«Απέλαση» και επέλαση φανατισμού (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

H είδηση σε άφηνε άναυδο: ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Αν. Κανελλόπουλος, ζήτησε να εξακριβωθεί κατά πόσο ο Αλβανός ποδοσφαιριστής Αλμπαν Μπούσι παραμένει νόμιμα στην Ελλάδα. Σύμφωνοι, το να ζητάει μια «βαμμένη» αθλητική εφημερίδα, η «Πράσινη», την απέλαση του παίκτη για τις -αναμφισβήτητες- ασχήμιες του στον αγώνα της Καλαμαριάς δεν είναι κάτι που εκπλήσσει: από το λεγόμενο «οπαδικό» Τύπο όλα τα περιμένεις. Αλλά να βρίσκει τέτοια... θεσμική ανταπόκριση το αίτημα της απέλασης του Μπούσι ή έστω της διερεύνησης των δυνατοτήτων για κάτι τέτοιο, αυτό ναι, σοκάρει.

Της έκπληξης έπονται ορισμένες σκέψεις: δεδομένου ότι στο ποδόσφαιρο -κι όχι μόνο το ελληνικό- κάμποσες φορές οι παίκτες γίνονται πρωταγωνιστές σε «παρατράγουδα», στο μέλλον θα επιλαμβάνεται -μονίμως- ο Αρειος Πάγος; Κατά τα πρότυπα της εισαγγελικής παρέμβασης για τον Μπούσι, με την απέλαση να περιμένει στο βάθος, σαν δαμόκλειος σπάθη;

Επειδή δεν τολμούμε να διανοηθούμε (άπαπα) ότι η Δικαιοσύνη επηρεάζεται έστω και στο ελάχιστο από ρατσιστικές προκαταλήψεις και καθώς από μικρά παιδιά ακούγαμε ότι όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στον νόμο, να περιμένουμε, μήπως, ετεροχρονισμένες «διερευνήσεις» και για άλλους; Εάν οι ασχήμιες του Μπούσι συνιστούν λόγο απέλασης (όπως αξιώνει η προαναφερθείσα εφημερίδα) ή, έστω, λόγο να εξεταστεί στα σοβαρά αυτό το ενδεχόμενο, τι άλλο πρέπει να γίνει;
Προφανώς, αντίστοιχες «έρευνες» και για άλλους αλλοδαπούς παίκτες. Εστω και αναδρομικά. Κατά καιρούς έχουν αποδειχθεί «ζόρικα» παιδιά ποικιλοτρόπως οι Καστίγιο, Γκονζάλες, Μόρις και άλλοι. Αν μάλιστα εστιάσουμε την προσοχή μας στις άσεμνες χειρονομίες, θα θυμηθούμε καμιά δεκαριά. Κάπως δεν πρέπει να «στριμωχτούν» όλοι αυτοί;

Αλήθεια, ο Καρεμπέ που κάποτε μοίραζε γροθιές στη Ριζούπολη θα μείνει ατιμώρητος; Ποιος ξέρει, ίσως πρέπει να δοθεί σήμα στην Ιντερπόλ. Να συλληφθεί, να προσαχθεί στις ελληνικές αρχές και να απελαθεί, αλλά προηγουμένως θα εκτίσει ποινή εξάμηνης (λίαν επιεικώς) εξορίας σε κάποιο ελληνικό ξερονήσι. Χωρίς την παρέα της Σκλεναρίκοβα -εννοείται. Για να στερηθεί. Για τους Ελληνες «άτακτους» ποδοσφαιριστές κάτι θα βρεθεί...

Η παροιμία για το τι παθαίνουν τα λάχανα όταν βρίσκουμε πιπέρι –Ορέστης Μακρής, στη «Θεία από το Σικάγο»- μάλλον ταιριάζει εδώ. Οχι στην περίπτωση του Μπούσι, ειδικά. Στο όλο κλίμα μετά τη φρίκη της Παιανίας. Η λογική δεν φαίνεται να αποφεύγει τα «μαχαιρώματα»: το πρωί παρακολουθείς την επέλαση του φανατισμού σε πρωτοσέλιδα, το μεσημέρι πληροφορείσαι ότι κάποιος κορυφαίος δικαστικός λειτουργός «συντονίστηκε»....

ΥΓ.: Αύριο ο Μπούσι και η ιστορία των άσεμνων χειρονομιών...