Φάιναλ φορ για... τρεις, με πρώτη πρώτη την ΤΣΣΚΑ(SportDay / Φίλιππος Συρίγος)

O Παναθηναϊκός δεν θεωρείται το πρώτο φαβορί και αυτό τον απαλλάσσει από το άγχος

Ας αρχίσουμε ανάποδα. Δηλαδή με τις ομάδες που αποκλείστηκαν από το φάιναλ φορ. Και μετά, πάμε σε αυτές που θα παίξουν στις 4 και 6 Μαΐου στο ΟΑΚΑ. Αυτή η Μπαρτσελόνα είναι για κλοτσιές. Eίχε στα χέρια της ένα ματσάκι που λίγο πριν εθεωρείτo χαμένο και κατάφερε να το χαρίσει σε μια ομάδα (τη Μάλαγα) που φοβόταν να το κερδίσει. Και μη χειρότερα... Οι δύο πιτσιρικάδες Βάσκεθ και Ούκιτς έκαναν ό,τι μπορούσαν για να κρατήσουν ζωντανή την «μπλαουγκράνα», αλλά ηττήθηκαν από τους έμπειρους Μπαζίλε και Λάκοβιτς, οι οποίοι από την πλευρά τους έκαναν ό,τι μπορούσαν για να καταδικάσουν την ομάδα τους σε αποκλεισμό.

Πέντε φοβερές άμυνες με τα μάτια έπαιξε στο κρισιμότερο σημείο του αγώνα ο Μπαζίλε, για να αναστηθούν οι «πεθαμένοι» τού συμπατριώτη του Σκαριόλο. Οσο για τον Λάκοβιτς, απέδειξε ότι «όποιος φεύγει από το μαντρί, τον τρώνε οι λύκοι», το οποίο βεβαίως γενικευμένο αποτελεί υπερβολή, αλλά στην περίπτωση του Σλοβένου, τέως άσου του Παναθηναϊκού, ισχύει πέρα για πέρα.

Αυτά παθαίνουν όμως όσοι παίκτες δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η πραγματική τους δύναμη είναι το σύνολο μέσα στο οποίο ανδρώθηκαν. Ο Λάκοβιτς λοιπόν πίστεψε (όπως και τόσοι άλλοι...) ότι ξαφνικά έγινε παίκτης του 1 εκατ. ευρώ, πήγε στην Μπαρτσελόνα που αγοράζει όχι παίκτες, αλλά ονόματα, και τώρα, πριν ακόμα τελειώσει η σεζόν, νοσταλγεί τον Παναθηναϊκό και τον Ομπράντοβιτς για την προστασία και τη σιγουριά που του παρείχαν. Θα μάθει...

Ενας παίκτης που λυπήθηκα προχθές βλέποντας το ματς ΤΣΣΚΑ-Μακάμπι ήταν ο Βούισιτς. Απογυμνωμένος από τους μεγάλους συμπαίκτες (Γιασικεβίτσιους, Πάρκερ, Μπαστόν) του παρελθόντος, αγωνιζόταν ουσιαστικά μόνος και έρημος για την αξιοπρέπεια της Μακάμπι, η οποία όμως είχε τεθεί εν αμφιβόλω από το πρώτο δεκάλεπτο του αγώνα με την ΤΣΣΚΑ. Ας πρόσεχε, όμως, κι αυτός. Διότι όταν το καλοκαίρι δέχθηκε πρόταση από τον Παναθηναϊκό δεν θέλησε να σπάσει τα πολύχρονα δεσμά του με την «ομάδα του λαού».

Οφείλω να πω πάντως ότι με δικαίωσαν η Μακάμπι και αυτός ο απερίγραπτος Μπάινουμ για όσα κατηγορηματικά και πολύ έγκαιρα είχα υποστηρίξει. Θυμάμαι μάλιστα ότι μετά τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ κάποιοι μου την «έπεσαν» με μηνύματα στο SuperSport 1, λέγοντας ότι δεν επιτρέπεται να ειρωνεύομαι έναν παίκτη της δικής του αξίας... Σιγά, ρε παιδιά, ένας «στριτ πλέιερ» είναι ο κοντορεβιθούλης και τίποτα περισσότερο...

Η ομάδα που αποκλείστηκε ευκολότερα απ' όλες ήταν η Ντιναμό. Οχι μόνο γιατί έπεσε πάνω σε έναν πανέτοιμο και αποφασισμένο Παναθηναϊκό αλλά και διότι δεν είχε το απαιτούμενο μπακγκράουντ για να κάνει κάτι περισσότερο. Και εκεί που έφτασε, πολύ ήταν, έστω κι αν κατά γενική ομολογία ο τραυματισμός και η αντικατάσταση του Χάνσεν της κόστισαν πάρα, πάρα πολύ.

Πάντως, στα δύο ματς με τον Παναθηναϊκό οι δικοί μας Παπαδόπουλος και Φώτσης ξεχώρισαν σαν τις μύγες μες στο γάλα, παρ' ότι ούτε ο ένας ούτε ο άλλος κατάφεραν να φτάσουν στο μάξιμουμ της απόδοσής τους, αφού όλη η άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν προσαρμοσμένη πάνω τους και ειδικότερα στον Παπαδόπουλο, ο οποίος ήταν στιγμές που βρέθηκε περικυκλωμένος ακόμα και από τέσσερις αντιπάλους!

Ανάμεσα στους χαμένους ήταν όμως και ο Ολυμπιακός, για τον οποίο καλό θα ήταν να λέγαμε δυο λόγια παραπάνω. Ας μην κάνει λοιπόν το λάθος να πιστέψει ότι για την αποτυχία του φταίνε μόνο ο τραυματισμός του Μασιγιάουσκας και τα τερτίπια του Σχορτσιανίτη. Οχι. Εκείνο που έφταιξε περισσότερο ήταν ότι δεν κατάφερε να γίνει ομάδα με τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να διακριθεί στην Ευρωλίγκα. Απόδειξη ότι στο εντός έδρας ματς με την Τάου έφαγε 95 πόντους! Με τέτοια άμυνα όμως δεν πας πουθενά...

Το κακό για τον Ολυμπιακό (και δεν το λέω τώρα αλλά το επισήμανα από το καλοκαίρι) ήταν που εγκατέλειψε το «χτίζω σιγά σιγά ομάδα» και μεταπήδησε στο δόγμα «εδώ και τώρα», που αναγκαστικά τον οδήγησε σε επιλογές μιας χρήσης και με τεράστιο μάλιστα κόστος.

Το ακόμα χειρότερο θα είναι όμως να παραμείνει στην ομάδα ο εκφραστής αυτής της νοοτροπίας, που δεν είναι άλλος από τον μεγάλο και τρανό Πίνι Γκέρσον. Γιατί, εντάξει, φέτος πήγαν τα πράγματα στραβά, πράγμα που μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να χάσει και την επόμενη χρονιά.

Ας πάμε όμως τώρα στις ομάδες που θα παίξουν στο φάιναλ φορ, δηλαδή στις νικήτριες των πλέι οφ. Κατ' αρχάς, ήταν σούπερ έκπληξη το ότι η ΤΣΣΚΑ υποχρεώθηκε σε τρίτο παιχνίδι με αντίπαλο τη Μακάμπι. Το πλήρωσε βέβαια σκληρά αυτό η «ομάδα του λαού», η οποία έφτασε να χάνει μέχρι και 30 πόντους διαφορά στο τελευταίο ματς, όμως και η δική της νίκη στο Τελ Αβίβ δεν πήγε πίσω από πλευράς εντυπώσεων.

Εκπληξη παρά το πλεονέκτημα έδρας ήταν και η πρόκριση της Μάλαγα σε βάρος της Μπαρτσελόνα. Οχι γιατί οι Καταλανοί έχουν καλύτερη ομάδα αλλά επειδή ποτέ μέχρι προχθές η ομάδα της Νότιας Ακτής δεν είχε υπερισχύσει της «μπλαουγκράνα» σε νοκ άουτ παιχνίδι ή παιχνίδια. Αντίθετα, Τάου και Παναθηναϊκός επιβεβαίωσαν στα γρήγορα (2-0, 2-0) τον τίτλο των μεγάλων φαβορί στις αναμετρήσεις τους με Ολυμπιακό και Ντιναμό, αντίστοιχα, πράγμα που δικαίωσε τα όσα έγραψα την ημέρα που ξεκινούσαν οι αγώνες των πλέι οφ («όσο φαβορί είναι ο Παναθηναϊκός, τόσο αουτσάιντερ είναι ο Ολυμπιακός»). Μάλιστα...

Το θέμα όμως τώρα είναι τι θα γίνει στο φάιναλ φορ και όχι τι έγινε μέχρι το Πάσχα ή έστω και λίγες ημέρες έπειτα από αυτό. Το πρώτο πράγμα που έχω να επισημάνω, λοιπόν, είναι ότι οι δύο ημιτελικοί (Παναθηναϊκός-Τάου και ΤΣΣΚΑ-Μάλαγα) είναι άνισοι. Διότι στον πρώτο θα γίνει σκοτωμός μεταξύ δύο περίπου ισοδύναμων ομάδων, ενώ στον δεύτερο η πρωταθλήτρια Ευρώπης μπορεί να κάνει περίπατο απέναντι σε μια σταχτοπούτα του θεσμού, η οποία θα παραταχθεί χωρίς τον μόνο πραγματικό ψηλό που διαθέτει (Σαντιάγκο).

Αυτό σημαίνει ότι η ΤΣΣΚΑ θα φτάσει στον τελικό για να υπερασπιστεί τον τίτλο της σχετικά ξεκούραστα –πράγμα που της δίνει πλεονέκτημα όποιος κι αν είναι ο αντίπαλός της. Αρα λοιπόν, με βάση τα μέχρι σήμερα δεδομένα, το λογικό φαβορί του φάιναλ φορ είναι η ΤΣΣΚΑ.

Πολλοί μιλάνε με μεγάλο θαυμασμό για την Τάου. Δεν έχουν άδικο. Τεράστιο βάθος, μεγάλες προσωπικότητες, τρομερός ρυθμός είναι τα τρία στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ομάδα της Βασκονίας. Αλλά για να κατακτήσει το τρόπαιο νομίζω ότι θα πρέπει να ξορκίσει πρώτα τα φαντάσματα της Μόσχας αλλά και της Πράγας που της χάρισαν τον τίτλο της λούζερ.
Και ο Παναθηναϊκός; Παρ' ότι είναι η μόνη αήττητη ομάδα σε όλα τα ματς της Ευρωλίγκας που είχαν βαθμολογικό αντίκρισμα και ταυτόχρονα θα έχει το πλεονέκτημα της έδρας, δεν θεωρείται το πρώτο φαβορί. Και αυτό τον απαλλάσσει από το άγχος που μερικές φορές ισοπεδώνει ομάδες, οι οποίες έχουν όλες τις άλλες προϋποθέσεις για να κερδίσουν το τρόπαιο.

Ο Παναθηναϊκός με ροτέισον πέντε παικτών στη φροντ λάιν και τουλάχιστον άλλων πέντε στην περιφέρεια μπορεί να ξεπεράσει την ανεπιτυχή επιλογή του Ντελκ, μετά την απώλεια του Σπανούλη. Μεγάλο του όπλο, η ομαδική λειτουργία σε άμυνα και επίθεση, παρ' ότι –σε αντίθεση με πέρυσι– δεν διαθέτει την ικανότητα να αλλάζει τον ρυθμό και την εξέλιξη ενός αγώνα με την πιεστική άμυνά του.