Ντου-ντου-ντου Ντα-ντα-ντα (SportDay / Στέφανος Χάρης)

Δεν γνωρίζω αν ο Βραζιλιάνος Ντούντου θα έρθει τελικά στον Ολυμπιακό, αφού οι πηγές μου δεν με έχουν ενημερώσει σχετικά. Αλλά μου αρέσει, φίλε αναγνώστη, αυτό το παιχνίδι που γίνεται. Τη μια πετάει το «μπαλάκι» ο Ολυμπιακός στους Ρώσους, την άλλη οι Ρώσοι επιστρέφουν το μπαλάκι περιμένοντας την επόμενη βολή, μετά συζητάνε με τον μάνατζερ, μετά ο μάνατζερ με τον παίκτη και τέλος όλοι περιμένουν τι θα πει ο πρόεδρος.

Κάτι μου λέει τελικά ότι ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν δεν ήρθε στην Ελλάδα για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, αλλά για τη μεταγραφή του Ντούντου. Από τον αγωγό αποκλείεται να χάσει λεφτά. Από τον Ντούντου, όμως, πολύ πιθανόν.

Αλλά ποιο είναι το ακριβές ποσόν που πρόκειται να δώσει ο Ολυμπιακός για να αποκτήσει τον παίκτη; Την Τρίτη το «ΦΩΣ» κυκλοφόρησε έχοντας στην πρώτη σελίδα τον εξής τίτλο:

«Νούμερο θέλουν να ακούσουν οι Ρώσοι για Ντούντου. Ο μάνατζερ του παίκτη μετέφερε στον Λούβαρη ότι η ΤΣΣΚΑ ζητάει συγκεκριμένη προσφορά. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Ολυμπιακός την κάνει άμεσα με 4 εκατ. ευρώ».

Την ίδια μέρα, όμως, ο «Πρωταθλητής» πλειοδοτούσε στην πρώτη του σελίδα γράφοντας με μεγάλα γράμματα: «Η επίσημη πρόταση του Ολυμπιακού: 5 εκατ. ευρώ για τον Ντούντου».

Μην απορείς, φίλε αναγνώστη. Ούτε χρειάζεται να σπας το κεφάλι σου. Εύκολα ερμηνεύεται η διαφορά του ενός εκατομμυρίου που προκύπτει από τα πρωτοσέλιδα των δύο εφημερίδων. Απλά το «ΦΩΣ» ενημερώνεται απευθείας από τον πρόεδρο, που λογικό είναι να υπολογίζει τα λεφτά που ο ίδιος πληρώνει από την τσέπη του, ενώ ο «Πρωταθλητής» ενημερώνεται από τον Λούβαρη, που αφού δεν πρόκειται να τα βγάλει και να τα δώσει ο ίδιος, βάζει κάτι παραπάνω.

Εδώ προκύπτουν οικονομικές διαφορές σε σοβαρότερα ζητήματα, όπως αυτό της παραπαιδείας, δεν θα προκύψουν σε μια ποδοσφαιρική μεταγραφή; Την ίδια μέρα το «ΕΘΝΟΣ» δημοσίευε στην πρώτη σελίδα του μια έρευνα της ΓΣΕΕ η οποία αποκάλυπτε ότι πληρώνουμε για τη δωρεάν Παιδεία ποσόν 4,371 δισ. ευρώ! Η «Ελευθεροτυπία», όμως, στο πρωτοσέλιδό της έγραφε: «Δωρεάν Παιδεία 4,4 δισ. ευρώ».

Βλέπετε; Είμαστε η χώρα του περίπου, τι να κάνουμε! Ακόμα και σπίρτα να αγοράσεις από το περίπτερο, πάνω στο κουτάκι θα δεις να γράφει «Περιεχόμενο: 50 περίπου σπίρτα». Τι να κάνουν οι άνθρωποι; Να πούνε ψέματα;

Αν ο Ντούντου, πάντως, καίγεται να έρθει στην Ελλάδα για να πάρει αυτά τα λεφτά, καθόλου να μη στεναχωρηθεί αν δεν του τα δώσει ο πρόεδρος. Υπάρχει κι άλλη λύση. Αυτή που έχει επιλέξει περίπου (για να μην ξεχνιόμαστε) ο μισός πληθυσμός της χώρας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων, η μισή Ελλάδα έχει δηλώσει συμμετοχή στο «SUPER DEAL» του Χρήστου Φερεντίνου.

Μέσα στους πολλούς νικητές που έχει βοηθήσει οικονομικά ο τηλεοπτικός σταθμός είναι και ο Δημήτρης Καρβέλας, ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας μπάσκετ του Αιγάλεω, ο οποίος συμμετείχε στο παιχνίδι και έκανε «ντιλ» με τον Χρήστο Φερεντίνο στα 135.000 ευρώ!

Μάλιστα, ο τεχνικός διευθυντής δεν πήγε στην εκπομπή μόνος του. Στην «ομάδα υποστήριξης» επικεφαλής ήταν ο αρχηγός του «Σίτι» Ακης Καλλινικίδης.

Χθες διάβασα στη «SportDay» στο ρεπορτάζ για την ποδοσφαιρική ομάδα του Αιγάλεω ότι ο Θωμάς Μητρόπουλος δήλωσε πως η ομάδα δεν θα πέσει κατηγορία και υποσχέθηκε 3.000 ευρώ πριμ σε κάθε παίκτη για το παιχνίδι με τον ΟΦΗ.

Πλάκα κάνεις, ρε Θωμά; 3.000 ευρώ οι ποδοσφαιρικοί για να πάνε να σπάσουν τα πόδια τους, όταν οι μπασκετικοί για πλάκα πήραν από τον Φερεντίνο 135 χιλιαδούλες ζεστές ζεστές χωρίς να ιδρώσουν; Βλέπω τους Σκοπελίτη, Μουστογιάννη, Νικολόπουλο, Παπουτσή, Ψωμά και τα άλλα παιδιά, που έχουν δει τα νιάτα τους να λιώνουν στο «Σίτι» παίζοντας για ψίχουλα, να μην πατάνε το Σάββατο στο γήπεδο.

Αν τους ψάξεις πάντως, Θωμά, ψάξ' τους στα στούντιο του Φερεντίνου. Περισσότερα θα βγάλουν εκεί.

Και επειδή επιμένω ότι η μόνη αξιόπιστη λύση είναι αυτή του «SUPER DEAL», φαντάστηκα τον Ντούντου όπως τον βλέπεις στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας. Να πανηγυρίζει κρατώντας τη βαλίτσα των 5 εκατομμυρίων ευρώ. Ετσι θα τα πάρει σίγουρα. Από τον Ολυμπιακό δεν ξέρω…

Και από τη μικρή οθόνη περνάω στη μεγάλη. Στην 7η τέχνη. Αυτήν του κινηματογράφου. Διάβασε την κριτική που ακολουθεί, γραμμένη για την ταινία «300 του Λεωνίδα» και νιώσε, φίλε αναγνώστη, μέσα σου ένα ρίγος, όπως ένιωσα και εγώ:

«Είδα τους "300 του Λεωνίδα" και για μια ακόμη φορά… έβριζα αυτή την κάστα των κριτικών του κινηματογράφου που έθαψαν λυσσασμένα την ταινία. Πολλά από αυτό το φιλμ μού άρεσαν. Πολλά περίτεχνα, όμορφα φτιαγμένα. Και στον κόσμο άρεσε, που στο τέλος χειροκροτούσε. Και ευτυχώς, εδώ μιλάμε για μια ταινία που ασχολείται με την Αρχαία Ελλάδα και είναι ανδροπρεπής, οι πρωταγωνιστές είναι ανδροπρεπείς, ο ηθοποιός που ενσαρκώνει τον Λεωνίδα είναι ο ορισμός του άνδρα, καμία σχέση με εκείνη την αδελφή που είχαν βάλει να παίξει τον Μέγα Αλέξανδρο και είχα φρίξει.
Η ταινία σπάει ταμεία στην Ελλάδα, καταρρίπτει τα ρεκόρ σε εισιτήρια και απ' ό,τι φαίνεται κάποιοι κριτικοί κινηματογράφου δεν μπορούν πια να επηρεάσουν τον κόσμο, που έχει πάρει χαμπάρι τι γίνεται…».

Οχι, φίλε αναγνώστη, δεν είναι ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος. Μη σε ξεγελά η γραφή. Μπορεί το ύφος να φέρνει σε αυτό του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου, αλλά και αυτός πρέπει να φάει πολλά ψωμιά ακόμη για να μπορέσει στην κινηματογραφική κριτική να ξεπεράσει τον ένα, τον μοναδικό, τον πολυπολιτισμικό Θέμη Σινάνογλου.

Δεν είναι, όμως, η κριτική τόσο ούτε η εύστοχη κινηματογραφική ματιά που με εντυπωσίασε, όσο το ότι τα γούστα του καλού μου Θέμη συμβαδίζουν με τα δικά μου. Και αυτός, όπως και εγώ, γουστάρει τους ανδροπρεπείς και φτιάχνεται, όπως και εγώ, με την παρουσία τους στη μεγάλη οθόνη.

Την επόμενη φορά θα δείτε ότι θα πάμε μαζί σινεμά...