Εβδομήντα μέρες προόδου του Παναθηναϊκού και καθίζησης της ΑΕΚ

Η διαχείριση θριάμβων και αποτυχιών είναι ίσως σημαντικότερη κι από αυτές τις νίκες ή ήττες για μία ομάδα. Σήμερα συμπληρώθηκαν 70 μέρες από την ημέρα που η ΑΕΚ κέρδιζε πανάξια τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό Κυπέλλου του ΟΑΚΑ. Τότε στην «Ένωση» πέρα από τα όνειρα που γίνονταν για τίτλο μετά από 16 χρόνια μιλούσαν δικαίως για την πρώτη απόδειξη πως το χάσμα από τους «αιώνιους» δεν είναι αγεφύρωτο. Αντίθετα, στο «τριφύλλι» ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αποκαλούσε τσίρκο την ομάδα του, ενώ Τσάβι Πασκουάλ και παίκτες αμφισβητούνταν έντονα.

Στο διάστημα που μεσολάβησε έκτοτε οι μεν «κιτρινόμαυροι» έχουν διαρκώς φθίνουσα πορεία, οι δε «πράσινοι» έχουν προοδεύσει εντυπωσιακά. Είναι προφανές πως κάποιοι απέτυχαν στη διαχείριση της επιτυχίας και κάποιοι διέπρεψαν στην εκμετάλλευση των διδαγμάτων της αποτυχίας. Δείτε το και με αριθμούς: Η μεν ΑΕΚ σε 14 ματς μετρά 7 ήττες και ισάριθμες ήττες δείχνοντας ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο και ακροβατώντας μεταξύ οκτάδας και τετράδας για την πρόκριση στα play offs πρωταθλήματος και Basketball Champions League αντίστοιχα. Ο δε Παναθηναϊκός σε 20 αγώνες έχει κερδίσει τους 18, έχασε μόνο από την πολύ δυνατή Ζαλγκίρις στο Κάουνας και από τη Βαλένθια στην Ισπανία χωρίς τον Καλάθη, ουσιαστικά εξασφάλισε ήδη την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο της Α1 και είναι δεύτερος στην κατάταξη στην Ευρωλίγκα.

Οι αντίθετοι δρόμοι των δύο ομάδων σε αυτούς τους σχεδόν δυόμισι μήνες δεν χαράχθηκαν τυχαία, αλλά αποτελούν αποτέλεσμα των επιλογών τους. Στον Παναθηναϊκό ο Τσάβι Πασκουάλ και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος κάθισαν κάτω, έγινε σαφές από την πρώτη στιγμή πως η διοίκηση στηρίζει τον προπονητή και τις επιλογές του, ενώ παρά τις πολλές φωνές περί ανάγκης ενίσχυσης με γκαρντ ή/και ψηλό (που συνεχίζονται ακόμη και τώρα) εμπιστεύτηκαν το ρόστερ και αυτό τους ανταπέδωσε τη στήριξη, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του Ντένμον, που δεν θα λατρευτεί ποτέ όπως ο Τζέιμς αλλά αν μη τι άλλο εξελίσσεται σε χρήσιμο γρανάζι σε ένα καλοκουρδισμένο σύνολο.

Στην ΑΕΚ αποφασίστηκε να φαγωθεί ο Σωτήρης Μανωλόπουλος για να επιστρέψει ο Ντράγκαν Σάκοτα που είχε απομακρυνθεί με λαϊκή απαίτηση δύο χρόνια πριν, το αναρχοαυτόνομο επιθετικό παιχνίδι ζει και βασιλεύει, ενώ οι ταλαντούχοι νεαροί της ομάδας παραμένουν θεατές. Κυρίως όμως ενώ έχουν προαναγγελθεί διορθωτικές κινήσεις στο ρόστερ από το… 2017, η μοναδική μεταγραφή έγινε στην τελευταία θέση που είχε ανάγκη η ομάδα, με έναν ακόμη βαρύ σέντερ. Κι όλα αυτά, ενώ η ΑΕΚ έχει μπροστά της σε σχεδόν έναν μήνα το μεγαλύτερο παιχνίδι της ιστορίας της τα τελευταία 15 χρόνια, με την πρόκριση στα νοκ άουτ του Basketball Champions League να είναι στην κόψη του ξυραφιού, αλλά και ακόμη και την παρουσία στην οκτάδα του πρωταθλήματος να τίθεται σε κίνδυνο αν συνεχιστεί η τωρινή κατάσταση.

Είναι αναμφίβολα σπουδαίο το έργο του Μάκη Αγγελόπουλου. Όχι απλώς έδωσε νέα πνοή στο τμήμα ή καταβάλλει προσπάθειες για να του χαρίσει ένα νέο «σπίτι», αλλά επιχειρεί με συνέπεια να τονώσει ιστορική μνήμη και συναίσθημα του κόσμου της ΑΕΚ με πρωτοβουλίες από τη συγκέντρωση χαμένων τροπαίων και την απόσυρση της φανέλας των θρύλων Αμερικάνου και Τρόντζου μέχρι και την ταινία «1968» για τον προ πεντηκονταετίας άθλο στο Κυπελλούχων. Τα λάθη, ωστόσο, που συνεχίζουν να γίνονται στο παρόν του αγωνιστικού τμήματος υποθηκεύουν τις επενδύσεις του σε χρόνο και χρήμα, με κίνδυνο να μην δει τις προσπάθειές του να ανταμείβονται και συνέπεια να μη δημιουργούνται νέες μνήμες στον κόσμο της ομάδας, παρά να μένει στα μεγαλεία του παρελθόντος.

Follow @ChristosRobolis