Σύγκρουση με δύο όχθες (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Λένε ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο τελευταίος μεγάλος στον οποίο υπήρχαν καλοί και κακοί. Στην Κορέα, το Βιετνάμ, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το ποιος ήταν καλός ή κακός είχε σχέση με την ιδεολογία. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, όμως, ειδικά προς το τέλος, ήταν κάτι σαν το Star Wars.

Οι καλοί εναντίον της αυτοκρατορίας του σατανά. Το ίδιο ισχύει στη σύγκρουση με τον χουλιγκανισμό. Οπως είπε ο Γιώργος Ορφανός, στη σύγκρουση υπάρχουν δύο όχθες. Ο καθένας διαλέγει πλευρά και οι αναποφάσιστοι πνίγονται στο ποτάμι.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για να μη γίνει τίποτα είναι για μία ακόμα φορά να βιαστούμε να πούμε «πάλι τίποτα δεν πρόκειται να γίνει». Οι περισσότεροι αγώνες που δίνονται βουλιάζουν με σαβούρα τη φράση «στην Ελλάδα τίποτα δεν γίνεται». Κάτι που γνωρίζει κάθε απατεώνας και το εκμεταλλεύεται. Γεγονός που πρόκειται να επαναληφθεί στην εκστρατεία κατά του χουλιγκανισμού.

Χθες έγιναν τα επεισόδια στο ματς του ΠΑΣ με τη Λάρισα και ακούω ήδη τα πληκτρολόγια να δουλεύουν. «Τίποτα δεν έγινε με τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για τους χούλιγκαν. Στα Γιάννενα πλακώνονταν όλο το βράδυ». Και, φυσικά, στον Τύπο θα έχουν δίκιο. Στην ουσία, όχι. Σε καμία χώρα που πάρθηκαν μέτρα κατά του χουλιγκανισμού δεν απέδωσαν σε μέρες. Ούτε καν σε μήνες. Για να αποδώσουν τα μέτρα στην Αγγλία χρειάστηκαν χρόνια και ακόμα και σήμερα, όπως φάνηκε στο Euro του 2000, οι χούλιγκαν συνεχίζουν τη δράση τους. Εναντίον του χουλιγκανισμού δεν δίνεται μάχη, αλλά πόλεμος. Κάποιες μάχες κερδίζονται, κάποιες χάνονται, η στρατηγική –και όχι η τακτική– παίζει ρόλο και η απόφαση του Υφυπουργείου Αθλητισμού να μη δίνονται εισιτήρια απευθείας από τους συνδέσμους στρατηγικά είναι σωστή. Εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι με τα εισιτήρια να διατίθενται από τους συνδέσμους στα μέλη τους θα έχουμε λιγότερα επεισόδια.
Το ερώτημα, όμως, είναι κατά πόσο τα επεισόδια που συμβαίνουν αυτή την εποχή είναι αθώα. Και ας μου επιτραπεί να αμφιβάλλω. Οπως φάνηκε και από τη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης, οι σύνδεσμοι οπαδών μπορεί να αντιπροσωπεύουν διαφορετικές ομάδες, αλλά όταν κινδυνεύουν τα συμφέροντά τους δεν έχουν πρόβλημα να συνεργαστούν. Σε μια εποχή, λοιπόν, που κάθε σύγκρουση χούλιγκαν μπορεί να κάνει τον κόσμο να πει τη φράση-ταφόπλακα κάθε καλής προσπάθειας «και πάλι τίποτα δεν θα γίνει», κάθε σύγκρουση χούλιγκαν προξενεί υποψίες. «Και αν έχουν μπλεχτεί αθώοι;», μπορεί να ισχυριστεί κάποιος. Sorry, αλλά σε αυτή τη σύγκρουση δεν υπάρχουν άμαχοι και αθώοι. Είναι μια σύγκρουση με δύο όχθες, στην οποία καθένας διαλέγει πλευρά και οι αθώοι παρασέρνονται από το ποτάμι.



Αϊντε, κακομοίρηδες. Αϊντε, κακομοίρηδες Ελευθεράτοι, που κάποιος βρέθηκε να γράψει την αλήθεια. Και ο κάποιος δεν μπορούσε να είναι άλλος από τον Δημήτρη Μπαλή, που στο χθεσινό του κείμενο είπε την αλήθεια. Οτι τις autostrada στην Ιταλία τις κατασκεύασε ο Μουσολίνι. Τι έχουμε να πούμε τώρα, ρε Διονυσάκη; Οτι το μέλλον της Ελλάδας είναι ο Νέρι Καστίγιο, που τη μία μέρα δηλώνει Μεξικανός, την άλλη Ελληνας και την τρίτη Ουρουγουανός, ανάλογα από πού έρχονται τα μπικικίνια; Αϊντε, κακομοίρηδες, που αν δεν υπήρχε ο Τσόρτσιλ και ο Παπάγος σήμερα αντί για εθνική οδό θα είχαμε δημοσιά και δεξιά θα πηγαίνανε τα γαϊδούρια, στη μέση τα μουλάρια και αριστερά τα άλογα με τους κομισάριους του κόμματος. Αϊντε, που αν δεν υπήρχε ο Τσόρτσιλ να πατήσει πόδι για να μείνει η Ελλάδα με τις χώρες του δυτικού κόσμου, σήμερα οι μικρές αγγελίες στον «Πρωταθλητή» θα έγραφαν: «Δίμετρη χαμηλοκώλα από τον Πύργο κάνει όλα σας τα βίτσια και μαντάρει».

Γιατί τι νομίζει ο Ελευθεράτος ότι θέλει ο κόσμος; Κόμιξ του Σαμπάγιο και του Μουνιόθ και τα «Best of Tim Buckley», που ήταν εκτός μόδας πριν γραφούν, ή να πηγαίνει στη δουλειά του χωρίς να χρειάζεται να περιμένει μέσα στο αυτοκίνητό του για να περάσουν 50 χοντροκώλες που φωνάζουν ότι δεν πρέπει να γίνουν ιδιωτικά πανεπιστήμια για να μην έχουνε ανταγωνισμό; Τι νομίζουν δηλαδή οι Διονύσηδες; Οτι ο κόσμος τις βλέπει να παρελαύνουν και σκέφτεται «περνάνε τα παιδιά του λαού»; «Γαμώ τους κηφήνες», σκέφτεται ο κόσμος και το μόνο που τους σώνει από την ντομάτα είναι οι Τσιτουρίδηδες της Ν.Δ.

Την έκανες εσύ, την έκαναν οι δικοί σου, δεν παίζει ρόλο. Το θέμα είναι αν έγινε ή δεν έγινε. Και το κόλπο με τα ομόλογα έχει γίνει. Οσοι έχουν καταλάβει πώς δουλεύει η αγορά των ομολόγων ας πάνε στην επόμενη παράγραφο. Οι υπόλοιποι ας συνεχίσουν και θα είμαι σύντομος. Ομόλογο μπορεί να εκδώσει καθένας που μπορεί να έχει τη μούρη ότι θα το πληρώσει ή έχει ένα βαρύ όνομα που εγγυάται ότι, αν δεν μπορέσει, θα το καλύψει αυτός. Συνήθως τα ομόλογα είναι κρατικά. Ενα κράτος δανείζεται με την υποχρέωση ότι θα πληρώσει το ποσόν σε συγκεκριμένο χρόνο. Μια εταιρεία μπορεί να αγοράσει ομόλογα με δεδομένο τόκο και, σε περίπτωση που ο τραπεζικός τόκος πέσει, να πουλήσει τα ομόλογα με κέρδος. Σε περίπτωση που ο τραπεζικός τόκος ανέβει, η εταιρεία που αγόρασε το ομόλογο έχει πρόβλημα να το πουλήσει, αφού συμφέρει να βάλει κάποιος τα λεφτά του στην τράπεζα. Απλό; Απλό. Με έναν όρο. Οτι ο αγοραστής των ομολόγων πρέπει να προβλέψει πού θα πάει η αγορά. Να εκτιμήσει αν ο τραπεζικός τόκος θα ανέβει ή θα πέσει.

Εδώ εμφανίζεται το παράλογο με τον τρόπο που αγοράζονται τα ομόλογα από τα ταμεία. Διορισμένοι και άσχετοι εμφανίζονται να παίρνουν αποφάσεις για εξειδικευμένα οικονομικά θέματα. Οπότε οι αποφάσεις τους είτε είναι κουτουρού είτε προέρχονται από κάποια λογική διεργασία. Μη έχοντας, λοιπόν, το know how για εκτιμήσεις στην αγορά των ομολόγων, αγοράζουν με τη γνώμη γνωστών ή με τη μίζα γνωστών. Τελειώνοντας, λοιπόν, πρέπει να γράψω ότι αυτά που λέγονται και γράφονται, ότι τα λεφτά των ταμείων κινδυνεύουν να χαθούν, είναι μια λαϊκιστική παπάρα. Το κεφάλαιο των αποθεματικών των ταμείων δεν μπορεί να κινδυνεύσει με την αγορά ομολόγων. Τουλάχιστον κινδυνεύει λιγότερο από τη δεύτερη τετραετία του ΠΑΣΟΚ, όταν τα ταμεία ήταν υποχρεωμένα να διαθέτουν τα αποθεματικά τους στην Τράπεζα της Ελλάδος με μηδενικό τόκο, ενώ ο πληθωρισμός ήταν 20%. Από την άλλη, σκάνδαλο υπάρχει και το παραδέχεται και η κυβέρνηση με τον Γιώργο Αλογοσκούφη. Και το σκάνδαλο φαίνεται από την απόφαση να κλείσει η Ακρόπολις, που είχε διαθέσει τα υπερτιμολογημένα ομόλογα. Τώρα, έπιασε κορόιδα τους υπεύθυνους των ταμείων, μοίρασε μίζες, δύσκολο να το καταλάβεις χωρίς έρευνα.

Εδώ δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε γιατί η ομάδα των επενδυτών του Νικολαΐδη δεν εξέδωσε το ομολογιακό δάνειο που είχε προαναγγείλει ότι θα εξέδιδε στο χρηματιστήριο του Δουβλίνου και θα καταλάβουμε πώς έψησε η Ακρόπολις τα διοικητικά συμβούλια των ταμείων να αγοράσουν υπερτιμολογημένα ομόλογα; Μισό χρόνο γραφόταν ότι η ΑΕΚ θα έπαιρνε ομολογιακό δάνειο σε φοβερά συμφέροντες όρους, με χαμηλό τόκο, που θα το βλέπανε οι άλλοι και θα τους τρέχανε τα σάλια, και σε μια στιγμή η ιστορία χάθηκε. Πήρε η ΑΕΚ δάνειο, πάλι με φοβερούς όρους (η διοίκηση του Νικολαΐδη ό,τι και να κάνει το κάνει καλύτερα από το προηγούμενο), και ξεχάσαμε το ομολογιακό.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να γράψω ότι οι πιθανότητες του Αντούνες να ενταχθεί στην ομάδα της ΑΕΚ την επόμενη σεζόν είναι μηδενικές. Στις προχθεσινές δηλώσεις του ο Αντούνες δήλωσε ότι γνωρίζει την ΑΕΚ από το γεγονός ότι στην ομάδα αγωνίζονται ο Σέζαρ και ο Μαντούκα. Δηλαδή ο Αντούνες δεν ξέρει ότι προπονητής στην ΑΕΚ είναι ο «Δον» Λορένσο Σέρα Φερέρ, ο μεγαλύτερος προπονητής που ήρθε στην Ελλάδα την τελευταία 20ετία; Δεν ξέρει ότι ο τελευταίος που αμφισβήτησε τον Φερέρ, ο αηδιαστικός πρόεδρος της Μπέτις, Λόπερα, για να φάει χρειάζεται να παραγγείλει σε ντελιβερά, διότι δεν τολμάει να κυκλοφορήσει στους δρόμους της Σεβίλλης;

Από την άλλη, πού να κυκλοφορήσω εγώ, όταν έγραψα τον Σωτήρη Κωστάκο πρόεδρο του ΟΤΕ; Του ΟΤΕ; Τον Κωστάκο, ρε; Τον Κωστάκο του ΟΠΑΠ, που προσπαθεί να απαλλάξει τον ελληνικό λαό από τη μάστιγα του τζόγου αυξάνοντας το ποσοστό της γκανιότας που εισπράττει; Μη χειρότερα, Χριστέ μου, και αν το ξανακάνω να μου σπάσει ο αργιλές...

Οπως και να μου καεί το motheboard αν ο Βασίλης Τσιάρτας κατέβει στις εκλογές για πρόεδρος της ΕΠΟ και δεν πάρω σπρέι να γράφω το όνομά του στους τοίχους. Και όχι μαύρο σπρέι, από αυτά που γράφουνε οι φρίκοι των Εξαρχείων στους τοίχους. Κομοδινί, στην απόχρωση του μαλλιού του Τσιάρτα.