Δε γίνεται άλλα μέτρα κι άλλα σταθμά!

Μέρες τώρα περιμένω κάποια αντίδραση ή έστω ενημέρωση για τον τελικό του χάντμπολ στη Θεσσαλονίκη, αλλά ούτε η ομοσπονδία ούτε ο υφυπουργός με έχουν… διαφωτίσει!

Δεν θα σταθώ στα όσα συνέβησαν στο κλειστό, αλλά στο γεγονός ότι δεν υπήρξε οριστική διακοπή του αγώνα, παρά τα σοβαρά επεισόδια! Έπειτα από την ντιρεκτίβα του Κοντονή προς την ΕΠΟ για οριστική διακοπή των αγώνων μετά το ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού, πιστέψαμε ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι και τελικά κάτι θα αλλάξει στην ελληνική… γηπεδική νοοτροπία. Την πεποίθησή μας αυτή, ενίσχυσε η άμεση εκτέλεση της εντολής στο παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό και άπαντες θεωρήσαμε πλέον ότι δεν θα υπάρχουν… μεσοβέζικες λύσεις και αυτά τα ζητήματα δεν θα εξαρτώνται από την κρίση οποιουδήποτε αρμοδίου.

Δεν πέρασε καιρός και όλα αυτά ήρθαν να διαψευστούν πανηγυρικά! Την Κυριακή η πολιτεία απλά βρισκόταν σε συνεχή επικοινωνία με τη διοργανώτρια αρχή και την αστυνομία και δεν πήρε θέση, αφήνοντας τις αποφάσεις στους παρόντες (εισαγγελέα, υπεύθυνο ασφαλείας, πρόεδρο ομοσπονδίας και ομάδες). Οι αρμόδιοι θεώρησαν ότι αφού εκκενώθηκε το γήπεδο και μάλιστα ομαλά, τότε μπορούσε να συνεχιστεί ο τελικός και έτσι… τέλος καλό όλα καλά!

Είναι όλα καλά όμως; Διότι αν αυτή η οδηγία ήταν μόνο για την πάταξη της βίας στο ποδόσφαιρο όπως ισχυρίζονται κάποιοι, τότε τι πρέπει να εφαρμόζεται στα υπόλοιπα αθλήματα; Δύο μέτρα δύο σταθμά δηλαδή; Αλλιώς πρέπει να αντιμετωπιστεί η βία στο ένα άθλημα κι αλλιώς στο άλλο; Αν πέσει μια καρέκλα στο ποδόσφαιρο το ματς διακόπτεται, στο μπάσκετ όχι, στο βόλεϊ ναι, στο χάντμπολ όχι; Και για ποιο λόγο μπαίνουμε ξανά στην ίδια διαδικασία να μην υπάρχει κάτι αδιαπραγμάτευτο, αλλά πάλι να κρίνεται κατά… βούληση από τους εκάστοτε υπευθύνους; Πως θα διασφαλιστεί έτσι η ισονομία;

Παράλληλα έτσι θα ανοίξουν για ακόμα μια φορά οι ασκοί του Αιόλου και οι παράγοντες θα έχουν το δικαίωμα, θα τους το έχουν δώσει δηλαδή, να διαμαρτύρονται για οποιαδήποτε οριστική διακοπή, να πιέζουν για ολοκλήρωση των αγώνων, επικαλούμενοι το συμβάν του τελικού στο χάντμπολ. Και αναρωτιέμαι εγώ, θα έχουν άδικο; Όταν η ντιρεκτίβα Κοντονή ήταν φρέσκια και όχι υπό αμφισβήτηση, διεκόπη οριστικά το ματς στο ΟΑΚΑ με τόσο κόσμο μάλιστα και δεν υπήρξε καμία αντίδραση, γιατί το θεωρούσαν όλοι δεδομένο. Τώρα πώς θα πειστούν οι παράγοντες ότι δεν υπάρχει τρόπος πίεσης ή διαμαρτυρίας μετά την απόφαση συνέχισης του αγώνα την περασμένη Κυριακή;

Τέλος, η άποψη που ακούγεται δεξιά και αριστερά ότι το μέτρο αυτό εφαρμόστηκε στο ποδόσφαιρο γιατί η πολιτεία θέλει να πλήξει τα «συμφέροντα» , ενώ στην Πυλαία ο αγώνας διεξαγόταν ανάμεσα σε ερασιτεχνικά σωματεία, φαντάζει εντελώς αστεία και χαρακτηρίζεται ως (αποτυχημένη) προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα… αδικαιολόγητα. Η βία στα γήπεδα είναι βία από όπου κι αν προέρχεται και σε οποιαδήποτε διοργάνωση κι αν έχουμε επεισόδια, πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο! Δηλαδή είναι πιο... βίαιο να πέφτουν φωτοβολίδες προς την αντίπαλη κερκίδα σε ποδοσφαιρικό γήπεδο, από ότι στην αντίπαλη εξέδρα στο χάντμπολ και στη μία περίπτωση έχουμε οριστική διακοπή και στην άλλη όχι; Κινδυνεύουν λιγότερο οι ζωές ή η σωματική ακεραιότητα των παικτών και των φιλάθλων όταν εκτοξεύονται φωτοβολίδες σε αγώνες άλλων αθλημάτων πέραν του ποδοσφαίρου ή ερασιτεχνικών σωματείων; Ίσα ίσα σε κλειστά γυμναστήρια οι αποστάσεις είναι μικρότερες και ο κίνδυνος ακόμα μεγαλύτερος, οπότε με ποια λογική εκεί οι ιθύνοντες έδειξαν να είναι πιο… ελαστικοί; Απλά για να πάμε ένα βήμα μπροστά, χρειάζονται γενναίες αποφάσεις και καμία εξαίρεση στον κανόνα!