Το πρωτάθλημα τελειώνει, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν σε ουρά και κορυφή, οπότε ευκαιρία είναι για τις ομάδες μας να προχωρήσουν τον μεταγραφικό σχεδιασμό τους. Το θέμα είναι το πώς κινούνται σε αυτόν τον τομέα. Βιασύνη σίγουρα υπάρχει, αφού δεν είναι μόνο οι Ελληνες που ψάχνουν παίκτες. Οι ελεύθεροι είναι μια λύση.
Η καλύτερη για εκείνους που δεν έχουν λεφτά. Π.χ. οι... Ελληνες. Τους ελεύθερους όμως τους θέλει η μισή Ευρώπη. Με δεδομένα τα χάλια του ποδοσφαίρου μας, η χώρα μας δεν αποτελεί πρώτη επιλογή για κανέναν καλό ποδοσφαιριστή. Και τι γίνεται; Με την επιλογή δευτεροκλασάτων δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το αποτέλεσμα. Για το φτηνό κρέας έχετε ακούσει τι λένε. Οι ομάδες, μας από την άλλη, πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι δεν είναι αρκετό να πάρουν παίκτες που απλά θα είναι καλύτεροι από αυτούς που ήδη έχουν στο ρόστερ τους.
Το ζήτημα είναι να κάνουν πραγματικά τη διαφορά και όχι να έλθουν στην Ελλάδα για να κολλήσουν ένσημα. Ο ποιοτικός παίκτης στυλ Ριβάλντο ακόμα και στα 35 του θα παλέψει έως το φινάλε. Δεν είναι ο μισθοφόρος που δεν τον νοιάζει τι φανέλα φοράει, αν χάνει ή αν κερδίζει η ομάδα, αλλά μόνο να μπαίνουν τα λεφτά. Οι παίκτες που έχουν προσωπικότητα και έχουν μάθει να σέβονται τον εαυτό τους θα σε ανεβάσουν επίπεδο.
Πού τους βρίσκεις; Τους βρίσκεις αν τους πληρώσεις καλά και διπλά από τους άλλους ώστε να τους πείσεις να έλθουν στην Ελλάδα. Εξαρτάται βέβαια τι τσέπη έχεις και κυρίως ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου. Αν θες δηλαδή να κάνεις μεταγραφές για τον κόσμο ή για να γίνεις πραγματικά καλύτερος. Το πρωτάθλημά μας χρειάζεται ποιότητα. Αυτή πληρώνεται. Διαφορετικά μένεις με τα πιτσιρίκια και μιλάς για την υγεία που προσφέρεις στο άθλημα. Καλά είναι τα «τσικό», αλλά μόνα τους δεν κερδίζουν τίτλους.