Ερυθρόλευκο ζητούμενο η σταθερότητα (Νίκος Ζέρβας)

Η πρόκριση του Ολυμπιακού στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας, θα μπορούσε να θεωρηθεί μεγάλη επιτυχία, αν το μέγεθος του μπάτζετ της ομάδας είχε ένα αριθμητικό ψηφίο λιγότερο από ότι έχει φέτος. Ακόμη και αν οι ερυθρόλευκοι έχουν σημαντική δικαιολογία τους τραυματισμούς των Ματσιγιάουσκας-Στακ και το επεισόδιο Σχορτσιανίτη-Γκέρσον που στέρησε από την ομάδα τις πολύτιμες υπηρεσίες του διεθνούς σέντερ σε αρκετά ματς, ακόμη και αν η πρόκριση πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να γίνει γεγονός, νομίζω πως τα χαμόγελα είναι λιγότερα από ότι πέρυσι, όταν ο Ολυμπιακός με θεωρητικά μικρότερης ικανότητας τεχνικό ηγέτη -κάτι για το οποίο αμφιβάλω- και πιο low-profile ρόστερ έφτασε σχετικά εύκολα στην 8αδα και έχασε το Final-4 της Πράγας για ένα άστοχο σουτ στους προημιτελικούς με τη Μακάμπι. Για να είμαστε ρεαλιστές, οι ερυθρόλευκοι, χάρη στην οικονομική ευχέρεια, οργανωτικότητα και ενασχόληση των αδελφών Αγγελόπουλου που έχουν «συμμαζέψει» το πριν από τρια χρόνια εγκαταληλημένο τμήμα μπάσκετ, βρίσκονται για δεύτερη σερί χρονιά στο Top-8 κάτι που δεν είναι σε καμία περίπτωση αμελητέο. Αν μάλιστα οι παίκτες και ιδιαίτερα ο Πίνι Γκέρσον ήταν λίγο πιο προσεκτικοί στα ματς της πρώτης φάσης (π.χ. εκτός έδρας με Ντιναμό Μόσχας), ίσως τώρα να είχαν κερδίσει το πλεονέκτημα έδρας στην 8αδα -κάτι που υποσχέθηκε ο Ισραηλινός τεχνικός στην αρχή της χρονιάς-και οι πιθανότητες να πάρουν στα χέρια τους ένα από τα τέσσερα εισιτήρια του Final-4 της Αθήνας να ήταν ιδιαιτέρως αυξημένες.

Ως γνωστό με τα «αν» και με τις υποθέσεις δεν γράφεται η ιστορία, οπότε -και μιας και το σημερινό παιχνίδι που έδωσε τη πρόκριση με τη Μπανταλόνα μας δίνει το έναυσμα- είναι μια καλή ευκαιρία να αναλύσουμε αυτό που λείπει από τον φετινό Ολυμπιακό -πλην του Ματσιγιάουσκας- που δεν είναι άλλο από την σταθερότητα. Όχι μόνο από αγώνα σε αγώνα, αλλά και μέσα σε ένα 40λεπτο, αφού είναι ζήτημα αν υπάρχουν τρία ή τέσσερα τέτοια μέσα σε όλη τη σεζόν που ο Ολυμπιακός έπαιξε συνεχώς σε έναν σταθερά πετυχημένο ρυθμό. Το ζητούμενο της αναμέτρησης με τους αδιάφορους Ισπανούς στο ΣΕΦ ήταν η νίκη έστω και με ένα πόντο για να «σφραγιστεί» η πρόκριση. Αντ’ αυτού οι παίκτες των ερυθρόλευκων έκαναν υγιεινό «περίπατο» παρόλο που οι καιρικές συνθήκες στην Αττική δεν τους ευνοούσαν, δίνοντας για μια ακόμη φορά στους φίλους τους την ευκαιρία να αισιοδοξούν για το μέλλον. Πρέπει όμως να το κάνουν; Οι Ισπανοί έπαιξαν με στόχο το…ότι βγει, αυτό βοήθησε αρκετά τον Ολυμπιακό να τρέξει στον αιφνιδιασμό να πετύχει εύκολα καλάθια και να αποβάλει από την αρχή το δεδομένο άγχος που υπήρχε για το ροζ φύλλο αγώνα. Ο φόβος που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει σε όλα τα παιχνίδια των ερυθρόλευκων είναι να μη πάει το σκορ σε χαμηλά επίπεδα. Όταν αυτό «ανοίγει» τα πράγματα απλοποιούνται σε σημαντικό βαθμό Στο 1ο δεκάλεπτο η επικίνδυνη αλλά μικρότερου βεληνεκούς Μπανταλόνα ήταν κοντά στο σκορ, αντιστάθηκε, αλλά ως εκεί.

Η πολύ καλή κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο Άντριγια Ζίζιτς -θα είναι ευχής έργο να βρει και πάλι τον χαμένο εδώ και ένα μήνα καλό εαυτό του τώρα που τα πράγματα σοβαρεύουν-, η συμβολή του Βασιλόπουλου, ίσως σταθερότερου παίκτη του Ολυμπιακού φέτος, η ωριμότητα του Πεν (7 ασίστ) και οι «ανάσες» στο σκοράρισμα από Ντόμερκαντ (εξαιρετικός) και Άκερ έδωσαν ένα σημαντικό προβάδισμα 8 πόντων στους γηπεδούχους στο ημίχρονο και το μόνο που χρειαζόταν για να τελειώσει η βραδιά θετικά ήταν ανάλογη συνέχεια. Όσο και αν ο Γκέρσον έπαιζε με τα νεύρα των φιλάθλων με τη μη χρησιμοποίηση του Σοφοκλή -έχει σοβαρή δικαιολογία ο Ισραηλινός λόγω του γρήγορου ρυθμού του αγώνα- το νερό φαίνεται να είχε μπει στο αυλάκι. Και έτσι ήταν…Οι προαναφερθέντες παίκτες με τη προσθήκη των Μπουρούση και Χόσκιν συνέχισαν στους ίδιους σταθερούς ρυθμούς καλής απόδοσης, βρήκαν λύσεις στην επίθεση, η άμυνα όποτε χρειάστηκε έδωσε λύσεις και το τελικό 81-65 ήταν πέρα για πέρα φυσιολογικό και δίκαιο.

Πλέον ο Ολυμπιακός σκέφτεται την Μεγάλη Εβδομάδα του Πάσχα, τα προημιτελικά της Ευρωλίγκας και τους αγώνες με την Ταουγκρές. Οι πρώτες αναλύσεις στο ΣΕΦ είχαν αρχίσει πριν τη συμπλήρωση των 40 λεπτών και ίσως και πριν τη τέλεση του αποψινού αγώνα καθώς ήταν διάχυτη η αισιοδοξία για νίκη κόντρα στη Μπανταλόνα, αλλά νομίζω πως οι αναλύσεις περιττεύουν. Η Ταουγκρές είναι ένα πανίσχυρο σύνολο που στη μέρα του μπορεί να συνθλίψει οποιοδήποτε αντίπαλο και δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πως φέτος είναι η σειρά της να σηκώσει το τρόπαιο στην Αθήνα. Οι ρεαλιστικές πιθανότητες του Ολυμπιακού για μια νίκη στη Βιτόρια -επουδενί δε θα πρέπει να χαθεί το 2ο παιχνίδι στο ΣΕΦ- είναι ελάχιστες έως λίγες. Το γεγονός ότι οι «βάσκοι» άλλαξαν προπονητή λόγω της σοβαρής ασθένειας του Βέλιμιρ Περάσοβιτς και την αντικατάστασή του με τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς έχει γεμίσει αισιοδοξία κάποιους «πονηρούς» όμως το μπάσκετ δεν είναι ακριβώς όπως το σκέφτονται οι πολλοί. Μια καλοκουρδισμένη «μηχανή» όπως η Ταουγκρές, δεν θα έχει πρόβλημα να αποκλείσει τον ασταθή Ολυμπιακό αν πιάσει το 70-80 % της απόδοσής της. Δε θα μπω σε σύγκριση παικτών γιατί οι αγώνες ακόμη αργούν, αλλά θα προσπαθήσω να καταγράψω το πως ο Ολυμπιακός θα μπορέσει να κάνει την μίνι-έκπληξη και να δώσει το παρών στο Final-4 του ΟΑΚΑ.

Ζητούμενο πρώτο και βασικότερο η σταθερότητα. Ο Ολυμπιακός της Μόσχας μπορεί να «αποδράσει» με νίκη από τη Βιτόρια, όμως ο Ολυμπιακός του «Αλεξάνδρειου» τρεις μέρες μετά μπορεί να αποκλειστεί άνετα με 2-0. Ο Ολυμπιακός των δυο αγώνων με τη Ταουγκρές φέτος μπορεί να τα καταφέρει, ιδιαίτερα αν η διαιτησία στην Ισπανία του δώσει την ευκαιρία να διεκδικήσει τις πιθανότητες που του αναλογούν. Ο Ολυμπιακός του εντός έδρας αγώνα με τη Λε Μαν δεν έχει τύχη, όμως ο σοβαρός αποψινός κόντρα στη Μπανταλόνα μπορεί να ελπίζει. Το ερώτημα είναι αν θα μπορέσει η ομάδα να παρουσιαστεί σταθερή σε αυτή τη σειρά αγώνων. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο απαντάω εγώ.

Ζητούμενο δεύτερο η δουλειά. Θεωρώ πως το δεκαήμερο που ακολουθεί είναι το πιο δύσκολο για τον Πίνι Γκέρσον και το τεχνικό τιμ των ερυθρόλευκων που θα πρέπει να σπαταλήσουν ατελείωτες ώρες πάνω από το DVD για να αναλύσουν στο έπακρο τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των Ισπανών και εκεί να δουλέψουν και να «χτυπήσουν».

Ζητούμενο τρίτο η άμυνα. Ο Βασιλόπουλος και ο Παπαμακάριος -όποτε παίζει- δεν αρκούν για να κάνεις «διπλό» στην Ισπανία με όπλο την άμυνα. Οπότε θα πρέπει όλοι οι παίκτες πρέπει να υπερβάλουν εαυτό και σε αυτό τον τομέα και στο μυαλό τους να υπάρχει μια λέξη: Άμυνα.

Ζητούμενο τέταρτο και άσχετο με την ικανότητα η τύχη. Για να μπορέσεις να κάνεις το κάτι παραπάνω από τις δυνατότητές σου στον αθλητισμό, χρειάζεται και αυτός ο αστάθμητος παράγοντας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η τύχη δεν συνεπάγεται με πολλά εύστοχα σουτ ή τυχών τραυματισμούς του αντιπάλου, αλλά με την αγωνιστική «ημέρα». Και για να ελπίζει βάσιμα ο Ολυμπιακός σε πρόκριση θα πρέπει να βρει την Ταου σε μέτρια ημέρα και αυτός να κάνει τα καλύτερα του πάνω στο παρκέ. Επιπλέον θα πρέπει να έχει μυαλό και «καρδιά» και να παίξει ψυχωμένα. Μπορεί να τα καταφέρει; Θα δείξει…Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι κοντά, μέχρι τότε υπομονή και…σταθερότητα.

Υ.Γ: Αρκετά τα ζητούμενα, ένα το δεδομένο: Δυο ελληνικές ομάδας στις καλύτερες οκτώ της Ευρώπης για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Επιτυχία σημαντική μέχρι την επόμενη… Μακάρι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός να κοσμήσουν με τη παρουσία τους το Final-4. Και γιατί όχι του χρόνου και ο τρίτος της παρέας, Άρης να μπει στην οκτάδα. Οι βάσεις έχουν μπει, απομένει αυτές αρχικά να παραμείνουν και εν συνεχεία να δυναμώσουν.

Απορίες, σχόλια, ερωτήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com