Παπανικολάου: «Κοιτάμε την κούπα»

Η αποστολή «πρόκριση στο Final 4» εξετελέσθη για τον Παναθηναϊκό και ο Δημήτρης Παπανικολάου δίνει το σύνθημα μέσω της «SportDay»: «Κοιτάμε το τρόπαιο». Πάντως ο εσχάτως αναβαθμισμένου ρόλου φόργουορντ αποφεύγει τα μεγάλα λόγια τόσο για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας, όσο και για το πρωτάθλημα, ενώ αναφέρεται ακόμη στη σχέση του με τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και στο κεφάλαιο της εθνικής ομάδας. Ακολουθεί αναλυτικά η συνέντευξη του 30χρονου άσου:

• Συγχαρητήρια. Βρεθήκατε εκεί που θέλατε εξαρχής. Τώρα με την Τάου δυσκολεύουν τα πράγματα;

«Οσο προχωράς στη διοργάνωση, τα παιχνίδια γίνονται όλο και πιο δύσκολα. Οταν έρθει η στιγμή, θα κοιτάξουμε και την Τάου».

• Πιστεύεις ότι φέτος θα είναι επιτέλους η χρονιά των «πρασίνων»;

«Αν μιλούσαμε τον Oκτώβριο, θα έλεγα ότι στόχος μας είναι η πρόκριση στο φάιναλ φορ. Μια και προκριθήκαμε, πλέον κοιτάμε το τρόπαιο. Όπως θα κάνουν και οι άλλες τρεις ομάδες».

• Πώς βλέπεις τις πιθανότητες κατάκτησης του τροπαίου για την κάθε ομάδα;

«Περιμένουμε να δούμε και το ζευγάρι του άλλου ημιτελικού, αλλά σε αυτό το σημείο της σεζόν δεν μπορούμε να μιλάμε για πιθανότητες. Όλες είναι ομάδες με μεγάλες φιλοδοξίες, που αγωνίζονται ομαδικά και οργανωμένα, με έμφαση στην άμυνα. Δεν χωρούν προβλέψεις σε καμία περίπτωση».

• Η διοργάνωση του φάιναλ φορ στην Αθήνα δημιουργεί μεγαλύτερο άγχος (λόγω της πίεσης του κόσμου) ή έξτρα κίνητρο για πανηγυρισμούς με τους φίλους σας;

«Η παρουσία του κόσμου μας θα αποτελέσει ένα έξτρα κίνητρο, γιατί, αν και τα εισιτήρια θα είναι μοιρασμένα, οι φίλοι μας θα ακούγονται περισσότερο. Συνήθως, όμως, σε τέτοιες διοργανώσεις το γήπεδο έχει ένα στοιχείο ουδετερότητας, παρ' ότι το γνωρίζουμε αρκετά».

• Έχοντας γευθεί τη χαρά της κατάκτησης του ευρωπαϊκού τροπαίου στη Ρώμη, αυτό θεωρείς ότι θα είναι πιο γλυκό;

«Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε και δεν θέλω να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Πιστεύω, όμως, πως κάθε τίτλος είναι γλυκός».

• Έχοντας αναφωνήσει ήδη το «1», είσαι έτοιμος να συνεχίσεις να μετράς μέχρι το «3», όπως το 1997;

«Κατακτήσαμε το Κύπελλο νωρίς, πανάξια και εύκολα. Κάναμε κάποιες ανώδυνες ήττες στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη, αλλά έχουμε ακόμα δρόμο. Ο Ομπράντοβιτς μας έχει συνεχώς στην πρίζα, γιατί μπορούμε και πρέπει να παίξουμε καλύτερα».

• Συγκρίνοντας την κατάσταση του Παναθηναϊκού και των ανταγωνιστών του, πιστεύεις ότι θα υπάρξει ανάλογη συνέχεια και στο πρωτάθλημα;

«Είναι μεγάλη η διαφορά μας από τους άλλους, αλλά πρέπει να το αποδεικνύουμε καθημερινά, γιατί θα υπάρξουν βραδιές σαν αυτές στην Πάτρα και στο ΟΑΚΑ με τον Ολυμπιακό. Είναι καθαρά στο χέρι του Παναθηναϊκού το πρωτάθλημα. Απέχουμε ελάχιστα από την πρωτιά της κανονικής περιόδου και έπειτα θα κοιτάξουμε να επιβεβαιώσουμε το πλεονέκτημα».

• Ποιον θεωρείς μεγαλύτερο αντίπαλο ανάμεσα σε Αρη και Ολυμπιακό;

«Δεν μας ενδιαφέρει το ζήτημα. Αυτοί θα παλέψουν για τη δεύτερη θέση και εμείς λογικά θα είμαστε πρώτοι. Μέχρι τον τελικό των πλέι οφ μεσολαβούν η κανονική περίοδος και τα νοκ άουτ της οκτάδας και της τετράδας».

• Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας;

«Δεν υπάρχει μυστικό. Το γεγονός ότι είμαστε όλοι ενωμένοι, έχουμε υψηλούς στόχους και λειτουργούν όλα στην εντέλεια είναι αρκετό από μόνο του».

• Η παρουσία σου στον Παναθηναϊκό είναι σε συνάρτηση με την παρουσία των αδερφών Γιαννακόπουλων και του Ζέλικο Ομπράντοβιτς;

«Βεβαίως. Η εμπιστοσύνη που μου δείχνουν κάθε χρόνο, την οποία και ανανεώνουν συνεχώς, δείχνει ότι υπάρχει άριστη συνεργασία».

Κεφάλαιο «Εθνική»

• Με τα χρώματα της Εθνικής πέτυχες πολλά, από τις μικρές κιόλας ομάδες. Το πάθος σου γι' αυτήν εκφράστηκε και με ένα τατουάζ της ελληνικής σημαίας. Πώς προέκυψε αυτό;

«Αυτό το τατουάζ δεν δείχνει μόνο την αγάπη για την Εθνική, αλλά και για την Ελλάδα. Αν δεν υπήρχε κάτι ανώτερο, δεν θα το έκανα. Προέκυψε τυχαία στη Βραζιλία. Εκεί συνειδητοποίησα τις ομορφιές της Ελλάδας και εφόσον ήταν πρόθυμος ο Φιλίππου να το σχεδιάσει, το έκανα».

• Αν και συμμετείχες σε αρκετές μεγάλες στιγμές της Εθνικής, ζηλεύεις τώρα, που είσαι απών;

«Οχι, το αντίθετο. Χαίρομαι γι' αυτά τα παιδιά. Αισθάνομαι μάλιστα και περήφανος σε κάθε επιτυχία τους, διότι είμαι κι εγώ μέλος του ελληνικού μπάσκετ. Ολα τα πράγματα στη ζωή κάνουν τον κύκλο τους. Ετσι και η Εθνική, που ξαναβρήκε τον δρόμο της».

• Τελευταία στιγμή έχασες το «τρένο» για το Βελιγράδι, όπου έγινε και η ανατροπή του σκηνικού. Απομακρυσμένος πλέον, τι πιστεύεις ότι άλλαξε;

«Στο Βελιγράδι έγινε η αρχή. Μέχρι τότε υπήρχε πρόβλημα ψυχολογίας και χάναμε την πρόκριση στα νοκ άουτ ματς στις λεπτομέρειες. Η μεγάλη διαφορά έγινε στον αγώνα με τη Ρωσία στο Ευρωμπάσκετ. Αυτό το παιχνίδι πιστεύω ότι άλλαξε την ψυχολογία της ομάδας και πλέον υπάρχει η πίστη ότι μπορούν να γίνουν τα πάντα».

Γνωριμίες ζωής

• Ιωαννίδης, Ίβκοβιτς, Ομπράντοβιτς. Συνεργάστηκες όλα αυτά τα χρόνια με αυτά τα «ιερά τέρατα» της προπονητικής. Θα μπορούσες να τους συγκρίνεις;

«Στα τόσα χρόνια καριέρας, έχω συνεργαστεί με τόσους προπονητές και σε διαφορετικές εποχές μάλιστα. Το μπάσκετ έχει αλλάξει από τότε που ξεκινούσα. Ο καθένας από τους παραπάνω ήταν σπουδαίος προπονητής. Αν και δεν γίνονται εύκολα συγκρίσεις, ο Ομπράντοβιτς θεωρώ ότι διδάσκει το σημερινό μπάσκετ καλύτερα από τον καθένα και ότι εκείνος και οι συνεργάτες του με έχουν βοηθήσει αρκετά».

• Τα χαρακτηριστικά του ηγέτη μέσα και έξω από το γήπεδο ποια είναι; Ποιον θα χαρακτήριζες τον μεγαλύτερο ηγέτη που έχεις συναντήσει μέσα στα παρκέ;

«Ο μεγαλύτερος ηγέτης που συνάντησα ως αντίπαλος ήταν ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Πέρα από την κλάση του, ήξερε να ξεσηκώνει τον κόσμο στην κερκίδα και να εμπνέει τους συμπαίκτες του. Ως συμπαίκτη δεν θα ήθελα να αναφέρω κάποιον, γιατί έχοντας αγωνιστεί μαζί με Γιαννάκη, Φασούλα και Χριστοδούλου θα αδικήσω κάποιον».

• Το μεγαλύτερο μάθημα που πήρες από το μπάσκετ ποιο ήταν;

«Το μπάσκετ ήταν για μένα ανέκαθεν τρόπος ζωής. Από την ηλικία των 16-17 συναναστρεφόμουν με μεγαλύτερους, κάτι που με έκανε να ωριμάσω. Έχω μάθει να λειτουργώ από μικρός ομαδικά και με κανόνες».

• Έχεις κάποιο μπασκετικό απωθημένο;

«Οχι, το μόνο που εύχομαι είναι να έχω κάθε χρόνο επιτυχίες».

• Οταν σε λίγα χρόνια θα διηγείσαι την καριέρα σου, ποιο θα αναφέρεις ως μεγαλύτερο επίτευγμά σου;

«Δεν μου αρέσει να συγκρίνω τους τίτλους μου, αλλά ξεχωριστή στιγμή στην καριέρα μου θεωρώ την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου με την Εθνική Εφήβων το 1995».

• Πώς θα ήθελες να σε θυμάται ο κόσμος, όταν κρεμάσεις τη φανέλα σου;

«Αν και βρίσκομαι ακόμα μακριά από το τέλος, σκοπεύω να ασχοληθώ από άλλο πόστο με το μπάσκετ. Θα ήθελα να θυμούνται, ωστόσο, ότι προσπάθησα για το καλύτερο στις ομάδες μου και στην Εθνική».

«Τι τιμωρείς; Τα ντουβάρια;»

«Ηταν πράγματι θέμα χρόνου. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, ίσως μπούμε στη διαδικασία να θρηνήσουμε για κάποια σοβαρή σωματική βλάβη ή ακόμα και κάποια ζωή αθλητή ή προπονητή. Τα γήπεδα μπάσκετ είναι πολύ μικρά και το κακό μπορεί να γίνει ευκολότερα. Ελπίζω η πολιτεία να λάβει κάποια δραστικά μέτρα, για να μειωθεί το φαινόμενο και εντός και εκτός γηπέδων».

• Θεωρείς ότι πρέπει να αλλάξουν τα κατασταλτικά μέτρα;

«Σαφώς. Οταν γίνονται επεισόδια σε έναν αγώνα, δεν μπορείς να τιμωρείς το γήπεδο. Τι τιμωρείς τελικά; Τα ντουβάρια και τον κόσμο, που θέλει ήσυχα να παρακολουθήσει το παιχνίδι; Είναι σαν να τιμωρήσεις τώρα τη Λεωφόρο Λαυρίου. Πρέπει να τιμωρούνται οι υπαίτιοι. Μόνο αν μπουν κάποιοι στη φυλακή, θα φοβηθούν και οι υπόλοιποι».

• Έχεις παρευρεθεί σε αγώνες με λυπηρά επεισόδια. Οι αθλητές μπορούν να αλλάξουν κάτι με τη συμπεριφορά τους εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων;

«Πρέπει να αλλάξουν όλοι. Τα τελευταία χρόνια στα ντέρμπι Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, που είναι και τα πιο επικίνδυνα για επεισόδια στο μπάσκετ, οι παίκτες και των δύο ομάδων έχουν δείξει άριστη διαγωγή. Επίσης, θα πρέπει να αλλάξουν και οι δημοσιογράφοι με τα εμπρηστικά πρωτοσέλιδα, που δυναμιτίζουν το κλίμα».