Τι κοινωνία θα θελήσουμε όταν τελειώσει όλο αυτό;

Αναμφίβολα, ζούμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση σε κάθε τομέα της ζωής μας. Τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα λόγω του κορωνοϊού, η καραντίνα, το περίφημο πια "μένουμε σπίτι" και όλα τα σχετικά, είναι πράγματα τα οποία βρήκαν το παγκόσμιο σύστημα απροετοίμαστο, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να φτάσουμε σε ακραία μέτρα, από τη στιγμή που οι καταστάσεις έγιναν ακραίες και από τη στιγμή που οι δομές υγείας - και όχι μόνο - σε όλον τον πλανήτη αποδείχθηκε ανεπαρκείς.

Αυτό, το γεγονός δηλαδή ότι ο... βασιλιάς είναι γυμνός σε επίπεδο δημόσιας υγείας, είναι κάτι που μαρτυρά ξεκάθαρα ότι το σύστημα είχε για πολλά χρόνια προτεραιότητες άλλες, με αποτέλεσμα μετά την οικονομική κρίση και γεννηθεί και μια κρίση στην υγεία, μετά την απότομη εμφάνιση του νέου κορωνοϊού.

Άλλωστε, ο καπιταλισμός γεννάει συνεχώς κρίσεις. Έτσι είναι από... τη φύση του. Πιθανότατα τώρα να βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή του ή ακόμα και στον πάτο και έπειτα απ' αυτό να απαιτηθούν ριζικές αλλαγές. Αυτό, όμως, είναι κάτι που θα το μάθουμε αργότερα και που θα φανεί από την πορεία των γεγονότων και των εξελίξεων μετά το διάστημα του εγκλεισμού, της προστασίας για την υγεία και την ανθρώπινη ζωή.

Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι καλύτερη. Όχι γιατί έχουμε καλύτερο σύστημα υγείας από τους υπόλοιπους. Σε καμία περίπτωση. Είναι καλύτερη διότι ο λαός πειθάρχησε στα σωστά μέτρα που πάρθηκαν από την Πολιτεία και είδε πολύ πιο σοβαρά την κατάσταση απ ότι την είδαν οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης. Όχι στον απόλυτο βαθμό, φυσικά, αλλά σε πολύ μεγάλο. Το όλο κακό που βρήκε τη γειτονική Ιταλία, αφύπνισε τους υπόλοιπους και φυσικά αφύπνισε και εμάς. Το κράτος κατάλαβε μετά τα όσα έγιναν δίπλα μας ότι θα πρέπει να λάβει τα μέτρα του, να δράσει γρήγορα, δίχως πολλά λόγια και περιστροφές, διότι αν δεν το έκανε, εδώ τα πράγματα πιθανότατα θα ήταν χειρότερα, αναλογικά. Ποιος είπε, άλλωστε, ότι η Ελλάδα έχει καλύτερο σύστημα από την Ιταλία;

Μακάρι όλο αυτό να τελειώσει σύντομα και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ευχή όλων μας είναι σε λίγο καιρό να σταματήσουμε να μετράμε κρούσματα και θανάτους σε όλο τον κόσμο. Όλοι μας θέλουμε την επιστροφή στην καθημερινότητά μας. Μια καθημερινότητα που αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει, αλλά πιθανότατα δε θα είναι ίδια. Μια νέα οικονομική κρίση ίσως δημιουργηθεί. Το μέγεθός της θα φανεί. Το βέβαιο είναι ότι όλοι θα πρέπει να αναθεωρήσουν στο τι κράτος και τι κοινωνία θέλουν σε ό, τι έχει να κάνει με τα δημόσια αγαθά και όχι μόνο. Και το κυρίαρχο αγαθό, δεν είναι άλλο από την υγεία.

Όλοι όσοι χειροκρότησαν συμβολικά στα μπαλκόνια τους γιατρούς και τους νοσηλευτές (και καλά έκαναν), θα πρέπει μετά να βγουν και να διεκδικήσουν πράγματα γι αυτούς και κατ' επέκταση για τους εαυτούς τους και τον διπλανό τους. Όλοι όσοι πειθαρχούν, μένουν σπίτι και σκέφτονται το κοινό καλό, θα πρέπει να σκεφτούν το ίδιο συλλογικά και στη συνέχεια και να δουν με μια διαφορετική οπτική ποιες είναι οι προτεραιότητες σε μια κοινωνία, μικρή ή μεγάλη. Έπειτα από το κακό που έχει βρει τον πλανήτη και που όχι απλά χτύπησε την πόρτα, αλλά μπήκε στο σπίτι των ανεπτυγμένων κρατών, κατανοεί και ο πιο αφελής, πιο απολιτίκ ότι ο κόσμος μετά δε θα είναι και δεν πρέπει να είναι ίδιος. Οι σημαντικές αλλαγές προς όφελος των λαών και των κοινωνιών πρέπει να αποτελέσουν μονόδρομο. Αλλά για να συμβεί αυτό, είμαστε υποχρεωμένοι όλοι να τις διεκδικήσουμε, να τις απαιτήσουμε...