Η μέρα που ο Κούδας… πήγε στον Ολυμπιακό

Αποτελεί ένα από τα «ιερά τέρατα» του ελληνικού ποδοσφαίρου, το οποίο ταυτίστηκε όσο κανένα άλλο με τα χρώματα του ΠΑΟΚ. Παρόλα αυτά, η ιστορία θα μπορούσε να είχε γραφτεί εντελώς διαφορετικά…

Σεζόν 1965-1966. Το όνομα του πρωταγωνιστή έμελλε να γίνει γνωστό στα πέρατα της Ελλάδας. Σε 29 συμμετοχές στο πρωτάθλημα σημειώνει 13 γκολ, ενώ παίρνει το «βάπτισμα του πυρός», καθώς στο πρώτο του ντέρμπι στην Τούμπα απέναντι στον Ολυμπιακό πετυχαίνει γκολ, συμβάλλοντας τα μέγιστα στη νίκη των γηπεδούχων με σκορ 3-2.

«Στέλνω χιλιάδες φιλιά στους ‘’ερυθρόλευκους’’»
Η εκτόξευση στο προσκήνιο είναι ηχηρή και ο Ολυμπιακός επιδιώκει να αποκτήσει το «διαμάντι» της Θεσσαλονίκης. Στις 14 Ιουλίου 1966 ο Κούδας με τη συνοδεία του πατέρα του κατεβαίνουν στην Αθήνα προκειμένου να οριστικοποιηθεί η μετακίνησή του στον Πειραιά.

Τις κατοπινές ημέρες στην εφημερίδα « ΤΟ ΦΩΣ» δήλωνε: «Το έχω πει χιλιάδες φορές και το επαναλαμβάνω. Είμαι Ολυμπιακός και θα πεθάνω Ολυμπιακός, είναι κωμικά τα περί μεταγραφής μου σε άλλη ομάδα. Στέλνω χιλιάδες φιλιά και την απέραντη αγάπη μου στους ‘’ερυθρόλευκους’’ φιλάθλους και τους υπόσχομαι να δείξω την αξία μου».



«Γη και ύδωρ» από τους αιώνιους
Τα δημοσιεύματα της εποχής οργίαζαν με το ενδεχόμενο μιας κίνησης που θα τάραζε τα λιμνάζοντα νερά. Στον Τύπο παρέλαυνε πλήθος ονομάτων καθημερινά που εμπλέκονταν στη μετακόμισή του. Από τον Ολυμπιακό προωθούσαν ως έμψυχα ανταλλάγματα τους Αυγητίδη, Πλέσσα, Ν. Σιδέρη, Κυπριανίδη και Νεοφώτιστο συν 300.000 δραχμές.

Ύστερα από λίγο καιρό, ο Παναθηναϊκός μπήκε σφήνα στο κόλπο της απόκτησης του «Μεγαλέξανδρου» και προσέφερε τον Λουκανίδη, τον Βουτσαρά, τον Παπαεμμανουήλ και τον Παπουλίδη συν 1.000.000 δραχμές για να αποσπάσει την υπογραφή του.

«Δεν θα ξαναπαίξεις στον ΠΑΟΚ»
Πώς όμως επήλθε αλήθεια η ρήξη Κούδα-«ασπρόμαυρων»;

Η αφήγηση του πρωταγωνιστή στη βιογραφία του με τίτλο: «Της ζωής μου το παιχνίδι», αναφορικά με τα θυελλώδη συμβάντα εκείνης της περιόδου ξεδιαλύνει το τοπίο:

«Ο πατέρας μου κάποια μέρα γυρίζει και μου λέει ‘’μια και έγινε έτσι αγόρι μου, ζήτησέ τους εκεί στον ΠΑΟΚ μια βοήθεια, για να γλιτώσω και να κάνουμε ένα μαγαζάκι. Και ξεκινάμε με τις οικονομίες μας να κάνουμε ένα μαγαζί στην οδό Καστριτσίου. Μας είχαν υποσχεθεί πως θα μας πάρουν ένα ψυγείο, μια κουζίνα και άλλα έπιπλα υποδομής για τη δουλειά… Στη συνέχεια όμως, δεν τα πλήρωναν. Αθέτησαν την υπόσχεσή τους και τα γραμμάτια έτρεχαν.

{…} Ο πατέρας μου ήταν πάντα εντάξει στις συμφωνίες του και το ίδιο απαιτούσε από την άλλη πλευρά. Ήταν παράλληλα και λίγο οξύθυμος ο Γιάννης Κούδας, όταν τον κορόιδευες. Πάνω στο θυμό του μου λέει ‘’δεν θα ξαναπαίξεις στον ΠΑΟΚ’’.

{…} Μέσα σ’ αυτή την ένταση ήρθε κάποια… σειρήνα, με πήρε και με πήγε στον Ολυμπιακό και δημιουργήθηκε όλη αυτή η ιστορία».
Τότε, η Αθήνα αποτελούσε πόλο έλξης των εκκολαπτόμενων ταλέντων που επιζητούσαν υψηλότερες αμοιβές και πανελλαδική αναγνωρισιμότητα.

{…} «Δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς και το γεγονός ότι μέσα στη διετία της κρίσης (1966-1968) με τη φυγή μου στον Πειραιά ξέσπασε και η δικτατορία. Η χούντα, όλοι το ήξεραν, έκανε ‘’παιχνίδι’’ με το ποδόσφαιρο».

Εν μέσω της δικτατορίας, ο πανίσχυρος ΓΓΑ Κώστας Ασλανίδης είχε αναλάβει προσωπικά να λύσει το θέμα. Μάλιστα, στις αρχές του καλοκαιριού του 1968 λίγο πριν επιστρέψει τελικά ο παίκτης στον ΠΑΟΚ, ο Ασλανίδης πρότεινε στον τότε παράγοντα, τον αείμνηστο Γιώργο Παντελάκη, να παίξει ο Κούδας δυο χρόνια στον Ολυμπιακό και μετά να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη.

Ο Μακεδόνας άσος υπογραμμίζει: «Στον τοπικό Τύπο ο πατέρας μου με επιστολή έκανε γνωστή τη δική του εκδοχή για τα γεγονότα, υποστηρίζοντας πως οι ‘’ασπρόμαυροι’’ αθέτησαν την υπόσχεσή τους και πως όσο ζει ο Κούδας δεν θα αγωνιστεί στον ΠΑΟΚ».

Ακολούθησε μια επιστολή από τους διοικούντες τον «Δικέφαλο του Βορρά», η οποία ανέφερε ότι ο παίκτης δεν παραχωρείται.



Η επιστροφή
Εγκλωβισμένος στον κυκεώνα των προβλημάτων ο πρωταγωνιστής εκπλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία στο λιμενικό σώμα. Κατόπιν, επέστρεψε στη συμπρωτεύουσα την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου του 1968. Η στιγμή που θα μπορούσε να πατήσει ξανά χορτάρι, έπειτα από δύο χρόνια (η μόνη παρουσία του ήταν σε κάποια φιλικά με τον Ολυμπιακό) είχε πλέον φτάσει.

Δώδεκα χιλιάδες υποστηρικτές του «Δικεφάλου του Βορρά» επεφύλαξαν αποθεωτική υποδοχή στο «ζαρκάδι». Η επάνοδός του στο φιλικό εναντίον της Καβάλας στην Τούμπα ήταν ονειρική: Βρήκε δίχτυα δύο φορές.



«Ούτε στον τάφο μου να μην έρθεις»
Τη στιγμή που ανακοίνωσε στον πατέρα του ότι θα επιστρέψει στον ΠΑΟΚ, όπως περιγράφει σε μια συνέντευξη στο Sport Retro, «ο πατέρας μου μού είπε μια πολύ δύσκολη φράση, την οποία δεν την άντεξα ποτέ: ‘’Ούτε στον τάφο μου να μην έρθεις’’».

Η υπόθεση κάθε άλλο παρά αναίμακτη κατάληξη έμελλε να έχει, αφού όπως εκμυστηρεύεται στο βιβλίο: «Χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια, για να σπάσει ο πάγος μαζί του».



Η τελευταία μορφή αντίστασης
Η διαμάχη Ολυμπιακού-ΠΑΟΚ που ξέσπασε με «μήλον της έριδος» τον Κούδα μετατράπηκε γρήγορα σε αντιπαλότητα Βορρά - Νότου, Θεσσαλονίκης - Κέντρου. Στην πραγματικότητα συνιστά την πρώτη σπίθα εκδήλωσης της μετέπειτα κόντρας τους.

Με κάθε ίχνος ειλικρίνειας γράφει στο βιβλίο του: «Δεν είμαι αφελής. Γνωρίζω ότι ειπώθηκαν και σκληρά λόγια εναντίον μου, όταν έφυγα. Πολλά λέγονταν ενώπιόν μου. Κατάμουτρα!

{…} Γράφουν και ξαναγράφουν ότι ‘’ο Κούδας ήταν η αφορμή’’ για την αντιπαλότητα και το αβυσσαλέο μίσος, που χωρίζουν τον ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό.

{…} Σέβομαι τον Ολυμπιακό είναι μεγάλο μέγεθος για τον ελληνικό αθλητισμό. Είναι βαριά η φανέλα του. Με αγάπησαν στον Πειραιά, με ήθελαν στην ομάδα, τήρησαν τις υποσχέσεις τους, ωστόσο πάνω απ’ όλα γι’ αυτούς ήταν ο Ολυμπιακός. Όπως και για μένα πλέον όλη μου η ζωή είναι ο ΠΑΟΚ».

Επιμέλεια: Παναγιώτης Ιωάννου