Ταϊρίς Ράις: Ένας ήρωας από το… πουθενά στο Final 4 του Μιλάνου

Το τελευταίο αουτσάιντερ που κατέκτησε την Ευρωλίγκα ήταν η Μακάμπι το 2014 στο Μιλάνο. Και ο απόλυτος πρωταγωνιστής εκείνου του φοβερού τριημέρου στο Forum ταίριαζε απόλυτα να είναι ένας παίκτης που ελάχιστοι περίμεναν να λάμψει στο Final 4: ο Ταϊρίς Ράις.

Ένας παίκτης που όλη του τη ζωή ήταν underdog, αλλά πάντα φρόντιζε να διαψεύδει όσους έκαναν το λάθος να τον υποτιμήσουν. Από τον Πανιώνιο, που αποτέλεσε την αφετηρία της επαγγελματικής του καριέρας, μέχρι και την ΑΕΚ όπου έγραψε τον επίλογο, ο μικρόσωμος άσος έδινε απαντήσεις.

Αγνοήθηκε από το ΝΒΑ, όχι από τον Πανιώνιο

Παρά τις εξαιρετικές εμφανίσεις του με το Boston College (2005-2009), ο Ράις έπεσε θύμα… σωματοδομικού ρατσισμού. Το μικρό μπόι του αποτέλεσε τον λόγο που αγνοήθηκε από τις ομάδες του ΝΒΑ και δεν επελέγη ποτέ στο ντραφτ. «Πίστευα πως είχα κάνει αρκετά για να επιλεγώ, αλλά δεν συνέβη. Έτσι ήταν όμως όλη η διαδρομή μου. Στο λύκειο έπρεπε να αποδείξω πως είμαι αρκετά καλός για το κολέγιο και στο κολέγιο έπρεπε να αποδείξω πως αξίζω μια θέση στο ντραφτ», ήταν τα λόγια του για το όνειρο του ΝΒΑ που έμεινε… όνειρο. Όμως ο Ράις δεν εγκατέλειψε το όνειρο για το μπάσκετ. Το όφειλε στο ταλέντο του, αλλά και στον γιο που απέκτησε μόλις 18 χρονών!

Η μετακόμιση στην Ευρώπη ήταν μονόδρομος για τον βραχύσωμο γκαρντ από το Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια και ο Πανιώνιος ήταν ο πρώτος σταθμός στην επαγγελματική του καριέρα. Ο Νέναντ Μάρκοβιτς είχε την οξύνοια να διακρίνει το ταλέντο του και να του δώσει μια ευκαιρία που ο Ράις άρπαξε από τα μαλλιά έχοντας 11,6 πόντους και 2,3 ασίστ κατά μέσο όρο. «Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Δεν είχα ξαναβγεί από τη χώρα μου και όλα ήταν διαφορετικά, με καλές και κακές πινελιές».



Άρτλαντ Ντράγκονς και Λιέτουβος Ρίτας φιλοξένησαν τις δύο επόμενες σεζόν τον Ράις, που στο μεσοδιάστημα είχε ανεπιτυχώς προσπαθήσει να κερδίσει ένα-έστω προσωρινό-συμβόλαιο-για το ΝΒΑ μέσω των summer league, όπου δοκιμάστηκε από Τζαζ και Σανς. Η πολύ καλή σεζόν του με την Μπάγερν το 2012/13, με 15,8 πόντους και 4,4 ασίστ ανά αγώνα, αποτέλεσε το σκαλοπάτι για την ευκαιρία της ζωής του. Αυτή του την πρόσφερε το καλοκαίρι του 2013 η Μακάμπι. Και έμελλε να αλλάξει τη ζωή και την καριέρα του.

Από τη μετριότητα στο τριήμερο που σεληνιάστηκε

Η αλήθεια είναι πως ο Ράις δεν έλαμψε αμέσως στο Τελ Αβίβ. Στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας είχε μόλις 6,7 πόντους, 2,9 ασίστ και 2 ριμπάουντ σε 18:27 κατά μέσο όρο, ανεβάζοντας ελαφρώς τους αριθμούς του στο Top 16 και στα playoffs. Υπήρχαν ακόμη και σενάρια περί αντικατάστασής του. «Κάποια στιγμή έλεγαν πως ίσως είμαστε η χειρότερη ομάδα που παρουσίασε ποτέ στην ιστορία της η Μακάμπι», θυμάται. Ουδείς μπορούσε να περιμένει αυτό που ακολούθησε στο Final 4 του Μιλάνου.



Η Μακάμπι πήγε εκεί ως το απόλυτο αουτσάιντερ έχοντας ως πρώτο εμπόδιο την αποφασισμένη, μετά τα στραπάτσα από Ολυμπιακό το 2012 και το 2013, ΤΣΣΚΑ. Το παιχνίδι έδειχνε να έχει κριθεί όταν 19,3’’ πριν το τέλος ο Σόνι Γουίμς έγραφε το 67-63 για την ομάδα της Μόσχας. Όμως το τρίποντο του Ντέιβιντ Μπλου στα 13,5’’ και το τραγικό λάθος του Βίκτορ Χριάπα που έχασε την μπάλα μέσα από τα χέρια του, πρόσφεραν στον Ράις την ευκαιρία να λάμψει. Ο κοντορεβιθούλης, που ως τότε είχε 11 πόντους (4/8 δίποντα, 0/1 τρίποντο), 5 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 1 κλέψιμο, δεν δίστασε στιγμή. Επιτέθηκε στον Τεόντοσιτς σκοράροντας πάνω στην άμυνα του Σέρβου στα 5,5’’ και το τρίποντο του Γουίμς στην εκπνοή δεν βρήκε στόχο.



Ο τελικός απέναντι στη Ρεάλ, που δεν ήθελε να την πατήσει όπως έναν χρόνο πριν στο Λονδίνο απέναντι στον Ολυμπιακό, είχε εξ αρχής υψηλό βαθμό δυσκολίας, που έγινε μεγαλύτερος όταν οι Μαδριλένοι προηγήθηκαν 26-15 στο δεύτερο δεκάλεπτο. Όμως ο Ράις είχε άλλη άποψη. Με δύσκολο καλάθι στα 58,5’’ για το τέλος έβαλε μπροστά τη Μακάμπι με 73-69, όμως με διαδοχικές βολές από Σέρχιο Ροντρίγκεθ και Γιάννη Μπουρούση το ματς πήγε στην παράταση.

Εκεί ο Ράις έψαχνε την εξιλέωση για το δικό του χαμένο τρίποντο στο τέλος της τέταρτης περιόδου. Με οκτώ δικούς του πόντους και μια alley oop πάσα στον Άλεξ Τάιους οδήγησε την ομάδα του στο +6 (79-85) και με 4/4 βολές στο φινάλε σφράγισε τον θρίαμβο. «Ο Ταϊρίς είναι σπουδαίος παίκτης. Τον ξέρω από τότε που έπαιζε στην Ελλάδα και τον Πανιώνιο. Απέδειξε σε όλους στην Ευρώπη πως αξίζει να βρίσκεται στο υψηλότατο επίπεδο», δήλωνε μετά τον αγώνα ο συμπαίκτης του, Σοφοκλής Σχορτσανίτης.



Tο βραβείο του MVP δεν θα μπορούσε να καταλήξει σε κανενός άλλου τα χέρια. Ο γιος του, έξι χρονών πια, ήταν ο πρώτος που έσπευσε να τον αγκαλιάσει. «Ήταν μια πολύ ξεχωριστή στιγμή για μένα. Η φωτογραφία με αυτή την αγκαλιά ήταν η αγαπημένη όλης της καριέρας μου και την έχω στο σπίτι μου σε περίοπτη θέση», αναφέρει.



Το συγκεκριμένο Final 4 αποτέλεσε το highlight μιας πολύ καλής καριέρας. Ο ίδιος εξαργύρωσε τις εμφανίσεις του στο Μιλάνο με τεράστια συμβόλαια σε Χίμκι, Μπαρτσελόνα και Κίνα, προτού κλείσει την καριέρα του παίζοντας σε Παναθηναϊκό, Μπάμπεργκ και ΑΕΚ.