Σαν πριν από έναν χρόνο, το ελληνικό έγινε λίγο πιο φτωχό, αφού η καρδιά του εμβληματικού Νίκου Αλέφαντου δεν άντεξε και στα 81 του έφυγε από την ζωή, σκορπίζοντας την θλίψη σε όλους όσους τον ήξεραν ή τον έμαθα μέσα από τα κατορθώματα του.
Το άθλημα στην χώρα μας δεν έχασε απλά έναν προπονητή, αλλά ένα γνήσιο «μάγκα», με χαρακτηριστικά στην συμπεριφορά του που σπανίζουν στις μέρες μας. Η τρέλα και το πάθος του για ότι έκανε, η αυθεντικότητα στις δηλώσεις του αλλά και ο λαϊκός λόγος του, τον έκανε αγαπητό σε κάθε φίλαθλο στη χώρα, ανεξαρτήτου ομάδας. Όλα αυτά γιατί ήταν γνήσιος
Γέννημα θρέμμα Εξαρχιώτης, το αίμα του έβραζε από μικρή ηλικία. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική καριέρα του στον τοπικό Αστέρα, ενώ μετέπειτα αγωνίστηκε επίσης με τις φανέλες των ΑΕ Χαλανδρίου, ΠΑΟ Ρουφ, Ολυμπιακό, Ατρόμητο Πειραιώς, Ολυμπιακό Χαλκίδας, Παναιγιάλειο, Πανελευσινιακό και Βύζαντα Μεγάρων, πριν σταματήσει το 1969.
Συνολικά στην πλούσια και μοναδική καριέρα του, που θα ζήλευαν πολλοί προπονητές της σημερινής εποχής, κάθισε στους πάγκους του αγαπημένου του Ολυμπιακού, την ομάδα της γειτονιάς του Αστέρα Εξαρχίων και επίσης σε ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, ΑΕΛ, Ηρακλή, Πανιώνιο, Εθνικό Πειραιώς, ΟΦΗ, Καστοριά, Παναχαϊκή, Ιωνικό, Δόξα Δράμας, Κόρινθο, Απόλλωνα Καλαμαριάς, Προοδευτική και Εθνικό Αστέρα.
Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν και εξωαγωνιστικές στιγμές που χαράχθηκαν στη μνήμη κάθε ποδοσφαιρόφιλου. Ποιος είναι δυνατόν ξεχάσει το μοναδικό και αληθινό κλάμα του και την ατάκα «Γιατί δε βγαίνει ο κύριος Δούρος στο τηλέφωνο…», με το παράπονο από τον Έλληνα διαιτητή για την απώλεια του πρωταθλήματος το 2004 να είναι χαραγμένο στο πρόσωπό του.
Από την άλλη πλευρά, τα λόγια του σε δημοσιογράφο σχετικά με τις ερωτήσεις που του έκανε και τα μοναδικά «τα πάντα όλα» και «μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα, στα εξηγώ ωραία;», ήταν πράγματα που αποτέλεσαν σήμα κατατεθέν του και έκανε όλους τους Έλληνες να χρησιμοποιούν τις εκφράσεις αυτές στην καθημερινότητά τους.
Επίσης δεν θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε το επικό σκηνικό στη Νίκαια τη σεζόν 1991-1992 όταν ως προπονητής του Ιωνικού και παρότι η ομάδα του διέλυε στον αγωνιστικό χώρο το Αιγάλεω σκαρφάλωσε στα κάγκελα και άρχισε να τσακώνεται με έναν οπαδό που δεν σταμάτησε να τον βρίζει σε όλο το παιχνίδι! Μάλιστα ο Πέτρος Μίχος που προσπαθούσε να τον αποτρέψει να φύγει από το γήπεδο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του και η αυθεντικότητά του, θα αποτελούν για πάντα μοναδικές αναμνήσεις για τον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου που όταν τον σκέφτεται, θα τον έχει στο μυαλό του ως εάν γνήσιο τύπο.
Όπως είπαν και «Τα παιδιά από την Πάτρα»:
«Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι
γεια σου ρε Αλέφαντε, κράτα όσο μπορείς
Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι
μην υποχωρείς»
