Του Βύρωνα το τελειωμένο «πείραμα» (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Ηταν 1976 όταν ο υπουργός Εργασίας, Κ. Λάσκαρης, «κατήργησε» την πάλη των τάξεων. Είναι 2007 και ο Αντ. Πανούτσος κηρύττει ανύπαρκτη τη ρουφιανιά στη δημοκρατική ελληνική κοινωνία. Γιατί, άραγε, παρήλθαν 33 έτη από τη μεταπολίτευση έως ότου εντοπιστεί και η δεύτερη «θαυματουργή» ιδιότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος; Πιθανότατα διότι ο Αντώνης έχασε πολύτιμο χρόνο με επαγγελματικές ενασχολήσεις. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Νομίζω ότι ακούω την ένσταση: «Ποιος σου είπε ότι ο Αντώνης θα διαφωνούσε με σένα για τις περιπτώσεις καθημερινής ρουφιανιάς που σταχυολόγησες χθες; Εκείνος αναφερόταν στη σοβαρή εγκληματικότητα». Κανείς δεν μου το είπε, αλλά δικαιούμαι να διαπιστώσω ποιες είναι οι λογικές συνέπειες του δοθέντος περί ρουφιανιάς ορισμού. Σε ό,τι αφορά τη συμβολή των πολιτών «στην τήρηση της νομιμότητας» έχω απλώς να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις.

Το παιχνίδι της νομιμοφροσύνης διέπεται από κανόνες οι οποίοι (πρέπει να) γίνονται τόσο πιο ανελαστικοί όσο σοβαρότερη είναι η κατηγορία που βαραίνει τον «κατονομαζόμενο». Θεμελιώδης κανόνας: δεν καταδίδεις ποτέ κανέναν, εκτός εάν είσαι απολύτως βέβαιος για την πράξη του. Εάν έχεις βάσιμους λόγους να τον υποψιάζεσαι, ας ζητήσεις από τις Αρχές να βγάλουν άκρη, χωρίς να σπεύσεις εκ των προτέρων να «κάνεις βούκινο» το όνομά του. Αν το κάνεις, δικάζεις πριν επιληφθούν του θέματος οι δικαστές. Εάν, επιπλέον, αποδειχθεί ότι έσφαλες, δεν βλάπτει να αναγνωρίσεις το λάθος σου. Λένε πως από τότε που εφευρέθηκε η «συγγνώμη» οι άνθρωποι έγιναν γαϊδούρια, αλλά από τότε που γεννήθηκε η «άνομη νομιμότητα» οι άνθρωποι γίνονται ύαινες. Χίλιες φορές προτιμότεροι οι συμπαθέστατοι όνοι.
Στη «δημοκρατική κοινωνία» του Πανούτσου έχεις τρόπο να εγκαλέσεις τις Αρχές εάν θεωρείς ότι σε αφήνουν απροστάτευτο. Δεν νοείται, όμως, να τις υποκαθιστάς. Σε μια «δημοκρατική κοινωνία» υπάρχουν –θεωρητικώς, τουλάχιστον– διακριτοί ρόλοι. Υφίσταται, επίσης, σαφής διάκριση ανάμεσα στην αυτοάμυνα και την αυτοδικία: η απόσταση ανάμεσα στο «υποδύομαι τον αστυνομικό ή τον δικαστή» και το «διολισθαίνω στην αυτοδικία» είναι επικίνδυνα μικρή…

Είναι μήπως αυτονόητα τα προαναφερθέντα; Οχι ακριβώς: πριν από κάμποσο καιρό οι δημοτικές Αρχές του Βύρωνα φιλοδόξησαν να συγκροτήσουν …πολιτοφυλακή: ομάδες δημοτών που θα αστυνόμευαν! Η ιδέα, ευτυχώς, είχε άδοξο τέλος. Η πλειονότητα των κατοίκων απέρριψε την «καινοτομία». Ορκο δεν παίρνω, εικάζω όμως ότι το ίδιο θα έκανε κι ο Αντώνης αν έμενε στον Βύρωνα. Εστω κι αν οι δημοτικές Αρχές μπορούσαν να επικαλεστούν την πραγματεία του περί συμβολής στην τήρηση της νομιμότητας…