Η παγκόσμια μοναδικότητα του Παναθηναϊκού (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

O Παναθηναϊκός, φέτος, έχει 8-1-4 εντός έδρας και 8-2-3 εκτός. Δηλαδή, το φαινόμενο διεκδικεί παγκόσμια μοναδικότητα, 25 πόντους home και 26 away. Στα τέσσερα εντός έδρας με Ιωνικό, ΑΕΚ, Εργοτέλη, Ατρόμητο πήρε... κανένα βαθμό. Στα τέσσερα εκτός, με τους ίδιους αντίπαλους, πήρε και τους 12 βαθμούς. Οι διορθώσεις, στον δεύτερο γύρο, λαθών του πρώτου γύρου είναι πολύ ολιγότερες από τις ανορθογραφίες. Και δεν υπάρχει τρίτος γύρος, για να διορθωθούν κι αυτές.

Δεν είναι ένα και δύο, λοιπόν, τα ομοειδή συμπτώματα. Ακόμα και τα νικηφόρα εντός έδρας παιχνίδια... με το στανιό οι «πράσινοι» τα πήραν. Με αίμα! Λάρισα, Αιγάλεω, Απόλλωνας Καλαμαριάς, ΠΑΟΚ, Ξάνθη. Είναι άλλο να παίζεις, Καραϊσκάκη καλή ώρα, για το 0-0 και να σου πέφτει, από πάνω, στο τέλος του δρόμου το λαχείο (οπότε δεν έχεις παρά να σκύψεις χάμω και να το μαζέψεις). Και άλλο, τελείως διαφορετικό, η νίκη να 'ναι επιτακτική. Θέλει προσωπικότητα. Κότσια.

Η Παιανία είναι γεμάτη παιδιά που άμα καταφέρουν ένα καλό αποτέλεσμα ή δύο, το θεωρούν βάσιμο λόγο να πάνε και να ζητήσουν άδεια για να... ξενυχτήσουν, σαν έπαθλο, δυο-τρεις παραπανίσιες ώρες. Παιδάκια! Οι άντρες (εάν θέλουν να ξενυχτήσουν) ξενυχτούν, κερδίσουν-χάσουν. Και δεν ζητούν, καν, άδεια. Αρκεί το επόμενο πρωινό να 'ναι πρώτοι πρώτοι (και) στην προπόνηση. Ζαγοράκης! Επίσης, όπου η νίκη είναι επιτακτική κι ο αντίπαλος συνήθως συμπτυγμένος, θέλει παίκτες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Εξτρέμ, στο ένας-με-ένα να ανατρέπουν τον μπακ και να δημιουργούν, επιτιθέμενοι από κει και μετά σε συνθήκες αριθμητικής υπεροχής, ρήγματα. Ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει. Κεντρικούς χαφ, να «έχουν» το κάθετο, ευθύ και γρήγορο, πέρασμα της μπάλας στους κυνηγούς. Ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει. Οπισθοφύλακες να κάνουν overlap. Θυμόμαστε ένα τέτοιο, του Νίλσον (που κατέληξε σε ωραία σέντρα, δεύτερο δοκάρι, στον Ιβανσιτς) με τον Ολυμπιακό. Ενα.

Και εκεί, πάλι, ήταν επειδή υπήρχαν ανοικτοί χώροι. Στους ανοικτούς χώρους δεν χρειάζεται να ξέρεις ντρίμπλα. Αρκούν η αντοχή και η ταχυδύναμη να ανεβοκατεβαίνεις. Στους κλειστούς, όταν δεν υπάρχουν αυτά τα χαρακτηριστικά, πέφτεις σε τοίχο. Ελλείψει επιλογών, ξεφορτώνεσαι την μπάλα με σέντρες. Ο Παναθηναϊκός, κατά του Ατρομήτου, «γέμισε» 41 σέντρες. Και δεν έχει, καν, τον γομαρίσιο τύπο σέντερ φορ να τις παλέψει παίζοντας ξύλο με τους σέντερ μπακ. Piece of cake, για τους φιλοξενούμενους.

Ο Ατρόμητος εμφανίζει τη χειρότερη άμυνα της Σούπερ Λίγκας... μετά τον Ιωνικό. Αλλά και την καλύτερη, πίσω από τους τρεις της κορυφής, επίθεση. Μοτίβο ΟΦΗ, που φτάνει στα γκολ με την μπάλα να περνάει από τα πόδια όλων των επιθετικών του, το ξέρουν οι αντίπαλοι, το βλέπουν στο βίντεο, και παρά ταύτα πάλι το τρώνε! Ομάδες που έχουν το εύκολο γκολ, αυτές είναι πιο πιθανό να τα βγάλουν πέρα. Το εύκολο γκολ, στο χαμηλό επίπεδο της Α' Εθνικής, μπορεί να λέγεται ως και Λουσιάνο.

Σημειώναμε εδώ, προ καιρού, πόσο λείπει ο Λουσιάνο από την Ξάνθη που δεν αναπλήρωσε το κενό του... ποτέ. Επανερχόμαστε για να δείξουμε πόση διαφορά κάνει, ο πρώτος παίκτης του πρωταθλήματος σε αριθμό τελικών ενεργειών, στον Ατρόμητο. Οκτώ γκολ, επτά ασίστ που έγιναν γκολ! Επιπλέον ο τρίτος στη διοργάνωση, πίσω από Ζούλιο Σέσαρ και Ριβάλντο, σε εύστοχες σέντρες. Εάν προσθέσουμε στην εξίσωση το 6+5 (γκολ+ασίστ) του Μερίνο, την ανεκτίμητη δουλειά του σκύλου Κορακάκη που κάνει την πιο «επιθετική» ανασταλτική λειτουργία, και την πάστα του κωλοπετσωμένου σέντερ μπακ Μαρσέλο (Ολιβέιρα), έχουμε απαντήσεις.

Ο κόσμος ζητάει, ή θα ήθελε να δει, «δεκαπέντε Νίνηδες». Δεκαπέντε Νίνηδες, δίχως τη στήριξη των πεπειραμένων δίπλα, θα 'ναι καταστροφή για όλους τους Νίνηδες. Ο κόσμος, όμως, δεν έχει ευθύνη. Το ορθόδοξο είναι να δούμε πώς υποστηρίζει ο υπεύθυνος Παναθηναϊκός (ώστε να έχει το μάξιμουμ όφελος από) τους Νίνηδες. Πώς, αλήθεια; Ανεπιτυχέστατα. Η οικονομική-αθλητική αποτυχία αντικατοπτρίζεται στα τρία βαρύτερα συμβόλαια του ρόστερ. Μπίστσαν, Εκι, Βίκτορ.

Απειροελάχιστη, έως μηδενική, αγωνιστική ανταπόδοση των πάρα πολλών χρημάτων. Τρία συμβόλαια στον βρόντο.