Να μην είναι για τα μάτια του κόσμου (SportDay / Μιχάλης Τσόχος)

Σήμερα το μεσημέρι έχει προγραμματιστεί το ραντεβού ανάμεσα στον υφυπουργό Αθλητισμού και τους εκπροσώπους των ομαδικών αθλημάτων. Αυτή τη φορά τα περιθώρια έχουν στενέψει.

Αν για μία ακόμα φορά η Πολιτεία και οι αθλητικοί παράγοντες δεν αποφασίσουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στη ρίζα του, αλλά επιφανειακά και με... πασαλείμματα, τότε τίποτα δεν θα αλλάξει. Αν αποφασίσουν να κλείσουν τα γήπεδα για μία, δύο εβδομάδες ή τις θύρες για μία, δύο ή τέσσερις αγωνιστικές, όπως ακούγεται, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.

Όπως τίποτα δεν θα αλλάξει αν μπουν στη φυλακή πέντε, δέκα από αυτούς που αποδεδειγμένα συμμετείχαν στα επεισόδια της Λεωφόρου Λαυρίου και μείνουμε εκεί. Τα μέτρα πρέπει να θίγουν και όλους όσοι συμμετείχαν στα όσα συνέβησαν στην Παιανία, αλλά και αυτούς που τους καθοδηγούν και αυτούς που τους έχουν εκθρέψει. Επίσης, θα πρέπει να παρθούν μέτρα και για το καθεστώς λειτουργίας των συνδέσμων, το οποίο είναι φανερό ότι πρέπει να αλλάξει. Και πρέπει να αλλάξει για δύο λόγους.

Ο πρώτος γιατί δεν γίνεται να μπαίνουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Δεν είναι δυνατόν σήμερα ο καθένας που έχει σύνδεσμο ή που είναι μέλος σε σύνδεσμο να είναι απολογούμενος. Είναι άδικο και αγγίζει τα όρια του κοινωνικού ρατσισμού το να κρεμάσουμε σε κάθε έναν από τους συνδεσμίτες την ταμπέλα του φονιά, του συμμορίτη ή του χουλιγκάνου.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι με το υπάρχον καθεστώς λειτουργίας φτάσαμε στο σημείο να γίνονται έφοδοι σε συνδέσμους και να βρίσκονται μέσα, όπλα, λοστοί, μαχαίρια, ρόπαλα και ποσότητες ναρκωτικών που παραπέμπουν όχι σε χρήση, αλλά σε εμπόριο. Συνεπώς είναι φανερό ότι ο σημερινός τρόπος λειτουργίας των συνδέσμων είναι εξ ολοκλήρου λάθος και πρέπει να αλλάξει ώστε να μην επιτρέπει τη μετατροπή τους σε εκτροφεία βίας.

Όπως είναι επίσης δεδομένο ότι τα μέτρα πρέπει να αγγίξουν όχι μόνο τα μέλη αυτών των αμαρτωλών συνδέσμων αλλά και αυτούς που τους στήριξαν και αυτούς που τους έδωσαν τη δυνατότητα να μετατραπούν σε τέτοιους. Μόνο αν τα μέτρα κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, υπάρχει ελπίδα έπειτα από ένα δύο χρόνια τα πράγματα να αλλάξουν. Αν όχι, τότε είναι βέβαιο ότι έπειτα από μερικούς μήνες θα κάνουμε την ίδια κουβέντα και απλώς θα αλλάζουν τα ονόματα των εμπλεκομένων.