Το… «βαρέλι» και η άμυνα

Σε ένα από τα «πηγαδάκια» που είχαν στηθεί τον Απρίλιο του 1993 στο ΣΕΦ λίγο μετά τη λήξη του ημιτελικού ΠΑΟΚ-Μπένετον Τρεβίζο του πάλαι ποτέ κυπέλλου Πρωταθλητριών, ο Μπάνε Πρέλεβιτς, επαναλάμβανε το γνωμικό των μεγαλύτερων προπονητών του Μπάσκετ… «Όταν μια ομάδα έχει εκτός έδρας περισσότερα από 10 εύστοχα τρίποντα δύσκολα χάνει». Μετρ του είδους ο «μπομπέρ» Πρέλεβιτς, είχε δει τότε τη Μπένετον των Ρουσκόνι και Ιακοπίνι να διαλύει κάθε αμυντικό σύστημα του Ντούσαν Ίβκοβιτς, να «πυροβολεί» έξω από τα 6,25 και να παίρνει το εισιτήριο για τον τελικό του Final-4. Εκεί, συνάντησε την ομάδα…ράγκμπι του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, Λιμόζ, που χάρη στην εκπληκτική της άμυνα κατάφερε να καταβάλει την αντίσταση –και τα τρίποντα- των ιταλών και να σηκώσει το τρόπαιο στον ουρανό του Πειραιά.

Όλα αυτά σα μια εισαγωγή για τα βασικά στοιχεία που διαθέτει στο παιχνίδι του και φέτος ο Παναθηναϊκός. Στιβαρή άμυνα, πλήρη αφομοίωση των συστημάτων του Ζέλιμρ Ομπράντοβιτς που έχουν ως αποτέλεσμα την εκτέλεση πολλών ελεύθερων σουτ που δύσκολα δε βρίσκουν στόχο λόγω της ποιότητας των παικτών, συνοχή και…εμπειρία. Πολύ εκπλήσσονται για την αστρονομική διαφορά των 36 πόντων με την οποία νίκησε χθες ο πρωταθλητής στην έδρα του φιλόδοξου Άρη. Η απάντηση είναι εύκολη…Γιατί όχι και προς τι η έκπληξη; Όταν μια ομάδα έχει 13/22 στα τρίποντα κάτι που σημαίνει 60% ευστοχίας δε μπορεί να χάσει ακόμη και στη πιο δύσκολη-«καυτή» έδρα του πρωταθλήματος ή ακόμα και της Ευρώπης. Το καλάθι μοιάζει με «βαρέλι». Συνάμα, η υποδειγματική άμυνα των «πράσινων» στο δεύτερο ημίχρονο, «κλείδωσε» το ματς και ο Άρης φαινόταν σα να μη μπήκε ποτέ στο γήπεδο. Τα μεγάλα επιθετικά ατού των κίτρινων είχαν μείνει στο ξενοδοχείο, η κούραση από τα συνεχή παιχνίδια σε Α1 και Ευρωλίγκα ήταν φανερή, οπότε…τι σας κάνει εντύπωση; Το +36; Σίγουρα η διαφορά είναι πλασματική με βάση το ρόστερ και τα όσα μας έχουν δείξει φέτος οι δυο ομάδες, αλλά ο Παναθηναϊκός στη καλή του ημέρα, μπορεί να πετύχει πολλά +36 στο μέλλον. Θυμηθείτε με…

Τι θα μπορούσε να κάνει ο Άρης εκτός από το να αποδεχθεί τη μοίρα του και να πάρει κουράγιο από τις φωνές των εξαιρετικών για μια ακόμη φορά οπαδών του; Η μια λύση που μου έρχεται στο μυαλό είναι να περνούσε περισσότερο τη μπάλα στον Γιαννούλη. Ίσως ο «ψηλός» να ήταν ένα φάρμακο στις αγωνιστικές πληγές της ομάδας, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν θα άλλαζε άρδην την εικόνα του αγώνα. Ίσως απλά να τη βελτίωνε. Από εκεί και έπειτα δε μπορώ να ακούω τους «εξυπνάκηδες» που έχουν αρχίσει «πόλεμο» στον Ματζόν. Μπορεί ο Ιταλός να ευθύνεται για πολλά στον Άρη αλλά βάζοντας στη ζυγαριά τα όμορφα με τα άσχημα, τα πρώτα υπερνικούν. Και προς θεού…με τον Παναθηναϊκό έπαιζε.

Σε ότι αφορά την ομάδα του Ομπράντοβιτς, θα χρησιμοποιήσω την εύστοχη ατάκα του Νίκου Χατζηβρέττα στον SuperΣπορ Fm. «Το θέμα είναι τι κάνεις στα κρίσιμα παιχνίδια. Αυτά θα πρέπει να πάρουμε» δήλωσε ο πολυτιμότερος -ίσως- και πιο σταθερός –σίγουρα- μετά τον Διαμαντίδη παίκτης του Παναθηναϊκού φέτος. Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα. Καλές οι νίκες, όμορφα τα σερί, αλλά η ιστορία έχει αποδείξει πως τα όμορφα σερί, εύκολα σπάνε όταν τα παιχνίδια μπουν στη σειρά των πλεϊ-οφ. Το καμπανάκι που χτύπησε χθες με αυτή την εμφάνιση είναι ένα: Και αν δε βγουν τα σουτ; Αυτό όντως είναι ένα ερώτημα. Προς το παρών μπαίνουν. Αλλά είμαι σίγουρος ότι ο «Γκαστόνε» έχει λύσεις ακόμη και για τα βράδια που η μπάλα βρίσκει τη στεφάνι και όχι το δυχτάκι. Ως τότε…βλέπουμε. Προς το παρών, το πλεονέκτημα της έδρας στα πλέι-οφ της Α1 μπάσκετ «βάφτηκε» πράσινο

Νίκος Ζέρβας