ανέβηκε αυτομάτως ένα σκαλί σε σύγκριση με τους υπόλοιπους. Το ίδιο κι όταν βρήκε τον Βαζέχα: δεν χρειαζόταν να είσαι ειδικός για να δεις ότι ο Ζέκο και ο Κριστόφ ήταν (ο καθένας με τον τρόπο του) ασύγκριτα καλύτεροι από τους πολύ καλούς συμπαίκτες τους, οι οποίοι άλλωστε είναι οι πρώτοι που το παραδέχονται.

Καλοί

Τα τελευταία χρόνια η μεταγραφική πολιτική των ελληνικών ομάδων στηρίζεται σε μια ακατανόητη (από μένα) εμμονή: οι ομάδες δεν προσπαθούν να βρουν παίκτες καλύτερους από αυτούς που έχουν και ξεχωρίζουν, αλλά απλώς ψάχνουν ποδοσφαιριστές που μοιάζουν καλύτεροι συγκρινόμενοι με αυτούς που παίζουν στη θέση τους! Πέρυσι ο Σόλιντ στήριξε τις επιλογές του σε αυτόν τον απλοϊκό συλλογισμό, που αποδείχθηκε επιζήμιος. Είπε «θα πάρω ένα δεξί μπακ καλύτερο του Πάντου» και πήρε τον Ζεβλάκοφ, «ένα αριστερό μπακ καλύτερο του Μπουλούτ» και πήρε τον Ντομί, «ένα στόπερ καλύτερο του Ανατολάκη» και πήρε τον Ουαντού: κι όμως, μολονότι αυτοί οι παίκτες που ήρθαν έμοιαζαν καλύτεροι από αυτούς που έπρεπε να αντικαταστήσουν, η άμυνα του Ολυμπιακού δεν έγινε καλύτερη. Γιατί; Διότι αυτοί που ήρθαν δεν ήταν καλύτεροι από τους καλούς παίκτες που ο Ολυμπιακός έχει σε άλλες θέσεις: ο Ολυμπιακός συνέχισε να στηρίζεται στον «Τζόλε», τον Ριβάλντο, τον Κωνσταντίνου κι αν είχε φύγει, αντί να μονιμοποιηθεί, ο Καστίγιο, θα είχε κάνει 7 μεταγραφές και θα ήταν πολύ χειρότερος από πέρυσι! Αν έπαιρνε μόνο τον Σέζαρ, που του έλειπε, κανέναν από τους άλλους έξι κι αγόραζε μόνο τον Ρομπέρτο Κάρλος, δεν θα ήταν ως ομάδα πιο ενδιαφέρουσα;

Ποιότητα

Ανάλογα λάθη έγιναν πέρυσι και σε άλλες ομάδες, π.χ. στην ΑΕΚ. Αποκτήθηκαν ο Ουντέζε και ο Παουτάσο στη λογική του ότι μπορεί να αποδειχτούν καλύτεροι από τον Τζιωρτζόπουλο ή τον Γεωργέα. Ηρθε ο Ντελίμπασιτς, διότι έμοιαζε πιο καλός από τον Καπετάνο και τον Καμπάνταη. Προστέθηκε στο ρόστερ ο Μαντούκα, ελπίζοντας ότι θα αποδειχτεί καλύτερος του Σέζαρ ή του Λάκη. Ηρθαν πολλοί, όμως η ενδεκάδα της «Ενωσης» τελικά δεν απέκτησε μεγαλύτερη ποιότητα. Ο Λαγός, ο Τόζερ, ο Χετεμάι είναι άλλου είδους επιλογές: πρόκειται για πιτσιρικάδες στους οποίους η ΑΕΚ επένδυσε –δεν έχουν σχέση με το θέμα.

Καλύτεροι

Θέλει η ΑΕΚ να είναι του χρόνου πιο ανταγωνιστική; Αν το θέλει, πρέπει να αποκτήσει κάποιους παίκτες που να είναι καλύτεροι του Λυμπερόπουλου, του Ζήκου, του Τσιρίλο, του Δέλλα, του Σορεντίνο, του Σέζαρ: θα πρέπει να βρει ποδοσφαιριστές που να μπορούν να κάνουν περισσότερα πράγματα από αυτούς που τώρα τραβάνε κουπί.

Επιλογές

Βλέποντας τις επιλογές των ομάδων, καταλαβαίνεις και το πρωτάθλημα που έκαναν. Ο ΟΦΗ αποκτώντας τον Ντρούλιτς βρήκε τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του στο φετινό πρωτάθλημα: λογικά βελτιώθηκε. Το ίδιο κι ο Πανιώνιος. Ο Πλετς, ο Ενσαλίβα, ο Τζιμπούρ, ο Λουρένσο δεν είναι απλώς καλύτεροι από αυτούς που αγωνίζονταν πέρυσι στις αντίστοιχες θέσεις, είναι πολύ καλοί παίκτες, απαραίτητοι. Η Ξάνθη μπορεί να απέκτησε δέκα ξένους, αλλά κανείς από αυτούς δεν αποδείχτηκε καλύτερος του Αντζα και του Τοροσίδη, ο οποίος στο μεταξύ έφυγε. Στη Λάρισα δεν έχω δει φέτος ποδοσφαιριστή πιο καλό από τον Σέρμπαν. Οποιος βρήκε ποδοσφαιριστές που κάνουν τη διαφορά έγινε καλύτερος –όποιος δεν το κατάφερε παρέμεινε στάσιμος. Με διαφορετικούς παίκτες αλλά με την ίδια ποιότητα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι μικρή.

Διαφορά

Τι σημαίνει η έκφραση «παίκτης που κάνει τη διαφορά»; Σημαίνει ότι υπάρχει κάποιος ποδοσφαιριστής που μπορεί να βοηθήσει με το παιχνίδι του μια ομάδα να λειτουργήσει συνολικά καλύτερα. Οποιος θέλει να δει την ομάδα του του χρόνου να βελτιώνεται, πρέπει να ψάξει τουλάχιστον έναν τέτοιο παίκτη. Η θέση δεν έχει σημασία, η κλάση είναι παντού και πάντα αναγκαία…

Πρακτικά 2

Eνώ ο «Ψυχώ» ετοιμάζει τους πίνακες και οι Σουπερλιγκάδες πιστεύουν ότι θα φτιάξουν του χρόνου τη διαιτησία με τους διαιτητές που θα παραλάβουν από τη φετινή ΚΕΔ (!) μόνο και μόνο γιατί μπορεί να βάλουν έναν αρχιδιαιτητή δικό τους, το θρίλερ συνεχίζεται. Οι προβλέψεις της πιάτσας μιλούν για χαμηλά βαρομετρικά.
- Γερμανάκος (Ιωνικός-ΠΑΟΚ): Εύκολο μοιάζει. Να δούμε αν θα αποφύγει τον πειρασμό να δώσει κάνα πέναλτι, όπως κάνουν σχεδόν όλοι στα ματς του Ιωνικού.
- Τσίκινης (Αιγάλεω-ΟΦΗ). Λείπει μήνες, αφού ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμό. Κρύος θα είναι, θα του βγει ένα 50-50, όπως συμβαίνει με όλους τους διαιτητές που είναι στη χαρμάνα. Καλό για τον Κοκαλιάρη, που δίνει και πριμ.
- Φωτιάδης (Ξάνθη-Πανιώνιος). Ηταν και στο περσινό αντίστοιχο ματς, όταν είχε γείρει το γήπεδο για το χατίρι του Αχιλλέα, χωρίς ο Λουτσιάνο να καταφέρει να ισοφαρίσει. Αν έχει απομείνει καμιά ανάμνηση από τα περσινά και του βγει λίγο συναίσθημα, κάτι μπορεί να γίνει. Αν και η λογική λέει ότι δεν γλιτώνει ο Πανιώνιος. Αλλο πέρυσι κι άλλο φέτος.
- Κοντογιαννίδης (Εργοτέλης-Απόλλων Καλαμαριάς) . Στο ματς Εργοτέλης–ΠΑΟΚ δεν είχε δώσει στον γηπεδούχο κάνα δυο-τρία πέναλτι. Το αναφέρω, γιατί λένε ότι πάλι ο κουμπάρος είναι καβάλα, αλλά δεν το θεωρώ δεδομένο. Κι ο Δαμήλος ορκίζεται ότι δεν θα πέσει.
- Παμπορίδης (Ηρακλής-Λάρισα). Με Παμπορίδη διαιτητή, δύο επόπτες από τη Δράμα και τον Μπίκα παρατηρητή, σε άλλες εποχές θα καρφωνόταν ο «άσος» στη σέντρα και θα έμπαινε και κάποια στριπτιτζού να κάνει σόου. Θα ήταν προτιμότερο να το διαιτήτευε ο υπουργός Μακεδονίας–Θράκης. Αλλά έχει τα ψυχικά αποθέματα ο Ηρακλής να κεφαλαιοποιήσει την πιθανή αβάντα;
- Ζωγράφος (Κέρκυρα-ΑΕΚ). Από τη στιγμή που η ΑΕΚ πέρασε δεύτερη, όλα τα μάτια πάνω του. Μετά τη διαγραφή Τσαχειλίδη και με μία τιμωρία στην πλάτη, αν κάνει τίποτα τρέλες, τον έχουν έτοιμο. Σκληρό ματς, στο οποίο ο Σπύρος είναι μάλλον άνετος. Οποιος καίγεται, δεν μιλάω για την AEK, ας τρέξει. Αυτός είχε φύλακα Αγγελο…
- Βασσάρας (Παναθηναϊκός-Ατρόμητος). Οταν γκρινιάζουν και οι δύο, ο «Ψυχώ» στέλνει τον έντιμο Κύρο. Μετά καμιά φορά (θυμηθείτε Εργοτέλης-ΑΕΚ) φωνάζει μόνο ο ένας από τους δύο. Αλλά σπάνια. Θα το δει σαν προθέρμανση εν όψει του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ.
- Πολατιάν (Ολυμπιακός-Αρης). Μέχρι πέναλτι σε βάρος του Ολυμπιακού που λέει ο λόγος. Ανευ ουσίας…