Η ΑΕΚ φιλοξενείται από την Άντερλεχτ στις Βρυξέλλες για τα playoffs του Conference League και οι αναμνήσεις… ξαναζωντανεύουν.
Ένα ψαλιδάκι και ένα γκολ που δεν θα ξεχαστεί ποτέ, ούτε από τον ίδιο, ο οποίος το φυλάσσει ακόμη στο κινητό του και συνεχίζει να τον «ανεβάζει» κάθε φορά που το βλέπει.
Ο Μπρούνο Τσιρίλο μίλησε στο sport-fm.gr για εκείνη τη βραδιά, αλλά και τη συνολική εμπειρία του από την Ελλάδα.
Χαρακτηρίζει ως… λεπτομέρειες τα συστήματα και τις τακτικές, τονίζοντας πως πάνω από όλα είναι το πάθος και η θέληση του ίδιου του ποδοσφαιριστή.
Τέλος, αναλύει το προφίλ του Νταβίντε Καλάμπρια, ενώ αποκαλύπτει και τον πιο δύσκολο αντίπαλο που αντιμετώπισε στην Ελλάδα.
Με τι ασχολείσαι τώρα;
«Είμαι σκάουτερ σε ένα μανατζερικό γραφείο. Πιο πολύ είμαι στην Ιταλία, αλλά έρχομαι και στην Ελλάδα. Περνάω τουλάχιστον ένα δεκαήμερο στην Ελλάδα με την κόρη μου».
Έχει διαφορές από το να είσαι παίκτης;
«Βέβαια. Είσαι πάλι στο ποδόσφαιρο, αλλά δεν υπάρχει σίγουρα το ίδιο πάθος, η ίδια ένταση. Παρόλα αυτά μου αρέσει πάρα πολύ γιατί όταν τελειώνει η καριέρα σου στο ποδόσφαιρο, το μόνο πράγμα που δεν θέλεις να αφήσεις ποτέ είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο. Μου αρέσει γιατί πηγαίνω να βλέπω αγώνες, πηγαίνω να βλέπω παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο. Ακόμα έχω μέσα μου την αδρεναλίνη. Δεν με έχει αφήσει ποτέ και είναι κάτι που το κάνω με την καρδιά και μ' αρέσει πάρα πολύ».
Φαντάζομαι ότι είναι δύσκολη η μετάβαση από ποδοσφαιριστή σε σκάουτερ. Έχεις αναφερθεί και ο ίδιος για αυτή τη δυσκολία και τη μάχη σου με την κατάθλιψη.
«Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Βρίσκεσαι σε αδρεναλίνη κάθε μέρα και ξαφνικά… σταματάς. Αυτό ήταν πάρα πολύ δύσκολο και σε κρατάει πίσω. Δυστυχώς αυτό δεν θα φύγει τόσο εύκολα. Θέλει πάρα πολύ δουλειά από πίσω. Πρέπει να είσαι πάρα πολύ δυνατός. Η ζωή μπορεί να σε βάλει σε δύσκολη στιγμή. Εκεί πρέπει να είσαι δυνατός και θα περάσει. Σήμερα είμαι καλύτερα. Όταν είσαι δυνατός και δεν φοβάσαι για τίποτα, τότε όλα θα πάνε καλά».
Σου λείπει κάτι από το ποδόσφαιρο;
«Σου λέω αλήθεια. Δεν είναι και μου λείπει κάτι σαν ποδόσφαιρο. Γιατί όταν έπαιζα, μου έδωσε πάρα πολλά. Πιστεύω και ότι εγώ σαν Μπρούνο έχω δώσει πάρα πολλά σε αυτό. Γιατί ακόμα και σήμερα, πάρα πολύς κόσμος με θυμάται. Αυτό είναι το πιο όμορφο για έναν ποδοσφαιριστή. Ακόμα και οπαδοί άλλων ομάδων με θυμούνται και μου μιλούν με πολύ καλά λόγια».
Όπως λες σου έδωσε πολλά το ποδόσφαιρο, σου στέρησε, όμως, κάτι;
«Δεν θα το έλεγα… Το να γίνω ποδοσφαιριστής είναι κάτι που ήθελα από μικρός και έχω προσπαθήσει πάρα πολύ για να φτάσω εκεί που έφτασα. Ήξερα από μικρή ηλικία ότι ήθελα να το κάνω. Σίγουρα μου έχει δώσει πολλά, μα μου έχει στερήσει κιόλας. Κάτι το οποίο όμως συμβαίνει και σε κάποιον που δεν είναι ποδοσφαιριστής. Είναι νορμάλ. Έχω χάσει κάποιες στιγμές με την οικογένεια, δεν έχω πάει πολύ διακοπές, μα αυτό είναι νορμάλ για μένα. Το ήθελα τόσο πολύ από μικρός και ήξερα από την αρχή ότι θέλω να κάνω αυτό. Δεν ήταν πρόβλημα για μένα».
Άρα θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό;
«Ναι! Μπορεί να ήταν δουλειά, αλλά ήταν δουλειά μαζί με όνειρα! Ήμουν πολύ τυχερός. Γιατί δεν ήταν μια δουλειά όπου από το πρωί μέχρι το βράδυ ήμουν μέσα σε ένα γραφείο. Ήταν μια δουλειά πάρα πολύ ωραία. Δύο-τρεις ώρες στην προπόνηση, παιχνίδια. Ήταν μια ελίτ δουλειά».
Έχεις συνδεθεί, ειδικά για τους φίλους της ΑΕΚ, με το ψαλιδάκι που πέτυχες με την Άντερλεχτ. Το θυμάσαι εσύ;
«Φυσικά. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτό. Μάλιστα, μετά από τόσα χρόνια, βάζω κάποιες φορές να δω το γκολ. Το έχω αποθηκεύσει στο κινητό μου (γέλια). Και κάποιες φορές, όταν θέλω λίγο να ξεχαστώ, βάζω το βίντεο και βλέπω το γκολ. Γιατί αυτό με ανεβάζει πολύ».
Συνειδητοποίησες εκείνη τη στιγμή τι έκανες;
«Ναι, από την πρώτη στιγμή που είδα την μπάλα να πάει μέσα, κατάλαβα ότι είναι ένα όμορφο γκολ. Αλλά μόνο εκείνη τη στιγμή, γιατί μόλις τελείωσε το παιχνίδι και δεν είχαμε προκριθεί στην επόμενη φάση του Champions League, είχα στεναχωρηθεί πολύ».
Πώς θυμάσαι εκείνη τη σεζόν στο Champions League;
«Κάναμε πολύ μεγάλες νίκες με Μίλαν, με Λιλ, δύο ισοπαλίες με την Άντερλεχτ. Ήταν κάτι απίστευτο γιατί είχα στο μυαλό να παίξω στο Champions League. Βασικά ήταν ένα όνειρο. Και το πέτυχα με μια μεγάλη ομάδα έξω από την Ιταλία. Ήταν κάτι το φανταστικό για μένα. Γιατί κερδίσαμε και τη Μίλαν (σ.σ. Ο Τσιρίλο είχε αγωνιστεί με την Ίντερ). Κερδίσαμε μέσα στο ΟΑΚΑ με 80.000 κόσμο. Μετά όλοι στην Ελλάδα μιλούσαν για αυτό το παιχνίδι. Για μένα αυτή η περίοδος ήταν πάρα πολύ όμορφη».
Τότε παίζατε με τον Φερέρ κάτι σαν ρόμβο, το οποίο προσπαθεί να παίξει και τώρα ο Νίκολιτς στην ΑΕΚ. Ποια η άποψή σου;
«Έχω μια φιλοσοφία για το ποδόσφαιρο. Κάθε προπονητής έχει το δικό του σύστημα. Αλλά για μένα το ποδόσφαιρο είναι πάρα πολύ απλό. Το πιο σημαντικό είναι το πάθος. Σε αυτό το επίπεδο όλοι είναι καλοί ποδοσφαιριστές και για αυτό το πιο σημαντικό είναι η καρδιά. Είναι το μυαλό και η συγκέντρωση την ώρα του παιχνιδιού. Είναι το να είσαι σαν ομάδα οικογένεια. Αν έχει όλα αυτά ένα γκρουπ, μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά. Είτε παίξει μια ομάδα με 4-3-3, είτε με 4-2-3-1. Αυτά είναι λεπτομέρειες. Το σημαντικό είναι το mentality, γιατί με αυτό μπορείς να φτάσεις πολύ ψηλά».
Έχεις παίξει και εσύ προκριματικά με την ΑΕΚ. Πόσο δύσκολο είναι;
«Είναι δύο πολύ δύσκολα παιχνίδια. Θυμάμαι με τη Χάρτς, για την πρόκρισή μας στο Champions League, ήταν παιχνίδια «ζωής ή θανάτου». Οι παίκτες της ΑΕΚ πρέπει να κατέβουν με την Άντερλεχτ με μια νοοτροπία ότι θα τα… σπάσουν όλα. Γιατί είναι πολύ σημαντικό για την ΑΕΚ να παίξει στην Ευρώπη!».
Είσαι από τους ποδοσφαιριστές που ήρθαν και… έμειναν. Έπαιξες στην ΑΕΚ, στον ΠΑΟΚ. Τι είναι αυτό που σε κράτησε τόσο πολύ εδώ;
«Με κράτησε πρώτα απ' όλα το ποδόσφαιρο, το οποίο είναι πολύ όμορφο στην Ελλάδα. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά. Τότε θυμάμαι είχαν περάσει πάρα πολύ καλοί παίκτες. Επίσης με είχε κρατήσει ο κόσμος και φυσικά η ζωή. Ακόμα και σήμερα, μ' αρέσει πάρα πολύ όταν έρχομαι στην Ελλάδα. Όταν παίρνω το αεροπλάνο από Ιταλία και έρχομαι να δω την κόρη μου, είμαι πάρα πολύ χαρούμενος».
Πιο δύσκολος αντίπαλος που έχεις αντιμετωπίσει στην Ελλάδα;
«Ο Σισέ. Πολύ γρήγορος και πολύ εκρηκτικός».
Αθήνα ή Θεσσαλονίκη;
«Μου αρέσουν και οι δύο πόλεις εξίσου. Και δεν το λέω αυτό για να τα έχω καλά με όλους. Το εννοώ! Έχω περάσει πάρα πολύ καλά με και τις δύο ομάδες. Η Θεσσαλονίκη είναι πολύ όμορφη και λίγο πιο μικρή. Και η Αθήνα μου αρέσει πάρα πολύ. Και τις δύο τις έχω στην καρδιά μου».
Συνάντησες διαφορές μεταξύ ΑΕΚ και ΠΑΟΚ;
«Δεν πιστεύω ότι οι δύο ομάδες έχουν πολύ μεγάλη διαφορά. Είναι και οι δύο πολύ μεγάλες ομάδες με πάρα πολύ κόσμο. Και αυτό είναι κάτι στο οποίο μοιάζουν πολύ. Ο κόσμος τους είναι πολύ παθιασμένος. Οι οπαδοί έχουν φλόγα για την ομάδα και θα κάνουν τα πάντα. Αυτό μου αρέσει πάρα πολύ και αυτό πιστεύω είναι το πιο όμορφο».
Άρχισες από τη Ρετζίνα, πήγες στην Ίντερ. Μετά Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία, Ινδία και Κύπρο. Σίγουρα τόσες διαφορετικές εμπειρίες σε διαμορφώνουν και ως άνθρωπο;
«Όλοι οι προορισμοί προσέθεσαν το λιθαράκι τους. Και να γυρνούσε ο χρόνος πίσω δεν θα άλλαζα τίποτα. Θα το έκανα και μια και δυο φορές. Γιατί ό,τι έχω κάνει, μου έχει δώσει πάρα πολλά! Έχω καταφέρει να μάθω να μιλάω τέσσερις γλώσσες! Δεν μετανιώνω για τίποτα. Ίσως λίγο την Κύπρο, αλλά δεν το λέω άσχημα προφανώς. Απλά ήταν μια απόφαση λίγο κακή για μένα».
Με ποιον άνθρωπο ή συμπαίκτη συνδέθηκες περισσότερο;
«Με τον Τραϊανό Δέλλα είμαστε σε επαφή από τότε. Είμαι πολύ καλός φίλος με τον Τραϊανό. Κάθε φορά που έρχομαι στην Αθήνα θα βρεθούμε, θα πάμε για φαγητό, για καφέ. Είναι απίστευτο παιδί».
Όπως είπες, είσαι σκάουτερ. Τι κοιτάς σε έναν νεαρό παίκτη;
«Στην αρχή βλέπεις αν ένας ποδοσφαιριστής ξέρει τακτική, αν είναι καλός με την μπάλα, αν έχει position. Όλα αυτά. Είναι ένα μεγάλο πακέτο το οποίο βλέπεις στην αρχή. Και όσο γνωρίζεις ένα παιδί, καταλαβαίνεις αν έχει mentality για να δουλέψει, αν θέλει να φτάσει ψηλά. Όλα αυτά είναι ένα πακέτο».
Έχεις ξεχωρίσει κάποιον παίκτη με βάση τα χαρακτηριστικά που λες από την Ελλάδα;
«Πιστεύω ότι ο ΠΑΟΚ είχε και έχει κάποια παιδιά τα οποία είναι πολύ καλά. Κάποια ήδη έχουν πάρει μεταγραφή. Τα τελευταία έξι-επτά χρόνια ο ΠΑΟΚ έχει κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά με τα πιτσιρίκια».
Πρόσφατα έπαιξαν αρκετές ελληνικές ομάδες φιλικά με ιταλικές. Ο Ολυμπιακός με Νάπολι και Ίντερ, ο Ατρόμητος με Λάτσιο και ο ΟΦΗ με Μπολόνια. Είδες τα ματς;
«Δεν μπορούσα γιατί ταξίδευα, αλλά είδα το αποτέλεσμα του ΟΦΗ. Μεγάλο αποτέλεσμα. Αλλά εγώ πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο τον Αύγουστο είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Είναι άλλο ποδόσφαιρο τώρα και άλλο όταν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Γιατί όλες οι ομάδες έχουν κάνει πάρα πολλή δουλειά στην προετοιμασία. Το… αληθινό ποδόσφαιρο ξεκινάει στα επίσημα παιχνίδια».
Τέλος, ο Παναθηναϊκός απέκτησε τον Καλάμπρια. Ποια η γνώμη σου;
«Είναι ένας πάρα πολύ καλός παίκτης. Τα τελευταία δέκα χρόνια έπαιζε σε μεγάλη ομάδα (σ.σ. Μίλαν) και μπορεί σίγουρα να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό. Έχει κάνει και πρωταθλητισμό. Είναι τρομερός στην τακτική. Είναι Ιταλός άλλωστε και εμείς έχουμε μια τρέλα με την τακτική. Από μικροί το πρώτο που μαθαίνουμε είναι η τακτική. Και για μένα αυτό είναι ένα μεγάλο στοιχείο, γιατί η τακτική είναι από τα πιο σημαντικά. Ο Καλάμπρια, λοιπόν, έχει τακτική παιδεία, έχει εμπειρία, καθώς έχει αγωνιστεί σε μεγάλες ομάδες και έχει συνεργαστεί με μεγάλους παίκτες. Είναι ένας ηγέτης στο γήπεδο. Πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός έχει πάρει έναν πάρα πολύ καλό ποδοσφαιριστή».
_114756.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
_093715.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
_153632.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
_191337.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
_094856.jpg?w=880&f=bicubic){kind=link}