Ομπράντοβιτς: «Δεν έγινε τίποτα και να χάσουμε το πρωτάθλημα»

Συνέντευξη στο περιοδικό ETweekly της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος έδωσε ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Σε αυτήν μιλάει για το πως καταφέρνει τόσα χρόνια να βρίσκεται στην κορυφή, για το τι σήμαινε για αυτόν το 2007, τι θα σήμαινε για αυτόν η αποκαθήλωση του Παναθηναϊκού από τον ελληνικό «θρόνο». Επίσης σχολίασε το γεγονός ότι η ομάδα του δεν ψηφίσθηκε ως η καλύτερη ομάδα (ψηφίσθηκε η Εθνική ομάδα του ποδοσφαίρου), παρόλο που κατέκτησε Πρωτάθλημα Ευρώπης, Πρωτάθλημα Ελλάδας και Κύπελο Ελλάδας.

Ακολουθεί η συνέντευξη:

Πώς είναι να βρίσκεστε στην κορυφή όλα αυτά τα χρόνια;
Νιώθω υπέροχα, κυρίως επειδή λατρεύω την δουλειά μου. Είναι ένα προνόμιο που απολαμβάνω. Δηλαδή ν’ αγαπάω τη δουλειά μου και να διακρίνομαι σε αυτήν. Είμαι μαζί με συνεργάτες που σέβομαι πολύ και κοουτσάρω παίκτες με σπουδαίες προσωπικότητες. Ξέρεις, κάθε χρόνο όταν κάνουμε τα μεταγραφικά μας πλάνα κοιτάμε πρώτα τον χαρακτήρα των παικτών που επιθυμούμε να εντάξουμε στην ομάδα.

Τι κίνητρο ανακαλύπτετε κάθε χρόνο για να συνεχίζετε να δουλεύετε με την ίδια διάθεση;
Στη ζωή και όχι μόνο στο μπάσκετ το μέλλον είναι το πιο σημαντικό. Είναι καλό να θυμάσαι το παρελθόν, αλλά δεν πρέπει να ζεις σε αυτό. Είναι νόμος της ζωής. Κάθε χρόνος, κάθε παιχνίδι που περνά είναι κάτι καινούργιο. Διαφορετικό. Η φύση της δουλειάς μου είναι τέτοια που όλοι θυμούνται τον τελευταίο αγώνα που παίξαμε. Το κίνητρο είναι η διαφορετικότητα της κάθε μέρας που περνά στη δουλειά και η απόλαυσή της.

Ηταν το 2007 η καλύτερη χρονιά στην καριέρα σας;
Αν όχι η καλύτερη μία από τις κορυφαίες. Ηταν άριστη από πολλές πλευρές. Για πρώτη φορά στην ιστορία του Παναθηναϊκού πετύχαμε το Triple Crown. Παίζοντας μάλιστα πολύ καλό μπάσκετ. Επειδή όπως σου είπα, δεν ζούμε με το παρελθόν κοιτάμε το 2008. Και αυτό ξεκίνησε πολύ καλά για εμάς, επειδή στον πρώτο μας αγώνα της νέας χρονιάς στο ΟΑΚΑ, είχαμε 11.000 κόσμο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη φετινή μας νίκη. Ότι καταφέρνουμε να συγκεντρώνουμε τόσους πολλούς φιλάθλους σε κάθε αγώνα. Από τότε που επιστρέψαμε στο ΟΑΚΑ από το κλειστό του Σπόρτιγκ, μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι η πρώτη φορά που μαζεύουμε τόσο κόσμο. Τα διαρκείας μόνο πλησιάζουν τις οχτώ χιλιάδες. Είμαι υπερήφανος για τον κόσμο και για την ομάδα μας η οποία χαίρει της καθολικής αποδοχής των φιλάθλων στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Το 2008 μπορείτε να επαναλάβετε τον ίδιο άθλο με τον περυσινό;
Κακά τα ψέματα είναι δύσκολο να ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Όμως εμείς προσπαθούμε πάλι. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να κοιτάμε το κάθε ματς ξεχωριστά. Αυτή είναι η σωστή προσέγγιση. Δίνουμε το 100% σε καθημερινή βάση και στο τέλος κάνουμε τον απολογισμό γνωρίζοντας ότι κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Γνωρίζουμε πάντα ότι ο μεγαλύτερος αντίπαλος είναι ο κακός μας εαυτός.

Υπάρχουν μυστικά πίσω από την επιτυχία του Παναθηναϊκού;
Φίλε, αν η δουλειά θεωρείται μυστικό, τότε το βρήκες. Κοίταξε είναι πολύ σημαντικό όλοι που βρίσκονται στην ομάδα να έχουν ακριβώς την ίδια φιλοσοφία. Πρώτα οι παίκτες και το προπονητικό τιμ και μετά τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Πάνω απ’ όλα ο Παύλος, ο Θανάσης και ο Κώστας Γιαννακόπουλος πιστεύουν σε μας και μας δίνουν την ευκαιρία να κάνουμε τα πράγματα που νομίζουμε ότι μπορούν να φέρουν τον Παναθηναϊκό ακόμα πιο ψηλά.

Νιώθετε μεγαλύτερη πίεση για να κερδίσετε τίτλους έχοντας στο ρόστερ σας τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη στην Ευρώπη, τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους;
Πάντα υπάρχει ένα είδος πίεσης όταν η ομάδα σου παίζει σε υψηλό επίπεδο. Οχι όπως το θέτεις, επειδή έχουμε τον Σάρας στο ρόστερ. Στο παρκέ δεν παίζουν τα χρήματα, αλλά οι παίκτες. Πιστεύω ότι ο καθένας από εμάς που δουλεύουμε εδώ καταλαβαίνουμε ότι η ομάδα έχει χτιστεί για να νικά αγώνες και να κατακτά τίτλους. Αυτή είναι η μοναδική πίεση που νιώθω. Για το αποτέλεσμα και τη διάκριση.

Πώς είναι να γνωρίζετε πως υπάρχει στην ομάδας ένας ή περισσότεροι παίκτες που αμείβονται καλύτερα από εσάς;
Ποτέ δεν σκέφτομαι όταν μιλάω σ’ έναν παίκτη, πόσα χρήματα εισπράττει και αν έχει μεγαλύτερο συμβόλαιο από το δικό μου. Είμαι ικανοποιημένος από την ζωή και τη δουλειά μου. Δεν μου αρέσει ποτέ να συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους. Να πω δηλαδή, «αυτός έχει εκείνο , γιατί δεν το έχω κι εγώ;». Γι’ αυτό και πάντα οι διαπραγματεύσεις μου με τη διοίκηση δεν κρατούν ποτέ πάνω από ένα λεπτό. Και στο κάτω-κάτω καθένας από τους παίκτες μου αξίζουν κάθε σεντ από τα χρήματα που παίρνουν γιατί είναι οι καλύτεροι στην Ευρώπη.

Εδώ και μερικά χρόνια έχουν πάψει να σας αποκαλούν «Γκαστόνε». Σας ενοχλεί ότι πολλοί απέδιδαν τις επιτυχίες σας στην τύχη;
Έχω πάψει εδώ και πολλά χρόνια να ενδιαφέρομαι για την άποψη του κόσμου για μένα. Αν θεωρεί ότι είμαι καλός, ή κακός ή τυχερός. Μετράω και υπολογίζω τη γνώμη των όσων συνεργάζομαι μαζί τους. Η γνώμη του Δημήτρη (Ιτούδη) του Ανδρέα (Πιστιόλης) ή του Μάνου (Παπαδόπουλος), είναι σημαντικές. Τώρα το τι λέει ο κόσμος δεν έχει σημασία. Και από τις δύο πλευρές. Και αυτούς που με λένε τυχερό και αυτούς που με λένε ικανό. Πατάω με τα πόδια στη γη και δεν πετάω. Είμαι ο πρώτος που θα καταλάβω το λάθος μου και οπότε δεν είναι αναγκαίες οι υποδείξεις ή η γνώμη του κόσμου. Ξέρω πόσο καλός είμαι.

Στα πρώτα 7 χρόνια της καριέρας σας αλλάξατε 4 ομάδες και 3 χώρες. Τα επόμενα 8 εργάζεστε στον ίδιο σύλλογο. Στην ίδια χώρα. Υπάρχουν στιγμές που βαριέστε;
Όχι να βαριέμαι. Απλά μερικές φορές κουράζομαι πιο εύκολα. Μην ξεχνάς όμως είναι προπονητής εδώ και 17 χρόνια. Με πειράζει μερικές φορές που τις γιορτές αντί να είμαι με την οικογένειά μου βρίσκομαι στο γήπεδο ή σε ταξίδι. Η μεγαλύτερη ευχή μου είναι να μπορέσω κάποια στιγμή να έχω ρεπό για μία εβδομάδα τα Χριστούγεννα. Είναι όμως αδύνατον να γίνει τώρα. Όταν αποσυρθώ.

Έχετε ημερομηνία λήξης στον Παναθηναϊκό;
Είμαι πολύ ευτυχισμένος στην Ελλάδα. Η Αθήνα είναι μεγάλη πόλη. Ο Παναθηναϊκός σπουδαίο και ιστορικό κλαμπ. Η σχέση μου με τους ιδιοκτήτες της ομάδας είναι ιδιαίτερες. Τα πάντα στην εντέλεια. Αν κάποιος μου έλεγε, τον πρώτο χρόνο που ήρθα στην Ελλάδα, ότι το 2008 ακόμα θα ήμουν εδώ, δεν θα τον πίστευα. Έγινε και θα δούμε τι θα γίνει στο μέλλον. Η Αθήνα είναι πολύ κοντά στο Βελιγράδι. Υπάρχει πτήση σε καθημερινή βάση για τη Σερβία. Οπότε μπορώ να πάω στην πατρίδα μου ακόμα και για μια μέρα. Για να δω την μητέρα μου ή τους φίλους μου.

Σας περνά από το μυαλό η σκέψη ν’ αποσυρθείτε ως προπονητής του Παναθηναϊκού;
Ποιός ξέρει. Είναι κάτι δύσκολο για να σκεφτώ. Να σου πω την αλήθεια δεν θέλω να σκέφτομαι πράγματα σε βάθος χρόνου. Ζούμε στο παρόν. Το παρόν για μένα είναι εδώ στον Παναθηναϊκό. Δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον. Ούτε νιώθω πίεση γι’ αυτό. Πίστεψε με όμως, είμαι έτοιμος για παν ενδεχόμενο. Από το να μείνω στον Παναθηναϊκό για πάρα πολλά χρόνια, μέχρι ν’ αποχωρήσω από την προπονητική στο τέλος της σεζόν.

Σας στενοχώρησε που οι αθλητικοί συντάκτες δεν ψήφισαν καλύτερη ομάδα τον Παναθηναϊκό, αλλά την εθνική στο ποδόσφαιρο;
Ο καθένας έχει δικαίωμα να ψηφίζει βάσει των όσων πιστεύει και σκέφτεται. Το μόνο πρόβλημα για μένα είναι τα κριτήρια. Το ότι εμείς κατακτήσαμε τα πάντα μέσα σ’ ένα χρόνο είναι πιο σημαντικό από το να προκριθεί μία ομάδα στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Η μία ομάδα όμως είναι ήδη πρωταθλήτρια Ευρώπης. Δεν ξέρω, ίσως ο κόσμος να σκέφτεται διαφορετικά από μένα. Είναι γνώμη τους. Για μένα είναι πιο σημαντικό να είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης από το να πάρουμε εδώ ένα βραβείο καλύτερης ομάδας της χρονιάς. Προσωπικά δεν μ’ ενδιαφέρει αυτό το βραβείο.

Σκέφτεστε τη στιγμή της αποκαθήλωσης, κυρίως στην Ελλάδα;
Όχι. Θα είναι φυσιολογικό. Σε αυτή τη χώρα ο Παναθηναϊκός έχει τα περισσότερα πρωταθλήματα, 28. Δεύτερος είναι ο Ολυμπιακός με τον Άρη που έχουν από 9. Οπότε αν έναν χρόνο ή δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια δεν πάρουμε πρωτάθλημα, ποιος θα νοιαστεί. Δουλεύουμε πολύ σκληρά για να είμαστε πρωταθλητές. Αν δεν είναι εφικτό, το αποδεχόμαστε και η ζωή συνεχίζεται.

Υπήρξε στιγμή που δεν ξέρατε τι ν’ απαντήσετε σ’ ερώτηση παίκτη σας;
Ποτέ. Τον πρώτο μου μήνα ως προπονητής δεν κοιμήθηκα για έναν μήνα επειδή σκεφτόμουν μόνο την προπόνηση. Είχε στο μυαλό μου κάθε άσκηση και προσπαθούσα να βρω απαντήσεις ακόμα και στην πιο χαζή ερώτηση που θα μπορούσε να μου κάνει κάποιος παίκτης μου. Πρέπει να έχω πάντα απαντήσεις. Μόνο έτσι κερδίζεις τον σεβασμό των παικτών σου. Καταλαβαίνουν αμέσως αν είσαι καλός ή κακός προπονητής.

Γιατί υπάρχει η άποψη ότι δεν μπορείτε να συνυπάρξετε με παίκτες σταρ;
Το έχω ακούσει και διαβάσει πολλές φορές. Είναι το πιο χαζό πράγμα που έχει ειπωθεί για μένα. Σε όλη μου την καριέρα ήμουν με σπουδαίους παίκτες. Είναι όμως σημαντικό να ξέρει ο κόσμος ποιος είναι και ποιος όχι μεγάλος και σημαντικός παίκτης. Κοούτσαρα την πρώτη μου χρονιά στην Παρτιζάν τον Ντανίλοβιτς και τον Τζόρτζεβιτς. Μετά στην Μπανταλόνα τον Βιγιακάμπα, τους αδερφούς Γιοφρέσα, τον Κόρνι Τόμπσον και τον Φεράν Μαρτίνεθ. Μετά στη Ρεάλ ήταν οι Σαμπόνις, Αρλάουκας κι Ερέρος. Στην Μπενετόν είχα τους Πίτις, Ουίλιαμς, Ρέμπρατσα, Ρουσκόνι. Και θυμάσαι όλους τους παίκτες στον Παναθηναϊκό και στην Εθνική Σερβίας. Πες μου λοιπόν έναν προπονητή που είχε περισσότερους σταρ από τον Ομπράντοβιτς. Ποιος; Πίστεψε με (γέλια) αυτή η άποψη είναι η πιο χαζή που άκουσα ποτέ.

Θα θέλατε έναν παίκτη σαν τον Σχορτσιανίτη στην ομάδα σας;
Δεν είναι σωστό να μιλάω για παίκτες άλλων ομάδων. Προτιμώ να μιλώ για τους δικούς μου παίκτες. Και δεν το λέω επειδή ο Σχορτσιανίτης παίζει στον Ολυμπιακό. Ισχύει για όλους όσους παίζουν σε άλλες ομάδες. Μου αρέσει να είμαι σωστός. Σέβομαι για να με σέβονται.

Γιατί οι φανατικοί οπαδοί των ομάδων, δεν θέλουν να βλέπουν να έχουν πολλά-πολλά δύο αντίπαλοι προπονητές πριν και μετά τον αγώνα; Όπως για παράδειγμα εσείς με τον μέχρι πρότινος προπονητή του Ολυμπιακού, Πίνι Γκέρσον;
Δηλαδή επειδή ο Πίνι ή τώρα ο Γιαννάκης είναι στον Ολυμπιακό κι εγώ στον Παναθηναϊκό, πρέπει να μαλώνουμε; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Εγώ σέβομαι τον Ολυμπιακό. Δεν πρόκειται ποτέ στην ζωή μου να πω κάτι εναντίον του συλλόγου αυτού ή των παικτών του, επειδή τους σέβομαι. Για τον Ελληνικό αθλητισμό είναι μεγάλη υπόθεση η ύπαρξη δύο σπουδαίων κλαμπ όπως ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Μέσα φυσικά στ’ αθλητικά πλαίσια και χωρίς φαινόμενα βίας τα οποία έχω καταδικάσει κατ’ επανάληψη.

Τι θα θέλατε να κάνετε αν δεν είσαστε στο χώρο του μπάσκετ;
Ξέρεις σαν παιδί κάθε μέρα που μεγαλώνεις ονειρεύεσαι να γίνεις και κάτι διαφορετικό. Ο πατέρας μου, για παράδειγμα, ήθελε να τελειώσω το τεχνικό σχολείο και να γίνω μηχανικός. Εγώ είχα άλλα στο μυαλό μου. Θα μπορούσα να καταπιαστώ με τα γράμματα. Όμως έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια από τότε που ήμουν παιδί. Τελικά πρέπει να ήταν το πεπρωμένο μου ν’ ασχοληθώ με το μπάσκετ. Η ζωή μου είναι το μπάσκετ;

Τι σημαίνει για εσάς καλή ζωή;
Είναι τ’ απλά πράγματα. Το τι είναι καλή ζωή είναι υποκειμενικό. Μπορεί να μη συμφωνήσουμε αν κάτσουμε να δούμε τι είναι καλή ζωή για μένα και τι για σένα. Το πιο σημαντικό είναι να βρίσκομαι με την οικογένεια και τους φίλους μου. Με κόσμο που είμαι σίγουρος ότι με λατρεύουν και ξέρουν κι αυτοί ότι τους αγαπώ.

Πώς προέκυψε η τηλεοπτική διαφήμιση της Honda;
Μου τηλεφώνησαν και μου κέντρισε την προσοχή το όλο σενάριο. Πρόκειται για μία πολύ σοβαρή εταιρεία. Το ίδιο και το πρακτορείο που είχε αναλάβει τη διαφήμιση. Διασκέδασα στα γυρίσματα και ήταν μία διαφορετική εμπειρία για μένα.

Ποια είναι η συχνότερη συμβουλή που δίνετε στα παιδιά σας;
Προσπαθώ να τους μάθω τα πράγματα που έμαθε εμένα ο πατέρας μου. Με πρώτο και σημαντικότερο: «Να σέβεστε τον κόσμο για να σας σέβεται και αυτός». Μετά τους λέω να είναι ειλικρινείς και να δίνουν σημασία στην μόρφωση και στην πνευματική τους καλλιέργεια. Η κόρη μου τελείωσε σχεδιάστρια μόδας και κάνει το μάστερ της. Ο γιος μου είναι μικρός, μόλις 9 ετών. Βρίσκεται σε μία φάση όπου κάθε μέρα έχει ερωτήσεις. Είναι ωραίο. Από την ώρα που θα ξυπνήσει μέχρι να ξαναπάει το βράδι για ύπνο έχει μόνο ερωτήσεις. Για τα πάντα.

Έχετε πάντα απαντήσεις;
Πρέπει να έχω. Μερικές φορές είναι δύσκολο να βρω. Ξέρεις πώς είναι τα παιδιά. Ρωτούν και πιστεύουν ότι ο πατέρας έχει όλες τις απαντήσεις του κόσμου. Μερικές φορές του απαντάω, «δεν ξέρω». Και με ρωτάει πάλι, «μα γιατί δεν ξέρεις». Και του λέω, «απλά δεν ξέρω».

Είναι διαφορετική η σχέση με την κόρη απ’ ότι με τον γιο σας;
Δεν θα το έλεγα, αν εξαιρέσεις ότι υπάρχει διαφορετική προσέγγιση, λόγω της διαφοράς που έχουν στην ηλικία. Είμαι τρελός και για τους δύο. Με την Ανια υπάρχει η ιδιαιτερότητα του ότι έχουμε γενέθλια την ίδια μέρα. Είναι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά. Λατρεύω τα παιδιά μου.

Τι μουσική ακούτε;
Τα πάντα. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς μουσική. Αν δεν νιώθω καλά ή έχω νεύρα, απλά βάζω λίγη μουσική και αμέσως ηρεμώ. Αλλάζουν όλα. Δεν με νοιάζει το είδος. Μπορεί να Ελληνικά, μπαλάντες του Μπομπ Ντίλαν ή φλαμένγκο.

Διαβάζετε βιβλία; Ποιους συγγραφείς προτιμάτε;
Είμαι βιβλιοφάγος. Προτιμώ τους Σέρβους συγγραφείς, αλλά και τους μοντέρνους Ευρωπαίους. Οτιδήποτε μου κινήσει το ενδιαφέρον το διαβάζω. Είναι κάτι που μου έχει μείνει από την εποχή που ήμουν μαθητής.

Έχετε σκεφτεί κάποια στιγμή να γράψετε την αυτοβιογραφία σας;
Μέχρι στιγμής όχι.

Πώς θα θέλατε να σας θυμούνται;
Όπως είμαι. Ο κόσμος που με ξέρει, γνωρίζει ποιος είμαι. Όσοι δεν με ξέρουν εκπλήσσονται όταν με γνωρίσουν από κοντά. Γιατί είμαι τελείως διαφορετικός άνθρωπος στη δουλειά μου και στην προσωπική μου ζωή. Ως άνθρωπος λατρεύω την ζωή.

Σας φοβίζει ο θάνατος;
Λατρεύω και ζω την ζωή μου. Προτιμώ να μην τον σκέφτομαι, οπότε δεν μπορώ να σου πω αν με φοβίζει. Πολύ απλά γιατί δεν είναι στο μυαλό μου αυτή η σκέψη.

Η τελευταία σκέψη πριν κοιμηθείτε;
Κάθε βράδυ διαφορετική. Ανάλογα με το τι προηγήθηκε. Όμως βλέπω πολλά όνειρα όταν κοιμάμαι. Αυτό είναι ένα περίεργο κομμάτι της ζωής. Τα όνειρα. Όπου βλέπουμε ανθρώπους που δεν ξέρουμε ή γνωστούς.

Η πρώτη όταν ξυπνάτε;
Να έρθω στην προπόνηση. Η αν δεν έχουμε προπόνηση ότι πρέπει να προετοιμαστούμε κατάλληλα για τον αγώνα που ακολουθεί. Ότι πρέπει να παρακολουθήσω τους αντιπάλους πολλές φορές.

Τι βιώματα κουβαλάτε μαζί σας από τους γονείς σας;
Χαρούμενα. Είχα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Δεν μου έλειψε τίποτε. Ήμουν μοναχογιός βλέπεις. Όλοι λένε ότι τα μοναχοπαίδια είναι κακομαθημένα. Δεν πιστεύω ότι υπήρξα τέτοιος. Έμαθα να εκτιμώ τη σκληρή δουλειά και κατάλαβα ότι τίποτε δεν μπορούμε να πετύχουμε αν πρώτα δεν εργαστούμε επίπονα.

Η δόξα και τα χρήματα σας έχουν αλλάξει καθόλου τον χαρακτήρα;
Δεν πιστεύω ότι κανείς είναι ο ίδιος άνθρωπος σε σχέση με 20 χρόνια πριν. Έχω φίλους πιστούς εδώ και 40 χρόνια. Όμως έκανα και σπουδαίες φιλίες τα 15 χρόνια που δουλεύω μακριά από την πατρίδα μου. Γι’ αυτό αισθάνομαι πλούσιος. Φυσικά κι έχω αλλάξει. Όχι από τη δόξα και τα χρήματα αλλά από το ότι είμαι πιο έμπειρος τώρα.

Τι δεν συγχωρείτε ποτέ;
Δεν είναι καλό να μην συγχωρείς. Ένα Σέρβικο τραγούδι λέει ότι είναι πολύ δύσκολο να ζητήσεις συγγνώμη. Είναι δύσκολο ν’ αναγνωρίσεις το λάθος σου. Εγώ όμως πιστεύω ότι δεν είναι καθόλου δύσκολο να πεις συγγνώμη. Η ζωή είναι γεμάτη λάθη. Να μάθουμε να τ’ αναγνωρίζουμε. Να πούμε, «συγγνώμη, έκανα λάθος» και η ζωή συνεχίζεται. Έτσι κάνω εγώ.

Το μεγαλύτερο καλό και κακό που σας προκάλεσε το μπάσκετ;
Τα καλά είναι αμέτρητα. Το μεγαλύτερο κακό ήταν το Ευρωμπάσκετ που έγινε στη Σερβία το 2005. Η φάση των ομίλων στο Νόβισαντ. Ηταν η χειρότερη στιγμή μου σαν προπονητής. Ο κόσμος μας έδειξε τόσο πολύ αγάπη. Μας βοήθησε στο γήπεδο μέχρι την τελευταία στιγμή. Στενοχωρήθηκα πολύ επειδή τους απογοητεύσαμε. Δεν άξιζαν τέτοια πίκρα. Τότε είπα ότι δεν πρόκειται να ξαναμιλήσω για την Εθνική ομάδα και τους παίκτες της. Τελείωσε για μένα.

Τι εύχεστε για το 2008;
Μα υγεία. Ζούμε σε μία εποχή που βάζουμε διάφορες προτεραιότητες και πολλές φορές ξεχνάμε πόσο σπουδαίο αγαθό είναι η υγεία. Χωρίς αυτήν, δεν υπάρχουμε.

Αν κάποιος σας απειλούσε με πιστόλι και σας ζητούσε όλα σας τα χρήματα ή όλα σας τα τρόπαια, τι θα του δίνατε;
Τα πάντα. Λες να έχω κανέναν τέτοιο εχθρό; Μας ποιος ενδιαφέρεται για τα χρήματα ή τα τρόπαια; Η ζωή είναι πάνω απ’ όλα.

Επιμέλεια: Αποστόλης Λιβάνιος