H «πράσινη δυναστεία» επιστρέφει(SportDay /Νίκος Παπαδογιάννης)

Και πάλι, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός στο φάιναλ φορ! Είναι τόσο συνηθισμένο το φαινόμενο, ώστε παύει να αποτελεί είδηση. Πρωτόπαιξε το 1994 στο Τελ Αβίβ στο οποίο τερμάτισε 3ος, επέστρεψε την επόμενη χρονιά στη Σαραγόσα, που βρέθηκε ξανά στο τελευταίο σκαλί του βάθρου (νικημένος σε δύο σερί ημιτελικούς από τον Ολυμπιακό), κατέκτησε το πρώτο του τρόπαιο το 1996 στο Παρίσι, πήρε το δεύτερο τέσσερα χρόνια αργότερα στη Θεσσαλονίκη και το τρίτο το 2002 στην Μπολόνια, αφού ενδιάμεσα έχασε έναν τελικό της Σουπρολίγκας. Η Μόσχα, πρόπερσι, ήταν η τελευταία πόλη που φιλοξένησε το ευρωπαϊκό όνειρο του Παναθηναϊκού. Τρίτος κι εκεί, μια και ηττήθηκε από τη Μακάμπι του Γκέρσον στον ημιτελικό.

Το φάιναλ φορ της Αθήνας θα είναι η 8η φορά των «πρασίνων». Εάν κερδίσει και το τρόπαιο, το ποσοστό του θα φτάσει το 50 τοις εκατό! Κανένας δεν θα τολμήσει ύστερα από αυτό να χαρακτηρίσει τη Μακάμπι «κυρίαρχη δυναστεία του ευρωπαϊκού μπάσκετ». Στο κάτω κάτω, η ευρωπαϊκή πορεία του νεότερου Παναθηναϊκού άρχισε πολύ πιο πριν από την αντίστοιχη των Ισραηλινών. Ξεκίνησε μάλιστα από το δικό τους σπίτι, το «Γιαντ Ελιάου».

Εάν το φετινό φάιναλ φορ ήταν προγραμματισμένο να διεξαχθεί κάπου αλλού, σε κάποια Πράγα ας πούμε, θα έγραφα ότι η αποστολή του ΠΑΟ ήδη εξετελέσθη. Η επανάκτηση των σκήπτρων αποτελεί βεβαίως το ευκταίο, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε απόλυτος δείκτης προόδου και ακμής. Και μόνη η πρόκριση στο φάιναλ φορ (πανεύκολη μάλιστα, σαν να μην υπήρχε αντίπαλος στα προημιτελικά) δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός παραμένει βασικός συνδαιτυμόνας του «μυστικού δείπνου» του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ολόκληρη η φετινή του πορεία έδειξε ότι μετέτρεψε τα περσινά παθήματα σε μαθήματα και απαγόρευσε κάθε αμφισβήτηση.

Χαλαρότητα παρατηρήθηκε μόνο σε αγώνες βαθμολογικά αδιάφορους, στο τέλος του α' και του β' γύρου. Ολα τα σημαντικά παιχνίδια ο Παναθηναϊκός τα κέρδισε. Η μοναδική αναποδιά του ήταν η ήττα από την Ουνικάχα στην Ανδαλουσία, όχι επειδή χρειαζόταν ο ίδιος τη νίκη (δεν τη χρειαζόταν), αλλά επειδή αυτή κράτησε όρθιο έναν αντίπαλο επικίνδυνο. Η Μάλαγα μπορεί να φτάσει ακόμα και στον τελικό.

Το αβαντάζ της έδρας αλλοιώνει τα δεδομένα και χαράσσει δύο βήματα παραπέρα τη γραμμή που χωρίζει την επιτυχία από την αποτυχία. Από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός φιλοξενεί τη μεγάλη γιορτή, μπαίνει στο γήπεδο με την ετικέτα του φαβορί κολλημένη στο κούτελο.

Είναι, όμως, ανώτερος από την ΤΣΣΚΑ και την (αντίπαλό του στον ημιτελικό) Τάου; Οι πιο αισιόδοξοι θα πουν «ναι», οι συγκρατημένοι θα απαντήσουν «ίσως», οι πολλοί θα κουνήσουν το κεφάλι αρνητικά. Αλλά ο πρωταθλητής Ελλάδας είναι καταδικασμένος να πετύχει, ακόμα κι αν τα αγωνιστικά δεδομένα τον εμφανίζουν να υστερεί. Ξεκούραστος, ξένοιαστος και ελάχιστα μπαρουτοκαπνισμένος από τη φετινή του πορεία, έχει μπροστά του ένα μήνα για να προετοιμαστεί. Δυστυχώς γι' αυτόν, το «νερόβραστο» ελληνικό πρωτάθλημα αδυνατεί να του προσφέρει χείρα βοηθείας.

Για τον κόκκινο «Τιτανικό» αφήστε να τα πούμε αύριο. Παρ' όλο που θα του ταίριαζε καλύτερα η πένθιμη ατμόσφαιρα της Μεγάλης Παρασκευής.