«Πετάει, πετάει» ο Βολκάν Ντουντσάι (SportDay / Στέφανος Χάρης)

Η είδηση που ακολουθεί, την οποία «αλίευσα» από το Ιντερνετ και είναι πέρα για πέρα αληθινή, φίλε αναγνώστη, αφιερώνεται στην επανέναρξη του ελληνικού πρωταθλήματος. Τίτλος της συνταρακτικής είδησης: «Το δηλητήριο αράχνης είναι πιθανό να θεραπεύει τη στυτική δυσλειτουργία, σύμφωνα με Ισραηλινούς ερευνητές». Βρίσκω το κείμενο που ακολουθεί κατατοπιστικότατο:

«Ισραηλινοί ερευνητές που ειδικεύονται στη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας εξετάζουν τις ιδιότητες του δηλητηρίου της αράχνης για τη θεραπεία της ανικανότητας αυτής, αναφέρει σημερινό δημοσίευμα της ισραηλινής εφημερίδας "Γεντιότ Αχαρονότ".

Μεταξύ των αραχνιδών που εξετάζουν οι ερευνητές είναι η μαύρη χήρα, μία αράχνη με θανατηφόρο δηλητήριο, όπως επίσης και δύο ακόμα αράχνες που βρίσκονται στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι Ισραηλινοί επιστήμονες οδηγήθηκαν στην έρευνα αυτή, μετά τη διαπίστωση ότι άνδρες τους οποίους είχαν τσιμπήσει οι αράχνες αυτές, στη συνέχεια παρουσίασαν παρατεταμένη στύση. Επικεφαλής της ομάδας των Ισραηλινών ερευνητών είναι ο δόκτωρ Ιλάν Γκρινολάντ του τμήματος ουρολογίας του πανεπιστημίου Ραμπάμ της Χάιφας στο Βόρειο Ισραήλ. "Πρόκειται για τις πρώτες έρευνες αυτού του τύπου, οι οποίες είναι πιθανόν να βοηθήσουν μεγάλο αριθμό ανδρών", δήλωσε στην εφημερίδα ο δρ. Γκρινολάντ».

Τώρα τι σχέση έχει αυτή η είδηση με το πρωτάθλημα που αρχίζει και πάλι το Σαββατοκύριακο, ειλικρινά, φίλε αναγνώστη, ακόμη το ψάχνω. Ισως ο συνειρμός να βρίσκεται στη στύση. Αυτή που ο λαός αποκαλεί κάβλα. Αλλον δηλαδή τον δαγκώνει δηλητηριώδης αράχνη και αντί να σκέφτεται ότι «αναχωρεί» από τον μάταιο τούτο κόσμο τον πιάνουν κάβλες και άλλος περιμένει καβλωμένος να πάει και πάλι στο γήπεδο.

Οπως του «σηκωθεί» του καθενός...

Πάντως αυτή η διακοπή, φίλε αναγνώστη, έχω την αίσθηση ότι διήρκησε χρόνια. Αιώνες καλύτερα. Από τη μοιραία εκείνη μέρα (την αποφράδα, όπως της αρέσει να την αποκαλεί η θεία Λουκρητία) που οι ειδικοί αποφάσισαν την αναστολή διεξαγωγής αγώνων, για μένα ο χρόνος έχει, στην κυριολεξία, παγώσει.

Εχω χάσει κάθε νόημα και κάθε ενδιαφέρον. Σαν απόκληρος γυρίζω, που λέει και το γνωστό ρεμπέτικο άσμα. Εχω χάσει το χαμόγελό μου και η διάθεσή μου μοιάζει με τοπίο στην ομίχλη. Δεν έχω όρεξη ούτε αθλητικές εφημερίδες να κοιτάξω.

Αν και χθες ένα πρωτοσέλιδο και συγκεκριμένα αυτό του «Πρωταθλητή» με ξύπνησε από τον λήθαργο. Ηταν ο τίτλος, βλέπετε, που μου κίνησε την περιέργεια. Εγραφε:

«170 ελεύθεροι και ωραίοι»!

Εδώ ξενυχτάμε και ένα δεν μπορούμε να βρούμε. 170 νοματαίοι ελεύθεροι και ωραίοι πού βρέθηκαν όλοι μαζί; Η εφημερίδα, όμως, φρόντισε να μου λύσει την απορία. «Χόρτασε» το βλέμμα μου αγόρια, διότι μπροστά μου παρέλασαν ο Νίκολα Βέντολα της Αταλάντα, ο συμπατριώτης του και παίκτης της Κάλιαρι, Αντρέα Καπόνε, ο έτερος λατίνος Φάμπιο Μπαζάνι της Σαμπντόρια, ο Κλαούντιο Κασάπα της Λιόν, ο «ιπτάμενος» αλλά... αλμυρός της Παρί, ο Ζερόμ Ροτέν, και το οργισμένο είδωλο της Λίβερπουλ, Ρόμπι Φάουλερ.

Δεν τελείωσα, φίλε αναγνώστη. Κάνω παύση για να πάρω μια ανάσα και συνεχίζω με ένα ποίημα:

Ο γείτονάς μας που πετάει / το όνομά του Βολκάν Τουντσάι. Ο άσος της Φενερμπαχτσέ. Ακολουθεί ο Αλντο Ντουσέρ της Κορούνια, ο Λουά Λουά της Πόρτσμουθ, που ψάχνω μήπως το όνομά του είναι τίποτε αρχικά οργάνωσης. Αν όχι, τότε είναι πολύ ωραίο όνομα για κλάμπ. «Πού ήσουν χθες, μωρό μου; Πού αλλού; Στο "Λουά Λουά"!». Ε, δεν βρίσκεται;

Συνεχίζω. Σειρά έχει ο αρτίστας της μπάλας Λεάντρο Ρομανιόλι κεντρικός της Σπόρτινγκ και ακολουθεί ένας παλιός μας γνώριμος, που είχα την εντύπωση ότι παίζει από πέρυσι εδώ σε εμάς, ο Χαβιέ Σαβιόλα.

Να και ο Ντιέγκο Κριστιάν της Μαγιόρκα, ο Ιβάν ο τρομερός ο Ντε λα Πένια της Εσπανιόλ που ψάχνει για λιμάνι. Τώρα θα μου πείτε ότι και το «SEΑ DIAMOND» για λιμάνι έψαχνε και τελικά πού βρέθηκε... Σωστά, όλα μεσα στη ζωή είναι!

Στον κατάλογο του «Πρωταθλητή» βρήκα τον επίσης «αλμυρό» Κλαούντιο Πιζάρο της Μπάγερν, τον Ρομπέρτο Κάρλος της Ρεάλ, τον κολλητό του Τζόλε τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς, τον παρακμασμένο Πατρίκ Κλάιφερτ της Αϊντχόφεν, που αμφιβάλλω αν οι ίδιοι οι Ολλανδοί θυμούνται ότι παίζει στην ομάδα τους, και δίπλα του ο Ντζιμπρίλ Σισέ της Μαρσέιγ.

Η λίστα κλείνει με τον άσο της Μπάγερ Λεβερκούζεν, Ρόκε Ζούνιορ, και τον γερασμένο γίγαντα της Τσέλσι, Κλοντ Μακελελέ!

Ούτε σε περιοδικό για gay γνωριμίες δεν έχω διαβάσει τόσες πολλές προσφορές νέων και ταλαντούχων αγοριών. Αναρωτιέμαι τι πρόκειται να γίνει αν αποφασίσουν όλοι αυτοί μαζί να έρθουν για να παίξουν στον Ολυμπιακό.

Και μη μου πείτε ότι δεν γίνονται αυτά! Ολα γίνονται! Εδώ συμβαίνουν πιο δύσκολα. Τον άλλο, όπως θα διάβασες, φίλε αναγνώστη, τον δαγκώνει δηλητηριώδης αράχνη και «φτιάχνεται». Πού το παράξενο, λοιπόν, να πιάσουν λιμάνι όλα αυτά τα τρελά αγόρια;

Αν, λέω αν, συμβεί κάτι τέτοιο, τότε ο «Πρωταθλητής» δικαιώνεται δύο φορές. Γιατί χθες στο πρωτοσέλιδό του εκτός από την πασαρέλα «των ελεύθερων και ωραίων», που μόλις διάβασες, έγραφε και για το όνειρο του Λεμονή για τον νέο Ολυμπιακό, που δεν είναι άλλο από το να βλέπει την ομάδα να παίζει 4-4-2 με ταχύτητα και ανελέητο πρέσινγκ.

Αν τους φέρει όλους αυτούς, τότε κάτι μπορεί να γίνει. Αν πάλι όχι, τότε φαντάζομαι τον κόουτς Λεμονή όπως στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας. Να ονειρεύεται ότι είναι ο Αλεξ Φέργκιουσον!