Ενα μπλοκάκι αδειανό, όσο ποτέ... (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Tην ίδια ώρα που ορισμένες από τις συχνότητες του SuperΣΠΟΡ μετέδιδαν τους πρώτους προημιτελικούς του Τσάμπιονς Λίγκ, το μπάσκετ έχανε την ευκαιρία να κερδίσει ποσοστιαίες μονάδες τηλεθέασης. Ποιος άντεξε να δεί περισσότερα από 10 λεπτά των αγώνων του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού, της ΤΣΣΚΑ ή της Μάλαγα; Μόνο οι οπαδοί του «τριφυλλιού», για λόγους ευνόητους. Οι υπόλοιποι έκαναν αστραπιαία περάσματα την ώρα του ζάπινγκ, έβλεπαν ότι δεν άλλαζε τίποτα και επέστρεφαν στο Μίλαν-Μπάγερν. Η Λίβερπουλ, βέβαια, δεν υποφέρεται ούτε όταν κερδίζει.

Τόσο μεγάλη είναι λοιπόν η διαφορά υπέρ των ομάδων που πέτυχαν προχθές το 1-0; Οι περισσότεροι παρατηρητές θα απαντήσουν καταφατικά και θα θυμίσουν ότι τα προγνωστικά ήταν εξαρχής συντριπτικά υπέρ του Παναθηναϊκού, της Τάου και της ΤΣΣΚΑ. Το μοναδικό ζευγάρι που έβγαζε... καπνούς πριν από το τζάμπολ ήταν το Μάλαγα-Μπαρτσελόνα. Ωστόσο, οι Καταλανοί αποδείχθηκαν... μαλακοί σαν κατσικίσιο τυρί "μαντσέγο" και άοσμοι σαν νερωμένη σανγρία.

Δεν σας θυμίζει Ολυμπιακό η Μπάρτσα; Αστρονομικός προϋπολογισμός, παραφουσκωμένα «εγώ», προβληματική χημεία, υπερτιμημένος προπονητής, απογοητευτικό αποτέλεσμα. Ακόμα έχουν ελπίδες, και μάλιστα πολλές, αλλά αυτό οφείλεται εν πολλοίς στη μετριότητα της Ουνικάχα. Απέναντι σε ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός ή η ΤΣΣΚΑ ή η Τάου, η Μπαρτσελόνα θα ήταν πρόβατο έτοιμο για σούβλισμα.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει παρά να αποφύγει την παγίδα του εφησυχασμού. Στους περσινούς προημιτελικούς ξεκίνησε με εύκολο 84-72 επί της Τάου και πήγε στη Βιτόρια με την ξενοιασιά της ομάδας που πίστευε στη δύναμη της έδρας: «Το πολύ πολύ να χάσουμε και να γίνει το σκόρ 1-1. Στην Αθήνα θα τους πατήσουμε». Αμ δε. Ο Σκόλα και οι άλλοι πήραν θάρρος μόλις ισοφάρισαν και πότισαν το ΟΑΚΑ με δάκρυα... πράσινης απόχρωσης. Αν εμφανιστεί ο Παναθηναϊκός στη Μόσχα σαν να ξεκινάει από μηδενική βάση, θα γυρίσει στην Αθήνα κρατώντας το εισιτήριο της πρόκρισης. Ειδάλλως, θα φορτωθεί με άγχος αχρείαστο και φθοροποιό. Ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί σε 40 λεπτά...

Εκεί ακριβώς ποντάρει και ο Ολυμπιακός, εν όψει της πιθανής επιστροφής του στη Χώρα των Βάσκων. Ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί σε 40 λεπτά...
Μόνο που υπάρχει και δεύτερος αγώνας πριν από τον τρίτο. Για να τον κερδίσουν οι «κόκκινοι», θα χρειαστεί ολική ανασύνταξη και επαναφορά, απέναντι σε ένα «τρένο» που σαρώνει τους σταθμούς της Ευρώπης σαν αφηνιασμένη υπερταχεία. Η εικόνα του προχθεσινού αγώνα αποθάρρυνε όχι μόνο τους οπαδούς της ομάδας, αλλά και τους ίδιους τους μπασκετμπολίστες.

«Ακόμα κι αν παίζαμε τρία χρόνια συνέχεια, αποκλείεται να κερδίζαμε», μου έλεγε ένας από τους παίκτες του Ολυμπιακού μετά το ματς. Κάποιος άλλος ομολόγησε ότι η ομάδα έπαιξε χωρίς πλάνο, χωρίς ρόλους και χωρίς εναλλακτικές επιλογές. Ηταν το Βατερλώ του Πίνι Γκέρσον, σε όλα τα επίπεδα. Το μπλοκάκι (που δεν έχει...) έμοιαζε πιο άδειο από κάθε άλλη φορά, οι δε επιλογές του σε έμψυχο υλικό συζητήσιμες όσο ποτέ άλλοτε.

Τα περιθώρια για τον Ισραηλινό στένεψαν σε βαθμό οριακό. Αραγε σε ποιον θα ρίξει τις ευθύνες εάν αποτύχει; Στους διαιτητές, όπως έκανε ανέκαθεν ο Ιωαννίδης; Στους παίκτες, σαν νέος Μάλκοβιτς; Στη διοίκηση, όπως ο... Σόλιντ; Ελπίζω να έχει το θάρρος να αναφωνήσει «mea culpa».