Οταν η EΛ.ΑΣ. παίρνει ληγμένα... (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Ναι, ξέρω, ο τίτλος είναι παρεξηγήσιμος. Διευκρινίζω: δεν εννοώ ότι «όργανα της τάξης» καταναλώνουν ληγμένα σκευάσματα. Παίρνουν όμως μαζί τους, κουβαλούν χημικά όπλα (ακόμα και) ληγμένα. Τίποτε δεν πάει χαμένο -και ας είναι και ληγμένο...

Δεν μπορώ να γνωρίζω αν κάποιοι από τους πανικόβλητους θεατές του αγώνα μπάσκετ Ολυμπιάδα-ΑΕΚ, που τελικά δεν διεξήχθη, είχαν την «τύχη» να εισπνεύσουν στο παρελθόν τα -ούτως ή άλλως, άκρως επικίνδυνα- «κανονικά» χημικά της Αστυνομίας. Αν ναι, ίσως πρόλαβαν να εντοπίσουν κάποιες -άμεσα αισθητές- διαφορές ανάμεσα στα «φρέσκα» και τα «μπαγιάτικα». Μόλις η Αστυνομία έκανε το «ανδραγάθημά της» στο κλειστό της Πάτρας, εκείνοι αλλόφρονες προσπαθούσαν να ανασάνουν, να απομακρυνθούν. Ανάμεσά τους και παιδιά. Δεν βαριέστε, όλοι είμαστε υποψήφιες «παράπλευρες απώλειες» -έτσι, κύριε Πολύδωρα;
Μάλιστα, κυρίες και κύριοι. Χημικά σε κλειστό χώρο -και μάλιστα μικρό- στο όνομα της αναχαίτισης κάποιων επίδοξων τσαμπατζήδων ή, σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ανθρώπων που εξοργίστηκαν γιατί αδυνατούσαν να προμηθευτούν εισιτήριο. Ολοι αυτοί βρίσκονταν, φυσικά, εκτός κερκίδων. Οσοι λοιπόν θεωρούν ότι τα αστυνομικά κτυπήματα και ραντίσματα «στο σωρό» αφορούν μόνο διαδηλώσεις, ας το ξανασκεφτούν. Ας θυμηθούν, επιπλέον, πώς ακριβώς ο Μπρεχτ περιέγραφε τη μοίρα των αδιάφορων...

Κάποιοι ψέλλισαν ορισμένες δικαιολογίες. Δεν ήσαν καν γελοίες, ήσαν αηδιαστικές. Ορισμένοι μίλησαν για «μεμονωμένο, ατυχές περιστατικό». Λησμόνησαν, φαίνεται, πως πριν από λίγους μήνες το ίδιο ακριβώς είχε κάνει η Αστυνομία στο ΣΕΦ. Aλλοι μίλησαν για «ρίψη κατά λάθος». Α, ωραία. Πριν ακόμα εξηγηθεί το μυστήριο φαινόμενο των αστυνομικών όπλων που εκπυρσοκροτούν «τυχαία», όταν απέναντί τους βρίσκονται μετανάστες, αθίγγανοι ή άλλα «μιάσματα», έχουμε και δεύτερο μεταφυσικό ερώτημα: τι έχουν τα έρμα -τα χημικά- και πετάνε; Μόνα τους, αδέσποτα...

Ας πάψει, παρακαλώ, η μονότονη, βαρετή κλάψα: «μα τι θέλετε να κάνει η Αστυνομία, αφού κατηγορείται είτε δρα είτε όχι;». Λες και δεν έχει σημασία το τι κάνει κάθε φορά. Σε τελική ανάλυση, αν (λέμε, «αν») κρίθηκε επικίνδυνη η διεξαγωγή του αγώνα εξαιτίας των επίδοξων τσαμπατζήδων, σε τι θα αποσκοπούσε η ματαίωση του παιχνιδιού; Η -μόνη- λογική απάντηση είναι: «Στην ασφάλεια των θεατών». Το παιχνίδι -ω του θαύματος- διεκόπη, αφού προηγουμένως ραντίστηκαν οι... προστατευόμενοι. Συγγνώμη, αλλά μόνο φυτά ραντίζονται για να προστατευθούν -και πάλι, όχι όλα και όχι πάντα. Οχι άνθρωποι. Φαίνεται όμως ότι ο υπό διαμόρφωση νέος τύπος ανθρώπου, ο homo Polydorous, αλλάζει τα πάντα...