Δεν κερδίζει πάντα η έδρα

Ο Παναθηναϊκός έκανε το «καθήκον» του κόντρα στην Ντινάμο Μόσχας και πλέον βλέπει το Final 4 της Αθήνας, με μοναδικός στόχο να σηκώσει το τρόπαιο για τέταρτη φορά στην ιστορία του. Μπορεί ο παράγοντας έδρα να παίζει σημαντικό ρόλο στον αθλητισμό, αλλά όπως μας έχει διδάξει η ιστορία ο «οικοδεσπότης» δεν πανηγυρίζει πάντα...

Από το 1988 που καθιερώθηκε ο θεσμός του Final 4 στην Euroleague (Πρωταθλητριών) έχουν διεξαχθεί 8 Final 4 στα οποία συμμετείχαν ομάδες από την χώρα που διοργάνωνε τον θεσμό, αλλά οι τέσσερις πήραν το τρόπαιο. Δηλαδή ένα ποσοστό της τάξεως του 50% το οποίο δεν είναι άσχημο, αλλά δεν είναι και ικανοποιητικό. Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως και ας δούμε τα τι έκαναν οι οικοδεσπότες στις διοργανώσεις που διεξάχθηκαν στις χώρες τους.

Σαραγόσα 1990: Μετά από έναν συγκλονιστικό ημιτελικό, η Μπαρτσελόνα κατάφερε να υποσκελίσει τον Άρη και πήρε το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης. Εκεί έπεσε όμως πάνω στην μεγάλη Γιουγκοπλάστικα, με συνέπεια οι Γιουγκοσλάβοι να κατακτήσουν τον τίτλο επικρατώντας των Καταλανών με 72-67.

Πειραιάς 1993: Το Final 4 διεξάγεται στην Ελλάδα και ο ΠΑΟΚ μετά από καταπληκτικές εμφανίσεις φτάνει κοντά στο «Άγιο Δισκοπότηρο» του ευρωπαϊκού μπάσκετ σε επίπεδο συλλόγων. Στον ημιτελικό συνάντησε όμως την μεγάλη Λιμόζ και μοιραία γνώρισε την ήττα. Στον τελικό οι Γάλλοι συνάντησαν την Μπενετόν Τρεβίζο και μέσα στο ΣΕΦ σήκωσαν το τρόπαιο επικρατώντας των Ιταλών με 59-55.

Σαραγόσα 1995: Ο Ολυμπιακός μετά από έναν συναρπαστικό ημιτελικό, επικρατεί του Παναθηναϊκού και παίρνει την πρόκριση για τον μεγάλο τελικό. Εκεί όμως τον περίμενε η Ρεάλ Μαδρίτης, με την «Βασίλισσα» να μοιάζει ανίκητη και να τελικά να κατακτά το τρόπαιο με 73-61.

Θεσσαλονίκη 2000: Το Final 4 επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από 7 χρόνια και ο Παναθηναϊκός είναι πιστός στο ραντεβού του. Το κλειστό της Πυλαίας έχει βάλει τα καλά του και μπροστά στον κόσμο του, οι «πράσινοι» επικρατούν της Μακάμπι Τελ Αβίβ με 73-67 και κατακτούν για δεύτερη φορά στην ιστορία τους το συγκεκριμένο τρόπαιο.

Μπολόνια 2002: Η διοργάνωση μεταφέρεται στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην Μπολόνια, με την τοπική Κίντερ να είναι έτοιμη να πανηγυρίσει την κατάκτηση του τροπάιου. Ο Παναθηναϊκός όμως έχοντας σε φανταστική ημέρα τους Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Ιμπραήμ Κουτλουάι και Λάζαρο Παπαδόπουλο έκανε το μπρέικ και με 89-83 έβαλε και τρίτο αστεράκι στην φανέλα του.

Βαρκελώνη 2003: Μετά από τέσσερις χαμένους τελικούς, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την Μπαρτσελόνα να κατακτήσει και αυτή με την σειρά της το ευρωπαϊκό. Με την προσθήκη του πρωταθλητή Ευρώπης, Ντέγιαν Μποντιρόγκα και σε μπροστά σε 6.000 Καταλανούς, η «Μπάρτσα» έβγαλε από πάνω της την στάμπα του loser επικράτησε της Μπενετόν Τρεβίζο με 76-65, κατακτώντας για πρώτη και μοναδική φορά από τότε το συγκεκριμένο τρόπαιο.

Τελ Αβίβ 2004: Το «Για Ντελιάου» στις φλόγες και η Μακάμπι Τελ Αβίβ δεν θα μπορούσε να χάσει τον τίτλο. Η ομάδα του Πίνι Γκέρσον αφού συνέτριψε στην διάρκεια της διοργάνωσης όποιον τόλμησε να της σταθεί εμπόδιο, σκόρπισε στον τελικό την Σκίπερ (Φορτιτούτο) Μπολόνια με 118-74. Εκτός από το εκπληκτικό μπάσκετ που έπαιξε σε εκείνο τον τελικό η ομάδα του λαού, το συγκεκριμένο ματς θα μείνει στην μνήμη μας, καθώς οι 48 πόντοι διαφορά είναι ρεκόρ όλων των εποχών σε ότι αφορά τους τελικούς της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης στην Ευρώπη.

Μόσχα 2005: Η μεγάλη ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Ντούσαν Ίβκοβιτς και του Θοδωρη Παπαλουκά φαντάζει το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, με τους Ρώσους να ονειρεύονται πριν από την έναρξη του ημιτελικού με την Τάου, την φιέστα μπροστά στους οπαδούς τους. Η ομάδα του Πίνι Γκέρσον όμως αποδείχτηκε πολύ σκληρή για να πεθάνει, απέκλεισε τον Παναθηναϊκό και στο τελικό δεν συνάντησε ιδιαίτερη δυσκολία απέναντι στην Τάου και με 90-78 πήρε για δεύτερη σερί φορά το τρόπαιο. Ο Θοδωρής πήρε εκδίκηση έναν χρόνο αργότερα στην Πράγα…

Αχιλλέας Κώτσογλου