Κακιούζης στο sport-fm.gr: «Κάποια στιγμή θα συναντηθούμε πάλι με την ΑΕΚ»

Αποφασισμένος να γίνει η εξαίρεση στον κανόνα πως οι πολύ καλοί παίκτες σπανίως γίνονται ανάλογα ικανοί προπονητές είναι ο Μιχάλης Κακιούζης. Και τα πρώτα δείγματα γραφής είναι-αν μη τι άλλο-εξαιρετικά. Ανέλαβε μόλις τον Μάρτιο τον Κεραυνό Στροβόλου και σε δύο μήνες μετέτρεψε μια ομάδα με προβληματική πορεία σε νταμπλούχο Κύπρου.

Τον πετύχαμε ανάμεσα στις προπονήσεις των γιων του, που δεν θα μπορούσαν να παίζουν τίποτε άλλο πέρα από μπάσκετ. Και μας μίλησε για το μεγάλο του πάθος για την προπονητική, τις επιρροές που έχει από τους σπουδαίους «δασκάλους» με τους οποίους συνεργάστηκε, αλλά και τις φιλοδοξίες του. Δήλωσε βέβαιος πως κάποια στιγμή θα ανταμώσουν οι δρόμοι τους με την αγαπημένη του ΑΕΚ, αναφέρθηκε στον Εργκίν Αταμάν που ο ίδιος γνώρισε στην Εφές πολλά χρόνια πριν κατακτήσει ο Τούρκος τεχνικός την Ευρώπη, αλλά και την πορεία των «αιωνίων» λίγο πριν τους τελικούς.

Και, φυσικά, μίλησε για τα λιγοστά μπασκετικά του απωθημένα και τους αγώνες που θα έπαιζε ξανά για να κερδίσει, κρατώντας για το τέλος τον «χρησμό» του για την πορεία της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ.



Αναλυτικά η συνέντευξη στον Χρήστο Ρομπόλη

-Μέσα σε δύο μήνες από τη μέρα που ανέλαβες τον Κεραυνό πήρες Κύπελλο και πρωτάθλημα. Πώς το κατάφερες;
«Πίστεψέ με, δεν ήταν καθόλου εύκολο. Έφυγα από μια ομάδα πετυχημένη στη Ρουμανία και πήγα σε μια στην Κύπρο που δεν είχε καλή πορεία και υπήρχε μεγάλη πίεση. Ο Κεραυνός είναι ομάδα τίτλων και υπάρχουν απαιτήσεις, η ομάδα δεν τα είχε πάει καλά όλη τη σεζόν, αλλά δεν δίστασα όταν μου έγινε η πρόταση. Έχω μάθει από μικρός στην πίεση και τον πρωταθλητισμό. Καταφέραμε να πάρουμε το Κύπελλο και αμέσως μετά το πρωτάθλημα παρότι είχαμε μειονέκτημα έδρας σε ημιτελικούς και τελικούς, οπότε… όλα καλά».

-Η Κύπρος πάντως κάνει άλματα στο μπάσκετ. Ανέλαβε πρόσφατα και τη διοργάνωση ενός ομίλου στο Ευρωμπάσκετ του 2025…
«Πράγματι, κάθε χρόνο βελτιώνεται σημαντικά το επίπεδο. Υπάρχουν ομάδες που προσπαθούν και άνθρωποι με μεράκι, ενώ και ο κόσμος έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Τη νέα σεζόν θα αυξηθούν σε τέσσερις από τρεις οι ξένοι, κάτι που πιστεύω πως θα βοηθήσει. Υπάρχει διάθεση για να ανέβει κι άλλο το μπάσκετ εκεί και άνθρωποι που επενδύουν σε αυτό, όπως η διοίκηση του Κεραυνού».

«Μόνο 3-4 ομάδες στην Ελλάδα έχουν καλύτερες συνθήκες από τον Κεραυνό»

-Η νέα σεζόν θα σε βρει πάλι στον Κεραυνό;
«Θεωρητικά ναι, απομένει το τυπικό. Όλες οι πλευρές είναι ικανοποιημένες, οι συνθήκες εργασίες είναι πολύ καλές, η ομάδα κάνει πρωταθλητισμό και θα παίξει στα προκριματικά του Basketball Champions League. Κι αν δεν καταφέρουμε να προκριθούμε στους ομίλους, θα μεταφερθούμε στο FIBA Europe Cup. Οπότε γιατί όχι; Είχαμε μια πετυχημένη πορεία και υπάρχουν προκλήσεις μπροστά, με κυριότερη την Ευρώπη, που με ενδιαφέρει πάρα πολύ και αποτελεί μεγάλο κίνητρο για όλους μας στην ομάδα».

-Μου κάνει εντύπωση πώς δεν έχεις εργαστεί ακόμη σε μια ομάδα της ελληνικής Basket League…
«Είχαν γίνει κάποιες συζητήσεις στο παρελθόν σε φιλολογικό επίπεδο, αλλά δεν προχώρησαν. Εντάξει, δεν με πειράζει ιδιαίτερα. Άλλωστε είμαι 18 χρόνια εκτός Ελλάδας και έχω συνηθίσει. Σαφώς και κάποια στιγμή θα ήθελα να δουλέψω και στην Ελλάδα, αλλά-πίστεψέ με-ο Κεραυνός δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις περισσότερες ελληνικές ομάδες, σε επίπεδο οργάνωσης, συνθηκών εργασίας και οικονομικής συνέπειας. Ίσως μόνο 3-4 ομάδες στην Ελλάδα να έχουν καλύτερη οργάνωση από τον Κεραυνό».

«Κάποια στιγμή θα ξανασυναντηθούμε με την ΑΕΚ, είμαι βέβαιος»

-Στην ΑΕΚ θα επέστρεφες; Το λέω γιατί είσαι οπαδός της, αλλά και ως παίκτης δεν αποχώρησες με τον καλύτερο τρόπο, αλλά και πρόσφατα ως σκάουτ κράτησε λίγο η συνεργασία…
«Ήμουν ΑΕΚ, είμαι ΑΕΚ κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Ποτέ δεν πούλησα οπαδιλίκι όμως. Ούτε ως παίκτης, ούτε αργότερα. Για μένα ήταν όνειρο να αγωνιστώ με τη φανέλα της και να κατακτήσω τίτλους και το έζησα. Είχαμε συζητήσεις παλαιότερα να βοηθήσω, αλλά δεν έγινε. Και τη θέση του σκάουτ που είχα αναλάβει πριν λίγα χρόνια, έγινε με την προοπτική να γίνω προπονητής μελλοντικά. Δεν συνέβη, αλλά ίσως να είναι και για καλό, γιατί μόνος σου μαθαίνεις καλύτερα τα πράγματα. Κάποια στιγμή πάντως θα συναντηθούμε, είμαι βέβαιος. Θα πρέπει να υπάρχουν και οι προϋποθέσεις για να γίνει αυτό. Πέρα από την οπαδική προτίμηση και το συναίσθημα, είμαι επαγγελματίας».



-Τελικά ένας πολύ καλός παίκτης μπορεί να γίνει πολύ καλός προπονητής; Ίσως η απάντηση να μη σε συμφέρει…
«(Γέλια). Δεν ξέρω. Πιστεύω πως… το’ χω. Μου άρεσε εδώ και χρόνια πάρα πολύ η προπονητική και τώρα που το έχω βιώσει τέσσερα χρόνια στην πράξη μού αρέσει ακόμη περισσότερο. Σίγουρα, δεν έχεις την ανεμελιά που είχες ως παίκτης, αλλά μπορώ να πω ότι μου αρέσει ακόμη παραπάνω από όταν έπαιζα. Ο τρόπος που μπορείς να επεμβαίνεις στο παιχνίδι, η προετοιμασία, το κοουτσάρισμα, η βοήθεια στους παίκτες να εξελιχθούν, είναι κάτι που με ιντριγκάρει πολύ».

-Λένε ότι πολλοί καλοί παίκτες απέτυχαν ως προπονητές επειδή πάντα σύγκριναν αυτούς που έχουν υπό τις οδηγίες τους με τον εαυτό τους.
«Όχι, εγώ δεν είμαι σε αυτή την κατηγορία. Νομίζω αν μπεις σε αυτή τη διαδικασία το έχεις χάσει το παιχνίδι. Κάθε παίκτης είναι διαφορετικός κι αν τον συγκρίνεις με τον εαυτό σου δεν θα είσαι ποτέ ικανοποιημένος. Δεν έχω τέτοια απαίτηση από κανέναν. Το θέμα είναι να γνωρίζεις τις αρετές και τις αδυναμίες κάθε παίκτη, ώστε να αναδείξεις τις πρώτες και να κρύψεις τις δεύτερες. Αυτή είναι η δουλειά του προπονητή κι όχι να μετατρέψει τους παίκτες του στον… εαυτό του».

-Εσύ είχες την τύχη να συνεργαστείς με μεγαθήρια της προπονητικής. Τι πήρες από τον καθέναν;
«Όντως, ευτύχησα να συνεργαστώ με σπουδαίους προπονητές, αλλά και με κάποιους κακούς. Έχω επηρεαστεί από όλους. Πάντα προσπαθείς να πάρεις τα θετικά στοιχεία, ακόμη και κάποια εξειδικευμένα πράγματα, από τους προπονητές σου. Όποιος λέει το αντίθετο ψεύδεται. Για παράδειγμα για μένα η πειθαρχία είναι πολύ σημαντική και το έμαθα από Ίβκοβιτς, Ιωαννίδη και Ιβάνοβιτς κυρίως. Όταν κάνουμε προπόνηση δεν κάνουμε χαβαλέ».

«Έπαθα σοκ με την απώλεια του Ντούντα. Τον αγαπούσα πολύ...»

-Πριν περίπου έναν χρόνο χάσαμε και τον Ίβκοβιτς. Τι ήταν για σένα ο «Ντούντα»;
«Ναι, δυστυχώς… Ήμουν στη Ρουμανία και όταν το άκουσα έπαθα σοκ. Τον αγαπούσα πολύ. Ήταν ένας άνθρωπος που σημάδεψε την καριέρα μου, με οδήγησε στο επόμενο επίπεδο. Φαντάσου πόσο τυχερός ήμουν που είχα σε τόσο τρυφερή ηλικία τον Ιωαννίδη και αμέσως μετά τον Ίβκοβιτς. Μου δίδαξε πάρα πολλά. Με συμβούλευε, αλλά παράλληλα με άκουγε και με καταλάβαινε. Ευτυχώς κι εγώ καταλάβαινα καλά το μπάσκετ και αφομοίωνα όσα μετέδιδε. Ήταν μεγάλος δάσκαλος, λείπει πολύ από το μπάσκετ».



-Μέσα σε τόσους προπονητές που συνεργάστηκες ήταν και ο Αταμάν που είναι πλέον… της μόδας. Αλήθεια, τι τύπος είναι;
«Ναι, ήμασταν μαζί για μια διετία στην Εφές, πήραμε και ένα νταμπλ. Αυτό που βλέπετε, αυτό είναι! Του αρέσει πάρα πολύ το μπάσκετ, αλλά δεν αγχώνεται. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι χαλαρός, απεναντίας! Θα βάλει και τις φωνές, έχει ένταση στην προπόνηση και περιμένει το 100% από όλους. Ο κόσμος τον έχει αδικήσει λίγο λόγω του παρουσιαστικού του. Όμως είναι ένας πολύ καλός προπονητής και πολύ επικοινωνιακός. Έχει τη δική μας κουλτούρα, αν ερχόταν στην Ελλάδα θα γινόταν χαμός, θα ασχολούμασταν συνέχεια μαζί του».

-Δίκαια πήρε την Ευρωλίγκα, λοιπόν, η δική του Εφές;
«Με βάση την εικόνα του τελευταίου μήνα, ναι! Όλα κρίνονται στα playoffs και η Εφές παρότι ήταν ασταθής όλη τη σεζόν, εμφανίστηκε όπως έπρεπε την κατάλληλη στιγμή. Στο μπάσκετ δεν μετρά τι έκανες μέχρι τα playoffs και το Final 4. Από τη στιγμή που έφτασε εκεί η Εφές, παρότι δεν έπαιζε καλά ως τότε, είχε πολλές πιθανότητες να το ξαναπάρει, όπως και το πήρε».

-Και ο Ολυμπιακός, πάντως, έφτασε πολύ κοντά…
«Ναι, πίστευα πως όποια ομάδα περνούσε από το ζευγάρι Ολυμπιακός-Εφές θα το έπαιρνε, όπως και συνέβη. Ο Ολυμπιακός έχασε ένα ματς στο σουτ, πιστεύω πως αν είχε πάει στην παράταση και με τις απώλειες που είχαν οι αντίπαλοι εκείνη τη στιγμή, θα κέρδιζε. Σε κάθε περίπτωση έκανε εξαιρετική σεζόν ο Ολυμπιακός και ο Γιώργος Μπαρτζώκας παρουσίασε πολύ σπουδαίο έργο. Είναι ένας προπονητής που εκτιμώ πολύ. Ο άνθρωπος έχει πάρει Ευρωλίγκα, έχει πάει Final 4 με και γνωρίζει πολύ καλά την ελληνική πραγματικότητα, από την καλή κι από την ανάποδη. Είναι πολύ σημαντικό ότι μια ομάδα που απουσίαζε δύο χρόνια από το πρωτάθλημα και που μπήκε στη μετα-Σπανούλη εποχή, κατάφερε να την οδηγήσει χωρίς κάποιο τεράστιο μπάτζετ τόσο ψηλά. Όλο αυτό που έκανε φέτος ήταν καταπληκτικό».



-Ο Παναθηναϊκός; Τι φταίει και έχει φθίνουσα πορεία; Μπορεί να είναι ανταγωνιστικός στους τελικούς;
«Όλες οι ομάδες περνούν τα πάνω και τα κάτω τους. Πρέπει όμως όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, να δημιουργείς τις βάσεις για το μέλλον σου. Ο Παναθηναϊκός δεν το έκανε αυτό και φαίνεται τώρα στην εικόνα του. Κάνει συνεχώς τα ίδια λάθη. Θεωρώ πως μπορεί να είναι ανταγωνιστικός στους τελικούς, το έδειξε και στα δύο πρώτα ματς της σεζόν με τον Ολυμπιακό. Μακάρι να είναι, ως ουδέτερος παρατηρητής το λέω. Πάντως σε μια σειρά αγώνων, η ομάδα που είναι καλύτερη όλη τη σεζόν έχει 70-80% πιθανότητες να κερδίσει τον τίτλο».

«Απωθημένο ένα ολυμπιακό μετάλλιο με την Εθνική. Μακάρι να τα καταφέρω ως προπονητής της. Γιατί όχι;»

-Μπασκετικά απωθημένα έχεις;
«Ίσως μόνο ένα, ότι θα μπορούσα να είχα δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ πριν το Παγκόσμιο Εφήβων του 1995. Τότε με την πορεία μας και τις εμφανίσεις που είχαμε κάνει, θα μπορούσα να είχα επιλεγεί και να δοκιμάσω την τύχη μου. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να πετύχω στο ΝΒΑ, αλλά θα το δοκίμαζα αν είχα την ευκαιρία. Πάντως δεν έχω κανένα παράπονο. Εμένα με ένοιαζε να παίζω μπάσκετ και τελικά πήγα στην ομάδα που υποστήριζα, αγωνίστηκα σε μεγάλες ομάδες και κατέκτησα τίτλους και μετάλλια. Δεν μπορώ να έχω παράπονο».

-Ίσως ένα ολυμπιακό μετάλλιο με την Εθνική;
«Ναι, ίσως. Ήταν το μόνο που δεν πήραμε σε εκείνη την πολύ καλή φουρνιά που είχαμε, αν και φτάσαμε πολύ κοντά. Μακάρι να τα καταφέρω κάποια στιγμή ως προπονητής της Εθνικής. Γιατί όχι; Ποτέ δεν ξέρεις (γέλια). Είναι η μεγαλύτερη τιμή να είσαι στην Εθνική και για μένα το Ευρωμπάσκετ του 2005 ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας μου».



-Πες μου τρία παιχνίδια της καριέρας σου που θα έπαιζες ξανά για να τα κερδίσεις.
«Σίγουρα ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2006. Είχαμε κερδίσει τους Αμερικανούς και όλοι ήμασταν απογοητευμένοι που δεν πήραμε το χρυσό. Τέτοιο μέταλλο είχε εκείνη η ομάδα. Επίσης τον ημιτελικό του Final 4 του 2004 στο Τελ Αβίβ, που χάσαμε στον πόντο στην παράταση από την Φορτιτούντο Μπολόνια. Ίσως και τον τελικό της Ευρωλίγκας με την ΑΕΚ το 1998 στη Βαρκελώνη, αν και τότε ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία ακόμη».

«Με λίγη τύχη η Εθνική θα είναι στην τετράδα του Ευρωμπάσκετ και μετά... ποιος ξέρει»

-Το 2005 είχες προβλέψεις κόντρα σε όλους πως η Εθνική θα πάρει το Ευρωμπάσκετ και σε στραβοκοιτούσαν. Θα επικαλεστώ τις μαντικές σου ικανότητες. Τι θα κάνουμε στο προσεχές Ευρωμπάσκετ; Υπάρχει μια αισιοδοξία με Ιτούδη, Αντετοκούνμπο κλπ.
«Η Εθνική έχει τη δυνατότητα να πετύχει κάτι πολύ καλό. Δεν ξέρω αν θα γίνει τώρα, αλλά πιστεύω πως έχει το ταλέντο. Σημαντικό ρόλο παίζει και η τύχη. Ένα Ευρωμπάσκετ είναι πιο δύσκολο από ένα Παγκόσμιο ή Ολυμπιακούς Αγώνες, πλέον υπάρχουν 8-9 ευρωπαϊκές χώρες με ποιότητα για να πάρουν μετάλλιο. Θεωρώ πως με λίγη τύχη θα είμαστε στην τετράδα κι από εκεί και πέρα βλέπουμε. Ποιος ξέρει... Είναι σημαντική η παρουσία του Δημήτρη Ιτούδη, ο οποίος έχει την προσωπικότητα για να καθοδηγήσει την ομάδα. Μια εθνική είναι διαφορετική από σύλλογο, χρειάζεται να διαχειριστείς προσωπικότητες κι ο κόουτς Ιτούδης τόσα χρόνια το έχει κάνει με επιτυχία στο υψηλότερο επίπεδο. Φυσικά είναι πολύ σημαντική και η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Θα πρέπει να προσαρμοστούν όλοι οι παίκτες στις ανάγκες του συνόλου όμως, όχι όλοι στις ανάγκες του Γιάννη. Είμαι αισιόδοξος, μακάρι να τα καταφέρουμε».