Αγανακτισμένοι με τον εαυτό μας, πρώτα. (SportDay / Δημήτρης Μπαλής)

Από χθες και ο τελευταίος…κατεργάρης, βρίσκεται στον πάγκο του. Αναφέρομαι σε όλους εκείνους που βρήκαν την ευκαιρία να εκδράμουν στην περιφέρεια, με αφορμή τη γιορτή του Πάσχα. Εκμεταλλευόμενοι αρκετοί και το κλείσιμο των σχολείων, κατάφεραν να παραμένουν περισσότερες μέρες στην ύπαιθρο οι ίδιοι και ακόμα πιο πολύ –ευτυχώς- τα παιδιά τους. Φέτος, παρά το γεγονός ότι η έξοδος από το «Κλεινόν Αστυ» ήταν εντυπωσιακή, με εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα (ρεκόρ, ίσως), τα ατυχήματα ήταν σαφώς περιορισμένα. Βέβαια, και πάλι αρκετοί συνάνθρωποί μας δεν γύρισαν σπίτι τους. Οι αιτίες είναι πολλές. Η υπερβολική ταχύτητα, η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, η αντικανονική προσπέραση, το κακό οδόστρωμα, όλα ευθύνονται λίγο – πολύ. Όμως, φέτος, αξίζει να σημειώσουμε ότι έγινε πρωτοφανής εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού. Εντυπα για την οδική ασφάλεια μοιράστηκαν. Τηλεοπτικά μηνύματα μεταδόθηκαν. Συστάσεις υπήρξαν από όλους τους φορείς και τον Τύπο. Κάπου έπιασαν τόπο, όλα αυτά, αλλά δεν πρέπει να εφησυχάζουμε. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και συνεχής ενημέρωση. Χρειάζεται προπάντων ευαισθητοποίηση. Να καταλάβουμε όλοι ότι ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας δεν δημιουργήθηκε από εξωγήινους. Μπορεί σε ορισμένα σημεία να υπερβάλλει με τις ποινές ή την κατηγοριοποίησή τους, αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Πρέπει να τον τηρούμε για να έχουμε καλύτερη ποιότητα ζωής. Και μην απορείτε για αυτό που λέω, περί ποιότητα ζωής. Γιατί αυτό που στην Ελλάδα λείπει, στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης, περισσεύει. Και αναφέρομαι στις χώρες αυτές, γιατί μόνο με αυτές οφείλουμε να συγκρινόμαστε και όχι με τριτοκοσμικές. Πρέπει να παραδειγματιζόμαστε με τα καλύτερα και όχι να λέμε «υπάρχουν και χειρότερα». Τις προηγούμενες ημέρες άκουσα και διάβασα πολλά. Αρκετοί συνάδελφοι ανεξαρτήτως ρεπορτάζ που καλύπτουν, ασχολήθηκαν με το θέμα και καλά έκαναν. Πολλοί ήταν αγανακτισμένοι, όπως ο φίλος μου Βασίλης Σαμπράκος με το φοβερό μποτιλιάρισμα και την μεγάλη ταλαιπωρία. Κατανοώ πλήρως την αγανάκτηση, και τις επισημάνσεις για τους τροχονόμους, οι οποίοι την ώρα που πέρασε με το αυτοκίνητό του ο Βασίλης έπιναν καφέ στον Αγιο Κωνσταντίνο. Επειδή όμως ασχολούμαι καθημερινά με το ρεπορτάζ αυτό και γράφω συχνά για όσα διαδραματίζονται στους ελληνικούς δρόμους, οφείλω από την πλευρά μου να κάνω και εγώ ορισμένες παρατηρήσεις. Είναι αλήθεια ότι το λεγόμενο «Πέταλο του Μαλιακού», είναι ένα απέραντο εργοτάξιο αυτή την εποχή, το οποίο εν μέρει φέτος και εξ’ ολοκλήρου του χρόνου θα αποτελεί ένα σύγχρονο αυτοκινητόδρομο, που άργησε να γίνει κατά δύο δεκαετίες, όπως και τα άλλα μεγάλα εθνικά δίκτυα. Αργησε επειδή η πολιτεία κωλυσιεργούσε, επειδή δεν αξιοποιούσε σωστά τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και επειδή τα τοπικά συμφέροντα δεν ήθελαν την πρόοδο αυτή. Τότε θεωρούσαν ότι αν δεν περάσουν τα οχήματα μέσα από τα Καμμένα Βούρλα για παράδειγμα, δεν θα είχαν δουλειά τα μαγαζιά. Όταν έγινε ο περιφερειακός, τα εστιατόρια, τα καφέ και τα ουζερί τριπλασιάστηκαν. Γιατί πολύ απλά μειώθηκε η κίνηση, έγιναν πεζόδρομοι και το παρκάρισμα πιο εύκολο. Δυστυχώς στην Ελλάδα εισάγουμε και εφαρμόζουμε αμέσως ότι κακό γίνεται έξω από τη χώρα μας, αλλά τα καλά και χρήσιμα τα αγνοούμε επί χρόνια. Αύριο θα αναφερθώ εκτενέστερα στο θέμα.