Βλέπουμε κοντόφθαλμα ή εθελοτυφλούμε (SportDay / Δημήτρης Μπαλής)

Ξεκινώ από εκεί που τελείωσα χθες το συγκεκριμένο κείμενο. Από το σημείο που ανέφερα ότι στη Ελλάδα εισάγουμε εύκολα τα κακώς κείμενα του εξωτερικού, ενώ καθυστερούμε να εφαρμόσουμε όσα καλά συμβαίνουν. Και αυτό συνήθως γίνεται εις βάρος πολλών καταστάσεων. Αργήσαμε να αντιληφθούμε τα οφέλη των πεζόδρομων, του μετρό, του προαστιακού. Αντιθέτως, αποκτήσαμε σούπερ μάρκετ και φαστ φουντ εδώ και 25 χρόνια. Λες και αυτό ήταν ποιότητα ζωής και όχι η παιδεία, η υγεία, οι μετακινήσεις. Αλλά στη χώρα όπου τα ατομικά συμφέρονται προτάσσονται του συνόλου, και με την έννοια «δημοκρατία» να ερμηνεύεται κατά το δοκούν, πάλι καλά να λέμε. Χθες ανάφερα το παράδειγμα στα Καμμένα Βούρλα και τον Αγιο Κωνσταντίνο, όπου τα τοπικά συμφέροντα δεν ήθελαν να γίνει περιφερειακή οδός για πολλά χρόνια, φοβούμενοι μήπως και χάσουν την πελατεία. Τις ίδιες διαμαρτυρίες είχαμε και στην περίπτωση του νέου αυτοκινητόδρομου Αθηνών – Κορίνθου, με τη νέα γέφυρα στον Ισθμό. Λόγω των έργων, έπεσε για λίγο καιρό η δουλειά στα μαγαζιά της περιοχής, αλλά τώρα δουλεύουν και με το παραπάνω. Όπως και στα Καμμένα Βούρλα, που έχει αλλάξει θετικά η εικόνα της παραλιακής. Αυτά που κάνουμε εμείς τώρα, στην Ευρώπη και αλλού τα έχουν φτιάξει εδώ και δεκαετίες. Θα μου πείτε και με το δίκιο σας, ότι η Ελλάδα πέρασε πολέμους, εμφύλιους και δικτατορίες. Σωστά, αλλά μην ξεχνάμε ότι πολλά ορεινά μέρη της πατρίδας μας απέκτησαν πρόσβαση με τη ΜΟΜΑ, κατά τη διάρκεια της επταετίας. Χωρίς ενστάσεις και προσφυγές. Θα ήθελα επίσης να επισημάνω, ότι στη γειτονική μας Ιταλία, με παρόμοια μορφολογία εδάφους (βουνά, πεδιάδες, ποτάμια), τα μεγάλα οδικά και σιδηροδρομικά δίχτυα διανοίχτηκαν επί Μουσολίνι. Λέγεται ότι όταν ζήτησε από τους μηχανικούς του κράτους να του φτιάξουν σχέδια δρόμων και γραμμών, αυτοί έφεραν στροφιλίκια. Τότε, πήρε ο ίδιος ένα χάρακα και τράβηξε ευθείες, μέσα από βουνά και κάμπους. Ετσι, στους ιταλικούς αυτοκινητόδρομους…βαριέσαι να οδηγείς ευθεία, ενώ όταν κάθεσαι στο τρένο ξαφνικά νιώθεις ένα ελαφρύ κούνημα, επειδή το τρένο έστριψε μετά από ώρα. Με όσα προανέφερα δεν αποσκοπώ στην καλλιέργεια δικτατορικών απόψεων, ούτε απολυταρχικών αντιλήψεων. Απλά θεωρώ ότι η πολλή δημοκρατία, έτσι όπως συχνά εκφράζεται, μπορεί να βλάπτει. Στο χωριό μου, τη Σελιάνα, για να χρησιμοποιήσω ένα ακόμα παράδειγμα, ελάχιστοι έδωσαν με τη θέλησή τους ένα μέτρο από το χωράφι τους για να αυξηθεί το πλάτος του επαρχιακού δρόμου. Εκείνου του δρόμου που μεταφέρει τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Ενός δρόμου που πρέπει να προσφέρει ασφάλεια και όχι να εγκυμονεί κινδύνους. Ολοι σκέφτονται μην χάσουν ένα μέτρο γης, και όχι πως θα μετακινούνται ευκολότερα, χωρίς να κινδυνεύουν, αγνοώντας το γεγονός ότι παίρνει ταυτόχρονα μεγαλύτερη αξία ο τόπος, αφού η πρόσβαση θα είναι καλύτερη. Αραγε, πόσα παραδείγματα ακόμα πρέπει να αναφέρω. Πόσα για να καταδείξω ότι βλέπουμε κοντόφθαλμα. Εκτός κι αν εθελοτυφλούμε, που κι αυτό δεν απέχει από την πραγματικότητα.