Η μέρα που ένα ματς NBA έληξε με σκορ 19-18

Αν υπάρχει ένα πράγμα, για το οποίο καυχιούνται άφοβα οι μπασκετμπολίστες στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, αυτό αφορά το πλούσιο θέαμα που προσφέρουν στα παρκέ, αλλά και το ανεξάντλητο επιθετικό ταλέντο, με το οποίο τους έχουν προικίσει οι θεοί της πορτοκαλί μπάλας. Σουτ υπό πίεση, τρίποντα εκτός ισορροπίας, βροντερά καρφώματα. Εν ολίγοις, έχουν τη δυνατότητα να βάλουν τη μπάλα στο καλάθι με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Σωστά; Μάλλον όχι..

Το ημερολόγιο γράφει 22 Νοεμβρίου 1950. Οι Μινεάπολις Λέικερς, (προπομπός των σημερινών Λος Άντζελες Λέικερς), κατέχοντας τα σκήπτρα του πρωταθλητή υποδέχονται τους Φορτ Γουέιν Πίστονς (σημερινοί Ντιτρόιτ Πίστονς). Το γνωστό σε όλους NBA διανύει δειλά-δειλά τα πρώτα βήματά του, ως προϊόν συνένωσης δύο πρωταθλημάτων του BAA και του NBL.

Το «κάστρο» των Λέικερς σίγουρα δεν αποτελεί μια έδρα όπως όλες οι υπόλοιπες. Ο χαρισματικός σέντερ Τζορτζ Μάικαν, σε ρόλο μαέστρου, μαζί με τα πρώτα «βιολιά» Βερν Μίκελσεν, Τζιμ Πόλαρντ συγκροτούν μια τριάδα που φαντάζει άτρωτη.

Για την ακρίβεια, συνιστά ένα απόρθητο φρούριο. Στα τελευταία 29 παιχνίδια εκεί καμία αντίπαλη ομάδα δεν έχει κατορθώσει να φύγει με το ροζ φύλλο. Με αυτά τα δεδομένα, το εγχείρημα των φιλοξενούμενων προσομοιάζει περισσότερο σε αποστολή αυτοκτονίας. Οι ρεαλιστικές πιθανότητες για νίκη είναι ισχνές και ο τεχνικός των Πίστονς, Μάρεϊ Μέντενχολ, γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τους κινδύνους.

Ο εκάστοτε τεχνικός σε εκείνη την περίσταση θα προσπαθούσε να ανυψώσει το ηθικό των παικτών. Να εκμηδενίσει το φόβο και ταυτόχρονα με έναν πύρινο λόγο στα αποδυτήρια να εκφράσει την απεριόριστη εμπιστοσύνη του στους παίκτες του. Όμως, όχι εκείνος…

Αντί αυτού, θέτει σε εφαρμογή ένα ανορθόδοξο σχέδιο. Οι οδηγίες; Λιτές. Αν οι αντίπαλοι δεν πάρουν την μπάλα, δεν θα είναι σε θέση να εκδηλώσουν επίθεση. Πράγματι, το πλάνο ακολουθείται κατά γράμμα και δεν αργεί να αποφέρει καρπούς.

Έτσι, 7.000 μάτια, τα οποία παρακολουθούσαν από τις εξέδρες… πονούσαν με όσα έβλεπαν και ξέσπασαν σε παρατεταμένες αποδοκιμασίες. Το πρώτο δωδεκάλεπτο έληξε με τα «πιστόνια» να διατηρούν μηδαμινό προβάδισμα (8-7), ενώ το ημίχρονο βρήκε τους γηπεδούχους να έχουν την πρωτοπορία (13-12). Αξιοσημείωτο ότι ο Μάικαν σημείωσε τους 12 εξ αυτών.

Το δεύτερο ημίχρονο αποδείχθηκε εξίσου… τραυματικό. Εντέλει, οι φιλοξενούμενοι «άρπαξαν» το ροζ φύλλο με σκορ 19-18, μιας και οι Λέικερς αστόχησαν στο τελευταίο σουτ.

Σύμφωνα δε με τη στατιστική της εποχής οι Πίστονς είχαν 4/13 σουτ και 11/15 βολές, ενώ οι Λέικερς 4/18 σουτ και 10/17 βολές. Από τα 4/18 σουτ των Λέικερς, ο Μάικαν είχε 4/11 και 0/7 όλοι οι υπόλοιποι. Ο Μάικαν σημείωσε συνολικά τους 15 από τους 18 πόντους των «λιμνανθρώπων».



«Έτσι όπως παίζετε θα σκοτώσετε το επαγγελματικό μπάσκετ»
Ο Τύπος της εποχής είχε χαρακτηρίσει το παιχνίδι ως το «ματς της αργής κίνησης». Ο Τζον Κούντλα, τεχνικός των Μινεάπολις Λέικερς ο οποίος κατέκτησε το πρωτάθλημα μαζί τους πέντε φορές (1949, 1950, 1952, 1953, 1954) και εισήχθη στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame το 1995, εξαπέλυσε πυρά κατά των αντιπάλων: «Έτσι όπως παίζετε, θα σκοτώσετε το επαγγελματικό μπάσκετ».



Η καθιέρωση των 24 δευτερολέπτων
Το αποκρουστικό θέαμα ήχησε στους ιθύνοντες ως καμπανάκι προειδοποίησης. Ο πρόεδρος του ΝΒΑ, Μόρις Πόντλοφ, ανέλαβε δράση και κάλεσε τους αρμόδιους για να επιλύσουν το ακανθώδες ζήτημα. Αν και οι πρώτες αλλαγές δεν έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό- κάθε άλλο μάλιστα- (το 1954 είχαν απομείνει 9 ομάδες), ο Ιταλός ιδιοκτήτης των Σίρακιουζ Νάσιοναλς (οι σημερινοί Φιλαδέλφεια 76ers), Ντάνι Μπιαζόν, βρήκε τη λύση. Με βάση τις μελέτες τις οποίες είχε διενεργήσει, προέκυψαν ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Βάσει αυτών, σε κάθε αγώνα θα έπρεπε να γίνονται 120 σουτ, 60 από κάθε ομάδα.

Η κάθε αναμέτρηση διαρκούσε 48 λεπτά, δηλαδή 2.880 δευτερόλεπτα. Διαίρεσε λοιπόν τα 2.880 δευτερόλεπτα δια των 120 σουτ κι έβγαλε το μαγικό αριθμό 24.

Μολονότι η συντριπτική πλειονότητα αντιμετώπισε την πρόταση με δυσπιστία, πείστηκε να κάνει μια δοκιμή. Τα αποτελέσματα δικαίωσαν πανηγυρικά τον εμπνευστή της.

Στις 30 Οκτωβρίου του 1954, σε αγώνα ανάμεσα στους Ρότσεστερ Ρόγιαλς (σημερινούς Σακραμέντο Κινγκς) και τους Μπόστον Σέλτικς, έκανε πρεμιέρα το ρολόι των 24 δευτερολέπτων. Τα υπόλοιπα; Γνωστά…

Επιμέλεια: Παναγιώτης Ιωάννου