Κουβεντούλες του Champions Greek... (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Kάλλιστα μπορούμε να ενσωματώσουμε στις εγχώριες ποδοσφαιρικές συζητήσεις δύο συμπεράσματα, τα οποία προκύπτουν από τις αναμετρήσεις του Τσάμπιονς Λιγκ. Να τα έχουμε υπόψη, όταν «φιλοσοφούμε» ή «φιλολογούμε»…

Συμπέρασμα πρώτο: την επόμενη φορά που θα ελεεινολογήσουμε –δικαίως– το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου ή την ανεπάρκεια των ομάδων μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ας απαλλαγούμε από τον τετριμμένο, ανούσιο, παρωχημένο παραλληλισμό: «Κοτζάμ Euro πήραμε κι είμαστε έτσι; Είναι δυνατόν;». Είναι και παραείναι! Αδιανόητο είναι να συγκρίνουμε –εσαεί– ανόμοια πράγματα.
Η «σκουάντρα ατζούρα» είναι πρωταθλήτρια κόσμου. Ε, και; Αυτό δεν ανέστειλε την απίστευτη συντριβή της Ρόμα στο «Ολντ Τράφορντ», ούτε προστάτευσε την –ασταμάτητη στο Καμπιονάτο– Ιντερ από έναν πρόωρο αποκλεισμό. Επί δεκαετίες η εθνική Αγγλίας αδυνατεί να «σταυρώσει» επιτυχία. Αυτό, όπως βλέπετε, ουδόλως επηρεάζει τις αγγλικές ομάδες. Στις ημέρες μας έχουν αυτονομηθεί πλήρως οι επιδόσεις των «πολυεθνικών» –ως προς το δυναμικό τους– συλλόγων από τις αντίστοιχες των εθνικών αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων.
Συμπέρασμα δεύτερο: όταν θα συζητήσουμε, πάλι, για το ειδικό βάρος των «μπάτζετ», των προϋπολογισμών και των τζίρων στο ποδόσφαιρο, ας αναλογιστούμε ότι τα… 3/4 των ημιτελικών του Τσάμπιονς Λιγκ προέρχονται από τον πλουσιότερο ποδοσφαιρικό κόσμο: τον αγγλικό.

Σύμφωνοι, οι ομάδες «χτίζονται». Απαιτούνται γι' αυτό εύστοχες επιλογές, καλή οργάνωση. Σύμφωνοι, τα χρήματα –αυτά καθ' αυτά– δεν αποτελούν εγγύηση επιτυχίας. Όμως, μόνο όσοι εθελοτυφλούν ή ενστερνίζονται τα κλισέ των παλιών μελοδραματικών ελληνικών ταινιών («τα λεφτά δεν φέρνουν ευτυχία, μάνα») θα αρνηθούν την πραγματικότητα: εάν διαθέτεις περισσότερο χρήμα, δεν έχεις μόνο την ικανότητα να προσελκύεις μεγαλύτερους παίκτες. Έχεις και περισσότερες δυνατότητες να οργανωθείς –συνολικά– καλύτερα. Σε όλους τους τομείς: καλύτερο «σκάουτινγκ», ικανότερα στελέχη, κ.λπ.

Ας μη λησμονούμε ότι διανύουμε την εποχή κατά την οποία το χρήμα κατευθύνεται στο… χρήμα. Ενα απλό παράδειγμα: σημαντικό τμήμα των χρημάτων που μοιράζει το Τσάμπιονς Λιγκ διανέμεται με κριτήριο την αξία της τηλεοπτικής αγοράς κάθε χώρας αλλά και το πόσο δημοφιλής είναι έκαστη ομάδα. Αποτέλεσμα: η νικήτρια του θεσμού το 2004, η Πόρτο, από τα τηλεοπτικά δικαιώματα εισέπραξε μόλις 1,9 εκατομμύριο ευρώ. Πόσα «τηλεοπτικά» χρήματα, όμως, εισέπραξαν οι δύο επόμενες θριαμβεύτριες; Η Λίβερπουλ 18 εκατ. και η Μπαρτσελόνα 22,4 εκατ. ευρώ! Αβυσσαλέα διαφορά. Καλά το έγραψε ο Γκαλεάνο: το χρήμα είναι το μοναδικό είδος που αναπαράγεται κάνοντας έρωτα με τον εαυτό του. Στην περίπτωση του Τσάμπιονς Λιγκ, «κρεβάτι» είναι η τηλεόραση…