O ισχυρότερος παίρνει τα περισσότερα(SportDay /Χρήστος Χαραλαμπόπουλος)

Υπάρχει ένας κίνδυνος στο Τσάμπιονς Λιγκ. Να μεταμορφωθεί σε μία κλειστή λίγκα, στην οποία οι 32 συμμετέχοντες θα είναι οι ίδιοι ή σχεδόν ίδιοι κάθε χρόνο

Είναι προφανές ότι όσο προχωρεί η διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ, τόσο λιγότερες θα είναι οι πιθανότητες να δούμε παιχνίδια όπως αυτό της Γιουνάιτεντ με τη Ρόμα, παρά το γεγονός ότι η συγκέντρωση αστέρων στις τέσσερις ομάδες των ημιτελικών μπορεί να δικαιολογήσει μια τέτοια ποιότητα στο θέαμα. Το ζήτημα είναι αν θα συναντήσουμε τέτοια παιχνίδια, διότι το θέαμα δεν είναι το πρωταρχικό ζητούμενο. Το βασικό διακύβευμα είναι το αποτέλεσμα. Για όλους. Και είναι το βασικό διότι το αποτέλεσμα φέρνει τα χρήματα. Από τον καιρό που το αποτέλεσμα στο ποδόσφαιρο απέκτησε προφανή σημασία, το επιθετικό ποδόσφαιρο άρχισε να χάνει έδαφος. Ας κοιτάξει κάποιος από πότε άρχισε να γνωρίζει «πιένες» το 4-5-1 στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, μεταμορφώνοντας τις ομάδες σε κάτι υβρίδια που είχαν έναν κυνηγό και έναν τερματοφύλακα.

Το ποδόσφαιρο αξίζει για δύο κυρίως πράγματα. Για το γκολ και τον κενό χώρο. Τα καλά, τα θεαματικά παιχνίδια είναι πολύ λίγα, παρά το γεγονός ότι η τηλεοπτική μετάδοση βοηθά στη δημιουργία στρεβλών εντυπώσεων. Οταν ένα παιχνίδι ενενήντα λεπτών συρρικνώνεται σε μια επιλογή ορισμένων καλών στιγμιοτύπων και κάποιων γκολ, νομίζεις ότι παρακολούθησες κάτι σπουδαίο. Φυσικά, στην πρώτη φάση των ομίλων, στην οποία μπορεί να υπάρξουν ματς με ομάδες που έχουν αισθητή διαφορά δυναμικότητας, θα παρακολουθήσουμε και παιχνίδια με γκολ και θέαμα. Στη συνέχεια όμως τα πράγματα θα δυσκολεύουν. Οσο μεγαλύτερος ο προϋπολογισμός μιας ομάδας τόσο μικρότερα είναι τα ρίσκα που παίρνει. Υπάρχει ένας κίνδυνος στο Τσάμπιονς Λιγκ. Να μεταμορφωθεί σε μία κλειστή λίγκα, στην οποία οι 32 συμμετέχοντες θα είναι οι ίδιοι ή σχεδόν ίδιοι κάθε χρόνο. Και αυτό θα είναι αποτέλεσμα της αγωνιστικής και οικονομικής κατάστασης στα πρωταθλήματα σχεδόν όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσες φορές η Τουν ή η Αρτμέντια θα βρίσκονται στους ομίλους μέσα στην επόμενη πενταετία.

Η παγίωση αυτής της κατάστασης, που πρέπει να τη θεωρούμε δεδομένη, θα μοιράσει τα χρήματα ανάμεσα σε 32, άντε 34 εταιρείες όλες κι όλες. Κι αυτό θα είναι η βάση για τη δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, κοντά στα πρότυπα που ονειρεύεται η G14, σε μια επταετία από σήμερα, ίσως και κάτι περισσότερο. Αυτή η αλλαγή να είστε σίγουροι ότι θα συμπέσει με κάποιες τεχνολογικές εξελίξεις, όπως για παράδειγμα τη διάδοση των ευρυζωνικών δικτύων που θα επιτρέπουν σε όλους μας να παρακολουθούμε τηλεόραση μέσα από την οθόνη του υπολογιστή μας. Η μορφή και ο τρόπος του Τσάμπιονς Λιγκ άλλαξαν το 1992, όταν άρχισε και η συνδρομητική τηλεόραση να διαδίδεται στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Είναι πολύ πιθανό μέχρι τότε να έχουμε και κάποιες αλλαγές κανονισμών, κυρίως σε ό,τι αφορά τις μεταγραφικές περιόδους, που κατά πάσα πιθανότητα θα καταργηθούν. Η μελλοντολογία είναι ευχάριστη απασχόληση, αλλά χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον αναγνώστη του σήμερα. Και το σήμερα, η φετινή δηλαδή διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ, έχει περισσότερα χρήματα από κάθε άλλη χρονιά. Η ομάδα που θα κατακτήσει το κύπελλο θα βάλει φέτος στο ταμείο της 26 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να υπολογιστούν τα χρήματα από την τηλεόραση και τα εισιτήρια. Ηδη, με την πρόκριση στη φάση των ομίλων, τα χρήματα που εισπράττουν οι ομάδες από 3 εκατομμύρια ευρώ έχουν αυξηθεί, όπως και τα πριμ για νίκες και ισοπαλίες.

Η ΟΥΕΦΑ υπολογίζει ότι φέτος τα χρήματα που θα μοιράσει θα ξεπεράσουν τα 700 εκατομμύρια ευρώ, από τα 595 της περσινής χρονιάς. Οσο το τηλεοπτικό προϊόν που έχει διαμορφωθεί, παραμένει ελκυστικό και τα χρήματα θα αυξάνονται μόνο για εκείνους που θα έχουν διαμορφώσει έτσι τις συνθήκες ώστε να συμμετέχουν στους ομίλους. Ομως, αν οι ομάδες μιας χώρας δεν συγκεντρώσουν τους βαθμούς που χρειάζονται για την απευθείας πρόκριση στους ομίλους, τότε πάρτε νερό, όπως έγραψε ο ποιητής. Το ποδοσφαιρικό μας μέλλον θα έχει ξηρασία..

Η παράξενη συμμετρία των «4»

Ηφετινή εικόνα της φάσης των «4» τόσο στο Τσάμπιονς Λιγκ όσο και στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ κρύβει μια παράξενη συμμετρία. Στο Κύπελλο των μεγάλων, οι 3 από τους τέσσερις φιναλίστ είναι αγγλικές ομάδες, ενώ στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ οι 3 από τους 4 φιναλίστ είναι ισπανικές ομάδες. Η εικόνα, βέβαια, μαρτυρά τη δύναμη, τον πλούτο και την ανταγωνιστικότητα των δύο πρωταθλημάτων, του αγγλικού και του ισπανικού.

Το γεγονός της παρουσίας τριών εκπροσώπων από το πρωτάθλημα μιας χώρας στη φάση των τεσσάρων στις δύο κορυφαίες διασυλλογικές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις μπορεί να θεωρήσει κάποιος ότι κρύβει τον κίνδυνο θανάτωσης του θεάματος από την ποδοσφαιρική ομοιομορφία. Στην τετράδα του Τσάμπιονς Λιγκ, στην οποία μετέχουν οι 3 ομάδες από την Αγγλία, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η ποδοσφαιρική ομοιομορφία είναι κάτι που τις χαρακτηρίζει. Κι αν το καλοσκεφτεί κάποιος, είναι λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε μια εποχή που σχεδόν σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας το εθνικό ξεπερνιέται από το υπερεθνικό. Με μία κάπως αυθαίρετη και ευρεία ερμηνεία του αγωνιστικού στυλ των αγγλικών ομάδων, θα μπορούσε να παρομοιάσει κάποιος την ομάδα του Αλεξ Φέργκιουσον με ισπανική. Είναι ομάδα που παίζει γρήγορο και θεαματικό ποδόσφαιρο με βάση ένα καλοδουλεμένο passing game. Η Τσέλσι του Μουρίνιο θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ιταλική ομάδα, μια και στον γράφοντα θυμίζει τη σφικτή Ιντερ του Χελένιο Χερέρα της διετίας 1965-66.

Αποτελεσματική στο έπακρον, δυνατή, με ποδοσφαιριστές που έχουν εξαιρετική φυσική κατάσταση και στον πάγκο έναν προπονητή που γνωρίζει στην εντέλεια τα αγωνιστικά συστήματα και έχει το ταλέντο να αναδεικνύει –και να εκμεταλλεύεται– τις αδυναμίες των αντιπάλων του κάθε φορά. Η Λίβερπουλ θα μπορούσε να παρομοιαστεί με μία γερμανική ομάδα, που έχει στη σύνθεσή της δύο προικισμένους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι συνεπικουρούνται από μία ομάδα συνεπών επαγγελματιών, διαμορφώνοντας ένα συνεκτικό σύνολο που ξέρει να παίρνει αποτελέσματα. Ο κίνδυνος της ομοιομορφίας φαίνεται ότι δεν υφίσταται. Αυτό, όμως, δεν βοηθά τις προβλέψεις για τον τελικό νικητή, ο οποίος ελπίζω να είναι η ομάδα του σερ Αλεξ.