6ος όμιλος: Η Σλοβενία και ο... χαμός

Ένα πολύ μεγάλο φαβορί και τρεις... μονομάχους περιλαμβάνει ο 6ος όμιλος του Μουντομπάσκετ, που θα διεξαχθεί στην Οκινάουα της Ιαπωνίας.

Η Σλοβενία μπορεί να μην τρομάζει με το ρόστερ της, όμως διαθέτει τον κορυφαίο παίκτη του τουρνουά, Λούκα Ντόντσιτς, και αυτό μάλλον αρκεί για την πρωτιά στον σχετικά βατό γι' αυτήν όμιλο. Από εκεί και πέρα, Γεωργία, Πράσινο Ακρωτήρι και Βενεζουέλα θα παλέψουν για τη δεύτερη θέση, με την πρώτη να έχει ένα μικρό προβάδισμα λόγω ποιότητας, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως είναι απίθανη κάποια διαφορετική εξέλιξη.

Σλοβενία: Με Λούκα δεν φοβάται κανέναν

Έξι χρόνια αφού τρέλανε την Ευρώπη με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ, δεν θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως η Σλοβενία κεφαλαιοποίησε την επιτυχία αυτή. Στο Παγκόσμιο του 2019 δεν αγωνίστηκε καν, ενώ στο πρόσφατο ευρωπαϊκό έμεινε εκτός ζώνης μεταλλίων στα χέρια της μάλλον αδύναμης Πολωνίας. Με τον Λούκα Ντόντσιτς αλλά χωρίς τον Γκόραν Ντράγκιτς στη σύνθεσή τους, οι Σλοβένοι έρχονται στο Μουντομπάσκετ κοιτάζοντας ψηλά, κυρίως λόγω του ότι διαθέτουν τον κορυφαίο παίκτη του τουρνουά, αν και δεν φαίνεται να υπάρχει η απαραίτητη ποιότητα πίσω από αυτόν.

Το αστέρι: Ο Λούκα Ντόντσιτς δεν είναι μόνο ο καλύτερος παίκτης της Σλοβενίας, αλλά και το μεγαλύτερο «αστέρι» του τουρνουά, εφόσον Νίκολα Γιόκιτς και Γιάννης Αντετοκούνμπο θα μείνουν μακριά από τα γήπεδα της Νοτιοανατολικής Ασίας. Ο Σλοβένος σούπερ σταρ έκανε μία επική (ατομικά) σεζόν με τους Ντάλας Μάβερικς, μετρώντας 32,4 πόντους, 8,6 ριμπάουντ και 8 ασίστ κατά μέσο όρο. Ο «Luka Magic» θα χρειαστεί να κάνει «όργια» έτσι ώστε να βοηθήσει την πατρίδα του να προχωρήσει, και έχει δείξει πως είναι απολύτως ικανός να παίξει… ένας εναντίον όλων.

Τα πλεονεκτήματα: Άνετα θα μπορούσαμε να επαναλάβουμε την προηγούμενη παράγραφο, αφού το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της Σλοβενίας είναι η παρουσία του Ντόντσιτς! Σε ένα Μουντομπάσκετ όπου μεγάλα ονόματα θα λάμψουν δια της απουσίας τους, η μικρή βαλκανική χώρα θα έχει έναν από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου στη σύνθεσή της, επομένως μπορεί να… ονειρεύεται. Επιπλέον, τουλάχιστον σε πρώτη φάση έχει εύκολο όμιλο, κάτι το οποίο θα τη βοηθήσει να είναι έτοιμη και ξεκούραστη στα δύσκολα ματς που θα ακολουθήσουν.

Τα μειονεκτήματα: Πέρα από τον Ντόντσιτς, το υλικό της δεν πείθει ιδιαίτερα για κάποια μακράς διαρκείας πορεία. Ο Γκόραν Ντράγκιτς, ο έτερος σπουδαίος Σλοβένος παίκτης, δεν θα δώσει το «παρών», ενώ τα… κουκιά των ποιοτικών λύσεων είναι μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού, ειδικά μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Βλάτκο Τσάντσαρ στο φιλικό με την Ελλάδα. Επιθετικά έχει λύσεις, όμως αμυντικά έδειξε πολύ κακό πρόσωπο στα φιλικά. Παράλληλα, μετά την αρκετά βατή πρώτη φάση ομίλων ακολουθεί για τη Σλοβενία μία πολύ δύσκολη δεύτερη. Ο 6ος όμιλος διασταυρώνεται με τον 5ο, ο οποίος περιλαμβάνει Γερμανία και Αυστραλία, δύο ομάδες που δεν έχουν… Ντόντσιτς, διαθέτουν όμως πάρα πολλές λύσεις από το κορυφαίο επίπεδο.

Η πρόβλεψη: Παρόλο που έχει μεγάλες προσδοκίες λόγω του Λούκα, ο δρόμος για τη Σλοβενία δεν είναι… στρωμένος με ροδοπέταλα. Θα περάσει άνετα την πρώτη φάση, όμως στη δεύτερη θα χρειαστεί να βάλει από κάτω της τουλάχιστον μία από δύο πιο ποιοτικές ομάδες με πολύ μεγαλύτερο βάθος. Οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ της για τους λόγους που αναλύσαμε, όποτε βάσει λογικής το πιο ρεαλιστικό σενάριο είναι ένας αποκλεισμός στη δεύτερη φάση ομίλων. Ωστόσο, εκεί που σταματάει η λογική αρχίζει ο… Ντόντσιτς, οπότε όλα είναι πιθανά.

Η ομάδα της Σλοβενίας:

Λούκα Ντόντσιτς (28/2/1999 – 2,01μ. – G, Ντάλας Μάβερικς)
Γιάκα Μπλάζιτς (30/6/1990 – 1,96μ. – G/F, Τσεντεβίτα Ολίμπια)
Γιάκομπ Τσέσαμπεκ (28/4/1991 – 1,98μ. – G, Ελεύθερος)
Ζίγκα Ντίμετς (20/2/1993 - 2,10μ – C, Νισινόμιγια)
Ζόραν Ντράγκιτς (22/6/1989 – 1,96μ. – G/F, Τσεντεβίτα Ολίμπια)
Γκρέγκορ Γκλας (29/4/2001 – 1,97μ. – G, Μόρναρ)
Γκρέγκορ Χρόβατ (18/8/1994 – 1,96μ. – G/F, Ντιζόν)
Αλεξέι Νίκολιτς (21/2/1995 – 1,91μ. – G, Σαλόν)
Μπίνε Πρέπελιτς (5/8/2001 – 2,00μ. – F, Σαρλερουά)
Κλέμεν Πρέπελιτς (20/10/1992 – 1,91μ. – G, Ελεύθερος)
Ζίγκα Σάμαρ (26/1/2001 – 1,97μ. – G, Άλμπα Βερολίνου)
Μάικ Τόμπι (10/10/1994 – 2,13μ. – F/C, Ερυθρός Αστέρας)

Προπονητής: Αλεξάντερ Σέκουλιτς
Βοηθοί προπονητή: Ντάλιμπορ Νταμιάνοβιτς, Ντέχαν Μίχεβτς, Λούκα Μπάσιν

Γεωργία: Παρθενική συμμετοχή με αξιόλογο υλικό

Ένα σπουδαίο κατόρθωμα πέτυχε η εθνική ομάδα της Γεωργίας. Με τον Ηλία Ζούρο στον πάγκο, η μικρή χώρα της Καυκασίας κατόρθωσε για πρώτη φορά να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο, κάτι που από μόνο του αποτελεί μία ιστορική στιγμή και μία μεγάλη επιτυχία. Μάλιστα, η Γεωργία δεν έρχεται στη διοργάνωση για να αποτελέσει… φτωχό συγγενή, αφού διαθέτει κάποιους παίκτες από το «πάνω ράφι» και έχει στόχο να προχωρήσει, τουλάχιστον σε πρώτη φάση!

To αστέρι: Υπάρχουν πολλές ποιοτικές λύσεις στους ψηλούς της Γεωργίας, ωστόσο ο παίκτης που ξεχωρίζει είναι ο Σάντρο Μαμουκελασβίλι. Ο 24χρονος ψηλός αποτελεί έναν από τους πλέον ανερχόμενους παίκτες της χώρας, ενώ την περασμένη σεζόν έδειξε για πρώτη φορά θετικά δείγματα στο ΝΒΑ. Στους Μπακς δεν βρήκε ιδιαίτερο χώρο, ωστόσο τον Μάρτη πήγε στους Σπερς και μέτρησε 10,8 πόντους και 6,8 ριμπάουντ κατά μέσο όρο, σε 23 λεπτά συμμετοχής. Αναμένεται να συνθέσει ένα δυνατό δίδυμο στο «5» μαζί με τον Γκιόργκι Σερμαντίνι.

Τα πλεονεκτήματα: Ο Ηλίας Ζούρος διαθέτει μία πληρέστατη γραμμή ψηλών. Πέρα από τους Μαμουκελασβίλι και Σερμαντίνι, υπάρχουν και οι Τόκο Σενγκέλια, Γκόγκα Μπιτάτζε. Η τετράδα αυτή επιτρέπει στον Έλληνα τεχνικό πολλά διαφορετικά σχήματα, ενώ δίνει στο σύνολό του μέγεθος στο οποίο δύσκολα θα μπορούν να απαντήσουν οι υπόλοιπες ομάδες. Όλοι αυτοί οι παίκτες μπορούν να προσφέρουν κάτι διαφορετικό, από παιχνίδι ρακέτας και ποστ μέχρι σουτ από μακριά. Η Γεωργιανοί θα έχουν πλεονέκτημα, λοιπόν, στη μάχη στους «αιθέρες».

Τα μειονεκτήματα: Όσο ισχυρή είναι η γραμμή ψηλών της Γεωργίας, τόσο και ακόμα… παραπάνω λειψή είναι η περιφέρεια. Η μόνη ποιοτική λύση στα γκαρντ της ομάδας είναι ο Θαντ ΜακΦάντεν, αφού απουσιάζουν οι παίκτες από το κορυφαίο επίπεδο. Ο Ηλίας Ζούρος θα πρέπει να βρει τον τρόπο να διαχειριστεί αυτό το ανισοβαρές ρόστερ, καθώς και να εκμεταλλευτεί τους ψηλούς του μη έχοντας τους κατάλληλους περιφερειακούς για να τους τροφοδοτήσουν.

Η πρόβλεψη: Η Γεωργία δεν έχει τις βάσεις για να φτάσει ψηλά, διαθέτει όμως όσα χρειάζεται ώστε να βάλει από κάτω της το Πράσινο Ακρωτήρι και τη Βενεζουέλα, περνώντας μαζί με τη Σλοβενία στην επόμενη φάση. Από εκεί και πέρα, στον νέο όμιλο που θα δημιουργηθεί με (λογικά) την παρουσία Γερμανίας και Αυστραλίας, πιθανότατα θα αποχαιρετήσει.

Η ομάδα της Γεωργίας:

Γκιόρκγι Τσιντσάτζε (1986 – 1,92μ. – G, TSU Τιφλίδας)
Τόκο Σενγκέλια (1991 – 2,06μ. – F, Βίρτους Μπολόνια)
Γκιόργκι Σερμαντίνι (1989 – 2,11μ. – C, Τενερίφη)
Γκόγκα Μπιτάτζε (1999 – 2,11μ. – C, Ορλάντο Μάτζικ)
Ντούντα Σανάτζε (1992 – 1,97μ. – G, Ατομερόμου)
Θαντ ΜακΦάντεν (1987 – 1,88μ. – G, Μούρθια)
Μικάιλ Μπερισβίλι (1987 – 2,04μ. – F, Ναγάιρ)
Ράτι Αντρονικασβίλι (2001 – 1,93μ. – G, Μούρθια)
Σάντρο Μαμουκελασβίλι (1999 – 2,08μ. – F/C, Σαν Αντόνιο Σπερς)
Κακιαμπέρ Τζιντσαράτζε (1993 – 1,97μ. – F, Κουτάισι)
Λούκα Λικλικάτζε (2003 – 1,92μ. – G, Oλίμπι Τιφλίδας)
Γκιόργκι Τουρτζιλάτζε (1997 – 2,06μ. – C, TSU)

Προπονητής: Ηλίας Ζούρος
Βοηθοί προπονητή: Γιώργος Λιμνιάτης, Μίλος Γκριγκορίγιεβιτς, Μάνουτσαρ Μαρκοϊσβίλι

Πράσινο Ακρωτήρι: Γράφει ιστορία με Ταβάρες!

Μπορεί πολλοί να μην ξέρουν καν… που βρίσκεται στον χάρτη, όμως αυτό το σύμπλεγμα νησιών δυτικά της Σενεγάλης εξασφάλισε την πρώτη του παρουσία σε Παγκόσμιο Κύπελλο! Αποτελεί, μάλιστα, τη μικρότερη χώρα στην ιστορία που θα παίξει στα τελικά του θεσμού. Με πρωταγωνιστή τον Έντι Ταβάρες η μικροσκοπική αυτή χώρα θα έχει τη δυνατότητα να λάμψει σε μία πολύ μεγάλη διοργάνωση, χωρίς κανένα απολύτως άγχος αφού είναι ήδη απόλυτα πετυχημένη στα μάτια όλων. Ο όμιλος, αν και δύσκολος, δεν μοιάζει… απαγορευτικός, επομένως όλοι στο Πράσινο Ακρωτήρι ονειρεύονται!

Το αστέρι: Δεν υπάρχει καν ανταγωνισμός! Ο Έντι Ταβάρες είναι όχι μόνο ο κορυφαίος παίκτης της συγκεκριμένης ομάδας, αλλά ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές που γέννησε ποτέ το Πράσινο Ακρωτήρι. Ο «γίγαντας» της Ρεάλ Μαδρίτης απέδειξε για μία ακόμη σεζόν ότι είναι ένας από τους καλύτερους ψηλούς στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αναδείχθηκε κορυφαίος αμυντικός της σεζόν στην Ευρωλίγκα και κατέκτησε τη διοργάνωση με τη «βασίλισσα». Συνολικά, μέτρησε 11,2 πόντους, 7 ριμπάουντ και 2,2 τάπες κατά μέσο όρο στη Euroleague.

Τα πλεονεκτήματα: Δεν είναι και… πολλά, όμως η ύπαρξη ενός αθλητή σαν τον Έντι Ταβάρες πράγματι ανεβάζει επίπεδο την ομάδα. Ο Ταβάρες είναι παίκτης που «σκεπάζει τα καλάθια» και υποχρεώνει τους αντιπάλους να αλλάξουν την τακτική τους μόνο και μόνο ώστε να αποφύγουν τη… συνάντηση μαζί του στη ρακέτα. Παράλληλα, η πορεία του Πράσινου Ακρωτηρίου είναι ήδη απόλυτα επιτυχημένη, επομένως οι παίκτες του θα είναι απαλλαγμένοι από άγχος και πίεση.

Τα μειονεκτήματα: Αν εξαιρέσει κανείς τον Έντι Ταβάρες, δεν υπάρχει άλλος παίκτης πρώτης γραμμής στο ρόστερ της ομάδας. Ο «γίγαντας» της Ρεάλ μπορεί να είναι αμυντικό φόβητρο, επιθετικά όμως είναι ετερόφωτος παίκτης και δύσκολα θα τροφοδοτηθεί όπως πρέπει από την ελλιπή περιφέρεια του Πράσινου Ακρωτηρίου. Γενικότερα, η ομάδα υστερεί σε ποιότητα και εμπειρία, κάτι που θα δυσκολέψει το έργο της.

Η πρόβλεψη: Μπορεί να υστερεί σε ποιότητα, ωστόσο ο όμιλος επιτρέπει στο Πράσινο Ακρωτήρι να… ονειρεύεται. Η Σλοβενία μοιάζει ανυπέρβλητο εμπόδιο, όχι όμως και η Βενεζουέλα με τη Γεωργία. Αν ο Ταβάρες κάνει… θαύματα, δεν είναι απίθανο η ομάδα να πετύχει την έκπληξη και να πάει στην επόμενη φάση. Παρόλα αυτά, το πιθανότερο σενάριο είναι ο αποκλεισμός από τον πρώτο γύρο.

Η ομάδα του Πράσινου Ακρωτηρίου:

Γουίλ Ταβάρες (1995 – 1,98μ. – G, Γιαμπόλ)
Σέιν Ντε Ρόσα (1988 – 1,85μ. – G, Πρόβιντενς)
Φιντέλ Μεντόντσα (1984 – 1,87μ. – G, Πρέντιο)
Ιβάν Αλμέιδα (1989 – 1,98μ. – F, Μπενφίκα)
Ζοέλ Αλμέιδα (1985 – 1,94μ. – G/F, Γιαούντε)
Άντερσον Κορέια (1997 – 1,92μ. - G, Πέτρο ντε Λουάντα)
Έντι Ταβάρες (1992 – 2,21μ. – C, Ρεάλ Μαδρίτης)
Κέβιν Γκόμες (1995 – 2,11μ. – C, Πόρτο)
Κένεθ Μέντες (1990 – 2,03μ. – F, Ελεύθερος)
Mπετίνιο Γκόμες (1985 – 2,02μ. – F, Μπενφίκα)
Κέβιν Κορονέλ (1991 – 1,98μ. – F, Λε Μαν)

Προπονητής: Εμανουέλ Τροβοάντα

Βενεζουέλα: Ελπίζει λόγω εμπειρίας

Έτοιμη να φτάσει όσο πιο μακριά μπορεί είναι η Βενεζουέλα, στο 5ο της Παγκόσμιο Κύπελλο. Η ομάδα του Φερνάντο Ντούρο έκανε εξαιρετική πορεία στα προκριματικά, καταφέρνοντας να πετάξει εκτός διοργάνωσης την αστεράτη Αργεντινή. Από πλευράς ποιότητας δεν ξεχειλίζει, αποτελεί ωστόσο την πιο «γηρασμένη» ομάδα στο Μουντομπάσκετ, κάτι που σημαίνει πως υπερτερεί σε εμπειρία σε σχέση με τις πρωτοεμφανιζόμενες δυνάμεις (Πράσινο Ακρωτήρι, Γεωργία) στον όμιλό της. Στην προετοιμασία, πάντως, δεν έδειξε καθόλου πειστικό πρόσωπο.

Το αστέρι: Το ρόστερ της Βενεζουέλας δεν βρίθει από ποιότητα, έχει όμως μπόλικους έμπειρους παίκτες με καριέρα σε ευρωπαϊκούς συλλόγους. Ο πλέον… κοσμογυρισμένος εξ αυτών είναι ο Μάικλ Καρέρα. Ο 30χρονος φόργουορντ, απόφοιτος του κολεγίου της Νότιας Καρολίνας, έχει περάσει από Μπάμπεργκ, Αμβούργο και Γκραν Κανάρια, μεταξύ άλλων, ενώ από του χρόνου θα αγωνίζεται στην Εστουδιάντες. Πρόκειται για έναν πολύ κομβικό παίκτη για το σύνολο του Φερνάντο Ντούρο, και αναμένεται να αποτελέσει τον ηγέτη της στο παρκέ.

Τα πλεονεκτήματα: Όπως είπαμε και παραπάνω, η Βενεζουέλα συμμετέχει για 5η φορά σε Μουντομπάσκετ, ενώ διαθέτει και ένα ρόστερ που ναι μεν δεν είναι ιδιαίτερα ποιοτικό, είναι όμως γεμάτο από έμπειρους παίκτες, με παραστάσεις από την Ευρώπη. Θα μπορεί, επομένως, να προτάξει την πείρα των παικτών της, απέναντι σε Πράσινο Ακρωτήρι και Γεωργία, που είναι πρωτοεμφανιζόμενες στη διοργάνωση.

Τα μειονεκτήματα: Είναι φανερό πως σαν ομάδα η Βενεζουέλα δεν διαθέτει τη «μεγάλη προσωπικότητα». Ακόμα και το Πράσινο Ακρωτήρι έχει έναν Ταβάρες, ενώ το σύνολο της Γεωργίας περιλαμβάνει επίσης κάποια πολύ μεγάλα ονόματα. Αυτή η έλλειψη μίας ηγετικής και αναγνωρίσιμης φυσιογνωμίας μπορεί να πλήξει την ομάδα της Νότιας Αμερικής, η οποία φανερά πάσχει από απουσία ποιότητας.

Η πρόβλεψη: Το καλό νέο για τη Βενεζουέλα είναι ότι ο όμιλος δεν είναι απαγορευτικός. Η Σλοβενία είναι απροσπέλαστη, όμως Πράσινο Ακρωτήρι και Γεωργία είναι δύο αντίπαλοι που δεν τρομάζουν σε καμία περίπτωση. Το ταβάνι της ομάδας είναι η πρόκριση στον δεύτερο γύρο και ο αποκλεισμός εκεί. Παρόλα αυτά, η κακή εικόνα που έδειξε στην προετοιμασία δεν πείθει ότι μπορεί να κάνει το κάτι παραπάνω.

Η ομάδα της Βενεζουέλας:

Μάικλ Καρέρα (1993 – 1,96μ. – F, Εστουδιάντες)
Πέδρο Τσούριο (1990 – 1,86μ. – G, Σπάρτανς)
Νταβίντ Κουμπιλάν (1987 - 1.83μ. – G, Μαρκέτ)
Γουίντι Γκρατερόλ (1986 – 2,06μ. – F, Σπάρτανς)
Χέισλερ Γκιλέντ (1986 - 1.86μ. – G, Κουαϊκερίες ντε Μαργαρίτα)
Χοσέ Ματεράν (1996 - 1.96μ. – F, Γκαϊτέρος)
Μιγκέλ Ρουίθ (1990 - 2.02μ. – F, Παντέρας)
Γιοχάνερ Σιφόντες (1995 - 1.92μ. – G, Σπάρτανς)
Νέστορ Κολμενάρες (1987 - 2.03μ. – F, Τροταμούντος)
Γκρέγκορι Βάργκας (1986 - 1,80μ. - G, Γκλαντιαντόρες ντε Ανζοάτεγκι)
Γκάρλι Σόχο (1999 - 1,95μ. - F, Μπρόνκος ντε Καράκας)
Τζορνάν Ζαμόρα (1989 - 1,95μ. - F, Τροταμούντος)

Προπονητής: Φερνάντο Ντούρο