NBA preview: Northwest Division

Γιούτα Τζαζ: έτοιμοι για...εκτόξευση



Τέσσερις σεζόν μακριά από το πάρτι των πλέι-οφς φαντάζουν πολλές για το ιστορικό franchise της Γιούτα. Οι «μορμόνοι», έπειτα από μια εξαιρετική μεταγραφική περίοδο, «γέμισαν» τα μεγαλύτερα κενά στο ρόστερ τους, υποσχόμενοι την καλύτερη σεζόν τους από την εποχή του Κάρλος Μπούζερ και του Ντερόν Γουίλιαμς.

Κάθε μία από τις κινήσεις των ιθυνόντων της Γιούτα έγινε με χειρουργική ακρίβεια, καλύπτοντας στο μέγιστο δυνατό τα περσινά μειονεκτήματα. Η αδυναμία στη θέση του πλέι μέικερ καλύφθηκε από το Τζορτζ Χιλ, ο οποίος ήρθε για να «ανοίξει» το γήπεδο με την εκτελεστική του δεινότητα (40,8% στα τρίποντα πέρσι) αλλά και για να ενισχύσει την ήδη «ατσάλινη» άμυνα των Τζαζ με τα τεράστια άκρα του. Ο Τζόε Τζόνσον αναμένεται να αποτελέσει βάλσαμο, όσον αφορά το σκοράρισμα από τον πάγκο (instant scoring off the bench), ενώ ο Μπορίς Ντιαό, με τους τόνους μπάσκετ που ξέρει (και τους τόνους που ζυγίζει), θα δώσει άλλη πνοή στη φροντ λάιν της Γιούτα, με το φοβερό τρόπο που βλέπει όλες τις πιθανές γωνίες πάσας. Αν συνυπολογίσει κανείς και τους ήδη υπάρχοντες Ντέρικ Φέιβορς, Ρούντι Γκομπέρ και Ρόντνει Χουντ, αλλά και το upside που τους συνοδεύει, τα πράγματα δείχνουν να έχουν πάρει το δρόμο τους.

Προπονητής είναι ο πανούργος Κουίν Σνάιντερ, ο οποίος ξέρει πολύ καλά πώς να «στραγγίξει» όσο πιο πολλές κατοχές γίνεται (μόλις 91 κατοχές ανά αγώνα, τελευταίοι στο NBA), οι οποίες όμως συνοδεύονται από εξαιρετική κίνηση της μπάλας, με πάμπολλα συστήματα βγαλμένα από το playbook των Σαν Αντόνιο Σπερς, κάτι που ισχύει για αρκετές ομάδες, ενώ η σκληρή άμυνα αποτελεί το δυνατό του σημείο(103,9 πόντους ανά 100 κατοχές, 7η καλύτερη στη λίγκα), παρασύροντας πολλές ομάδες στο τέμπο αυτό.

Βαρόμετρο: ο Γκόρντον Χέιγουορντ. Μπορεί η χρονιά να ξεκινάει «στραβά» για τον 26χρονο φόργουορντ, καθώς έσπασε το δάκτυλό του και θα απουσιάσει για 1 με 1,5 μήνα, όμως αποτελεί τον πληρέστερο παίκτη της ομάδας. Αθλητικός, καλός σουτέρ, κερδίζει αρκετά εύκολα το φάουλ, έχοντας εξαιρετικά all-round στατιστικά (19,6 πόντοι, 4,9 ριμπάουντ 3,7 ασίστ την περσινή σεζόν). Φέτος, θα κυνηγήσει και την πρώτη του συμμετοχή σε all-star game.

Παίκτης-κλειδί: κρατήστε το όνομα του Τρέι Λάιλς. Ο 21χρονος Καναδός θα αναλάβει το ρόλο του back-up τεσσαριού, έχοντας μεγάλη προοπτική στο παιχνίδι του. Πολύ καλός σουτέρ για το ύψος του, ταχύτητα στο transition, μεγάλα άκρα και δυνατά αθλητικά προσόντα. Ένα από τα κρυφά «διαμάντια» του πρωταθλήματος.



Πρόβλεψη: μέσα στην πρώτη πεντάδα της Δύσης.

Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ: Γουέστμπρουκ και...Άγιος ο Θεός



Η πολύκροτη φυγή του Κέβιν Ντουράντ διαμόρφωσε και το τέλος εποχής της «αρμάδας» των Θάντερ, που διέπρεψε επί μια εξαετία στα παρκέ του «μαγικού κόσμου». Πλέον, η Οκλαχόμα περνάει σε μια μεταβατική περίοδο, με απόλυτο ηγέτη το Ράσελ Γουέστμπρουκ.
Παρά την περσινή άκρως επιτυχημένη σεζόν, όπου οι Θάντερ έσπειραν τον πανικό στα πλέι-οφς, κατατροπώνοντας τους Σπερς και φθάνοντας στο όριο τους Γουόριορς, ο «KD» αποφάσισε να ενώσει τις δυνάμεις του με την πυρηνική μηχανή των «πολεμιστών», αφήνοντας στα κρύα του λουτρού τον έτερο «διόσκουρο», Γουέστμπρουκ.

Το νέο ρόστερ της Οκλαχόμα χαρακτηρίζεται από την έλλειψη μακρινού σουτ, καθώς μόνο ο Ερσάν Ιλιασόβα, τον οποίο αποκόμισαν από την ανταλλαγή του Σερτζ Ιμπάκα, μπορεί να απειλήσει με συνέπεια, όσων αφορά τους βασικούς. Ο Άντρε Ρόμπερσον «τρομάζει» με τη συνέπειά του στην περιφερειακή άμυνα, όμως το σουτ του προκαλεί τον γέλωτα στις αντίπαλες άμυνες (27,4% στην καριέρα του), οι οποίες τον αφήνουν προκλητικά., ενώ ο πάγκος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ιδιαίτερα βαθύς, ιδιαίτερα από τις θέσεις 1 έως 3. Άλλος ένας ανασταλτικός παράγοντας είναι το μονοδιάστατο κοουτσάρισμα του Μπίλι Ντόνοβαν, καθώς ο πρώην πρωταθλητής του κολεγιακού με τη Φλόριντα, αρέσκεται σε πολλά isolations, με περιορισμένη κίνηση της μπάλας, δίχως να μπορεί να απελευθερώσει τον καλύτερο εαυτό του κάθε παίκτη (αν και οι προσαρμογές του κατά τη διάρκεια των πλέι-οφς ήταν ευφυέστατες).

Οι σταθερές στο παιχνίδι τους αναμένεται να είναι τα ριμπάουντ, καθώς η παρουσία των Ενές Καντέρ και Στίβεν Άνταμς, υπόσχονται έναν ομαλό έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας, ειδικά όταν βρίσκονται μαζί στο παρκέ, αλλά και το παιχνίδι στο transition, χάρη στην αθλητικότητα του ρόστερ (με προεξάρχοντα το Βίκτορ Ολαντίπο), αλλά και την ευκινησία (mobility) των ψηλών.

Βαρόμετρο: τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει σημασία χωρίς την συναίνεση του Ράσελ Γουέστμπρουκ. Ο εκρηκτικός γκαρντ έχει εκφράσει πάμπολλες φορές τη δυσαρέσκειά του για την αποχώρηση του Ντουράντ, όντας πλέον «πεινασμένος» για εκδίκηση. Οι μέσοι όροι του αναμένεται να ξεφύγουν τελείως, θυμίζοντας μαινόμενο ταύρο κάθε λεπτό που αγωνίζεται, χρησιμοποιώντας για πάρτη του την πλειοψηφία των κατοχών της ομάδας (usage rate). Αρκεί να είναι αποδοτικός, με καλά ποσοστά, περιορίζοντας τις απερίσκεπτες ενέργειες, ώστε να αποδείξει ότι μπορεί και μόνος του να οδηγήσει ψηλά τους Θάντερ. Στην preseason, μας έδωσε και μια μικρή γεύση της... μανίας του.


Παίκτης-κλειδί: ο Ντομάντας Σαμπόνις. Ο υιός του θρυλικού Αρβίντας ήταν το 11ο pick στο προηγούμενο ντραφτ, και φαίνεται πως έχει κληρονομήσει την πλαστικότητα στις κινήσεις, παρά το ύψος του (2,11), χρησιμοποιώντας με την ίδια ευχέρεια και τα δύο χέρια. Εάν δυναμώσει το κορμί του, θα αποβεί ιδιαίτερα χρήσιμος, παρά την απειρία του.


Πρόβλεψη: «ταβάνι» τους η πεντάδα

Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς: ώρα για καταξίωση



Η περσινή χρονιά των Μπλέιζερς αποδεικνύει περίτρανα το λόγο που πρέπει να απαγορευθούν οι προβλέψεις πριν την έναρξη της σεζόν. Όλα τα προγνωστικά τους έδιναν στο «ισόγειο» της Δυτικής Περιφέρειας, ένεκα της απώλειας των 4/5 της βασικής τους πεντάδας, παρ’όλα αυτά, με την καταπληκτική τακτική του κόουτς Τέρι Στοτς και υπό την ηγεσία του Ντέιμιαν Λίλαρντ, κατέκτησαν την 5η θέση, φθάνοντας μέχρι το 2ο γύρο, όπου τους περίμεναν οι Γουόριορς.

Εξαιρετική ποικιλία σε συστήματα, πάντα βασισμένη στις αρχές του pace and space που κυριαρχεί στο σύγχρονο NBA, άψογη αποδοτικότητα στην επίθεση (108,8 πόντοι ανά κατοχές, έκτοι στη σχετική λίστα), μεγάλο βάθος πάγκου με αθλητικούς παίκτες, συγκεκριμένων ειδικοτήτων (Άλαν Κραμπ, Εντ Ντέιβις και Νόα Βόνλε, μεταξύ άλλων). Όλα αυτά υπό τον έλεγχο του Ντέιμιαν Λίλαρντ, ενός εκ των κορυφαίων σουτέρ του κόσμου (229 εύστοχα τρίποντα πέρσι), με τεράστιες επιθετικές αρετές και εξαιρετικά αθλητικά προσόντα (25 πόντοι ανά αγώνα). Με τον Σι Τζέι Μακόλουμ να κάνει ένα πρωτοφανές limit-up στις μετοχές του, από τους 6,8 πόντους πρόπερσι στους 20,8 πόντους πέρσι, έχουμε ολοκληρωμένο το παζλ των περσινών Μπλέιζερς. Προσθέτοντας και τη μεταγραφή του πολυδιάστατου Έβαν Τέρνερ, αυτό είναι το μήκος κύματος στο οποίο θα κινηθούν και φέτος, αν και η απειρία τους θα τους στοιχίσει πόντους στην εξαιρετικά ανταγωνιστική Δύση.

Βαρόμετρο: Εντός παρκέ, δεν είναι άλλος από τον Λίλαρντ. Όπως προαναφέρθηκε, παρουσιάζει μοναδικές αρετές, ανεβαίνοντας όλο και περισσότερο στην ιεραρχία των κορυφαίων NBAers. Όμως, δε γίνεται να μη σταθεί κανείς στο μαεστρικό κοουτσάρισμα του Τέρι Στοτς. Κατά πολλούς, αυτός ήταν ο προπονητής της χρονιάς πέρσι, αποδεικνύοντας την επιθετική μεγαλοφυΐα του, απελευθερώνοντας στο έπακρο το potential των παικτών του.


Παίκτης-κλειδί: ο Μέισον Πλάμλι. Ο βασικός σέντερ των Μπλέιζερς διακρίνεται για τα αθλητικά του προσόντα, όπως άλλωστε και τα αδέρφια του (Μέισον και Μάρσαλ), όμως η ικανότητά του στις ασίστ αναδείχθηκε περισσότερο, ειδικά στη σειρά με τους Κλίπερς όπου ήταν καθοριστικός, καθώς είχε 5,7 ανά αγώνα. Η ικανότητα του στο να κατεβάζει τη μπάλα στον αιφνιδιασμό, αλλά και στο να υποδέχεται τη μπάλα στο πικ εν ρολ, δημιουργώντας από την κορυφή, θυμίζει τον Ντρέιμοντ Γκριν, με τους Μπλέιζερς να δημιουργούν τη δική τους εκδοχή του «small-ball».



Πρόβλεψη: κάτι μεταξύ 5ης και 7ης θέσης

Μινεσότα Τίμπεργουλβς: τα πιτσιρίκια... μεγαλώνουν



Αναμφίβολα, αποτελούν το πιο ενδιαφέρον project του πρωταθλήματος. Η μίξη πολλών ταλαντούχων παικτών, υπό την καθοδήγηση του νέου προπονητή Τομ Θίμποντο, καθιστούν τους Γουλβς ως υποψήφιους πρωταθλητές στο μέλλον. Προς το παρόν, οφείλουν να χτίσουν γύρω από το υλικό τους, με γνώμονα την προσωπική βελτίωση του κάθε ταλέντου.

Η σεζόν ξεκινά στον απόηχο της απόσυρσης του Κέβιν Γκαρνέτ, ο οποίος «κρέμασε» τα παπούτσια του έπειτα από 20 σεζόν. Ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία της ομάδας είχε αναλάβει ρόλο μέντορα των νεαρότερων παικτών, καθώς δε μπορούσε να κάνει τη διαφορά αγωνιστικά. Πλέον, οι μικροί θα πορευτούν μόνοι τους, με τον Θίμποντο να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση, βλέποντας ένα ρόστερ που, σε βάθος χρόνου, θα είναι σε θέση να ικανοποιήσει όλα τα θέλω του, με κύριο μέλημα την «ατσάλινη» άμυνα, της οποίας είναι μετρ, όπως αποδείχθηκε στο Σικάγο. Επιθετικά, χρησιμοποιεί αρκετά σχήματα βγαλμένα από την τριγωνική επίθεση του Φιλ Τζάκσον, ανεβάζοντας συχνά τους ψηλούς του στο χάι ποστ, ώστε να δημιουργούν από την κορυφή, κάτι που πετύχαινε συχνά με τον Πάου Γκασόλ και τον Γιοακίμ Νοά. Αρκεί να μην πέσει στην παγίδα της υπερχρησιμοποίησης των βασικών του, κάτι που συνήθιζε στο παρελθόν.

Με ταλέντα όπως ο Άντριου Γουίγκινς (20,7 πόντοι ανά αγώνα αλλά και εξαιρετική παρουσία στην άμυνα), ο Ζακ Λαβιν (φρικιαστικά αθλητικά προσόντα και σταθερό περιφερειακό σουτ), αλλά και τον Κρις Νταν, νο.5 στο φετινό ντραφτ, η ελπίδα μοιάζει να ανατέλλει ξανά στη Μινεσότα, μετά από 11 σερί σεζόν εκτός των πλέι-οφς. Μόνη εκκρεμότητα αποτελεί ο Ρίκι Ρούμπιο, με τον Ισπανό πλέι μέικερ να είναι υποψήφιος προς ανταλλαγή, μετά την επιλογή του Νταν το καλοκαίρι.

Βαρόμετρο: φυσικά και δεν ξεχάσαμε τον Καρλ-Άντονι Τάουνς. Απλώς ο «KAT» είναι μια κατηγορία μόνος του. Στα 21 του χρόνια, παρουσιάζει ένα πακέτο ικανοτήτων που δεν έχει υπάρξει ξανά. Έχει ύψος 2,13 μέτρα, μεγάλο άνοιγμα χεριών, εκτελεστική δεινότητα από μέση και μακρινή απόσταση (34% στα τρίποντα, 50,6(!)% από μέση απόσταση), τρομερός ριμπάουντερ ήδη από τώρα (10,5 ριμπάουντ ανά αγώνα), ποικιλία στο ποστ, εξαιρετική άμυνα ψηλά και χαμηλά, καθώς και ταχύτητα στα πόδια, που σημαίνει ότι μπορεί να μαρκάρει μέχρι και περιφερειακούς! Αν δε βάζει αυτός υποψηφιότητα για τον κορυφαίο του πλανήτη τα επόμενα χρόνια, τότε ποιος;



Παίκτης-κλειδί: ο Σαμπάζ Μουχάμαντ. Στη σκιά των υπερταλέντων, ο 24χρονος φόργουορντ έρχεται από τον πάγκο, δίνοντας νέα πνοή στο σκοράρισμα. Πέρσι, είχε 10,5 πόντους ανά αγώνα σε 20,5 λεπτά συμμετοχής, όντας ακόμη ένα πολύτιμο κομμάτι της ομάδας.

Πρόβλεψη: θα παλέψουν για την είσοδο στα πλέι-οφς.


Ντένβερ Νάγκετς: κάτι καινούργιο ξεκινά



Οι «σβώλοι» του Κολοράντο παλεύουν να χτίσουν από την αρχή, ώστε να «αναρριχηθούν» ξανά στις παρυφές των πλέι-οφς. Μπορεί το σενάριο αυτό να φαντάζει αρκετά αισιόδοξο για φέτος, όμως οι Νάγκετς μπορούν να αισθάνονται ήσυχοι για τις επόμενες σεζόν.

Τα πράγματα στο ρόστερ δεν έχουν ξεκαθαρίσει οριστικά, καθώς τόσο ο Κένεθ Φαρίντ, όσο και ο Γουίλσον Τσάντλερ, εμπλέκονται συνεχώς σε σενάρια ανταλλαγών και μέχρι το Φεβρουάριο αναμένεται να αποχωρήσει τουλάχιστον ο ένας. Όσων αφορά την ποιότητα του ρόστερ, σίγουρα ξεχωρίζει ο Νίκολα Γιόκιτς, με το Σέρβο σέντερ να συγκεντρώνει ιδιαίτερα θετικές κριτικές, χάρη στην πλήρη επιθετική του δραστηριότητα, τόσο δημιουργικά, όσο και εκτελεστικά, καλύπτοντας στο έπακρο το πρότυπο του σύγχρονου σέντερ. Στη γραμμή ψηλών, τον πλαισιώνει ο Γιουσούφ Νούρκιτς, με τον Βόσνιο να διαθέτει «τιτάνια» δύναμη, σε συνδυασμό με «πλαστικές» κινήσεις, μόλις στα 22 του χρόνια. Ακόμη ένα σημείο αναφοράς αποτελεί ο Εμάνιουελ Μούντιεϊ, με τον Μπαχαμέζο πλέι-μέικερ να πραγματοποιεί μια ικανοποιητική ρούκι χρονιά πέρσι (12,8 πόντοι, 5,5 ασίστ ανά αγώνα), χρειάζεται όμως ιδιαίτερη δουλειά στην εκτέλεση (μόλις 36,4% στα σουτ εντός πεδιάς), ενώ οι Τζαμάλ Μάρεϊ και Γουίλ Μπάρτον θα φέρουν σκορ και δημιουργία από τον πάγκο. Αυτό που λείπει από τους Νάγκετς είναι το λεγόμενο star-power, ο παίκτης που θα τους τραβήξει από το χέρι στις δύσκολες στιγμές.

Βαρόμετρο: όπως και πέρσι, τα ηνία της ομάδας κατέχει ο Ντανίλο Γκαλινάρι. Ο Ιταλός φόργουοντ ήταν με διαφορά ο πρώτος σκόρερ της ομάδας με 19,5 πόντους ανά αγώνα και το ίδιο αναμένεται να γίνει και φέτος. Τρομερός εκτελεστής, με την πλειοψηφία των συστημάτων του κόουτς Μάικ Μαλόουν να στήνονται πάνω του.

Παίκτης-κλειδί: ο διαχωρισμός των πρωταγωνιστών και των παικτών-κλειδιά στην ομάδα αυτή είναι λίγο ρευστός. Πάντως, θα προτιμήσουμε τον Τζαμάλ Μάρει, απόφοιτο του Κεντάκι και νο.7 στο φετινό ντραφτ. Άψογος εκτελεστής, ικανός να προσφέρει και στις δύο θέσεις των γκαρντ, αλλά και με ικανότητα στη διείσδυση (slasher). Αν επιβεβαιώσει τα προγνωστικά, θα καταφέρει σε βάθος χρόνου να βρεθεί στην πάνω κατηγορία.



Πρόβλεψη: βελτιωμένοι σε σχέση με πέρσι, αλλά εκτός πλέι-οφς.

Επιμέλεια: Μάριος Φορτούνης