Πήραν γερό πλεονέκτημα οι γηπεδούχοι (Sportday / Κώστας Μιαούλης)

H μπάλα που είδαμε την Τρίτη το βράδυ ήταν εξαιρετικής ποιότητας. Τα γκολ που μπήκαν, βέβαια, πάρα πολύ δουλεμένα, αλλά ορισμένα απ’ αυτά ήταν αποτελέσματα στιγμιαίας έμπνευσης και μαεστρίας των παικτών που τα σημείωσαν ή τα δημιούργησαν. Όπως, για παράδειγμα, το γκολ της Λίβερπουλ, με την έξοχη προσωπική ενέργεια του Μπίσκαν, που πέρασε την μπαλιά τρύπα για τον Λουίς Γκαρσία, ο οποίος άνοιξε το δρόμο για το 3-1 της Λίβερπουλ.

Όπως είχα προβλέψει, τα ματς έγειραν υπέρ των γηπεδούχων, ενώ ακόμα και οι «κόκκινοι» του Μέρσισαϊντ, παρά τα προβλήματα τους, κατόρθωσαν να επικρατήσουν σε αγώνες πολύ δύσκολους και με μεγάλες απαιτήσεις. Πάντως, όσοι πίστευαν και ποντάρισαν στους άσους δικαιώθηκαν ολοκληρωτικά με τις επιλογές τους. Τα προχθεσινά παιχνίδια, όμως, ήρθαν να μας δείξουν γενικώς πολλές τάσεις που επικρατούν πλέον στο ποδόσφαιρο. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα για μια ομάδα είναι να έχει παίκτες που να μπορούν τις στημένες φάσεις να τις μετατρέπουν σε γκολ. Κάτι τέτοιο έγινε και στην περίπτωση της Λίβερπουλ με τα φάουλ, αλλά και της Αϊντχόφεν και της Ρεάλ και στα δύο από τα τέσσερα γκολ που μπήκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου. Η ουσία είναι τώρα πως οι γηπεδούχοι των πρώτων αγώνων πήραν ένα τεράστιο προβάδισμα για την πρόκριση, αφού κρατούν την τύχη στα χέρια τους στο δεύτερο ματς.

Ξεκινάω με την ομάδα που δεν «σκότωσε» τη Γιουβέντους και αυτό δεν αποκλείεται να τη βάλει σε περιπέτειες. Η Ρεάλ, με έναν εξαιρετικό Ζιντάν που καιρό είχαμε να δούμε σε τέτοιου επιπέδου ματς, δεν κατόρθωσε να βάλει παραπάνω από ένα γκολ. Είχε πολύ καλή ανάπτυξη ιδίως από τα άκρα η Ρεάλ, αλλά η αστοχία του Ραούλ στην τελική προσπάθεια ήταν, κατά τη γνώμη μου, ο βασικός παράγοντας για τον οποίο η Ρεάλ δεν κέρδισε με παραπάνω από 1-0. Από τη στιγμή, όμως, που η «βασίλισσα» δεν καθάρισε το ματς, θα πρέπει να είναι έτοιμη για μια πολύ δύσκολη δοκιμασία στο «Ντέλε Άλπι». Η απώλεια του Νέντβεντ είναι για μια ακόμα φορά καθοριστική για τη Γιουβέντους και από μόνη της αλλάζει τις ισορροπίες στο ζευγάρι αυτό.

Η Μπάγερν είχε διαβάσει πολύ σωστά το παιχνίδι με την Άρσεναλ. Για την ακρίβεια το πλάνο του Μάγκατ, που ήξερε τις αδυναμίες των «κανονιέρηδων», είχε σαν στόχο την ανάδειξη ενός κρυφού χαρτιού που ο Βενγκέρ δεν το υπολόγισε καλά. Οι Λονδρέζοι πίστευαν πως ό,τι γινόταν από τους Βαυαρούς, θα μπορούσε να το κάνει ο Μακάι. Αυτόν φοβόντουσαν, πάνω σε αυτόν έπεφταν δύο και τρεις παίκτες, όταν έπαιρνε την μπάλα στην κατοχή του. Όμως ήταν ο Κλαούντιο Πιζάρο δύο φορές και ο πολύ φορμαρισμένος Χασάν Σαλιχάμιζιτς εκείνοι που εξετέλεσαν την Άρσεναλ. Βέβαια, ο κατά τα άλλα τραγικός Τουρέ κράτησε στο παιχνίδι με το γκολ του τους Λονδρέζους.Είναι από αυτά τα σημαδιακά που συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο.

Την ίδια ώρα η Λίβερπουλ κέρδιζε με το ίδιο σκορ, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Ένας εξαιρετικός Νορβηγός και ένας Κροάτης, που σε μια βραδιά θέλησε να μας δείξει πως δεν είναι απλά ένας χαμάλης πολυτελείας για τη μεσαία γραμμή, έβαλαν τη Λίβερπουλ στη θέση του οδηγού, παρά τις σοβαρέςς απώλειες. Οι «κόκκινοι» πήραν προβάδισμα για την πρόκριση και στη Γερμανία, εκεί που θα έχουν και το φυσικό τους ηγέτη που θα γυρίσει από τιμωρία και μιλάω για τον Στίβεν Τζέραρντ.

Όσο για το ματς της Αϊντχόφεν με τη Μονακό, μπορώ να πω ότι το 1-0 ίσως να είναι υπεραρκετό για τους Ολλανδούς. Η Μονακό δεν μπόρεσε να δημιουργήσει οργανωμένη ευκαιρία μπροστά από τα καρέ των γηπεδούχων. Βέβαια, τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά στο Πριγκιπάτο, αλλά έχω την αίσθηση πως μπορεί να τα βολέψει η σφιχτή φέτος αμυντικά Αϊντχόφεν, που έχει διορθώσει αρκετές αδυναμίες σε σύγκριση με περασμένα χρόνια.