Πραγματικό τσι-Μπούσι ρατσισμού (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Tο ανέκδοτο μας μεταφέρει στον αμερικανικό Νότο, στα «προχωρημένα» sixties. Σε κάποια πολιτεία στην οποία οι μαύροι ναι μεν μπορούν -πλέον- να στέλνουν τα παιδιά τους στα σχολεία των λευκών, αλλά υφίστανται ακόμα ρατσιστικές διακρίσεις.

Ο δάσκαλος ρωτάει τον λευκό Μπιλ: «Παιδί μου, πότε ρίξαμε ατομικές βόμβες στους Ιάπωνες;». Ο Μπιλ απαντά: «Τον Αύγουστο του 1945, κύριε». Ικανοποιημένος ο δάσκαλος απευθύνεται στον Τζακ, επίσης λευκό μαθητή: «Οι νεκροί ήσαν δεκάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια;». Αμέσως ο Τζακ απαντά: «Δεκάδες χιλιάδες, κύριε». Τότε ο δάσκαλος στρέφεται στον μαύρο Τομ: «Ονόματα και διευθύνσεις...».

Η επιστράτευση του Αρθρου 92 του ΚΑΠ, βάσει του οποίου ο Αλβανός ποδοσφαιριστής Μπούσι απειλείται ακόμα και με τριετή αποκλεισμό (!), είναι ό,τι ακριβώς και η ερώτηση του «παραδοσιακού» νότιου δασκάλου: τυπικά –ίσως– επιτρεπτή, ουσιαστικά εξωφρενική και εξόφθαλμα ρατσιστική. Ε-ξό-φθα-λμα…

Πρόκειται πλέον για διαμορφωθέν κλίμα παράκρουσης: μόλις διαφάνηκε ότι, παρά την απίστευτη εισαγγελική παρέμβαση, είναι μάλλον αδύνατον να απελαθεί ο Μπούσι, να σου η «εναλλακτική» λύση: να του κόψουμε την μπάλα. Αιδώς Αργείοι…
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε τα κατά φαντασία «σχέδια εξόντωσης»: αυτά για τα οποία ωρύεται κατά καιρούς ο λεγόμενος «οπαδικός» Τύπος με σκοπό να «πέσουν στα μαλακά» κάποιοι... ημέτεροι παίκτες. Τώρα κινδυνεύει να εξοντωθεί πραγματικά ένας ποδοσφαιριστής. Κάτι τέτοιο ούτε έχει γίνει ούτε φυσικά έπρεπε να έχει συμβεί. Ούτε όταν επρόκειτο για ποδοσφαιριστές, οι οποίοι δεν περιορίστηκαν σε προσβολές, αλλά βιαιοπράγησαν αγρίως: είτε γρονθοκοπώντας είτε κλοτσώντας απρόκλητα αντιπάλους την ώρα που εκείνοι πανηγύριζαν, είτε είτε είτε… Για κάθε περίπτωση του παρελθόντος, μπορούμε να συζητήσουμε αν η επιβληθείσα ποινή ήταν «χάδι», δίκαιη, υπέρμετρα σκληρή. Το να συζητάμε όμως αν θα σβήσουμε από τον ποδοσφαιρικό χάρτη τον Μπούσι, αυτό καταντά επικίνδυνο και συνάμα αηδιαστικό...
Αμ το άλλο; Εκδίδει ανακοίνωση η ΠΑΕ Παναθηναϊκός κι ο ΠΣΑΠ, καταφανώς έντρομος, ζητεί συγγνώμη γονυπετής. Γιατί; Επειδή ο Μπούσι προς στιγμή συμπεριελήφθη στους υποψηφίους για τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη της αγωνιστικής. Ουφ, η... τραγωδία τελικώς αποφεύχθηκε. Αλήθεια, από πότε η συγκεκριμένη υποψηφιότητα εκλαμβάνεται ως πιστοποιητικό καλής συμπεριφοράς στον αγώνα; Υποθέτω, από τότε που οι ασχήμιες των Αλβανών ποδοσφαιριστών «μετρούν» διαφορετικά από τις αντίστοιχες των άλλων...

Τσι-Μπούσι ρατσισμού με άφθονα πιάτα. Ωραία... κοινωνικά μηνύματα εκπέμπετε, κύριοι. Μην ξεχάσετε μόνο, την επόμενη φορά που η ΟΥΕΦΑ θα οργανώσει καμιά καμπάνια εναντίον του ρατσισμού, να ετοιμάσετε υπερφίαλους «δεκάρικους» λόγους...