Πολύ κακό για το τίποτα... (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Mην τα μπλέξουμε. Αν 50 οπαδοί του Μεσσηνιακού αποδοκίμαζαν τον Εντουάρντο Αμορίν, εάν οι παίκτες του Παναιτωλικού και της Ηλιούπολης πλακωθήκανε στο ξύλο επειδή ο διαιτητής ακύρωσε ένα γκολ, εάν ο Μπούσι της Καλαμαριάς έκανε άσεμνη χειρονομία προς τον πάγκο του Παναθηναϊκού, ακόμα και αν οπαδοί του Ολυμπιακού δεν κράτησαν την ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Μιχάλη Φιλόπουλου, δεν έχουμε συνέχεια των επεισοδίων στη Λαυρίου.

Κανένας δεν έδωσε ραντεβού με κάποιον άλλον για να πλακωθεί, κανένας δεν κουβάλαγε ρόπαλα ή μαχαίρια και ό,τι και αν έγινε ήταν αποτέλεσμα της στιγμής ή των αποδοκιμασιών της καφρίας της κερκίδας. Και επειδή το θέμα του χουλιγκανισμού τραβάει στα μίντια, δεν είναι ανάγκη να τα κάνουμε όλα αχταρμά χάριν εντυπωσιασμού. Το μόνο που θα γίνει είναι να επιτευχθεί ο στόχος αυτών που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στον χώρο των οργανωμένων. Να πουν: «Είδατε και με τα νέα μέτρα του Ορφανού πάλι τίποτα δεν έγινε» και να γυρίσουμε στο παρελθόν, όταν στο όνομα της φανέλας βγάζανε μεροκάματα.

Στο αγωνιστικό μέρος πρέπει να πω ότι έχω παραιτηθεί από την ελπίδα ότι κάποιος μπορεί να δει δύο ματς ταυτόχρονα. Είτε χρησιμοποιώντας δύο τηλεοράσεις είτε κάνοντας split screen στην οθόνη, όποτε έχω προσπαθήσει να παρακολουθήσω δύο ματς ταυτόχρονα, το μόνο που κατάφερα ήταν να δώσω μεταγραφή τον Ριβάλντο στον Παναθηναϊκό και τον Γκούμα στον Ολυμπιακό, αφού στο κεφάλι μου τα ματς γίνονται νιανιά. Το χθεσινό πρόγραμμα λοιπόν είχε παραδοσιακό ζάπινγκ με μπόλικο Ολυμπιακό, ολίγη από Παναθηναϊκό και αρκετή ΑΕΚ πρώτου ημιχρόνου με ελάχιστο δεύτερο.

Στο ματς του Ολυμπιακού είχα την ευκαιρία να δω live την αποβολή του Ριβάλντο. Η οποία από πλευράς παίκτη ήταν εντελώς αδικαιολόγητη. Δεν είναι δυνατόν να είσαι Βραζιλιάνος διεθνής, να έχεις παίξει μερικές εκατοντάδες ματς και να θεωρείς έγκλημα καθοσιώσεως ότι ύστερα από ένα φάουλ κάποιος αντίπαλος παίρνει την μπάλα στην αγκαλιά. Γιατί ο Γκαλίτσιος δεν μοιάζει να κάνει τίποτα παραπάνω. Κρύβει την μπάλα προς την πλάτη για να μη χτυπήσει ο Ριβάλντο το φάουλ γρήγορα. Αντίθετα, στο ματς του Παναθηναϊκού με την Καλαμαριά ο Μπούσι πρέπει να κάνει κάτι πολύ ωραίο για να προξενεί τη σφαλιάρα του Παπαδόπουλου. Τον βρίζει φτύνοντας ή τον φτύνει βρίζοντας, είναι άγνωστο. Αντίθετα, είναι εμφανές ότι η σφαλιάρα του Παπαδόπουλου πιάνει ξώφαλτσα, ο Μπούσι για μισό δευτερόλεπτο σκέφτεται τι να κάνει και όταν αποφασίζει πέφτει κεραυνόπληκτος στο χορτάρι. Για να δέσει ασορτί με τη γενική εικόνα ενός ματς που και τα δύο πέναλτι είναι παραμύθι, σε ένα γήπεδο που ο φωτισμός μοιάζει με νέον επαρχιακού καφενείου, σε έναν αγωνιστικό χώρο κατάλληλο μόνο για τις αγελάδες των Arosa.

Οχι ότι το αποτέλεσμα της Καλαμαριάς στην οικονομία του πρωταθλήματος έπαιζε και τόσο μεγάλο ρόλο. Ακόμα και στο πρώτο ημίχρονο, όταν η κερκίδα συνόδευε τις προσπάθειες των παικτών της ΑΕΚ με τον διακριτικό ήχο αποδοκιμασίας που επιβάλλει η διοίκηση Νικολαΐδη (ευγενικό «ου», αποφυγή συνθημάτων με στιχάκια που να απευθύνονται σε παίκτη), ήταν φανερό ότι το Αιγάλεω υπερέβαλε εαυτόν για να μείνει στο ματς. Οταν ένας παίκτης αναγκάζεται να κάνει σπριντ 60 μέτρων, όπως έκαναν ο Τσάτσος και ο Μοσχόγιαννης, ανακαλύπτοντας στη διαδρομή ότι κανένας δεν τους έχει ακολουθήσει, είναι επόμενο ότι πολύ δύσκολα θα το επαναλάβουν. Και τα δύο-τρία λάθη στο κοντρόλ του Παουτάσο ή τα ένα -δύο κολλήματα του κέντρου της άμυνας της ΑΕΚ φαινόταν ότι δεν ήταν δυνατόν να αλλάξουν το γεγονός της διαφοράς κλάσης. Τρεις παίκτες της ΑΕΚ, ο Λυμπερόπουλος, ο Σέζαρ και ο Μαντούκα, ο Θωμάς Μητρόπουλος το μόνο που μπορεί να τους αγοράσει είναι σε χαρτάκι της Panini. Η διαφορά επιπέδου του Αιγάλεω από την ΑΕΚ ήταν τόσο αβυσσαλέα που το ματς έπαψε να έχει ενδιαφέρον μετά το γκολ της ισοφάρισης.

Το ίδιο ισχύει και για το υπόλοιπο πρωτάθλημα. Σε ένα θεσμό που καμία ομάδα η οποία προηγήθηκε με έξι βαθμούς στο τέλος του πρώτου γύρου δεν έχει χάσει τον τίτλο, είναι γελοίο να περιμένει κάποιος ότι ο Ολυμπιακός δεν θα κερδίσει ούτε ένα από τα τρία τελευταία ματς. Ακόμα πιο δύσκολο είναι η ΑΕΚ να κάνει δύο ήττες για να παίξει ο Παναθηναϊκός στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αν υπάρχει ένα ενδιαφέρον, είναι στο κατά πόσο το Αιγάλεω μπορεί να γλιτώσει. Αν όμως το καλύτερο που έχει να δώσει η Α' Εθνική είναι η σωτηρία της Καλαμαριάς και του Ηρακλή, το πλάκωμα στο Αγρίνιο είναι υπερθέαμα.