Σαφείς απαντήσεις(SportDay /Αντώνης Πανούτσος)

Πήρα ένα mail με ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στο blog denmasamere. Το mail απευθύνεται στην Αννα Παναγιωταρέα και έχει ορισμένα ενδιαφέροντα σημεία. Δημοσιεύω αποσπάσματα. «Αγαπητή Δρ Παναγιωταρέα, σας απευθύνομαι ως μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας που είστε, και συγκεκριμένα ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μία θέση που συνεπάγεται δηλαδή τη μονιμότητα. Θα αναρωτιέστε με ποιο δικαίωμα σας απευθύνω τον λόγο.

H απάντηση, δρ Παναγιωταρέα, είναι ότι πρώτα από όλα με τους φόρους μου πληρώνω τους τρεις μισθούς σας: τον πρώτο στο δημόσιο πανεπιστήμιο, τον δεύτερο στη δημόσια τηλεόραση, την EΡT, τον τρίτο στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Αθήνας (τον τέταρτο μισθό σάς τον πληρώνει το Ιδρυμα Ωνάση).

Kαι επιπλέον όπως εσείς διατηρείτε το δικαίωμα να κρίνετε τους φοιτητές, εγώ ως πολίτης έχω το δικαίωμα να κρίνω εσάς... Eπισκέφθηκα τον διαδικτυακό τόπο του πανεπιστημιακού τμήματος στο οποίο διδάσκετε και μόνο εσείς από όλους τους διδάσκοντες δεν αναφέρετε ούτε το αντικείμενο του διδακτορικού σας ούτε τις δημοσιεύσεις σας ούτε την έρευνα την οποία πραγματοποιείτε. Γιατί, δρ Παναγιωταρέα; Eίναι μυστικά;

Γιατί η ακαδημαϊκή κοινότητα να μη γνωρίζει τη σημαντική συνεισφορά σας στην επιστήμη, την οποία απαιτεί η καθηγητική καρέκλα που καταλάβατε; Ποιες από τις εργασίες αυτές υπάρχουν στο «Citation Index», τον κατάλογο εκείνο που παρουσιάζει εργασίες άλλων επιστημόνων που αναφέρονται στο δικό σας επιστημονικό έργο;

Πόσες διδακτορικές εργασίες έχετε επιβλέψει από τότε που γίνατε καθηγήτρια και πού βρίσκονται οι διδακτορικοί φοιτητές σας σήμερα; Mε βάση ποιο επιστημονικό έργο εκλεγήκατε στη βαθμίδα του μόνιμου καθηγητή στο δημόσιο πανεπιστήμιο;
Ποιο είναι το θέμα του διδακτορικού σας και πού το εκπονήσατε; Πού δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματά του; Πώς προχώρησε την επιστήμη; Αν σας αδίκησα, περιμένω την απάντησή σας, την οποία θα δημοσιεύσω χωρίς περικοπές αυτούσια στο blog μου, demasamere. blogspot.com, όπου βρίσκεται και η επιστολή μου προς εσάς».

Τα ερωτήματα είναι πολύ σαφή για να μην μπορούν να απαντηθούν. Και εάν η δρ Παναγιωταρέα δεν το επιθυμεί, η πρυτανεία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, σε μια εποχή που τα δημόσια πανεπιστήμια βάλλονται, οφείλει να δώσει σαφείς απαντήσεις. Ποιο ήταν το διδακτορικό της δρος Παναγιωταρέα, πού υπάρχουν επιστημονικές της δημοσιεύσεις, ποιες διδακτορικές εργασίες έχει επιβλέψει και τι αναφορές υπάρχουν σε επιστημονικές της εργασίες στο «citation index»; Και αυτά αφορούν την επιστημονική υπόσταση της δρος Παναγιωταρέα και όχι τη δημοσιογραφική της επάρκεια, που αφορά τους εργοδότες της και το κοινό. Επίσης θα ήθελα να προσθέσω κάτι: η θέση της ανοιχτής επιστολής είναι να προβληθεί η παρακμή του πανεπιστημιακού κατεστημένου και η ανάγκη κάθαρσης. Το ίδιο εύκολα η θέση μπορεί να αντιστραφεί. Το ίδιο θα μπορούσε να έχει συμβεί σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο; Ενα ιδιωτικό πανεπιστήμιο θα προσλάμβανε τη δρα Παναγιωταρέα στο καθηγητικό προσωπικό του;

Αν ζούσα πριν από 200 χρόνια, θα πήγαινα πολύ πιο συχνά στο θέατρο. Το θέατρο του 18ου και 17ου αιώνα ήταν κάτι σαν το σημερινό γήπεδο. Ο θεατής μπορούσε το ίδιο καλά να χειροκροτήσει ή να ξεφωνίσει τον ηθοποιό, να στείλει στην πρωταγωνίστρια λουλούδια ή να της πετάξει λαχανικά. Σήμερα πας θέατρο, συνήθως βλέπεις επί ένα δίωρο πέντε παπάρες που έχουν προβλήματα που είχε κάποιος στο Νιου Τζέρσεϊ του 1950, όταν έγραφε το έργο, τους ακούς να λένε τα απλούστερα πράγματα με τον στόμφο του Μουσολίνι σε ομιλία στην πλατεία Republica και χειροκροτάς με τη σειρά σου -πρώτη χειροκροτάει η ταξιθέτρια και τελευταίος αυτός που κοιμόταν στο έργο. Αν αυτό είναι διασκέδαση, να σας πάω σε ομιλία συνταξιούχου καθηγητή στον Παρνασσό, με θέμα «Αγνωστα έθιμα της πεδινής Αιτωλοακαρνανίας», να κατουρηθείτε από τα γέλια.

Θυμήθηκα τους λόγους που δεν πηγαίνω στο θέατρο από τη φράση του Οτο Ρεχάγκελ, ότι ο παίκτης είναι σαν τον καλλιτέχνη. Τρέφεται από το χειροκρότημα. Φυσικά. Αλλά το χειροκρότημα κερδίζεται, δεν απονέμεται. Επίσης το χειροκρότημα χάνει την αποτελεσματικότητά του όταν γίνεται τυπική διαδικασία όπως στο θέατρο. Το «χειροκροτήστε τους παίκτες ό,τι και αν γίνεται» είναι το όνειρο των τσιγκούνικων διοικήσεων και των άψυχων παικτών. Εντάξει, δεν είναι σωστό να ξεφωνίζουν οι οπαδοί της μαμάδες και τις θείες των παικτών, αλλά ανάμεσα στην παθητική μούγκα που ονειρεύονται οι διοικήσεις και το ξεφωνητό, ακόμα και το άδικο, προτιμάω το δεύτερο. Και γι' αυτούς τους παίκτες που λένε «αυτό που δεν αντέχω είναι να τους ακούω να μου βρίζουνε τη μάνα», ας δούνε το «Ανάλυσέ το». Για τη σκηνή που ο Μπίλι Κρίσταλ λέει στον Ντε Νίρο, που υποδύεται τον μαφιόζο, ότι έχει οιδιπόδειο σύμπλεγμα και όταν ο Ντε Νίρο τον ρωτάει «Τι είναι αυτό;», ο Κρίσταλ απαντάει: «Η επιθυμία να κάνεις έρωτα με τη μητέρα σου» και ο Ντε Νίρο του λέει: «Εγώ να πηδήξω τη μαμά μου; Εχεις δει πώς είναι η μαμά μου;». Αυτό σκέπτομαι κάθε φορά που ακούω μια κερκίδα να φωνάζει «Είναι πουτάνα του τάδε η μάνα». Βλέπω τον Τάδε, σκέφτομαι τη μαμά του και συνήθως ανατριχιάζω.

Επίσης ανατριχιάζω με αυτά που γράφτηκαν για την ΠΑΕ ΑΕΚ, ότι μπορεί να χρωστούσε χρήματα στο Δημόσιο. Ας κάνει αγωγή στον άθλιο που έγραψε τις ανυπόστατες, άδικες, κατευθυνόμενες και σκοτεινές κατηγορίες, μαζί της και να πάω και μάρτυρας. Επίσης θέλω να αποκαλύψω ότι αντίθετα με αυτό που γράφτηκε, ότι η ΠΑΕ ΑΕΚ χρωστάει λεφτά στο Δημόσιο και δεσμεύτηκε το 50% στους λογαριασμούς των μετόχων της, το Δημόσιο χρωστάει στην ΑΕΚ. Μάλιστα, το Δημόσιο χρωστάει στην ΠΑΕ ΑΕΚ και το διοικητικό συμβούλιο της ΑΕΚ έχει δεσμεύσει το 50% των λογαριασμών των μελών του υπουργικού συμβουλίου.

Σε άλλο οικονομικό μέτωπο, ο περουκοφόρος ηγέτης της Παναχαϊκής Κώστας Μακρής απευθύνθηκε στο δίδυμο Κρούσκα-Σαράκη. Αφού διευκρινίσω ότι το δίδυμο δεν είναι ομάδα του Beach Volley, αλλά επίδοξοι αγοραστές της ιστορικής Πανάχας, να παραθέσω τα λόγια του ηγέτη. «Ας αφήσουν τις αερολογίες και να πουν τι δίνουν και τι βάζουν στην Παναχαϊκή για να μάθει ο κόσμος της Πάτρας», έστειλε το μήνυμα από Down Under o παμμέγιστος μαικήνας του πατραϊκού ποδοσφαίρου, θέτοντας και ένα σοβαρότατο επενδυτικό θέμα. Aλλο αυτό που δίνεις και άλλο αυτό που βάζεις, ως εκ τούτου κανείς δεν έχει δοκιμάσει να πει την παροιμία «Αλλού τρώει και πίνει, αλλού πάει και τον βάζει».
Την ίδια στιγμή, εκεί που το σουβλάκι δείχνει στους ξένους ποιος υπεράσπισε Θερμοπύλες, στην Αστόρια της Νέας Υόρκης ο γκαγκατσομάχος υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Ορφανός δεχόταν τα συγχαρητήρια για την επιτυχημένη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων και την εικόνα που δημιούργησε η χώρα μας παγκόσμια ύστερα από τους Αγώνες. Αφού σας πληροφορήσω ότι θα λείψω για μία εβδομάδα στην Ταϊλάνδη, να προσθέσω ότι είναι η πρώτη μου επίσκεψη στη χώρα.

Χρόνια ήθελα να πάω, αλλά δεν το τολμούσα. Τώρα όμως, με την ανθρωπότητα να μας θαυμάζει μετά τους Ολυμπιακούς και τους «300», κανένα πρόβλημα. Αλλωστε και όσοι από εσάς ταξιδέψατε μετά το 2004 στο εξωτερικό θα έχετε αυτή τη μοναδική εμπειρία. Να σας σταματάνε στον δρόμο και να σας ρωτάνε: «Ελληνας είστε;». Και όταν απαντάτε «ναι», να μένουν κάγκελο και να συμπληρώνουν «Ελληνας; Οχι, ρε πούστη μου, Ελληνας; Από τη χώρα που διοργάνωσε τους φοβερούς Ολυμπιακούς;». Εγώ τελευταία φορά που πήγα Λονδίνο έκανα τέσσερις μέρες να πάω από τη μία άκρη της Oxford street στην άλλη από τον κόσμο που με σταμάταγε να με ρωτήσει πώς κάναμε τόσο ωραίους Ολυμπιακούς.

Εκεί που θαύμασα τον Ορφανό είναι στην επιλογή των αθλητών που τον συνοδεύουν. Πήρε μαζί του τους Ολυμπιονίκες Ιωάννη Μελισσανίδη και Ευτυχία Καραγιάννη και τον παγκόσμιο πρωταθλητή Αιμίλιο Παπαθανασίου, στέλνοντας το παγκόσμιο μήνημα ότι η Ελλάδα είναι χώρα ντουμπλ φας και κάνει ωραία κουίζ με την ερώτηση «Σε ποιο άθλημα είναι Ολυμπιονίκης η Καραγιάννη;». Αν βρεθεί και άνθρωπος να απαντήσει «Οι 300 ήταν 300 με τον Λεωνίδα ή χωρίς τον Λεωνίδα;», έχουμε κλείσει ως έθνος. Το παράδειγμα όμως του Αλή Μπαμπά, που δεν λογαριάζεται στους 40 κλέφτες, μάλλον μας δείχνει την απάντηση.

Την ίδια στιγμή, στη χώρα όπου η πρωτοτυπία είναι ο κανόνας, στην Ελλάδα μας, η πρωτοβάθμια πειθαρχική επιτροπή της ΕΠΟ έσβηνε την κάρτα που πήρε από τον Ζωγράφο ο άσος της ΑΕΚ Ζούλιο Σέζαρ. Η Πρωτοπειθέ αποφάσισε ότι ο Σέζαρ δεν έκανε θέατρο όταν έπεφτε και ο Ζωγράφος κακώς του έδειξε κάρτα. Στο ρεπορτάζ της «SportDay» προστίθεται ότι θα έπρεπε ο διαιτητής να του δώσει και πέναλτι, αλλά δεν κατάλαβα αν αυτό είναι σχόλιο του συντάκτη ή ακόμα μια πρωτοτυπία της Πρωτοπειθέ, η οποία κατά τη γνώμη μου πρέπει να προχωρήσει ακόμα περισσότερο. Να βγάζει δικά της αποτελέσματα και βαθμολογία. Ρώτησα λοιπόν αν υπάρχει άλλη επιτροπή σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που να σβήνει κάρτες και μου είπαν μόνο στην Αγγλία και για φάσεις που ο διαιτητής δεν είδε. Να αποφασίζει επιτροπή να αλλάζει την απόφαση ενός διαιτητή, χωρίς άλλο στοιχείο εκτός από το βίντεο της φάσης, ούτε ο Βαρούχας και ο Βασιλάκης δεν θα το τολμούσαν.