Πριν από περίπου δύο μήνες προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Freedom» πάνω στο οποίο δούλευε ο George Michael ακόμα και 48 ώρες πριν το αιφνίδιο θάνατό του. Μεταξύ άλλων, αναφέρεται εκτενώς στη δικαστική διαμάχη με τη Sony Music που του κόστισε -εκτός από περίπου 5 εκατ. δολάρια-, μεγάλη φθορά τόσο στην ψυχική υγεία του όσο και στην καριέρα του.
«Η αιώνια εργασιακή σκλαβιά»
Το 1992, ο George Michael μήνυσε τη δισκογραφική του εταιρία, Sony, με την αιτιολογία ότι εσκεμμένα δεν προώθησε αρκετά το –τότε- πρόσφατο άλμπουμ του, «Listen Without Prejudice Vol1». Είναι χαρακτηριστικό ότι ο προηγούμενος δίσκος του «Faith» είχε φτάσει σε πωλήσεις των 14 εκατ. δολάρια, ενώ ο έτερος έπιασε τα μόλις 5 εκατ. δολάρια.
Φυσικά η Sony αρνήθηκε την κατηγορία, υποστηρίζοντας πως η φιλοσοφία του promo ήταν ίδια και για τις δύο δουλειές του. Παρασκηνιακά, ο George Michael είχε αποφασίσει να αποτινάξει από πάνω την εικόνα του αγοριού-sex symbol των Wham μέσα από την οποία τον είχε γνωρίσει ο κόσμος και να παρουσιάσει μια νέα, αυτή του ταλαντούχου, σοβαρού, ουσιαστικού μουσικού, κάτι που δεν έβλεπαν με καλό μάτι οι ιθύνοντες της πολυεθνικής. Επίσης, ο Βρετανός καλλιτέχνης επιζητούσε το διαζύγιο με τη Sony, καθώς πιεζόταν για κυκλοφορίες δίσκων, παρουσιάσεις, συναυλίες και συνεντεύξεις σε ρυθμούς που δεν συμφωνούσε. Χαρακτηριστικά, το συμβόλαιό του ίσχυε από το 1988 και το 1992 τον υποχρέωνε σε δημιουργία ακόμα 8 άλμπουμ σε βάθος χρόνου 12 με 16 χρόνων. Αν δεν κατάφερνε να τα φέρει εις πέρας, η εταιρία δικαιούταν αποζημίωση. Όπως ο ίδιος ο τραγουδιστής είχε πει: «Πρόκειται για επαγγελματική σκλαβιά».
Ο «αόρατος» George Michael δεν αρέσει στη SONY
Η τεράστια επιτυχία του «Faith», έφερε στον George Michael χρήματα, αναγνώριση, αποθέωση που ούτε μπορούσε να φανταστεί αλλά ούτε και να διαχειριστεί μόνος: «Δεν μπορώ να εξηγήσω πόσο δυσβάσταχτη είναι η «υστερία» του κόσμου όταν πρέπει να την διαχειριστείς μόνος. Όταν ήμουν με τον Andrew (Ridgley στους Wham) είχαμε ο ένας τον άλλον και κρατήσουμε τα πόδια μας στη Γη… Όταν δεν μπορείς να το μοιραστείς, είναι τρομακτικό. Δέκα μήνες (σόλο καριέρας) ήταν αρκετοί να με φτάσουν στα άκρα. Ήμουν τρομερά μόνος», εξομολογείται.
Εκεί, αποφάσισε να «κάνει πίσω», όχι στην καριέρα του, αλλά στην δημόσια «έκθεσή» του. Σκεπτόμενος απόλυτα ώριμα, καταλαβαίνει πως το μόνο που μπορεί να κάνει η φρενήρης ταχύτητα της καριέρας του, είναι να τον καταστρέψει. Περιορίζει τις συναυλίες, τις συνεντεύξεις ακόμα και την φυσική παρουσία του στα video clip. Το «Freedom 90» έχει μείνει στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής για την… μη εμφάνιση του τραγουδιστή, τον οποίο αντικατέστησαν τα κορυφαία top models της εποχής: «Ήταν ευφυέστατο. Ήταν επαναστατικό», δήλωσε ο Elton John. «Το κόστος των μοντέλων και η ημερήσια χρέωσή τους… Αυτό ήταν πραγματικά επαναστατικό», ήταν αυτό που θυμόταν o Andy Stephens, εκτελεστικός διευθυντής της Sony, αναφερόμενος φυσικά στην… λυπητερή του video clip. Η δισκογραφική ήταν εντελώς αντίθετη σε όλη την φιλοσοφία του καλλιτέχνη: «Το να γράφεις έναν δίσκο και μετά να λες: «δεν πρόκειται να τον προμοτάρω, δεν πρόκειται να βγω στην αγορά ή να συμμετάσχω», είναι μια σοβαρή ζημιά στο άλμπουμ».
Η «μάχη» του Michael που κανείς δεν γνώριζε
Την εποχή που ο George Michael εμφανιζόταν καθημερινά στα δικαστήρια, μία παράλληλη μάχη δινόταν έξω από αυτά: εκείνη του συντρόφου του Anselmo Feleppa με το AIDS. Ο τραγουδιστής δεν είχε πει σε κανέναν πως ο Anselmo όχι μόνο είχε προσβληθεί από τον ιό, αλλά βρισκόταν και στο τελικό στάδιο.
Κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαμάχης, το 1993, ο Anselmo πέθανε, κάτι που δεν ξεπέρασε ποτέ ο τραγουδιστής αλλά μέσα από την απώλεια βρήκε το κουράγιο να συνεχίσει: «Ο Anselmo ήταν ο λόγος που συνέχισα τη δίκη με τη Sony. Αφού δεν μπορούσα να κάνω τίποτα ως μουσικός, δεν μπορούσα να γράψω ούτε νότα, είχα την ευκαιρία να κάνω κάτι πραγματικά ιδιαίτερο και να αλλάξω τα δεδομένα των μουσικών συμβολαίων. Η συγκεκριμένη δίκη ήταν η τέλεια αφορμή να διοχετεύσω όλο τον θυμό που ένιωθα από τον θάνατό του», παραδέχεται. «Όλα γίνονταν ταυτόχρονα. Ο κόσμος δεν γνώριζε, ο ίδιος δεν είχε αποκαλυφθεί, ο σύντροφός του πέθαινε και ο ίδιος το κρατούσε βαθιά μέσα στην καρδιά του. Ήταν πραγματικά καταστροφικό για εκείνον», αποκαλύπτει ο φίλος και πρώην μάνατζέρ του David Austin.
Η ετυμηγορία υπέρ της Sony, αλλά τελικά όχι χαμένοι
Το δικαστήριο τελικά δικαίωσε την πολυεθνική εταιρία, χωρίς να αναγνωρίσει κάποια αδικία σε βάρος του George Michael. Στη Sony όμως κανείς δεν πανηγύριζε, καθώς ο τραγουδιστής είχε δηλώσει ξεκάθαρα πως δεν θα ηχογραφούσε ούτε… ρεφρέν ξανά για εκείνους. Στην ουσία και οι δύο πλευρές, ήταν βαθιά ζημιωμένες. Η εταιρία είχε έναν καλλιτέχνη που αρνείται να συνεργαστεί και ο Michael είναι δεσμευμένος με συμβόλαιο που δεν του επιτρέπει να κάνει τίποτα.
Πρόκειται για μία από τις πιο μαύρες περιόδους του τραγουδιστή, ο οποίος στο ντοκιμαντέρ εκφράζει και ένα –σοκαριστικό- παράπονο: «Καθ’ όλη την διάρκεια της διαμάχης μου, δεν έλαβα ούτε ένα μήνυμα, ούτε ένα τηλεφώνημα συμπαράστασης από κανένα συνάδελφο. Όλοι σιωπούσαν και περίμεναν στο τέλος να δουν αν θα δικαιωθώ για να μιλήσουν» και φυσικά να επωφεληθούν από αυτήν.
Η εξαγορά του συμβολαίου του
Τη λύση στο αδιέξοδο έδωσε η Dreamworks, η οποία ήρθε σε επαφή με την Sony και συμφώνησε στην εξαγορά του συμβολαίου του Michael. Η Sony έλαβε 40 εκατ. δολάρια για να τον αφήσει ελεύθερο, κρατώντας τα δικαιώματα του δίσκου ‘George Michael/Wham! Greatest hits' που θα έβγαινε τον επόμενο χρόνο αλλά και όλα των προηγούμενων κυκλοφοριών. Η όλη συμφωνία έφτασε τα 100 εκατ. δολάρια και ο George Michael ήταν ξανά ελεύθερος να δημιουργήσει: «Μπορεί να έχασε τη μάχη, αλλά μάλλον τελικά κέρδισε τον πόλεμο», αποφάνθηκε ο David Austin.
Γυρνώντας το βλέμμα στο παρελθόν, ο George Michael είχε πολλά πράγματα για τα οποία ήταν υπερήφανος. Η κόντρα του με την Sony δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτά: «Όταν σχεδίαζα στο μυαλό μου τη δίκη και το πώς θα την χειριστώ, δεν μπορούσα να φανταστώ όλα αυτά που θα περνούσα. Τελικά, όλο αυτό ήταν απλώς χάσιμο χρόνου. Το μετανιώνω μέχρι σήμερα», σχεδόν απολογείται.
Ωστόσο, αυτή αλλά και μια παρόμοια υπόθεση του Prince, ήταν ο λόγος που τα επόμενα συμβόλαια των τραγουδιστών καταγράφονταν ως λιγότερα πιεστικά και με περισσότερες ελευθερίες για τον καλλιτέχνη.
Ο George Michael από μέλος ενός δημοφιλούς boy band είχε μετατραπεί σε πραγματικό σταρ της pop σκηνής. Δεν (ήθελε να) είναι ένα sex symbol με χαρούμενα, «πιασάρικα» τραγουδάκια: «Όταν φύγω, θέλω να λένε για μένα πως ήμουν ένας εξαιρετικός τραγουδοποιός». Δεν το έλεγε με έπαρση, αλλά με πλήρη γνώση του θεϊκού ταλέντου του. Και τα κατάφερε. Μάτωσε, αλλά τα κατάφερε.
Επιμέλεια: Μαρία Ζαφειράτου ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
