Όλοι σαν γροθιά και ο Παναθηναϊκός θα επιστρέψει πιο δυνατός!

Όπως ήταν φυσικό με βάση τις εξωαγωνιστικές συνθήκες που επικρατούσαν, ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό στον 4ο τελικό της Stoiximan GBL και ολοκλήρωσε τη φετινή σεζόν με πικρό τρόπο, καθώς κατέκτησε μόνο το Κύπελλο Ελλάδας. Με βάση λοιπόν τους τίτλους και μόνο αυτούς, η χρονιά θα πρέπει να θεωρείται αποτυχημένη.

Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι 100% δίκαιο και σωστό να κρίνουμε τον Αταμάν και τους παίκτες του με καθαρή ματιά και όπως πρέπει. Κι αυτό διότι δεν αγωνίστηκαν επί ίσοις όροις και το παιχνίδι παίχτηκε με… σημαδεμένη τράπουλα, όσον αφορά τους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος. Έναν τίτλο για τον οποίο πάλεψαν τόσοι και τόσοι εξωγενείς παράγοντες. Σε οποιοδήποτε παιχνίδι κι αν παίξεις με σημαδεμένη τράπουλα, κάποια στιγμή θα χάσεις. Θα νικήσεις μία (π.χ. στους περσινούς τελικούς), θα νικήσεις δύο (π.χ. στον φετινό τελικό Κυπέλλου), ε την τρίτη θα λυγίσεις.

Αλήθεια, για ποιο μπάσκετ να μιλήσουμε και πώς γίνεται να κρίνουμε την ομάδα σε αυτή τη σειρά με όλα αυτά που έγιναν, τα οποία θύμισαν εποχές Ιωαννίδη από τη δεκαετία του '90; Πώς να την αξιολογήσουμε σωστά όταν ακόμα και στον 4ο τελικό ήταν φανερό ότι οι διαιτητές δεν είχαν σκοπό να αφήσουν τον «επτάστερο» να διεκδικήσει ό,τι του αναλογεί; Ειδικά ο κύριος Παπαπέτρου. Με… μαθηματική ακρίβεια πέταξαν εκτός παιχνιδιού έναν από τους καλύτερους παίκτες του «τριφυλλιού», τον Κώστα Σλούκα, τον οποίο χρέωσαν με 3 φάουλ από το ημίχρονο, τα δύο εκ των οποίων ήταν εφευρέσεις.

Οι ίδιοι άνθρωποι έκλεισαν τα μάτια το πεντακάθαρο φάουλ του Βεζένκοφ στον Γιουρτσέβεν πάνω στο κάρφωμα και το καθαρό φάουλ του Γουόκαπ στα… γεννητικά όργανα του Χουάντσο. Επίσης, μετέτρεψαν τα… 4 φάουλ που έγιναν στον Ναν στην ίδια φάση σε τεχνική ποινή στον Αταμάν. Είδαμε δε, τον ΜακΚίσικ να μετατρέπεται σε… Γκάρεθ Μπέιλ (σ.σ. στον τελικό Κυπέλλου Ισπανίας) και να κάνει κούρσα εκτός αγωνιστικών γραμμών μπροστά στα μάτια του Παπαπέτρου, ο οποίος μάλλον σκεφτόταν κάτι άλλο εκείνη την ώρα. Ήταν φανερό διά γυμνού οφθαλμού ότι άπαντες στο «πράσινο» στρατόπεδο ήταν επηρεασμένοι από όσα συνέβησαν σε αυτά τα ματς και δεν είχαν καθαρό μυαλό σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου.

Όσον αφορά την κριτική που ασκείται στον Εργκίν Αταμάν, θα πούμε ότι και εκείνος έκανε τα λάθη του προφανώς φέτος. Δεν είναι όμως απολύτως δίκαιο να τον κρίνουμε από τη στιγμή που έχασε τον κορυφαίο σέντερ της Ευρωλίγκας, Ματίας Λεσόρ, για το δεύτερο μισό της σεζόν, αλλά και ένα χρήσιμο εργαλείο στη μυθική περασμένη σεζόν, τον Μάριους Γκριγκόνις, ο οποίος είναι υπερπολύτιμος για το spacing και την επιθετική λειτουργία της ομάδας. Ναι σίγουρα αποδείχθηκαν λανθασμένες οι επιλογές Μπράουν, Γιουρτσέβεν και Πλάις (ειδικά οι δύο πρώτοι δεν... κούμπωσαν), ενώ είναι σαφές ότι έπρεπε να αποκτηθεί κάτι καλύτερο για να αντικαταστήσει τον Λεσόρ. Κι αυτό διότι το «τριφύλλι» δεν πήγαινε… πουθενά με το δίδυμο Γιουρτσέβεν-Γκέιμπριελ στη θέση «5».

ΟΚ όμως δεν ήρθε το τέλος του κόσμου και δεν χρειάζεται καταστροφολογία για ένα χαμένο πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός έχει 41 και το 15ο του το κατέκτησε το 1975! Τώρα όμως καλείται να μάθει από τα λάθη του και τα παθήματά του έτσι ώστε να παρουσιαστεί πιο δυνατός τη σεζόν 2025-26. Να χρησιμοποιήσει αυτή τη χρονιά ως «λίπασμα» για την επόμενη. Να βρει πάλι αυτή τη σπίθα που είχε χαθεί από τα μάτια των παικτών του και των προπονητών του. Η ποιότητα και ο πανίσχυρος κορμός υπάρχουν, ενώ θα γίνουν και κινήσεις για να θωρακιστεί η ομάδα σε όλα τα επίπεδα.

Κλείνοντας να σταθούμε στο μεγαλείο του κόσμου του «τριφυλλιού», που βρέθηκε στο ΟΑΚΑ να αποθεώσει την ομάδα, παρότι έχασε το πρωτάθλημα. Κάτι αδιανόητο και τόσο Παναθηναϊκό! Respect…

Υ. Γ. Τι τρομερός και αξιοσέβαστος τύπος είσαι ρε Χουάντσο! Αθλητής-κόσμημα, που πρεσβεύει -και με το παραπάνω- τις αξίες του Παναθηναϊκού.

Υ. Γ. 2 Κάποιος είπε ότι «αποκαταστάθηκε η τάξη». Αλήθεια τώρα;