Ένας Παναθηναϊκός γεμάτος κίνητρα

Στα μέσα Φλεβάρη ο Παναθηναϊκός έφευγε από την Κωνσταντινούπολη με κατεβασμένο το κεφάλι και άλλη μια βαριά ήττα στη πλάτη από την Φενέρμπαχτσε. Κι όμως δύο μήνες μετά όλα έχουν αλλάξει, ή μάλλον για να το θέσουμε σωστά η ομάδα του Ρικ Πιτίνο κατάφερε να τα αλλάξει.

Ο Αμερικανός τεχνικός που αντιμετωπίστηκε με καχυποψία, ακόμη και με χλευασμό από κάποιους, ήρθε, είδε, κατάλαβε και μετά όλα έγιναν πιο απλά. Ο τρόπος παιχνιδιού άλλαξε, η ψυχολογία της ομάδας εκτοξεύτηκε και ο Παναθηναϊκός θυμήθηκε το βάρος της φανέλας του. Η ομάδα ξεκίνησε να παίζει με βάσει τις δυνατότητες και τη χρησιμότητα των παικτών που υπάρχουν στο ρόστερ της.

Κάπως έτσι ο Γκιστ ξαναέγινε… Γκιστ, ο Παπαγιάννης όχι απλά μπήκε στο ροτέισον αλλά έγινε πρωταγωνιστής, ο Τόμας από αδιάφορος έγινε κομβικός και συνολικά η πλειονότητα των παικτών εκτοξεύτηκε. Ο Παπαπέτρου παίζει σαν να είναι χρόνια στην ομάδα, ο Κιλπάτρικ ήρθε για να προσφέρει σε όλα και όχι σαν σταρ του NBA και ο Λάγκφορντ… στέλνει χαιρετίσματα σε όσους τον θεωρούσαν τελειωμένο. Για τον Καλάθη δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι, γιατί όταν ο Παναθηναϊκός παίζει σαν ομάδα και όχι μπάσκετ-ποικιλία, πάντα είναι ο καλύτερος στο κομμάτι του, όχι μόνο στην ομάδα του αλλά σε όλη τη διοργάνωση.

Πάμε τώρα στη διασταύρωση με την Ρεάλ. Μπορεί το πλεονέκτημα έδρας και οι πιθανότητες να είναι υπέρ των Μαδριλένων, αλλά τίποτα δεν είναι ίδιο με πέρσι. Ο Παναθηναϊκός μπαίνει στη διαδικασία έχοντας 8 νίκες στα 10 τελευταία παιχνίδια, με τέσσερα συνεχόμενα «διπλά» και με ψυχολογία ομάδας που είναι έτοιμη για να χτυπήσει τη πόρτα του Final Four.

Ναι το πλεονέκτημα είναι ισπανικό, όμως ίσως η ταμπέλα του αουτσάιντερ να ταιριάζει περισσότερο στο τριφύλλι. Άλλωστε κόντρα σε τόσο «γεμάτες» ομάδες όπως η Ρεάλ, το πλεονέκτημα έδρας και το «πρέπει» στα πρώτα δύο εντός έδρας ματς της σειράς πολλές φορές γυρίζει μπούμερανγκ. Επίσης, στην άλλη πλευρά δεν υπάρχει πια το φαινόμενο του Λούκα Ντόνσιτς που μεγαλουργεί στο ΝΒΑ, την ώρα που και ο Σέρχιο Γιουλ έχει τα θέματα του. Ταυτόχρονα, ο θηριώδης Ταβάρες θα έχει απέναντι του τον έτοιμο πια Παπαγιάννη.

Ασφαλώς ακόμη κι έτσι η Ρεάλ είναι φαβορί. Όμως ο Παναθηναϊκός έχει μια σειρά από πολύ δυνατά κίνητρα κόντρα στους περσινούς πρωταθλητές Ευρώπης.

-Πέρσι παρά το εμφατικό 1-0 η βασίλισσα τούμπαρε τη σειρά με τρεις συνεχόμενες νίκες και πλήγωσε αφάνταστα το τριφύλλι.

-Ο τρόπος που ηττήθηκε στο πρόσφατο παιχνίδι η ομάδα του Πιτίνο με το απίστευτο σουτ του Ρούντι πείσμωσε ακόμη περισσότερο τον οργανισμό του Παναθηναϊκού.

-Ο Λάσο δήλωσε με περίσσια υπεροψία πρόσφατα ότι ο Παναθηναϊκός χάνει όταν βρίσκει στον δρόμο του τη δική του Ρεάλ.

-Ο Γιουλ τονίζει ότι «τώρα αρχίζουν τα ωραία…».

-Και βέβαια η Ρεάλ απέδειξε τις τρεις τελευταίες αγωνιστικές ότι είναι η πιο διαπλεκόμενη ομάδα που επιλέγει αντιπάλους και διαμορφώνει με τα δικά της θέλω την τελική κατάταξη, κάτι που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά.

Η πραγματικότητα είναι ότι η βασίλισσα έκανε μεγάλη προσπάθεια να αποφύγει τον Παναθηναϊκό στις διασταυρώσεις (έκατσε να χάσει από την Μπασκόνια και ήρθε στο ΟΑΚΑ στο 1000%), δείχνοντας ξεκάθαρη προτίμηση να παίξει με τους Βάσκους στα πλέι οφ.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με την τρομερή κατάσταση ψυχολογικά και αγωνιστικά στην οποία βρίσκεται το σύνολο του Πιτίνο μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν αποκλείεται να ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.