Με κορυφαίο τον Γκούμα, δεν εξιλεώνεσαι… (Τάσος Νικολόπουλος)

Ο Παναθηναϊκός πήρε μια «επαγγελματική» πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδα HOL και θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει το 17ο τρόπαιο στην ιστορία του με αντίπαλο την Λάρισα. Άκουγα στο ραδιόφωνο και διάβαζα στις εφημερίδες τις τρεις τελευταίες μέρες, μετά την ισοπαλία με την Καλαμαριά, ότι στο ματς αυτό παιζόταν όλη η χρονιά. Σωστό, αλλά εν μέρει κατά την ταπεινή μου άποψη, αφού ένας σύλλογος του βεληνεκούς του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στην κατάκτηση του Κυπέλλου. Βέβαια, σε μια χρονιά σαν τη φετινή, «από το ολότελα, καλή και η Παναγιώτενα» που λέει κι ο θυμόσοφος λαός μας, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα πάρει την κούπα. Και όταν έχεις να σηκώσεις τρόπαιο τρία ολόκληρα χρόνια, μπορεί να πει κάποιος ότι είναι σημαντικό.

Προσωπικά, δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με αυτό που είδα. Ο Παναθηναϊκός πήρε την πρόκριση χάρη στο εκρηκτικό πρώτο δεκάλεπτο και ήταν τυχερός που στο σουτ του Τζιόλη η μπάλα βρήκε στο πόδι του Ζουέλα και άλλαξε πορεία. Σε άλλη περίπτωση ο Μάλαρζ (που απέδειξε για μια ακόμη φορά γιατί είναι από τους καλύτερους, αν όχι ο καλύτερος στη θέση του στην Σούπερ Λίγκα) θα «καπάκωνε» τη μπάλα και τα πράγματα μπορεί να εξελίσσονταν διαφορετικά. Από εκεί και πέρα, είδα μια ομάδα να έχει μεγάλες αποστάσεις στις τρεις γραμμές του, τα άκρα του (Νίνης-Ίβανσιτς) να μην παίρνουν πρωτοβουλίες και τον Λεοντίου σε κακή μέρα. Αποτέλεσμα ήταν να πάρει η Skoda Ξάνθη τον έλεγχο στη μεσαία γραμμή και να απειλεί κυρίως από τη δεξιά πλευρά, όπου οι Μαχράτζε και Μπαϊκαρά έστησαν ένα μικρό πάρτι.

Γκολ για τους ακρίτες δεν μπήκε στο πρώτο μέρος και στην επανάληψη η εικόνα του αγώνα ήταν περίπου ίδια. Ο Παναθηναϊκός είχε πρόβλημα στην ανάπτυξη, ωστόσο αμυντικά λειτούργησε αρκετά καλά. Κυρίως χάρη στη μεγάλη εμφάνιση του Γιάννη Γκούμα. Ο αρχηγός των «πρασίνων» ήταν κυριολεκτικά απροσπέλαστος και σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις σε όλο το παιχνίδι λειτούργησε σωτήρια για την ομάδα του. Η δε προσπάθεια που έκανε στο 70ο λεπτό και από την οποία προήλθε ο τραυματισμός του, ήταν πραγματικά συγκινητική. Η Skoda Ξάνθη ουσιαστικά «πλήρωσε» το άγχος και το τρακ των πρώτων λεπτών, αλλά και την έλλειψη ενός παίκτη που θα βάλει εύκολα τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι έχει την χειρότερη επίθεση του πρωταθλήματος. Αν υπήρχε ένας τέτοιος παίκτης, τότε ουδείς γνωρίζει πως θα κυλούσε το χθεσινό παιχνίδι.

Εν κατακλείδι, ο Παναθηναϊκός πήρε δίκαια την πρόκριση, ωστόσο, δεν μπορώ να πω ότι αυτό καθ’ εαυτό η πρόκριση, άσχετα που ήταν το βασικό ζητούμενο, αποτελεί εξιλέωση ούτε για την ισοπαλία της Κυριακής, ούτε για την γενική εικόνα που παρουσιάζει την φετινή περίοδο. Όταν σε ένα ματς έχεις κορυφαίο τον κεντρικό αμυντικό σου, δεν μπορείς να μιλάς για εξιλέωση και τα συναφή. Αν μπορεί να πει κάποιος ότι θα υπάρξει τέτοια, θα είναι μόνο σε περίπτωση κατάκτησης του τροπαίου στον τελικό της 5ης Μαΐου στο Πανθεσσαλικό Στάδιο του Βόλου. Και μέχρι τότε, οι παροικούντες την Παιανία θα λένε «να πάρουμε το Κύπελλο για να σωθεί η χρονιά»!

Υ.Γ. 1: Ο δύσμοιρος ο Μουνιόθ κέρδισε τώρα κανά πόντο για την παραμονή του ή έμεινε στάσιμος;
Υ.Γ. 2: Μπράβο στον κόσμο της Ξάνθης για την μαζική παρουσία του, αλλά και τη συμπεριφορά του στο γήπεδο. Το ίδιο ισχύει και για τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού. Όταν υπάρχει βούληση, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας μπορεί να μετατραπεί σε γιορτή.
Υ.Γ. 3: Νομίζω ότι η διοίκηση της Skoda Ξάνθης πήρε την απάντηση της από τον Κύρο Βασσάρα για το «αν έχει το σθένος και την ψυχολογία να απονείμει ισότιμα δικαιοσύνη και στις δύο ομάδες» όπως ανέφερε στην πρόσφατη ανακοίνωση της.