«Στον Σρέντερ αρέσει ο τρόπος των Ελλήνων - To 'λεγε πως πάει στο Παγκόσμιο για το χρυσό»!

Ένας άνθρωπος που ξέρει όσο λίγοι τον Ντένις Σρέντερ, ο Κώστας Παπάζογλου, μίλησε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6 για τον MVP του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο λόγος για τον Κώστα Παπάζογλου, έναν από τους πρώτους προπονητές του στη Γερμανία και την Μπράουνσβαϊγκ και πλέον βοηθό προπονητή στην ομάδα που είναι ιδιοκτησίας του σούπερ σταρ των Ράπτορς.

Ο Έλληνας τεχνικός μίλησε για τα δύσκολα παιδικά χρόνια του Σρέντερ και την ειδική διαχείριση και μεταχείριση που απαιτείτο για να αναδειχθεί το ταλέντο του, ενώ εστίασε στην ισχυρή προσωπικότητα και αυτοπεποίθησή του τονίζοντας πως η εικόνα «κακού» που μπορεί συχνά να βγάζει δεν τον απασχολεί αρκεί να πετύχει τον στόχο του. Παράλληλα, αποκάλυψε πως στον Γερμανό άσο αρέσει ο ελληνικός τρόπος στο μπάσκετ και αναφέρθηκε στη σωτήρια παρέμβασή του για την ομάδα που τον ανέδειξε. Τέλος, αποκάλυψε πως πριν φύγει για το Παγκόσμιο Κύπελλο ο Σρέντερ ήταν ξεκάθαρος πως στόχος του είναι το χρυσό μετάλλιο με την Γερμανία.





Αναλυτικά ο Κώστας Παπάζογλου μίλησε στον Μιχάλη Τσόχο για:

-τα πρώτα χρόνια συνεργασίας με τον Σρέντερ: «Δεν είχε κλείσει τότε ακόμη τα 18 ο Σρέντερ και θυμάμαι ότι τα γενέθλιά του τα είχε κάνει σε ένα τουρνουά. Έπεσε στα χέρια μας ένα παιδί που δεν έπαιζε πολύ μέχρι τότε. Ήταν δύσκολο παιδί στη διαχείριση ως προς τον χαρακτήρα του, άλλοι προπονητής δεν μπήκαν στη διαδικασία να δουλέψουν μαζί του θέλοντας το άμεσο αποτέλεσμα. Εμείς όμως πιστέψαμε στο ταλέντο του, είδαμε ένα παιδί που έπρεπε να παίξει μπάσκετ γιατί ήταν πολύ καλός και είχε την ευκαιρία του».

-τον χαρακτήρα του Σρέντερ: «Ο Ντένις δεν είχε ποτέ προβλήματα με προπονητές. Είναι υπάκουος και πειθαρχημένος σαν παίκτης, αλλά ο χαρακτήρας του δεν ήταν πολύ ήρεμος τότε. Είχε περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια και μια ιστορία με τον πατέρα του τον έφερε κοντά στο μπάσκετ. Όντας ένα παιδί με διαφορετικό χρώμα στη Γερμανία πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια και ήθελε συγκεκριμένη διαχείριση. Πλέον είναι πολύ πιο διαχειρίσιμος».

-το πώς διαχειρίστηκε τον Σρέντερ: «Εγώ και ο κόουτς Φλεβαράκης είχαμε τη φιλοσοφία πως όταν κάποιος έχει στοιχεία για να ξεχωρίσει και να φτάσει πολύ ψηλά, τότε δουλειά μας είναι να πάρουμε ό,τι παραπάνω μπορούμε από αυτόν. Πρέπει να μπεις στην ψυχολογία του άλλου. Ο Ντένις είχε δύσκολα βιώματα, δεν μπορείς έναν τέτοιον παίκτη να τον έχεις συνέχεια στο χάιδεμα, αλλά ούτε και στην αυστηρή πειθαρχία, γιατί θα τον χάσεις. Τότε δεν είχαμε μεγάλη διαφορά ηλικίας, εκείνος ήταν 19 και εγώ 28. Ίσως τότε ο κόουτς Φλεβαράκης να έκανε το ρόλο του… κακού αστυνομικού, ενώ εγώ ήμουν πιο κοντά του. Πιστεύω πως ένας παίκτης για να αποδώσει πρέπει να νιώσει πως είσαι αυθεντικά κοντά του. Μετά μπορείς να βγάλεις τον καλύτερο εαυτό του».

-τις πρώτες εικόνες από το ταλέντο του Σρέντερ: «Θυμάμαι σαν τώρα την πρώτη προπόνηση και να λέμε με τον κόουτς Φλεβαράκη ‘τι είναι αυτό το πράγμα;’. Είχαμε μείνει λίγο με το στόμα ανοιχτό. Ήταν ένα παιδί με τρομερή ταχύτητα και τρομερές αλλαγές κατεύθυνσης, που μπορούσε να δημιουργήσει πολύ καλά. Φαινόταν ότι μπορούσες να δουλέψεις μαζί του στο σουτ και στη δημιουργία. Έβλεπες από την πρώτη στιγμή την προσωπικότητά του, πίστευε πως μπορούσε να κερδίσει τον ξένο, τον Αμερικάνο, που είχε αντίπαλό του. Είχε πάντα αυθεντική αυτοπεποίθηση. Πίστευε και ήξερε πως είναι πολύ καλός».

-την αγορά της Μπράουνσβαϊγκ από τον Σρέντερ: «Την περίοδο του κορωνοϊού αγόρασε την ομάδα και αυτό λέει πολλά για τον χαρακτήρα του. Παρότι δεν είναι ο παίκτης που έκανε τα τεράστια συμβόλαια στο ΝΒΑ, βλέποντας τον κίνδυνο να χαθεί η ομάδα, έβαλε πολλά χρήματα για να καλύψει τα χρέη και πήρε πάνω του το μπάτζετ της επόμενης χρονιάς».



-την απόφαση να φέρει πίσω στην ομάδα τον κ. Παπάζογλου: «Είχαμε μια επικοινωνία όλα αυτά τα χρόνια, όχι καθημερινή βέβαια. Πιστεύω πως η σχέση που είχαμε χτίσει τώρα αλλά και βλέποντας τι πρεσβεύω μπασκετικά, με επέλεξε να επιστρέψω στην ομάδα. Ο Ντένις είναι ένα άτομο που του αρέσει η πειθαρχία και ο τρόπος με τον οποίο παίζουν οι Έλληνες. Χρειαζόταν ένα άτομο στην ομάδα σε μια πολύ σημαντική θέση. Ήθελε έναν έμπειρο συνεργάτη για τον Αμερικανό προπονητή που είχε η ομάδα. Μιλήσαμε πολύ τότε για το τι θέλει να κάνω στην ομάδα, για το τι θα περίμενα εγώ από αυτή τη συνεργασία και μετά από μια πολύ ωραία συζήτηση έγινε το πάντρεμα και είμαι τα τέσσερα τελευταία χρόνια στο Μπράουνσβαϊγκ».

-το δέσιμο του κ. Παπάζογλου με την πόλη: «Όταν είσαι πέντε χρόνια σε ένα μέρος, η σύζυγός μου είναι μαζί μας, το σκυλάκι μας είναι μαζί μας… Είναι σαν να βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη. Έχουμε πολύ καλή σχέση με τους κατοίκους και εκτιμώ κι εγώ πολλά εδώ έχοντας ζήσει διάφορα πράγματα στην καριέρα μου».

-το όραμα του Σρέντερ για την ομάδα: «Έχει πολλά όνειρα, όπως κάποτε είχε όνειρα να πετύχει αυτά που πέτυχε τελικά ως παίκτης. Θέλει η ομάδα να λειτουργεί στα πρότυπα του ΝΒΑ. Γνωρίζει τα πάντα γύρω από την ομάδα, ειδικά τα σημαντικά πράγματα. Δεν είναι ένας απλός επιχειρηματίας που δεν ξέρει τι είναι το μπάσκετ. Νοιάζεται για τον οποιονδήποτε, παίκτη, προπονητή, σταφ, άνθρωπο του γραφείου… Όποιος τον χρειαστεί μπορεί να τον βρει και να του λύσει το πρόβλημα».

-την παρεξηγημένη εικόνα για τον Σρέντερ: «Ο Ντένις είναι ένα πάρα πολύ ανταγωνιστικό άτομο, αλλά και πολύ ευφυής. Πολλά πράγματα που κάνει τα κάνει επί σκοπού. Όπως, για παράδειγμα, η λογομαχία του με τον Τάις, που είναι αδερφικός του φίλος. Δεν θα έλεγα πως είναι… ρόλος. Πολλά που κάνει, μας αρέσουν ή δεν μας αρέσουν, γίνονται με συγκεκριμένο σκοπό. Θέλει να βρει τον τρόπο να κερδίσει σε κάθε παιχνίδι. Επίσης, δεν τον ενδιαφέρει τι βγάζει προς τα έξω σαν image, από τη στιγμή που φροντίζει τους ανθρώπους που είναι κοντά του. Δεν τον απασχολεί τι πιστεύει ο πολύς κόσμος».

-το αν μίλησε με τον Σρέντερ πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο: «Βρισκόμαστε συχνά, όχι μόνο για το μπάσκετ. Μπορεί να βγούμε για φαγητό ή για καφέ. Εντελώς τυχαία πριν φύγει είχαμε ένα τυπικό meeting και μιλήσαμε κυρίως για την ομάδα. Μπορεί να ήμασταν και οι τελευταίοι που είδαμε πριν φύγει με την εθνική ομάδα. Αυτό που έβγαινε από τον ίδιο ήταν ‘πάω να πάρω το χρυσό’. Στο μυαλό του είναι πάντα να πάει να κερδίσει, τίποτα λιγότερο».