«Τα λουλούδια στην κυρία από μένα» - Νίκος Πάνος

Ήταν αρχές της δεκαετίας του 70, όταν στους ερασιτεχνικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς άρχισαν να… ηχούν οι «γλυκές καμπάνες» του Νίκου Πάνου, ενός ερμηνευτή από τη Μυτιλήνη που με την «Κατάρα» του «έλιωνε» τις βελόνες στα πικάπ, σε μια «ανάμεικτη» μετάδοση με διαφημίσεις για εκείνους που δεν ζημιώθηκαν ποτέ αγοράζοντας γη.

Ο Δημήτρης Πολίτης, ιδιοκτήτης της POLYFHONE, πίστευε ότι στη φωνή του Νίκου Πάνου είχε ανακαλύψει τον Βοσκόπουλο των δυτικών συνοικιών και φρόντιζε να τον «φορτώνει» με νέους δίσκους, εξασφαλίζοντάς του, παράλληλα, την πρώτη θέση στη μαρκίζα νυχτερινών κέντρων της Συγγρού και των εθνικών οδών.

Έντεκα χρόνια μετά την «Κατάρα», το 1984,ένα τραγούδι του Δημήτρη Καββαδάτου ανανεώνει τη σχέση του Νίκου Πάνου με τους θαυμαστές του. Ο τίτλος του «Τα λουλούδια στην κυρία από μένα» γίνεται αμέσως σλόγκαν, το τραγούδι γνωρίζει πολλές επανεκτελέσεις (με κορυφαία αυτή του Λευτ. Πανταζή) και η μεστή ερμηνεία του Νίκου, του ανοίγει τους μουσικούς ορίζοντές του σε ένα κοινό που αγνοούσε την ύπαρξή του.

Με προίκα αυτό το τραγούδι, ο Νίκος Πάνος ξαναμπήκε στην κούρσα της επικαιρότητας, αλλά οι εποχές είχαν αλλάξει και γρήγορα κατάλαβε ότι η «κατάρα» της πρώτης του επιτυχίας θα τον ακολουθούσε για πάντα!



O Γιώργος Τσάμπρας μάς ξαναθυμίζει τραγούδια και ερμηνευτές που είχαν το δικό τους φανατικό κοινό, αλλά δεν κέρδισαν ποτέ την άνοδο στην… εθνική κατηγορία. Κάποια από αυτά τα τραγούδια άφησαν εποχή, όμως ξεχάστηκαν μαζί με τους δημιουργούς τους, αφήνοντας στους παλαιότερους μια πικρή ανάμνηση για τους ήχους και τις εικόνες μιας γενιάς, που χάθηκαν μαζί με τα χρόνια της νιότης τους.