Πολύ πιο δύσκολο από πέρυσι(SportDay /Αντώνης Καρπετόπουλος)

Τα τελευταία χρόνια, όσο πιο φτωχό είναι το ευρωπαϊκό μεταγραφικό παζάρι τόσο πιο θεαματικά είναι τα χτυπήματα που γίνονται. Πέρυσι ξοδεύτηκαν από το σύνολο των ευρωπαϊκών ομάδων τα λιγότερα χρήματα τα τελευταία δέκα χρόνια -δεν το λέω εγώ αυθαίρετα, το λέει η τελευταία έρευνα του βρετανικού οίκου Forbes. Το να προτείνουν στις ελληνικές ομάδες οι μάνατζερ τον Σαβιόλα είναι λογικό, αφού όλοι αυτοί δουλειές και πορτοφόλια ψάχνουν. Αλλά άλλο η πρόταση και άλλο το «ναι» του παίκτη.

Ακόμα και στην Πρέμιερ Λιγκ, την οποία δεν αγγίζει η ύφεση που παρατηρείται σε άλλες ευρωπαϊκές αγορές, το σύνολο των χρημάτων που δαπανήθηκε ήταν κατά 11% μειωμένο σε σχέση με πρόπερσι -και αυτό γιατί ο Αμπράμοβιτς έκανε δύο τρέλες πληρώνοντας πάρα πολλά για τους Σεβτσένκο και Μπάλακ. Στην Ιταλία τα χρήματα που ξοδεύτηκαν ήταν 21% λιγότερα σε σύγκριση με τη σεζόν 2005-06 και στην Ισπανία η σχετική μείωση αγγίζει το 9%. Κι όμως, μέσα στη χρονιά είχαμε πολύ θεαματικές μεταγραφές. Δεν ενισχύθηκε μόνο η Τσέλσι -εντυπωσιακά κόλπα έκαναν κι άλλοι. Η Μίλαν πήρε τον Ρονάλντο και ετοιμάζεται να προσφέρει 100 εκατ. ευρώ για τον Ροναλντίνιο. Η Ιντερ απέκτησε τον Ιμπραΐμοβιτς και τον Βιεϊρά. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έδωσε πολλά χρήματα για τον Κάρικ. Η Ρεάλ Μαδρίτης πήρε τον Φαν Νιστελρόι και το καλοκαίρι θα «χτυπήσει» σίγουρα τον Κακά.

Τελευταίος
Διαμορφώνεται ένα νέου τύπου μεταγραφικό παζάρι, όπου όσοι έχουν χρήματα τα ξοδεύουν για πολύ λίγους παίκτες. Ο τελευταίος που ξόδεψε πολλά για πολλούς είναι ο Αμπράμοβιτς -οι υπόλοιποι εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια κάνουν απλώς προσθήκες. Η Μπαρτσελόνα αποκτά δύο ή τρεις ποδοσφαιριστές τον χρόνο. Ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον το ίδιο. Ο Βενγκέρ ανακοίνωσε ότι του χρόνου μπορεί να μην αποκτήσει κάποιον ποδοσφαιριστή, αφού η Αρσεναλ ποντάρει στην ωριμότητα των πιτσιρικάδων της. Ο Μπενίτεθ στη Λίβερπουλ ψάχνει κυρίως ελεύθερους, η Μίλαν δυσκολεύεται να ανανεωθεί γιατί δεν αγοράζει πιο πολλούς από τρεις ποδοσφαιριστές τον χρόνο. Ακόμα και ο Μοράτι, ο οποίος για χρόνια άλλαζε στην Ιντερ δέκα τουλάχιστον ποδοσφαιριστές τον χρόνο, κινείται για τα μέτρα του αρκετά συντηρητικά. Οι πλουσιότερες ομάδες της Ευρώπης κρατούν ένα σταθερό κορμό και απλώς κάνουν προσθήκες πολυτελείας.

Κόστος
Η πολυτέλεια εξακολουθεί να κοστίζει πολύ. Η Σεβίλλη και η Βαλένθια πουλούν τα αστέρια τους πολύ ακριβά -το ίδιο και η Λιόν. Κανείς δεν δέχεται ως αντάλλαγμα ποδοσφαιριστές: όλοι θέλουν κυρίως μετρητό. Σε αυτό το νέο τοπίο, όποιος έχει ένα καλό δίκτυο σκάουτινγκ και βγάζει ποδοσφαιριστές -όπως κάνουν οι Γάλλοι π.χ.- είναι πολλαπλά κερδισμένος: πουλάει λίγο, αλλά πουλάει πολύ ακριβά. Οποιος επίσης έχει χρήματα για ξόδεμα μπορεί να αποκτήσει ό,τι θέλει: όλα έχουν το κόστος τους και κανένας δεν κλείνει πόρτες. Το πρόβλημα το έχουν όσοι βρίσκονται σε μια ενδιάμεση κατηγορία: όσοι δηλαδή δεν έχουν χρήματα για να μπουν να αγοράσουν και δεν έχουν παίκτες να πουλήσουν για να δημιουργήσουν πλούτο. Οι ελληνικοί σύλλογοι είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Στοκ
Οταν οι μεγάλες ομάδες άλλαζαν κάθε καλοκαίρι πολλούς παίκτες, δημιουργείτο ένα ιδιότυπο στοκ παικτών στο οποίο οι ελληνικές ομάδες είχαν πρόσβαση. Οταν ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Ζιοβάνι, ο Βραζιλιάνος στην Μπαρτσελόνα περίσσευε: υπήρχαν έτοιμοι για τη θέση του δυο-τρεις παίκτες. Οταν απέκτησε τον Ζε Ελίας, η Ιντερ δεν ήξερε τι να τον κάνει. Το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί και με τις περιπτώσεις του Πάουλο Σόουζα και του Ιγκόρ Μπίσκαν: ο σπουδαίος Πορτογάλος δεν χορούσε στο ρόστερ της Ιντερ και ο Κροάτης ήταν για τη Λίβερπουλ ένα είδος πολυτελείας, αφού υπήρχαν και είχαν αποκτηθεί και άλλοι που μπορούσαν να παίξουν στη θέση του. Στην Ελλάδα για κάποια χρόνια ήρθαν καλοί παίκτες που στους μεγάλους περίσσευαν -ο Βλάοβιτς, ο Ντάνι, ο Καρεμπέ, ο Τσίριτς, ο Ρε, ο Μέντεζ, ακόμα και ο Ριβάλντο. Ανεξάρτητα από το τι καριέρα έκαναν εδώ, ήρθαν όλοι έχοντας προηγουμένως παρουσία σε σημαντικά πρωταθλήματα, στα οποία πλέον δεν μπορούσαν να βρουν θέση. Τώρα τέτοιες περιπτώσεις σπανίζουν. Από τη στιγμή που οι πλούσιοι έβαλαν φρένο στις αγορές τους, δεν υπάρχουν καλοί και γνωστοί παίκτες να περισσεύουν.

Περίσσευε
Σήμερα για να έρθει ο Σαβιόλα στην Ελλάδα χρειάζονται πολύ περισσότερα χρήματα από όσα ένα καλοκαίρι πριν και ας είναι ο παίκτης ελεύθερος: πέρυσι ο Σαβιόλα είχε συμβόλαιο που σήμαινε ότι τα χρήματα που θα έβγαζε ήταν συγκεκριμένα -μια ελληνική ομάδα έπρεπε απλώς να τα καλύψει. Φέτος η διαπραγμάτευση είναι πολύ σύνθετη. Αν ο Αργεντινός έχει πέντε προτάσεις, θα αξιολογήσει σε αυτές πολλά: την ποιότητα του πρωταθλήματος στο οποίο η ομάδα αγωνίζεται, τη γνώμη των χορηγών του, τα θέλω της οικογένειάς του κ.λπ. Πέρυσι ο Αργεντινός ένιωθε να περισσεύει στην Μπάρτσα. Φέτος είναι πρωταγωνιστής.

Παίκτες
Οσο μειώνεται ο αριθμός των ποδοσφαιριστών που βρίσκονται στο μεταγραφικό παζάρι τόσο μικραίνει η πιθανότητα να έρθουν στην Ελλάδα. Αντί οι σύλλογοί μας να κυνηγούν χίμαιρες, ας φτιάξουν επιτέλους παίκτες...