Αναμνήσεις 15 χρόνων

Ο Γιώργος Χελάκης και ο Μιχάλης Τσόχος γράφουν για τα 15 χρόνια του NovaΣΠΟΡ FM 94.6

Γιώργος Χελάκης

Τα δεκαπέντε χρόνια που συμπληρώνονται σήμερα από την εμφάνιση του Σπορ FM στα ερτζιανά δεν καταφέρνω να τα δω στις πλάτες του Σταθμού. Στα μάτια μου είναι δροσερός, νεανικός, πάντα με στυλ αθλητικό όπως στις 8 Ιουνίου του 1996. Στις δικές μου πλάτες βαραίνουν τα δεκαπέντε χρόνια που πέρασαν. Στο ραδιόφωνο καθόλου. Σαν να γίνεται κάτι μεταφυσικό, το ακροατήριό του ανανεώνεται και οι νέοι ακροατές του το νιώθουν σαν κάτι δικό τους, όπως εκείνον τον καιρό. Ο νους και οι παραστάσεις μου δεν φτάνουν για να εξηγήσουν πώς γίνεται αυτό το πράγμα. Γίνεται, όμως. Νεανικός κι ακμαίος, πάντα στην πρώτη γραμμή των μετρήσεων ακροαματικότητας.

Αν και οι απολογισμοί δεν είναι του γούστου μου, το μυαλό μου τρέχει σ' όλα εκείνα τα παιδιά που πόνεσαν, δάκρυσαν και ξαγρύπνησαν ατελείωτα βράδια για να πάρει μορφή και να αποκτήσει περιεχόμενο αυτός ο Σταθμός.

Αλλη φορά θα καταγράψω όλους και όλες που συνέβαλαν για να γίνει ο Σπορ FM αυτό που είναι σήμερα. Η μνήμη μου τρέχει συχνά-πυκνά. Για όλους και όλες έχω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ».

Να ζητήσω συγγνώμη για την απότομη και βάλε συμπεριφορά μου τα πρώτα χρόνια. Να βεβαιώσω τον Σωτήρη, την Τασία, τον Αλέξη, τη Σουζάνα, τον Περικλή, την Ελισάβετ, τη Σάντυ κι όσους ακολούθησαν πως δεν πρόκειται να τους ξεχάσουμε ποτέ.
Γιατί ο Σπορ FM φέρνει πάντα τη σφραγίδα των μεγάλων της αθλητικής δημοσιογραφίας που πέρασαν και περνούν από τα μικρόφωνά του, αλλά το άρωμα που εξακολουθεί να αναδύει είναι της παρέας και της συλλογικότητας των παιδιών που τραβάνε κουπί στη... γαλέρα. Να μας ζήσει!

Μιχάλης Τσόχος: 15 χρόνια που τα ζήσαμε όλα

Σε 350 λέξεις πρέπει να χωρέσω τόσες πολλές αναμνήσεις. Διότι τα γενέθλια του ραδιοφώνου που φτιάχτηκε πριν από 15 χρόνια σαν σήμερα μου θυμίζουν σχεδόν όλη μου τη ζωή και δεν είναι υπερβολή, αλλά κυριολεξία.

Κάνοντας εκπομπή ένα βράδυ πριν από αρκετά χρόνια μού τηλεφώνησαν για να μου πουν ότι έφυγε ο πατέρας μου. Κάνοντας την πρώτη και τελευταία μετάδοση μπάσκετ στην καριέρα μου, γνώρισα τη γυναίκα που αργότερα παντρεύτηκα και η οποία ένα μεσημέρι που έκανα επίσης εκπομπή με πήρε τηλέφωνο στο διαφημιστικό διάλειμμα για να μου πει ότι θα γίνω μπαμπάς.

Και δεν είναι μόνο αυτά. Ξεκίνησα να κάνω εκπομπές όταν ήμουν 23 ετών και σήμερα, όντας πλέον στα 38, έχω ζήσει σχεδόν τα πάντα. Μπορώ να θυμηθώ ένα σωρό περιστατικά, αστεία, σοβαρά, ανατριχιαστικά, όπως τότε που με πήραν τηλέφωνο για να μου πουν ότι έφυγε ο Αντώνης. Ο άνθρωπος που επί σειρά ετών με ξύπναγε για να κάνουμε εκπομπή στις 6 το πρωί. Αυτός πίσω από την κονσόλα, εγώ πίσω από το μικρόφωνο.

Υπήρξαν, όμως, και υπέροχες στιγμές. Οπως τότε που διανύσαμε μαζί με αρκετά παιδιά από το ραδιόφωνο τη μισή Ευρώπη για να φτάσουμε στη Λισσαβώνα και να δούμε τον τελικό του 2004. Αεροπλάνο, άλλο αεροπλάνο και μετά κάμποσες εκατοντάδες χιλιόμετρα με αυτοκίνητο από τη Μαδρίτη για τη Λισσαβώνα. Σε αυτά τα 15 χρόνια είδα τους φίλους μου να παντρεύονται. Τον Βάιο με τη Χριστίνα, τον Βασίλη με τη Μαρία, τόσους και τόσους που δεν έχει νόημα να αναφέρω ονομαστικά. Είδα τους φίλους μου να γίνονται από παιδιά άντρες, να κάνουν δικά τους παιδιά, να χάνουν τα μαλλιά τους, να ασπρίζουν τα μαλλιά τους.

Ολα αυτά τα χρόνια είδα πιτσιρίκια και πιτσιρίκες να μετατρέπονται από μαθητευόμενοι δημοσιογράφοι σε αστέρια του χώρου και σε δημοσιογράφους με βαριά υπογραφή. Είδα συναδέλφους να φεύγουν, να έρχονται, να ξαναφεύγουν και να ξαναέρχονται, όπως ο Γιάννης Καραλής.

Εν τέλει 15 χρόνια τα είδα όλα και τα έζησα όλα με αυτόν τον σταθμό. Και όχι, δεν ξέχασα τις μεγάλες δημοσιογραφικές επιτυχίες του, δεν ξέχασα τις μοναδικές συνεντεύξεις και τις τεράστιες στιγμές που έζησα στο studio. Δεν ξέχασα ούτε τις γκέλες, ούτε τις πατάτες που κάναμε, ούτε τις φάρσες που κάναμε. Δεν ξέχασα καμία από τις καινοτομίες που αυτός ο σταθμός έφερε στο κοινό της πόλης πρώτα και της χώρας μετέπειτα.

Ομως είναι αλήθεια ότι όταν θυμάμαι τα γενέθλια των 15 χρόνων αυτού του σταθμού, θυμάμαι τη ζωή μου, τους φίλους μου, τα όσα έζησα σε προσωπικό επίπεδο. Γιατί για τους περισσότερους από εμάς στον NovaΣΠΟΡ FM αυτός ο σταθμός είναι πρώτα το δεύτερο σπίτι μας και μετά η δουλειά μας. Με όποια προβλήματα και γκρίνιες και καβγάδες και αναποδιές έχει ο καθένας στο σπίτι του.

Χρόνια μας πολλά, λοιπόν.