Ο... ροκ Παναθηναϊκός του Μπόλονι έχει τον τρόπο

*Νέα νίκη, λοιπόν, για τον Παναθηναϊκό, συνέχεια στο επιτυχημένο σερί με 4 επικρατήσεις, διατήρηση στο αήττητο του δεύτερου γύρου. Με μηδέν παθητικό, με νέα πρόσωπα, με "φρέσκους" πρωταγωνιστές και με χαμόγελα. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Τα τρίποντα φέρνουν ηρεμία, θετική σκέψη και αισιοδοξία για τη συνέχεια. Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση του τριφυλλιού, μιας ομάδας που είχε ανάγκη από αποτελέσματα και που τα βρήκε στην "εποχή Μπόλονι".

*Τον Ρουμάνο προπονητή μπορείς να τον κατηγορήσεις για πολλά. Για αργοπορημένες αλλαγές, για συμπεριφορά μιας άλλης εποχής, για σκληρό πρόσωπο που κάποιες φορές ξεπερνάει τα όρια. Οφείλεις, όμως, να του αναγνωρίσεις το γεγονός ότι είναι αυτός ο προπονητής που συμμάζεψε την ομάδα, της έδωσε μια ταυτότητα και μαζί της πήρε νίκες και έχτισε σερί.
*Ο 67χρονος κοουτσάρει 97 μέρες τον Παναθηναϊκό. Ανακοινώθηκε στις 19 Οκτωβρίου και το πρώτο του ματς ήταν στις 24 του μήνα (1-1 με τον Βόλο στο ΟΑΚΑ). Με τον Μπόλονι, λοιπόν, η ομάδα έχει 14 παιχνίδια, μετρώντας 9 νίκες, 2 ισοπαλίες και 3 ήττες από Ατρόμητο, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Σε επίπεδο αποτελεσμάτων, ο Παναθηναϊκός με τον Μπόλονι κάνει πρωταθλητισμό, έχοντας, φυσικά, αδυναμίες, "νεκρά" διαστήματα και άλλα πολλά, τα οποία δεν είναι δυνατόν να διορθωθούν στο 100% μέσα στη σεζόν.

*Το έχουμε τονίσει και στον "αέρα" του bwinΣΠΟΡ FM, θα το επαναλάβουμε και γραπτώς. Ο Παναθηναϊκός του Λάζλο Μπόλονι είναι μια ομάδα... ροκ. Με εντάσεις, με... τσίτα τα γκάζια, με φωνές. Ακόμη και χθες έπεσε κατσάδα, όταν ο Ρουμάνος τα "έχωσε" στον Μπαρτ Σένκεφελντ για την αντίδρασή του στη φάση του γκολ του ΟΦΗ, το οποίο ορθώς ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Θα περίμενε κανείς σε μια τέτοια κατάσταση, το τριφύλλι να επηρεάζεται και αγωνιστικά. Εδώ, όμως, συμβαίνει το αντίθετο. Ενώ έχουν δημιουργηθεί κατά καιρούς διάφορα, ο Παναθηναϊκός έχει μια εξαιρετικά ανοδική πορεία, παρουσιάζοντας στο γήπεδο μια ομάδα σφικτή, όχι θεαματική, αλλά που ξέρει τι θέλει. Και στο τέλος το παίρνει. Παράδοξο μα και πραγματικό.

*Στα της χθεσινής αναμέτρησης, ο Παναθηναϊκός έφτασε σε αυτό που ήθελε, έχοντας τις ίδιες γνωστές δυνατότητες και αδυναμίες. Για μια ακόμη φορά δε δέχθηκε γκολ, για μια ακόμη φορά έβγαλε πάθος και σκληράδα στο παιχνίδι του, για μια ακόμη φορά έφυγε στο τέλος με χαμόγελα από τη Λεωφόρο. Είχε ξανά το... γνωστό νεκρό διάστημα του πρώτου 25λέπτου στο δεύτερο ημίχρονο, όταν οπισθοχώρησε και έδωσε χώρο στον αντίπαλο. Ούτε τώρα το πλήρωσε. Ομως, αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ, διότι κάποια στιγμή αυτές οι αποφάσεις θα κοστίσουν και τότε θα εμφανιστεί ξανά η γκρίνια. Είχε, επίσης, περισσότερες φάσεις από τον αντίπαλό του και είδε πάλι τα... νιάτα του να εντυπωσιάζουν.

*Ο Αργύρης Καμπετσής ήταν από τους καλύτερους της αναμέτρησης. Σκόραρε για δεύτερο σερί ματς, έβγαλε φοβερή ενέργεια και ένταση στο παιχνίδι του, έκλεψε πολλές μπάλες και βοήθησε τόσο στο δημιουργικό κομμάτι, όσο και στο ανασταλτικό, αγωνιζόμενος ως αριστερός εξτρέμ. Ο "Κάμπε" ανεβαίνει, αποκτά ψυχολογία και αυτοπεποίθηση και αυτό είναι εξαιρετικά καλό νέο για τη συνέχεια. Ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος (μεγάλη μας αδυναμία εδώ και καιρό), είχε αδιάκοπο τρέξιμο και φυσικά η ενέργεια που έκανε στο 2-0 είναι απ' αυτές που θα θυμάται για όλη του τη ζωή. Το πάθος και η ένταση που έβγαλε στους πανηγυρισμούς του με τον σκόρερ Καμπετσή, δείχνει πολλά για τη νοοτροπία του κι αυτό θα το δείτε στο μέλλον. Ο Εμμανουηλίδης είχε ένα καλό πρώτο ημίχρονο, αλλά στην επανάληψη έπεσε, ενώ ο Βέλεθ ήταν ξανά συγκινητικός στα χαφ με πολύ τρέξιμο και κατάθεση ψυχής.

*Πριν από το παιχνίδι αυτό, γράφαμε σε τούτη εδώ τη διαδικτυακή γωνιά ότι οι πράσινοι οφείλουν να βλέπουν τα παιχνίδια τους με τη λογική "κάθε ματς σαν τελικός". Η αναμέτρηση με τον ΟΦΗ πέρασε, ο Παναθηναϊκός έκανε το χρέος του και τώρα στρέφει την προσοχή του σε αυτή της Τετάρτης με τον Βόλο στο Πανθεσσαλικό. Άλλο ματς, άλλες απαιτήσεις, μα ο στόχος παραμένει ίδιος: Νίκη και τίποτε άλλο.