Ειδικότης μας οι κλειστές αναμετρήσεις (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Mε τους Τούρκους, τους μουσαφίρηδές μας αυτή την εβδομάδα εν όψει του ραντεβού το Σάββατο στο Καραϊσκάκη, ευρισκόμαστε σε... μόνιμη διαφορά φάσης. Για την ακρίβεια της περιγραφής, εκείνοι ευρίσκονται σταθερά «μία φάση» μπροστά από μας.

Οταν η σπουδαία γενιά τους (Μπουλέντ, Αλπάι, Ρουστού, Ουμίτ, Αρίφ, Χασάν Σας, Χακάν Σουκούρ, Χακάν Ουνσάλ, Φατίχ, Ταϊφούρ, Εργκούν, Οκάν κ.ά.) μεγαλουργούσε με δύο διαδοχικές συμμετοχές σε EURO, με το UEFA της Γαλατασαράι και με την κορύφωση της τρίτης θέσης στο ασιατικό Μουντιάλ, εμείς κυρίως βλέπαμε TV. Ανυποψίαστοι ότι «ερχόταν» η φουρνιά που βγήκε τρίτη στην Ευρώπη το '95 ως Νέοι, δεύτεροι το '98 ως Ελπίδες, και έμελλε (αφού μεσολάβησαν οι «προειδοποιήσεις» του Παναθηναϊκού μέσω Τσάμπιονς Λιγκ) να φτάσει στο peak το 2004 ως Ανδρες.

Οταν η Ελλάδα έπαιρνε το τρόπαιο στην Πορτογαλία, αυτοί είχαν ήδη ζήσει την αποτυχία μετά την κορύφωση (αν θυμάστε, δεν ταξίδεψαν καν στο EURO 2004 επειδή αποκλείστηκαν, μες στην Πόλη, απ' τη Λετονία στα πλέι οφ). Κι όταν εμείς ζούσαμε την αποτυχία μετά την κορύφωση (με τη, μόλις, τέταρτη θέση στον προκριματικό όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006), αυτοί είχαν κιόλας βάλει μπροστά τη διαδικασία ανανέωσης. Εάν θέλετε, μετάβασης. Απ' τους ήρωες (της Κοπεγχάγης και) της Απω Ανατολής, στους επόμενους.

Πράγμα που εμείς (σ' ένα βαθμό το κάνουμε, αλλά αν το αντιληφθούμε ως πραγματική αλλαγή κεφαλαίου) θα το κάνουμε όταν ολοκληρωθεί η υπόθεση του EURO 2008 κι αποσυρθούν ο Νικοπολίδης, ο Γιαννακόπουλος, ο Φύσσας, ο Καψής, ενδεχομένως ο Δέλλας, δηλαδή οι ακόμη ενεργές απ' τις καίριες φιγούρες του 2004. Τότε που θα έλθουν στα πράγματα και θα κυριαρχήσουν όσοι τώρα (μα)θητεύουν δίπλα στους παλαιούς.

Ο δαιμόνιος Φατίχ Τερίμ, ο αυτοκράτορας απ' τα Αδανα, δεν είναι... κολλημένος. Ενα «σημείο επαφής» με τον Ρεχάγκελ είναι ότι με όλη την αναζωογόνηση της εθνικής Τουρκίας επιδιώκει την ασφάλεια της προσφυγής στα παλαιά, μεστωμένα μυαλά. Ο Ρουστού, 34 ετών, παραμένει η πρώτη επιλογή στα δοκάρια, ακριβέστερα παρέμενε, έως τον Νοέμβριο που χτύπησε άσχημα στο φιλικό με την Ιταλία στο Μπέργκαμο.
Ο Χακάν Σουκούρ, 36 ετών, επανήλθε με δόξες και τιμές, κι έφτασε τα 50 γκολ, αριθμός ρεκόρ στη σύγχρονη Ευρώπη, με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Ο Εργκούν, 35 ετών, κλήθηκε για το πρώτο ματς αυτού του προκριματικού γύρου. Και τον Φεβρουάριο, πριν από το φιλικό με τη Γεωργία στην Τιφλίδα, η έκπληξη ήταν ότι επανακλήθηκε (ύστερα από τρία, και πλέον, χρόνια) ο Τουγκάι, γεννημένος το... 1970, αλλά πάντοτε τόσο καθοριστικός για την Μπλάκμπερν στην Πρέμιερσιπ.
Τον τόνο, όμως, τον δίνουν οι νέοι πια. Ο Βολκάν, ο γκολκίπερ που θα διαδεχθεί τον Ρουστού, είναι 25 ετών. Οι αμυντικοί, στα ίδια. Ο Σερβέτ, 26. Ο Ιμπραχίμ Τοραμάν, 25. Ο Γκιοκχάν Ζαν, 25. Ο Τσαν Αράτ, 23.

Πιο μπροστά, οι δίδυμοι Αλτιντόπ της Μπουντεσλίγκα είναι 24 ετών. Ο εκρηκτικός Τουντσάι, 25. Ο Γκιοκντενίζ, 27. Ο Μεχμέτ Τοπούζ, 23. Ο Αρντά, 20. Ο Σαμπρί, 22. Κι ο (Βενιαμίν) Νουρί της Μπορούσια Ντόρτμουντ, ο νεότερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του γερμανικού πρωταθλήματος, μόνο 18.

Μπορούν να μας τρέξουν με τη νιότη τους. Μπορούμε να τους τη φέρουμε, με τη συσσωρευμένη εμπειρία. Οπως και να 'χει, πάμε (η ιστορία των δύο αναμετρήσεων, 0-0 και 0-0, στα προκριματικά του Μουντιάλ 2006) για ακόμη μία «κλειστή» αναμέτρηση. Και, ως γνωστόν, οι «κλειστές» αναμετρήσεις είναι η παραδοσιακή ειδικότης μας!